Raportul z Rumunii

Potęga natury! Przestrzeń,spokój,wolność!
W takich okolicznościach przyrody nawet nie wiesz kiedy stajesz się bardziej wyrozumiałym,łagodnym,szczęśliwym człowiekiem
Podskakiwanie jak najbardziej wskazane

Wędrówka z Wami jest przyjemnością i nie męczy , a góry jak zawsze piękne.

piotrf napisał(a):Przejeżdżaliśmy tamtędy miesiąc temu , w drodze do Turcji odwiedziliśmy Suhot Marmaroski .
Piękne , kuszące tereny , ale na górskie spacery zabrakło czasu . . .

Pewnie niedługo znowu będziecie tamtędy przejeżdżać i będzie okazja trochę powędrować

mchrob napisał(a):W nawiązaniu do siedmiogrodzkich miśków ostatnio przeczytałem, że planują odstrzał kilkuset bo się zbyt rozmnożyły.

https://next.gazeta.pl/next/7,172392,29 ... iemal.html

Czytałam o tym. Smutna sprawa

Nefer napisał(a):Fajnie popatrzeć - rzeczywiście jak na połoninach bieszczadzkich.

Byliśmy w Bieszczadach rok wcześniej, więc mieliliśmy w miarę świeże wrażenia i mogliśmy porównywać

Nefer napisał(a):A Twoje zdjęcie przy tabliczce z nazwą szczytu zostało zrobione z takiej perspektywy, że wygląda jakbyś miała stumilowe buty , a i nogi, jak to się kiedyś mówiło, "do samej szyi" .

Hehe, dzięki, ale to fisheye'kowe zdjęcie

croktoś napisał(a):Potęga natury! Przestrzeń,spokój,wolność!
W takich okolicznościach przyrody nawet nie wiesz kiedy stajesz się bardziej wyrozumiałym,łagodnym,szczęśliwym człowiekiem

Ładnie napisałaś Masz rację - prawdziwa Kraina Łagodności

wiola2012 napisał(a):Wędrówka z Wami jest przyjemnością i nie męczy , a góry jak zawsze piękne.

Tamta wycieczka nie utkwiła mi w pamięci jako szczególnie mozolna Raczej przyjemnie się szło. Nie było tak strasznego upału, jaki nas "dopadnie" za dwa dni.

W tę kosodrzewinę za nic bym nie weszła Tam musi mieszkać milion tych co sie ich boję

Nadrobiłam. Trasa Transfogarska robi wrażenie, nawet pomimo tej komercji. Kosodrzewina to jedna z moich ulubionych roślinności, ale ta jest faktycznie bardzo gęsta, nigdy w takiej nie brodziłam.

maslinka napisał(a):Hehe, dzięki, ale to fisheye'kowe zdjęcie

Ok, rozumiem .

Kapitańska Baba napisał(a):W tę kosodrzewinę za nic bym nie weszła Tam musi mieszkać milion tych co sie ich boję

Pewnie są Ja się na szczęście tych mieszkańców zarośli tak bardzo nie boję

pomorzanka zachodnia napisał(a):Kosodrzewina to jedna z moich ulubionych roślinności, ale ta jest faktycznie bardzo gęsta, nigdy w takiej nie brodziłam.

Było to trochę uciążliwe. Jednak kosodrzewina miło mi się kojarzy - z tatrzańskimi wędrówkami w dzieciństwie

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):Hehe, dzięki, ale to fisheye'kowe zdjęcie

Ok, rozumiem .

Jutro postaram się wrzucić kolejny odcinek

Ostatnio jak nie góry, to... Warszawa



Polecam

18 sierpnia (czwartek): Drugi wieczór w Baia Mare

Wsiadamy do samochodu i zjeżdżamy z przełęczy Gutâi wieloma serpentynami. Zamiast patrzeć przed siebie, sprawdzam wiadomości na WhatsAppie Efekt jest taki, że robi mi się niedobrze, więc otwieram okno, przez które wpada osa Ciągu dalszego się domyślacie

Drugi raz w życiu mi się to zdarzyło, w bardzo podobnych okolicznościach. 11 lat temu osa użądliła mnie, kiedy na Jadrance pstrykałam zdjęcia przez otwarte okno i teraz po raz drugi... Boli , na kwaterce wypijam podwójną porcję wapna i smaruję się fenistilem, chyba przeżyję

Nie ma sensu rezygnować z wieczornego wyjścia, więc małe pindrzonko i idziemy do centrum Baia Mare :



Chcę kupić "rumuńską" bluzkę, ale sklep już zamknięty:



Kupię jutro, zupełnie gdzie indziej

Na Placu Wolności gwarno:



Wszystkie stoliki w knajpkach zajęte:



Podziwiamy, tym razem w świetle dziennym, dziwną konstrukcję fontanny:





A potem idziemy do sprawdzonego wczoraj lokalu - La Tour:



Podejrzewam, że w innych miejscach nie umieją lać Pilsnerka tak prawidłowo :



Czyli całkiem po czesku

W knajpce zastaje nas noc :




A potem spacerujemy po naszych wczorajszych śladach. Zaglądamy na Plac Twierdzy (Fortecy), na którym stoi cerkiew św. Mikołaja:




Wieża św. Stefana:



czyli jedyna pozostałość po świątyni tegoż patrona:



oraz katolicki kościół św. Marcina:



Kręcimy się w uliczkach i zaułkach:



przytupujemy do muzyki granej przez sympatycznych chłopaków :



i podziwiamy miejscową architekturę:





Robi się późno, najwyższa pora na odpoczynek na kwaterze. Pozuję z żyrandolem :



Spędzimy jeszcze trochę czasu na wygodnym balkonie, planując jutrzejsze zwiedzanie drewnianych cerkwi Maramureszu

maslinka napisał(a):Spędzimy jeszcze trochę czasu na wygodnym balkonie, planując jutrzejsze zwiedzanie drewnianych cerkwi Maramureszu

To jest bardzo słuszna linia


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):To jest bardzo słuszna linia

Być może jutro uda mi się zacząć opisywać "święty drewniany dzień" Mam milion zdjęć i muszę zrobić selekcję.

19 sierpnia (piątek): Trasą drewnianych cerkwi - część pierwsza

Dziś będzie Dzień Święty W sumie odwiedzimy chyba kilkanaście kościołów. Nazwy i zdjęcia trochę mi się mieszają , więc mam nadzieję, że nie zrobię błędów w opisach. Będziemy podążać szlakiem UNESCO - od 1999 roku 8 cerkwi regionu Marmarosz (Maramuresz), pochodzących z XVII i XVIII wieku, zostało wpisanych na listę światowego dziedzictwa.

Najpierw jednak odwiedzimy świątynię spoza listy, właściwie cały kompleks znajdujący się przy drodze wyjazdowej z Baia Mare, czyli cerkiew świętych cesarzy Konstantyna i Heleny:



Wchodzimy na dziedziniec:




Całkiem pusto, a cerkiew zamknięta:



Pozuję na tle ołtarza polowego:



Jest dość wcześnie, a upał już dokucza. Włożyłam długą spódnicę, bo sądziłam, że to strój wymagany do zwiedzania cerkwi. Jak się okaże, opiekunowie kościołów i przewodnicy będą w tej kwestii bardzo tolerancyjni

Rzut oka na ołtarz:




i jedziemy zobaczyć zabytkowe kościoły.

Pierwszy z nich to cerkiew św. Archaniołów Michała i Gabriela w Plopiș. Zbudowano ją w 1798 roku. Gdy podjeżdżamy na miejsce, z budki (informacji turystycznej) wychodzi uśmiechnięta pani z kluczem. To przewodniczka. Płacimy po 5 lei i mamy prywatne zwiedzanie kościoła




Ikonostas i malowidła są piękne:




choć skromne w porównaniu z tym, co zobaczymy w następnej cerkwi.




Przewodniczka opowiada o tym, że przednia część kościoła (bliżej ołtarza) była zarezerwowana dla mężczyzn, a kobiety musiały siedzieć w "przedsionku":



Cóż, taki zwyczaj, nie ma sensu się denerwować Małż przez chwilę widzi błyskawice w moich oczach , ale się nie odzywam. Przewodniczka jest bardzo miła i dobrze mówi po angielsku. Dziękujemy jej za oprowadzanie i robimy ostatnie pamiątkowe zdjęcia:




Tuż obok kościoła pasą się krowy :



A my zmierzamy do kolejnego celu, którym jest cerkiew pod wezwaniem św. Archaniołów w Șurdești. Została ona wybudowana w 1721 roku i może się poszczycić jedną z najwyższych wież drewnianych w Europie. Rzeczywiście, dzwonnica (która liczy 54 m) robi wrażenie, nawet widziana z parkingu:



Tym razem kościół jest otwarty, a młoda dziewczyna oprowadza jeszcze jedną parę:



Płacimy po 7 lei; ciekawe czy stawki będą rosły Nie płaci się dodatkowo za robienie zdjęć, co podobno w Rumunii bywa dość powszechne, a z czym my się nie spotkaliśmy.

Wchodzimy do wnętrza i od razu wpadamy w zachwyt. Cerkiew jest absolutnie przepiękna :





i cała pokryta malowidłami:






Zachwycam się każdym drobnym szczegółem:




Z zewnątrz również robi duże wrażenie:




Świątynia otoczona jest ogrodem, można przysiąść na ławeczce i cieszyć się sielską atmosferą tego miejsca:



Obok znajduje się cmentarz z zabytkowymi nagrobkami:



Bardzo podoba nam się pięknie zdobiona brama z wizerunkiem archaniołów:





Zachwyceni takim początkiem (to dopiero początek ) zwiedzania ruszamy w dalszą trasę, którą będą nam wyznaczać kolejne drewniane cerkwie Maramureszu

Piękny początek, cerkwie wspaniałe . A jeśli dodamy do tego dobrze mówiących po angielsku przewodników, to czegóż chcieć więcej .

Nefer napisał(a):Piękny początek, cerkwie wspaniałe . A jeśli dodamy do tego dobrze mówiących po angielsku przewodników, to czegóż chcieć więcej .

Tylko tego, żeby upał trochę odpuścił
Chociaż wnętrza cerkwi raczej chłodne były Podwójna przyjemność z przebywania w nich

Marmarosz z Bukowiną mam cały czas w planach, początkowo nawet myślałem, żeby jechać w czerwcu, ale ostatecznie wybór był inny. Jak wyglądają lokalne drogi w tej części kraju? Stacjonowaliście w Baia Mare (jak na tą chwilę relacji), które wydaje się być trochę na uboczu jeśli chodzi o lokalizację względem drewnianych cerkwi Marmaroszu. Czy z perspektywy czasu uważasz, ze to dobra miejscówka, czy są wg ciebie lepsze miejscowości (jakie?), które nie byłyby całkowitymi zadupiami.

_Piotrek_ napisał(a):Jak wyglądają lokalne drogi w tej części kraju?

Podobnie jak w Transylwanii - wąskie i kręte Nawierzchnia w porządku.

_Piotrek_ napisał(a):Stacjonowaliście w Baia Mare (jak na tą chwilę relacji), które wydaje się być trochę na uboczu jeśli chodzi o lokalizację względem drewnianych cerkwi Marmaroszu. Czy z perspektywy czasu uważasz, ze to dobra miejscówka, czy są wg ciebie lepsze miejscowości (jakie?), które nie byłyby całkowitymi zadupiami.

Mam perspektywę czasu, ale brakuje mi nowych rumuńskich doświadczeń W tamtym rejonie stacjonowaliśmy tylko w Baia Mare, więc trudno powiedzieć.
Fakt, to miejscówka nieco na uboczu, ale każda z cerkwi jest oddalona od następnej.
Założyliśmy, że w jeden dzień zobaczymy większość z nich i zrobiliśmy dużą objazdówkę - będzie jeszcze Budești, Bârsana, Poienile Izei, Botiza, a na koniec dnia Săpânța i powrót wieczorem

Baia Mare wydaje mi się fajnym miasteczkiem (choć, jak mówię, nie mam porównania), bo ma przyjemną starówkę (mało do zwiedzania, ale sporo sympatycznych knajpek), a wybór kwater (dobra cena, świetny standard) jest duży.