Raportul z Rumunii

maslinka napisał(a):

Nefer napisał(a):Piękny początek, cerkwie wspaniałe . A jeśli dodamy do tego dobrze mówiących po angielsku przewodników, to czegóż chcieć więcej .

Tylko tego, żeby upał trochę odpuścił
Chociaż wnętrza cerkwi raczej chłodne były Podwójna przyjemność z przebywania w nich

No tak, upały przy zwiedzaniu, to nie jest najlepsze, co może być. Dobrze przynajmniej, że we wnętrzach mogliście się schłodzić.

Nefer napisał(a):No tak, upały przy zwiedzaniu, to nie jest najlepsze, co może być. Dobrze przynajmniej, że we wnętrzach mogliście się schłodzić.

W tym odcinku schłodzić się nie uda (chyba że w Maździaku ), ale w następnym już tak
Zapraszam


19 sierpnia (piątek): Trasą drewnianych cerkwi - część druga

Jedziemy drogą nr 194, przez Cavnic, a potem "wspinamy się" trasą 109F. Po prawej mamy ośrodek narciarski Superski Cavnic:




W ten sposób okrążamy góry Gutâi, tym razem jesteśmy po drugiej stronie Koguciego Grzebienia.

Piękne panoramy:



Można też kupić owoce i miód:



Sielskie widoczki:



Tylko czasami się korkuje :



A oto przyczyna żółwiego tempa:



Niedaleko jest wodospad (Cascada Piciorul Calului), ale dzisiaj mamy Dzień Święty, a on nie przewiduje spacerów do wodospadów

Mały rozgardiasz :



Dojeżdżamy do naszego kolejnego celu - wsi Budești i parkujemy w "centrum" miejscowości:



Jeszcze "pachnie" nowością :



My jednak przyjechaliśmy zobaczyć starocie , a dokładnie cerkiew św. Mikołaja z 1643 roku - najstarszą (przynajmniej z tych, które zobaczymy) z ośmiu świątyń wpisanych na listę UNESCO. Kościół znajduje się na cmentarzu:



a prowadzi do niego okazała brama:




Obok ustawiono też imponującą trojcę z 2013 roku:



Czyli potrójny krzyż o jednym ramieniu poprzecznym ozdobionym religijnymi symbolami, co ciekawe - zadaszony. Trojce były stawiane (i nadal są) przy cmentarzach i cerkwiach oraz na rozstajach dróg. Pilnują niezwykłych i niebezpiecznych, z punktu widzenia wierzeń ludowych, miejsc. Te przydrożne pomniki pełniły też kiedyś funkcje zegarów słonecznych określających nie tylko rzeczywiste pory dnia, lecz również "dobre" i "złe godziny". Składano przy nich przysięgi oraz odczytywano testamenty.

Bardzo ciekawa symbolika Rumuni chyba przywiązują dużą wagę do tradycyjnych przedmiotów i miejsc, nadając im magiczny charakter. Ale w Polsce przecież też stawia się krzyże i kapliczki na rozstajach dróg - właśnie dlatego, że to miejsca "na granicy", gdzie trzeba mieć się na baczności.

Podobnie ma się rzecz z przenoszeniem przez próg... Próg to miejsce zetknięcia bezpiecznego domu z obcym światem zewnętrznym, dlatego "czysta" panna młoda nie może go dotknąć. Chyba odeszłam od tematu i to daleko , ale lubię takie historie i kiedyś się tym interesowałam Jestem trochę czarownicą

Wybaczcie Wracamy do cerkwi w Budești:



Kilka schodków:



i jesteśmy przy świątyni, niestety - zamkniętej Można dzwonić, ale to już dość kłopotliwe, dla nas również.

Obejrzymy sobie kościół z zewnątrz:




Bardzo dokładnie :



a potem pospacerujemy po cmentarzu:




Cerkiew św. Mikołaja w Budești wyróżnia się nietypowym dla architektury sakralnej Marmaroszu elementem - dzwonnica została zwieńczona hełmem z czterema wieżyczkami na rogach. Najlepiej widać to na tym zdjęciu:



Teraz doczytałam, że w kościele znajduje się niezwykle cenna ikona św. Jana Chrzciciela z XV wieku, więc pewnie źle zrobiliśmy, że nie zadzwoniliśmy do przewodnika
Trudno, następnym razem

Oglądamy jeszcze dom z ciekawą elewacją:



i bogato zdobioną bramę:



a potem opuszczamy Budești. Po drodze mijamy wiele wspaniałych drewnianych bram charakterystycznych dla regionu Marmarosz:





Tu chyba będzie wesele :



Klimacik :



Jesteśmy w Bârsanie:



i zaraz będziemy zwiedzać słynny klasztor - oczywiście w kolejnym odcinku

Nie wiem, czy ktoś jeszcze jest zainteresowany tą relacją , ale mam chwilę, więc wrzucę kolejne cerkwie


19 sierpnia (piątek): Trasą drewnianych cerkwi - część trzecia (Bârsana)

Podjeżdżamy na duży (i bezpłatny) parking w pobliżu klasztoru w Bârsanie:



Przechodzimy przez bramę, w której znajduje się sklepik z suwenirami:



i po chwili jesteśmy w zupełnie innym świecie:



Pięknym, kolorowym, pełnym kwiatów Bardzo mi się tu podoba :





Klasztor powstał w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Obecnie jest to żeński monastyr, ale pierwotnie był męskim zgromadzeniem. Kompleks składa się z Bramy Marmaroskiej, dzwonnicy, cerkwi, ołtarza letniego, kaplicy oraz budynków mieszkalnych i gospodarczych. W jednym z nich urządzono niewielkie muzeum, w którym można zobaczyć ikony, sprzęty domowe, zastawę, itp.

Wstęp na teren klasztoru jest bezpłatny, za wejście do muzeum trzeba zapłacić, ale symbolicznie.

Ołtarz polowy pośrodku i cerkiew (po lewej), do której udamy się za chwilę:



Jadalnia na świeżym powietrzu:



Źródełko:




Jest też sympatyczny mostek:




Wspomniana Brama Marmaroska:



Wszystko urocze i zadbane, aż się chce spacerować




Albo przysiąść na ławce w cieniu:



Wiemy, że nie jesteśmy w zabytkowym miejscu, lecz dokładność wykonania i estetyka budzi respekt. Bardzo podobają mi się dachy cerkwi i ołtarza:



Właśnie udajemy się do świątyni:



Wnętrze nie jest może tak zachwycające, jak w przypadku zabytkowych cerkwi, które dzisiaj zwiedzaliśmy (i jeszcze będziemy zwiedzać), ale może się podobać :







Widok z balkonu kościoła na cały teren:



Przespacerujemy się jeszcze na cmentarz:



Czy to są trojce? (Nie jestem pewna, ale chyba tak):



Opuszczamy klasztor w Bârsanie i jedziemy szukać cerkwi Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, która znajduje się nieco na uboczu miejscowości i trudno do niej trafić. (Nawigacja kieruje do monastyru.)
W końcu jednak udaje się. Wchodzimy na uroczy teren, na którym stoi drewniany kościół z podwójnym dachem; to charakterystyczny element tej cerkwi




Zwiedzanie, tym razem, kosztuje 5 lei od osoby. Trafiamy na innych turystów, więc muszę ostrożnie kadrować. Wnętrze kościoła jest ciemniejsze niż poprzednich, okienka są mniejsze, a ściany bardziej "szczelnie" pokryte malowidłami:





Cerkiew powstała w 1720 roku, ale na wzgórze, na którym teraz stoi, została przeniesiona w 1806 roku. Podobno w tym miejscu znajdował się cmentarz zmarłych na dżumę, których dusze znalazły spokój dopiero po przeniesieniu tu kościoła. Tak mówi przewodniczka

Bardziej od samej cerkwi zachwyca nas ogród otaczający świątynię.



A Małżowi bardzo podobają się bielone pnie drzew, nie tylko tutaj - w wielu miejscach w Rumunii, które odwiedziliśmy.



Nie wiedziałam, że taki z niego romantyk

Ja wolę sielskie snopki Tworzą fajny klimat :



Powoli opuszczamy teren cerkwi i jedziemy oglądać kolejne kościoły

Piękna objazdówka Dobrze że znalazły się spore pieniądze na prace konserwatorskie i większość cerkwi została zabezpieczona przez fachowców , możemy podziwiać malowidła i zdobienia , ale też ciesielski majstersztyk budowniczych .


Pozdrawiam
Piotr

Uwielbiam drewniane kościółki i cerkwie - mają niesamowity klimat
Na wesele trzeba było wpaść chociaż na chwilkę

Melduję odrobienie urlopowych zaległości

piotrf napisał(a):Piękna objazdówka Dobrze że znalazły się spore pieniądze na prace konserwatorskie i większość cerkwi została zabezpieczona przez fachowców , możemy podziwiać malowidła i zdobienia , ale też ciesielski majstersztyk budowniczych .

Dlatego warto odwiedzać cerkwie i płacić symboliczne 5 lei (w zasadzie to 5 zł) za zwiedzanie

Kapitańska Baba napisał(a):Na wesele trzeba było wpaść chociaż na chwilkę

Wpadniemy na inne Nawet zjemy tam obiad

Kapitańska Baba napisał(a):Melduję odrobienie urlopowych zaległości

Zauważyłam, że długo Cię nie było.

maslinka napisał(a):Będziemy podążać szlakiem UNESCO - od 1999 roku 8 cerkwi regionu Marmarosz (Maramuresz), pochodzących z XVII i XVIII wieku, zostało wpisanych na listę światowego dziedzictwa.

Cudownie .
Jestem świeżutko po powrocie z krainy łemkowskich cerkwi i drewnianych kościółków więc pozostając w klimacie z jeszcze większym uśmiechem odrobiłam wszystkie zaległości w relacji .
I czekam na więcej.

marze_na napisał(a):

maslinka napisał(a):Będziemy podążać szlakiem UNESCO - od 1999 roku 8 cerkwi regionu Marmarosz (Maramuresz), pochodzących z XVII i XVIII wieku, zostało wpisanych na listę światowego dziedzictwa.

Cudownie .
Jestem świeżutko po powrocie z krainy łemkowskich cerkwi i drewnianych kościółków więc pozostając w klimacie z jeszcze większym uśmiechem odrobiłam wszystkie zaległości w relacji .
I czekam na więcej.

Już jest więcej

Czytałam o Twoich planach, świetna podróż! Muszę też kiedyś dotrzeć do łemkowskich cerkwi


19 sierpnia (piątek): Trasą drewnianych cerkwi - część czwarta (dwie cerkwie pw. Paraskewy)

Jedziemy piękną (choć wąską) drogą i podziwiamy krajobrazy:



oraz ukwiecone krzyże i kapliczki:



Po łąkach spacerują bociany:



Czasami droga wygląda tak :



ale na szczęście tylko na krótkich odcinkach.

Drewniane bramy powoli mi powszednieją :




Natomiast pojawiają się domy z ciekawymi elewacjami:



Docieramy do miejscowości Poienile Izei, w której znajduje się cerkiew pw. św. Paraskewy. Kościół stoi na cmentarzu, a chce go zwiedzić zadziwiająca liczba turystów:






Nam się trochę pomieszało (nie ten Paraskewa ) i odpuszczamy wejście do środka, sądząc, że niewiele tracimy A to właśnie najstarsza ze wszystkich cerkwi wpisanych na listę UNESCO, wybudowana w 1632 roku. Oglądamy ją tylko z zewnątrz, bo zniechęca nas tłumek chętnych





Widok sprzed kościoła:



"Celujemy" w miejscowość Botiza, tam też jest cerkiew pw. Paraskewy. Z opisów w internecie wynika, że bardzo ciekawa, jednak nie ma jej na liście UNESCO - trochę namieszali ze świątyniami tego samego patrona I tak mi się te cerkwie mieszają , a Małż twierdzi, że zupełnie nie pamięta, co już widzieliśmy i nie potrafi odróżnić jednego kościoła od drugiego

Dojazd do Botizy (zaledwie kilka kilometrów) nie będzie łatwy - napotykamy na takie utrudnienia:



Droga zamknięta, musimy jechać objazdem i nadłożyć sporo kilometrów Znowu naoglądamy się marmaroskich bram :



i snopków siana :



"Centrum" Botizy prezentuje się bardzo przyjemnie. Parkujemy przy strumyku:



i idziemy w stronę kościoła. Najpierw podziwiamy piękne drewniane gospodarstwo:



Nawet motylek się załapał na zdjęcie :



Świątynia stoi, tradycyjnie, na cmentarzu, na który wchodzi się przez marmaroską bramę:




Obok wybudowano nowy kościół - pod wezwaniem Wszystkich Świętych:



Ta cerkiew pw. św. Paraskewy (czy też Paraskiewy) została zbudowana w 1699 roku w miejscowości Vișeu de Jos, pod koniec XIX wieku rozebrano ją i przewieziono do Botizy. Być może ze względu na przenosiny nie ma jej na liście UNESCO; nie wiem, jakie dokładnie były kryteria, ale według mnie powinna się tam znaleźć



Przecież niczego jej nie brakuje Zobaczcie sami :




Zdjęcia trochę nieostre, bo znowu było bardzo ciemno:





Małż zrobił jaśniejsze telefonem :



Najciekawsze są jednak drzwi prowadzące do wnętrza kościoła. Na ich wewnętrznej stronie znajduje się obraz (autorstwa nieznanego artysty) Śmierć z kosą:




Drugie skrzydło drzwi również zostało ozdobione w ciekawy sposób, lecz czas obszedł się gorzej z tym malowidłem:



Wyciszeni (w otoczeniu tej cerkwi nie spotkaliśmy żadnego człowieka) ruszamy w dalszą drogę...

19 sierpnia (piątek): Trasą drewnianych cerkwi - część piąta (Klasztor w Botizie i obiad na kąpielisku )

Już za chwilę będziemy odpoczywać od zwiedzania Tylko zobaczymy kolejny klasztor Tym razem udajemy się do monastyru na skraju Botizy. Kompleks jest mniejszy od tego w Bârsanie i zdecydowanie mniej popularny. Będziemy spacerować samotnie, co jest (dla nas) dodatkowym atutem tego miejsca



Samochód zostawiamy tuż przed bramą i idziemy odkrywać klasztor:





Monastyr jest dość nowy, powstawał w latach 1996-1999, a ostateczny wygląd uzyskał w 2011 roku. Najbardziej podoba mi się malownicze położenie kompleksu. Z ołtarza polowego:



roztacza się piękny widok na okolicę:



Zaglądamy do kościoła:




Znajduje się tu kopia ikony z Góry Athos w północno-wschodniej Grecji:



Poza tym wnętrze nie zachwyca tak, jak drewniane cerkwie wpisane na listę UNESCO, ale trudno mu odmówić uroku:




Małż jest pod wrażeniem sztuki ciesielskiej:




a mnie podoba się cały relaksujący spacer:



Ale już najwyższa pora wracać, bo przypomnieliśmy sobie, że jesteśmy głodni Teraz zaczną się żmudne poszukiwania odpowiedniej restauracji, jak to z nami bywa

Pierwszy lokal odpada - mimo że są wolne miejsca:



i ciekawy widok :



Z pozycji dostępnych w menu przygotowują tylko pizzę. Jakoś nie mamy ochoty...

Nasi tu byli :



Ostatecznie nie będziemy długo szukać lokalu. Obiad zjemy w miejscowości Rozavlea, w restauracji mieszczącej się w pensjonacie Casa Tomșa (średnia ocen na GM:4,5 ), przy basenie

Tak długo czekałam dzisiaj na zimne piwo :



Ciekawe miejsce wybraliśmy :



Żałuję, że nie mam stroju kąpielowego

Obsługa bardzo miła, ale mają do zaoferowania tylko dwa dania, ponieważ dzisiaj organizują wesele i kucharz tylko to gotuje

Jedzenie jest bardzo smaczne, choć trochę dietetyczne :



Jemy i obserwujemy przygotowania do uroczystości:



Dwa imiona żeńskie? Hmmm :



A może dwa imiona jednej kobiety, a męskie są nadal zakryte po lewej stronie? Nie rozwiążemy tej zagadki, bo czas jechać dalej...

Teraz już nie jestem pewna (od rumuńskich wakacji minął prawie rok ), czy to w ogóle było wesele , czy ktoś nam tak powiedział, czy tylko to sobie dopowiedzieliśmy. Równie dobrze mógł to być popularny obecnie baby shower:D

Tak czy inaczej, jedziemy już dalej, przez kolejną marmaroską bramę:



Góry po prawej to już Ukraina:



Po godzinie jazdy jesteśmy w miejscowości Săpânța, w której znajduje się znany w Rumunii (i na naszym forum ) Wesoły Cmentarz.



Ta brama wygrałaby chyba wszystkie konkursy :




Natomiast jedną z ciekawszych rumuńskich atrakcji będziemy zwiedzać już w kolejnym odcinku

Agnieszko , dziękuję za przypomnienie o tym , że Rumunia w tureckiej relacji czeka


Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):"Celujemy" w miejscowość Botiza, tam też jest cerkiew pw. Paraskewy. Z opisów w internecie wynika, że bardzo ciekawa, jednak nie ma jej na liście UNESCO - trochę namieszali ze świątyniami tego samego patrona I tak mi się te cerkwie mieszają , a Małż twierdzi, że zupełnie nie pamięta, co już widzieliśmy i nie potrafi odróżnić jednego kościoła od drugiego

No bo co za dużo, to niezdrowo . Też bym chyba dostała poplątania.
Ale nie zmienia to faktu, że jest w tej Rumunii co oglądać.

piotrf napisał(a):Agnieszko , dziękuję za przypomnienie o tym , że Rumunia w tureckiej relacji czeka

Z przyjemnością poczytam i pooglądam

megidh napisał(a):No bo co za dużo, to niezdrowo . Też bym chyba dostała poplątania.

Trochę tak, ale już prawie koniec Tylko jedną cerkiew z listy UNESCO zostawiliśmy na deser i zobaczymy ją tuż przed zmrokiem

Katujesz tymi piwskami kierowcę

A co to te dwa kawały z prawej na desce?

te kiero napisał(a):Katujesz tymi piwskami kierowcę

Małż pił bezalkoholowe, ale wieczór niedługo

te kiero napisał(a):A co to te dwa kawały z prawej na desce?

Mięsko Chyba w puree chyba marchewkowym Mówiłam, że dietetyczne , chociaż smaczne.

Gibnięcie strony