Raportul z Rumunii

Miśka ani żubra na wolności w Bieszczadach nie widzieliśmy. Za to przebiegła nam przez drogę wataha wilków.

maslinka napisał(a):

Kiepura napisał(a):Kilkadziesiąt lat włóczenia sie po górach, Bieszczady całe, w tym te bez szlaku i te zabronione, Tatry, Karpaty Ukraińskie i jeszcze trochę innych gór by się znalazło a misia widziałem w cyrku jak miałem sześć lat

Że w Bieszczadach misia nie widziałeś, to dziwne. Ja też nie, ale za to w samym środku pandemii (początek kwietnia 2021) mieliśmy miłe spotkanie z żubrem w Mucznem, ale nie w zagrodzie pokazowej , tylko w innym miejscu - przy stanowisku z retortami. Nagle wyszedł z krzaków Był całkowicie na wolności.

Nie dość, że cztery misie to jeszcze żubr. Idę chlać.
A człowiek się cieszy jak jaszczurkę zobaczy.

W sumie przez tyle lat największym zwierzęciem (a właściwie zwierzętami) które spotkałem oko w oko były dwie dorodne sarny. Ale to nie w górach tylko na podwórku, więc się nie liczy.

dangol napisał(a):Fajnie, że aż cztery były u Ciebie

Miśki były bardzo sympatyczne i zasłużyły na osobny, misiowy, odcinek

Dawigs napisał(a):Miśka ani żubra na wolności w Bieszczadach nie widzieliśmy. Za to przebiegła nam przez drogę wataha wilków.

Uuu, to też niezłe przeżycie

Kiepura napisał(a):Nie dość, że cztery misie to jeszcze żubr. Idę chlać.

Nie chcę Cię wpędzać w pijaństwo , ale my ciągle widzimy w górach zwierzaki. Sarny to norma, bardzo często.

W zeszłym roku w październiku, w słowackich Tatrach Niżnych, w drodze na Ďumbier, zauważyłam kozicę wylegującą się całkiem niedaleko szlaku:



A w 2015, w słowackich Tatrach Wysokich, towarzyszyły nam dwa liski-żebraki. Niestety, zupełnie oswojone, jacyś Francuzi karmili je kanapkami z salami Śliczne były - to jeden z nich:

Transfogarska bomba - te pierwsze sety zdjęciowe, potem korki i kramy już nieco gorzej

Do Misiów w ŻYCIU nie wysiadłbym z auta
A i bałbym się że mi auto zaatakują dość łagodne widać mają usposobienie po snickersach

tony montana napisał(a):Transfogarska bomba - te pierwsze sety zdjęciowe, potem korki i kramy już nieco gorzej

Tak, aż do przełęczy był zachwyt

tony montana napisał(a):Do Misiów w ŻYCIU nie wysiadłbym z auta
A i bałbym się że mi auto zaatakują dość łagodne widać mają usposobienie po snickersach

Nie są głodne, więc są sobą Czyli poczciwymi miśkami

16 sierpnia (wtorek): Trasa Transfogarska - część czwarta i ostatnia (zapora i rumuński obiad, czyli śladami Top Gear )

Dojeżdżamy do Zapory Vidraru wybudowanej na rzece Ardżesz (Arges):




Parking (czy raczej miejsce, gdzie można się zatrzymać;)) po prawej:



jest pełny, więc przejeżdżamy na drugą stronę tunelu:



i tam udaje się zostawić Maździaka. Idziemy przyjrzeć się z bliska temu cudowi inżynierii:




Zaporę ukończono w 1966 roku, utworzyła ona sztuczne jezioro mogące pomieścić 465 milionów m3 wody.
Po zakończeniu prac nad budową tama zajmowała piąte miejsce w Europie i dziewiąte na świecie w kategorii najwyższych zapór wodnych. W 2019 roku Zapora Vidraru była na szesnastym miejscu w Europie.

Okazuje się, że są wyższe, a jednak ta robi wrażenie




Oczywiście zdjęcia tego nie oddają, ale gdy spojrzy się w dół, może się zakręcić w głowie :



Gdzieś tam nocowała ekipa z Top Gear Pewnie widzieliście ten odcinek (jeden z ciekawszych ), ale dla przypomnienia - skrót :



W drugiej części filmu pięknie pokazują całą Trasę Transfogarską.

Niestety, zaczyna padać deszcz, więc powoli zmierzamy w stronę Maździaka:



Przez tunel:



w którym spotykamy śpiącego psiaka:



Trochę się go wystraszyłam Zabawne, że drugi raz na Drodze Transfogarskiej wstrzymałam oddech z powodu psa; miśki przyprawiły mnie o szybsze bicie serca, ale jakoś się ich nie bałam

À propos miśków, znów pojawiają się ostrzeżenia:



Misie upodobały sobie rejon zamku (cytadeli) Poenari, do którego właśnie się zbliżamy:



Ruiny te są słynne z powodu Vlada Palownika, który uczynił zamek jedną ze swoich głównych fortec. To ten prawdziwy zamek Drakuli. Prowadzi do niego dokładnie 1480 schodów, które podobno potrafią dać w kość. Nie dane będzie się nam o tym przekonać i to nie z powodu miśków. W tym roku, niestety, zamek jest w remoncie

Pozostaje nam popatrzeć na ruiny z dołu, z drogi:




Droga Transfogarska powoli staje się wspomnieniem, pięknym wspomnieniem Teraz myślimy przede wszystkim o tym, żeby wreszcie napełnić żołądki po dniu pełnym wrażeń. Trafiamy do restauracji Hanul Vrăjit:



Znowu pies, na szczęście przyjazny

Okazuje się, że intuicyjnie wybraliśmy lokal, który gościł chłopaków z Top Gear, czym restauracja oczywiście się chwali:



Być może siedzimy przy tym samym stoliku Przedwczoraj odwiedziliśmy "chatę" króla (wówczas jeszcze księcia) Karola, dziś podążamy śladami innych Brytyjczyków

Knajpka jest stylowa:



ale obsługa średnio sympatyczna. No cóż, nie jesteśmy gwiazdami ekranu

Jedzenie smaczne, chociaż bez szału. Zamawiam mititei (mici), czyli rumuńskie ćevapčići:



które są serwowane z musztardą. Wolę čevaby

Małż decyduje się na panierowany kaszkawał - rumuński odpowiednik słowackiego vyprážanego syra :



Całkiem smaczny (podjadam ), chociaż brakuje mi tatarskiej omáčki

Do tego mamy warzywa grillowane - chyba najlepsze z całego zestawu:



Trochę nam ciężko po obiedzie , a tu trzeba będzie spędzić ponad dwie godziny w samochodzie i trochę "zwiedzać" po drodze

Jeśli będziecie głodni po przejechaniu Trasy Transfogarskiej, na południu, za Jeziorem Vidraru, jest sporo miejsc, w których Was nakarmią. Oprócz restauracji, posilić można się też w przydrożnych foodtruckach, które reklamują się nawet po polsku :




Obok punktu gastronomicznego - ciekawa cerkiew:




Nawet nie wiem, gdzie dokładnie i pod czyim wezwaniem Tyle ich mijaliśmy po drodze...

To nie jest koniec opisu naszej wycieczki (trochę się jeszcze będzie działo ), a wrażenia po przejechaniu Trasy Transfogarskiej i po całym dniu podsumuję w następnym odcinku

maslinka napisał(a):16 sierpnia (wtorek): Droga Transfogarska

Dzisiaj jest TEN dzień
Jest przepięknie! :

Trasą Transfogarską bardzo bym chciała kiedyś pojechać, cudowne widoki

Nadrabiam

maslinka napisał(a):
Gdzieś tam nocowała ekipa z Top Gear Pewnie widzieliście ten odcinek (jeden z ciekawszych ), ale dla przypomnienia - skrót :

O trasie Tarnsfogarskiej dowiedziałem się właśnie z Top Gear. Jak jechaliśmy do Bułgarii przez Rumunię to był to punkt obowiązkowy .

Ruiny te są słynne z powodu Vlada Palownika, który uczynił zamek jedną ze swoich głównych fortec. To ten prawdziwy zamek Drakuli. Prowadzi do niego dokładnie 1480 schodów, które podobno potrafią dać w kość. Nie dane będzie się nam o tym przekonać i to nie z powodu miśków. W tym roku, niestety, zamek jest w remoncie

Pozostaje nam popatrzeć na ruiny z dołu, z drogi:

Nam się udało
Zamek Poenari

mysza73 napisał(a):Trasą Transfogarską bardzo bym chciała kiedyś pojechać, cudowne widoki

Początek w naszym przypadku, czyli północna część trasy - mega widoki, również na drogę, która pięknie się wije. Druga część - misiowe atrakcje

mysza73 napisał(a):Nadrabiam

Miłego!

Dawigs napisał(a):O trasie Tarnsfogarskiej dowiedziałem się właśnie z Top Gear. Jak jechaliśmy do Bułgarii przez Rumunię to był to punkt obowiązkowy .

Małż również dowiedział się z Top Gear Ja... nie pamiętam Możliwe, że też, bo był taki czas, że namiętnie ich oglądałam.

wiola2012 napisał(a):Nam się udało
Zamek Poenari

Pamiętam, pamiętam

Jedzonko wygląda na smaczne.
A zapora robi wrażenie .
Ciekaw jestem podsumowania wrażeń z całej Trasy.

Zapora na nas też zrobiła wrażenie ! Zdjęć jednakże zrobiliśmy mniej, więc z przyjemnością zobaczyłam Wasze .

maslinka napisał(a): Misie upodobały sobie rejon zamku (cytadeli) Poenari

Przed laty chyba nie miały takich upodobań , na Transfogaraskiej zresztą też. Może jednak wynika to z mniejszej liczby turystów, która poza sezonem nie rzuca im snickersów ?

maslinka napisał(a): Prowadzi do niego dokładnie 1480 schodów, które podobno potrafią dać w kość. Nie dane będzie się nam o tym przekonać i to nie z powodu miśków. W tym roku, niestety, zamek jest w remoncie

Ciekawe, co mu teraz dobudowywali ? No bo z autentyku już dawno mało zostało… Co do schodów, dla mnie do ich pokonania najgorsza była panująca wtedy w lesie duchota . Tempo na podejściu zawsze miałam słabe, więc i wtedy się nie śpieszyłam, może dlatego schody mnie nie wykończyły. No ale byłam wtedy sporo młodsza, niż teraz .

Powoli nadrabiam…
Trasa,zapora i cała ekipa zblazowanych niedźwiadków to się nazywa przygoda

Nefer napisał(a):A zapora robi wrażenie .

O tak, zdecydowanie zrobiła na nas wrażenie.

dangol napisał(a):Przed laty chyba nie miały takich upodobań , na Transfogaraskiej zresztą też. Może jednak wynika to z mniejszej liczby turystów, która poza sezonem nie rzuca im snickersów ?

Wychodzą prosić o jedzenie, więc dla nich im więcej turystów, tym lepiej

dangol napisał(a):Ciekawe, co mu teraz dobudowywali ? No bo z autentyku już dawno mało zostało…

Mam nadzieję, że kiedyś zobaczymy

croktoś napisał(a): Trasa,zapora i cała ekipa zblazowanych niedźwiadków to się nazywa przygoda

To był dzień pełen wrażeń
A jeszcze czeka nas przejazd ciekawą trasą i ostatni wieczór w Braszowie

Trasa cudna gdyby nie te krki i stragany.
Miśki - widzę, ze one tak samo dzikie jak koniki polskie na cyplu między Bełdanami a Śniardwami Niby żyją na wolnoścl ale chodzą od człowieka do człowieka na żebry
Tak czy inaczej - są absolutnie śliczne i musi być cudownym uczuciem widzieć je w lesie, wolne