Raportul z Rumunii

Kapitańska Baba napisał(a):Cudny jest ten kościół Choć chyba troszkę zaniedbany...a może tylko tak mi się wydaje?

Moim zdaniem nie, raczej surowy i może dlatego sprawia takie wrażenie.

Nefer napisał(a):Kościół robi ogromne wrażenie .

Bardzo nam się podobał

mchrob napisał(a):Tobie się też widzę bardzo podobało, przepiękny uśmiech masz na zdjęciu na wieży.

Dziękuję

maslinka napisał(a):Kilka razy w Transylwanii zobaczymy wystawę tych płytek, dzisiaj też Niektóre faktycznie bardzo piękne. Widać są to eksponaty, które często można podziwiać w rumuńskich muzeach

maslinka napisał(a):Małe pomieszczenia wewnątrz murów zaadaptowano na muzeum. Można zobaczyć wystawę terakotowych płytek:

Ewentualnie można też kupić. Nawet po powrocie. Tu pan z panią z wystawy z kościoła. Bardzo fajna pamiątka.

Do niedawna dojazd do Viscri to był wyczyn techniczno-motoryzacyjny. Jednakże drogi dojazdowe niedawno poprawiono + działalność fundacji i stąd te punkty gastronomiczne, natłok samochodów itd. Jeszcze kilka lat temu tego nie było.

Kiepura napisał(a):Ewentualnie można też kupić. Nawet po powrocie. Tu pan z panią z wystawy z kościoła. Bardzo fajna pamiątka.

To prawda, nie pomyśleliśmy o takiej pamiątce. Następnym razem Wolę przywieźć z podróży, niż kupować przez internet

Kiepura napisał(a):Do niedawna dojazd do Viscri to był wyczyn techniczno-motoryzacyjny. Jednakże drogi dojazdowe niedawno poprawiono + działalność fundacji i stąd te punkty gastronomiczne, natłok samochodów itd. Jeszcze kilka lat temu tego nie było.

Tak, czytałam o tym. Wioska zrobiła się łatwo dostępna, co ma swoje wady i zalety...


14 sierpnia (niedziela): Sighișoara - część pierwsza

Opuszczamy Viscri i podziwiamy sielskie zielone wzgórza:



oraz krówki :



Chmiel sobie rośnie :



Chociaż Rumunia raczej słynie ze smacznego wina. W obu apartmanach dostaliśmy po butelce, a w tym drugim nawet dwie

Ciekawie wyglądające domy są nie tylko w Viscri, mogą się "trafić" przy każdej drodze:



Przejeżdżamy przez miejscowość Saschiz. Znajduje się tu kolejny warowny kościół (św. Stefana), który w 1999 roku, wraz z sześcioma podobnymi obiektami, został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.



Przyjrzymy się mu lepiej w drodze powrotnej. Teraz już wjeżdżamy do Sighișoary:



Od razu widać, gdzie należy się kierować :



Parkujemy (za darmo) w uliczce pod Górnym Miastem, bo tak w Sighișoarze nazywa się starówka i rozpoczynamy małą wspinaczkę:



Miasto, liczące obecnie około 30 tysięcy mieszkańców, posiada jeden z lepiej zachowanych średniowiecznych układów urbanistycznych. Z tego powodu zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Sighișoarę śmiało można nazwać perłą Transylwanii.

Wędrujemy wąską uliczką i powoli przenosimy się w czasy siedmiogrodzkich Sasów...



Przed nami najbardziej charakterystyczny punkt miasta - wzniesiona w 1556 roku i wysoka na 64 metry wieża zegarowa:



Na początku XVII wieku na wieży zamontowano zegar posiadający dwie tarcze oraz figurki symbolizujące dni tygodnia. Na tych zdjęciach raczej ich nie widać :



Tutaj trochę lepiej:



Wystarczy nam wspinaczki na dzisiaj, więc rezygnujemy z wejścia na widoczny na wieży "balkonik". Pewnie to błąd, ale nie da się zobaczyć wszystkiego i być wszędzie, zwłaszcza, że zaczyna nas gonić czas... Zgodnie z prognozą, najpóźniej za godzinę czeka nas potężna ulewa

Przez bramę dostajemy się do "serca" miasta i hmmm...nie tego się spodziewałam



Jakaś impreza Kauflanda Ludzie siedzą i leżą wszędzie:



pałaszując jedzenie z licznych foodtrucków:



Szybka fotka z wieżą zegarową:



i chcę jak najszybciej stąd uciec, mimo niezaprzeczalnego piękna miejsca, w którym się znalazłam... Dla mnie zdecydowanie zbyt tłoczno i za głośno.

Szybko uwieczniam podobiznę Vlada Tepesa (Drakuli):



(Na zdjęcie załapał się elegancki pan )
I znikamy w spokojniejszych uliczkach. (Domu Palownika poszukamy później, choć w zasadzie byliśmy przed chwilą tuż przed nim )

Tutaj jest sympatycznie:



Jednak nie wszystkie pamiątki w sklepach z suwenirami wyglądają na "autentyczne", jak głosi szyld

Na końcu uliczki widać katolicki kościół pw. św. Józefa:



Świątynia w całej okazałości:



widziana z Baszty Szewców zamykającej mury miasta od północy:



Patrzymy w stronę Kościoła na Wzgórzu:



Jednak dotrzemy tam znacznie później. Teraz rozpoczynamy poszukiwania jakiejś miłej restauracji, oczywiście cały czas zachwycając się pięknem Sighișoary:



Laleczki :



Targ "staroci" w podwórzu:



Widać, gdzie koncentrują się tłumy:



Mieliśmy od nich uciekać , a znowu trafiamy do "epicentrum".

Ostatecznie na posilenie się wybieramy lokal, który urzeka mnie swoim ogródkiem. Jest tu bardzo spokojnie, mimo że tuż obok "przelewa się" rzeka ludzi. Zresztą chyba znowu wyglądam na zadowoloną :



Miejscówka nazywa się Casa Cositorarului i jest restauracją przy malutkim hotelu. Sielski klimat to duża zaleta lokalu, poza tym wybraliśmy dość przeciętnie. W karcie nie ma szczególnie interesujących pozycji, więc decydujemy się na sałatkę z kurczakiem. Moim zdaniem jest bardzo średnia, ale Małżowi smakuje.



Kelnerki wyglądają na zniechęcone, ewentualnie zmęczone... Nagle, ni stąd ni zowąd (choć przecież się tego spodziewaliśmy), oberwanie chmury i ściana deszczu Jak dobrze, że jesteśmy w restauracji! Chowamy się do przytulnego (i nieco zagraconego, zwłaszcza teraz - poduszkami zabranymi z zewnątrz) wnętrza:



Panie kelnerki się odprężają i zaczynają się uśmiechać Jednak były zmęczone. Teraz nie muszą biegać między dwoma ogródkami restauracji, wszyscy goście schowali się w środku. "Zwiedzam" piętro lokalu, które jest pięknie urządzone; można powiedzieć, że to małe muzeum. Co chwilę sprawdzamy, jak mocno pada...



Ostatecznie po jakiejś godzinie możemy znowu wyjść i kontynuować nasz spacer po Sighișoarze...

Jak miło znów obejrzeć starówkę Sighisoary. Jakbym tam była wczoraj, a to już dwa lata .

maslinka napisał(a):więc decydujemy się na sałatkę z kurczakiem.

Myślałem, że może coś rumuńskiego udało się Wam zjeść , a tu tylko sałatka z kurczakiem.

maslinka napisał(a):Przejeżdżamy przez miejscowość Saschiz. Znajduje się tu kolejny warowny kościół (św. Stefana), który w 1999 roku, wraz z sześcioma podobnymi obiektami, został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Dawno temu zachęcony po przeczytaniu relacji Wojtka ( Franz ) tak zacząłem układać trasy przejazdu , żeby w każdej znalazł się przynajmniej jeden warowny kościół . Nie odwiedziłem wszystkich , ale powstała wydłużająca się lista

Agnita ( Agnethen – Szentágota )
Bazna ( Baaßen – Bázna )
Biertan ( Birthälm – Berethalom ) UNESCO
Câlnic ( Kelling – Kelnek ) UNESCO
Cincșor ( Kleinschenk - Kissink )
Cisnădie ( Heltau – Nagydisznód )
Cristian ( Grossau – Kereszénysziget )
Dârjiu ( Székelyderzs ) UNESCO
Ghimbav ( Weidenbach – Vidombák )
Mediaș ( Mediasch – Medgyes )
Ocna Sibiului ( Salzburg – Vizakna )
Orăștie ( Broos - Szászváros )
Prejmer ( Tartlau – Prázsmár ) UNESCO
Râșnov ( Rosenau – Rozsnyó )
Saschiz ( Keisd – Szászkézd ) UNESCO
Șoarș pe Târnave ( Scharosch - Szászsáros )
Sybin ( Hermannstadt – Nagyszeben )
Valea Viilor ( Wurmloch – Nagybaromlak ) UNESCO
Viscri ( Weißkirch – Szászfehéregyháza ) UNESCO

Z przyjemnością pospaceruję z Wami po Sighisoarze , nawet drewniane schody wcale mi nie straszne


Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):Miasto, liczące obecnie około 30 tysięcy mieszkańców, posiada jeden z lepiej zachowanych średniowiecznych układów urbanistycznych. Z tego powodu zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Sighișoarę śmiało można nazwać perłą Transylwanii.

Wierzę Ci na słowo, tym bardziej że na zdjęciach wygląda bardzo zachęcająco.

maslinka napisał(a):Jakaś impreza Kauflanda Ludzie siedzą i leżą wszędzie:

Taka impreza plenerowa potrafi napsuć krwi podczas zwiedzania .

maslinka napisał(a):Zresztą chyba znowu wyglądam na zadowoloną :

Może to efekt tego piwa stojącego przed Tobą .

wiola2012 napisał(a):Jak miło znów obejrzeć starówkę Sighisoary. Jakbym tam była wczoraj, a to już dwa lata .

Cieszę się, że mogłam przywołać Twoje wspomnienia

Nefer napisał(a):Myślałem, że może coś rumuńskiego udało się Wam zjeść , a tu tylko sałatka z kurczakiem.

Niestety, w tej restauracji zupełnie nie było wyboru.
Z lokalami na starówce w Sighișoarze mieliśmy spory problem. Albo brakowało miejsc, albo opinie w internecie kompletnie odstraszały. Pewnie należałoby zjeść gdzieś z dala od turystycznego szlaku, ale zamarzyło mi się siedzenie pośrodku Górnego Miasta. Jedzenie jedzeniem , ale klimat był wyjątkowy

piotrf napisał(a):Dawno temu zachęcony po przeczytaniu relacji Wojtka ( Franz ) tak zacząłem układać trasy przejazdu , żeby w każdej znalazł się przynajmniej jeden warowny kościół . Nie odwiedziłem wszystkich , ale powstała wydłużająca się lista

My "zaliczyliśmy" dwa jednego dnia , choć do tego w Saschiz nie wchodziliśmy; było już zamknięte.

megidh napisał(a):Taka impreza plenerowa potrafi napsuć krwi podczas zwiedzania .

Wiem, że w foodtruckach można często nieźle zjeść, ale nie lubię takich "festiwali" w turystycznych miejscach. Zepsuło mi to (tylko trochę, ale jednak) radość z podziwiania starówki.

megidh napisał(a):

maslinka napisał(a):Zresztą chyba znowu wyglądam na zadowoloną :

Może to efekt tego piwa stojącego przed Tobą .

Upiłam niewiele , więc chyba bardziej otoczenie Poza tym było to rumuńskie piwo Ursus, którego fanką raczej nie zostanę

Chmiel sobie rośnie :

Nawet nie wiesz jak tęsknię za widokiem rosnącego chmielu.
Mieszkam w miejscu gdzie kiedyś chmiel był na co drugim polu. Pamiętam wyjazdy na pojezierze i drogę po obu stronach zastawioną tyczkami dla tej rośliny. Od wielu lat nikt już chmielu nie uprawia...

Kapitańska Baba napisał(a):Mieszkam w miejscu gdzie kiedyś chmiel był na co drugim polu. Pamiętam wyjazdy na pojezierze i drogę po obu stronach zastawioną tyczkami dla tej rośliny. Od wielu lat nikt już chmielu nie uprawia...

W takim razie z czego robią lubelską Perłę?

Kamienice nawet bardziej kolorowe niż we włoskich klimatach . A jeszcze jak można wdrapać się na wieżę i spojrzeć, góry, to już zupełnie mi się podoba. No i zaskoczyły mnie powiązania angielskiej monarchii z Rumunią.

W Viscri pani o wyglądzie wiejskiej babinki już na początku wizyty zaskoczyła nas znajomością paru języków, a pod koniec urosła w naszych oczach do prawdziwej poliglotki.

Za pierwszym razem Sighisoarę zwiedzaliśmy pod parasolem. Warto również rzucić na nią okiem w wieczornych podświetleniach.

Pozdrawiam,
Wojtek

pomorzanka zachodnia napisał(a):Kamienice nawet bardziej kolorowe niż we włoskich klimatach . A jeszcze jak można wdrapać się na wieżę i spojrzeć, góry, to już zupełnie mi się podoba.

Na tę wieżę się nie wdrapaliśmy, ale widok był na pewno świetny

pomorzanka zachodnia napisał(a):No i zaskoczyły mnie powiązania angielskiej monarchii z Rumunią.

Mnie też

Franz napisał(a):Za pierwszym razem Sighisoarę zwiedzaliśmy pod parasolem. Warto również rzucić na nią okiem w wieczornych podświetleniach.

W następnym odcinku też będę z parasolem
Widzę, że wieczorem Sighisoara wygląda wyjątkowo. Mam nadzieję, że kiedyś ją taką zobaczę


Przez ostatnie 6 dni oglądałam kilka belgijskich miast, w różnych odsłonach (dziennych, nocnych, słonecznych i deszczowych ) Stąd przestój w relacji. Mieszkaliśmy w Antwerpii, ale codziennie podróżowaliśmy pociągami po całej Belgii

I odbyłam swój pierwszy (oraz drugi ) lot samolotem Było całkiem nieźle Przewiduję kolejne razy

Zanim wrócimy do Rumunii, kilka kadrów z Belgii :

Świetny znaleźliście sposób na spędzenie Wielkanocy

maslinka napisał(a):Przez ostatnie 6 dni oglądałam kilka belgijskich miast, w różnych odsłonach (dziennych, nocnych, słonecznych i deszczowych ) Stąd przestój w relacji. Mieszkaliśmy w Antwerpii, ale codziennie podróżowaliśmy pociągami po całej Belgii

Poczytałabym relację .
Mam podobny plan w szufladzie .