RAJD SARDYNII i KORSYKI 2016

ArliJ napisał(a):Jak zwykle kapitalna relacja - pełna przepięknych kadrów, konkretna i ciekawa:).

Naprawdę miło słyszeć takie słowa

ArliJ napisał(a):W czerwcu objechaliśmy Teneryfę z wydrukowaną Waszą relacją

Oooo, super! Wspominałaś, że może się wybierzecie, ale myślałem, że skoro nie piszesz relacji to nie pojechaliście. Bardzo się cieszę, ze relacja mogła się przydać. Ciekawy jestem Waszych wrażeń

ArliJ napisał(a):Na Grossglockner byliśmy z kolei również w sierpniu, 2 tyg przed Wami:). Napotkaliśmy też sporo świstaków przy tym samym parkingu i przy Swarovskim ale dopiero pod wieczór jak większość osób już wyjechało, byliśmy z naszymi 4,5 i 8 latkami więc była radocha:).

Faktycznie świstaki dały nam sporo radości i pozytywnych emocji Dla dzieciaków to niezła gratka

majeczka napisał(a):

ArliJ napisał(a):Udało nam się też zejść najbliżej jak się do do lodowca...piękne widoki

wooow, doprawdy to na pewno intrygujace...

braliśmy to pod uwagę, ale czas, czas....


pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a):Umawiamy się za 30 minut przy samochodzie i idę w mniej zatłoczone zakamarki wioski, na odchodnym prosząc jedynie Olę o kupno dobrego sardyńskiego sera.

I zakamarki, i zakupy załatwione - umiesz się ustawić...

Pozdrawiam,
Wojtek

Mikeee napisał(a):choć mi bardziej kojarzy się z mrówkojadem...

...jestem skłonny się z Tobą zgodzić...

A nam na grzyba-mrówkojada czasu nie wystarczyło...

Franz napisał(a):

Mikeee napisał(a):Umawiamy się za 30 minut przy samochodzie i idę w mniej zatłoczone zakamarki wioski, na odchodnym prosząc jedynie Olę o kupno dobrego sardyńskiego sera.

I zakamarki, i zakupy załatwione - umiesz się ustawić...

i jak się później okazało, Ola kupiła 2 sery. Pyszne pecorino i mozzarellę, które łakomie pałaszowaliśmy wieczorem na tarasie...

ajdadi napisał(a):

Mikeee napisał(a):choć mi bardziej kojarzy się z mrówkojadem...

...jestem skłonny się z Tobą zgodzić...

co potwierdza, że moja wyobraźnia za bardzo się nie odchyla od normy

dangol napisał(a):A nam na grzyba-mrówkojada czasu nie wystarczyło...

fajna jest ta skałka i umiejscowienie, ale moim zdaniem nie jest to miejsce, które koniecznie trzeba odwiedzić


pozdrawiam,
Michał

OS4 cd - Korek do wina

Bardzo lubimy wino. Nektar Bachusa jest nieodłącznym elementem naszych wyjazdów, staramy się poznawać miejsca, które odwiedzamy również przez pryzmat wina, w miarę naszych możliwości absorpcyjnych próbujemy różnych lokalnych trunków, chcemy poznawać ich specyfikę. Zbieramy również korki z wypitych przez nas winnych flaszek. Jako, że m.in. korki stanowią ważny element chroniący jakość wina, nie mogliśmy pominąć muzeum korka (Museo del Sughero) w Calangianus. Miasto to jest głównym ośrodkiem korka na Sardynii, w okolicy sporo jest lasów z dębu korkowego, z których się ów korek pozyskuje.









Muzeum mieści się w centrum miejscowości, w zabudowaniach dawnego klasztoru Kapucynów.




Niestety znów nie wzięliśmy pod uwagę sjesty i wchodząc na teren muzeum zaraz po godz. 13:00, dowiadujemy się, że właśnie zamykają i zapraszają za 2 godziny. Decydujemy się zatem na posiłek w Cafe Square i spacer po Calangianus



wspomniany wcześniej Cafe Square na Piazza del Poppolo

punkt 15:00 stawiamy się w Muzeum, kupujemy bilety po 2 EUR/os i przewodnik o posturze wątłej kobiety zaprasza nas do zwiedzania muzeum opowiadając o korku w języku angielskim z iście włoskim akcentem. Zabawnie brzmi, ale wszystko jest zrozumiałe







poza korkiem do wina z kory dębu korkowego wytwarzać można najróżniejsze rzeczy wiele pamiątek i wyrobów z korka można kupić w rozsądnych cenach w muzealnym sklepiku











Korę pierwszy raz oddziela się od pnia dopiero, gdy drzewo ma 25-30 lat. Pozyskany tak materiał nazywa się korą męską, bo jest gorszej jakości i wykorzystywany jest głównie jako materiał izolacyjny w budownictwie. Drzewo potrzebuje 9-12 lat, aby zregenerować korę i wtedy pozyskany materiał – kora żeńska - jest już zdecydowanie lepszej jakości i może być użyty do produkcji korków do różnego rodzaju win. Korę nacina się ostrożnie, aby nie uszkodzić pnia i zdejmuje się ją w jak największych kawałkach podważając rękojeścią siekiery



można przyjrzeć się maszynom, które kiedyś i obecnie używane są do produkcji korka. Maszyny znajdują się w pomieszczeniach gdzie kiedyś mieszkali mnisi







na drugim piętrze znajduje się m.in. wystawa pokazująca różne rodzaje korków

najlepsze korki to te wykonane z jednego kawałka (wytłoczone, obrobione, odkażone)
klasa I - najlepsza jakość, klasa VI - najgorsza.
Klasa I ma najmniej porów i bruzd, korek jest gładki i koszt takiego korka dochodzi nawet do 1 EUR. Stosuje się je do najdroższych win, które długo leżakują, szczelność zawartości butelki ma wtedy ogromne znaczenie



Rondella (talerzyk korkowy) stosuje się do korków wykonanych z aglomeratu (korkowy "gruz" - okruchy pozyskane z obróbki). Taki korek powstaje przez sprasowanie okruchów w specjalnej formie z dodatkiem kleju. Rondella mocowana jest od spodu korka (od strony wina), aby chronić trunek przed klejem. Okruchy (granella) tez są podzielone na klasy jakości. Te najgorsze (największe odłamki) stosuje się w budownictwie i np. w przemyśle odzieżowym, a najlepsze do produkcji korków do win spumante, frizante (wina musujące, szampany)







Sardynia jest drugim na świecie producentem korka – 10% zapotrzebowania, po Portugalii, która ma 50% udziału w produkcji. Pracownik muzeum chwali się, że oczywiście sardyński korek jest lepszej jakości od portugalskiego, co oczywiście muszę potraktować z przymrużeniem oka. Nie wiem czy tak jest, ale jestem przekonany, że w Portugalii usłyszałbym to samo o jakości tamtejszego korka…

Dla mnie było to bardzo ciekawe miejsce.

OS4 cdn

Mikeee napisał(a):

My spotkaliśmy w naturze dwóch facetów przy tej robocie.
Zamieściłem fotkę z nimi w sardyńskim skrócie, ale to jedna z tych, które już uleciały w niebyt.

Pozdrawiam,
Wojtek

Super miejsce, w którym jednakże również nie byliśmy. Ograniczyliśmy się do spijania lokalnego wina . O o dziwo, chociaż z reguły wolę białe, to na Sardynii bardziej mi leżało czerwone . Oczywiście zapieczętowane sardyńskim korkiem

Z relacją jestem na bieżąco z komentarzami kiepsko. Dlatego wypadało by nareszcie napisać, że bardzo mi się tu od początku podoba. I świstaki i wspaniałe fotki z Genui i Cinque Terre. Kolejny powód by wybrać się na Sardynię po raz trzeci albo Korsykę (miała być tego września) ale tym razem z postojami po drodze.
Bardzo spodobała mi się twoja opowieść o korkowym muzeum. Nie byliśmy w Calangianus - byliśmy blisko w Tempio Pausania (około 10 km). Pierwszy wyjazd był tak spontaniczny i bliżej wybrzeża, dlatego widzieliśmy jedno drzewo korkowe za to tym razem wielokrotnie natrafialiśmy na lasy korkowe.

dangol napisał(a):Super miejsce, w którym jednakże również nie byliśmy. Ograniczyliśmy się do spijania lokalnego wina . O o dziwo, chociaż z reguły wolę białe, to na Sardynii bardziej mi leżało czerwone . Oczywiście zapieczętowane sardyńskim korkiem

My przywieźliśmy chyba 10 buteleczek i co jakiś czas będziemy sobie pociągać sprawdzając jaki mają korek

... fajny "korkowy" klimacik ... ...
Pozdrawiam.

Bardzo zachęcająco pokazałeś San Pantaleo , ale ze względu na bliskość wybrzeża dla milionerów, to tanio tam nie było . Ceny i smaku sera chyba nie pamiętasz . My nie zdecydowaliśmy się na zakup "od chłopa" myśląc, że w marketach tańszy i chyba taki sam.
pzdr.

Mikeee napisał(a):OS4 cd - Korek do wina

Chyba nie chciałbym być takim korkowym dębem.

pzdr

Chwilę temu oglądałam program o produkcji korków (nie pamiętam skąd) i prawie takie same zdjęcia jak te z dziurkami w korku tam pokazywali....
Korek po winie ma charakterystyczny zapach, czy same drzewa, zagajnik miał jakiś charakterystyczny zapach?

napisał(a) Mikeee »

Korę pierwszy raz oddziela się od pnia dopiero, gdy drzewo ma 25-30 lat. Pozyskany tak materiał nazywa się korą męską, bo jest gorszej jakości i wykorzystywany jest głównie jako materiał izolacyjny w budownictwie. Drzewo potrzebuje 9-12 lat, aby zregenerować korę i wtedy pozyskany materiał – kora żeńska - jest już zdecydowanie lepszej jakości i może być użyty do produkcji korków do różnego rodzaju win. Korę nacina się ostrożnie, aby nie uszkodzić pnia i zdejmuje się ją w jak największych kawałkach podważając rękojeścią siekiery

Interesujące... Tylko ten podtekst