Pusta plama na mapie - Riwiera Makarska zaprasza

Sobota 20.07.
Tak jak dzień wcześniej zaplanowaliśmy, budzik dzwoni ok. godz.6. Porażka wstawać tak rano. Ale cóż zrobić , Cromaniacy polecają wyjechać jak najwcześniej, aby móc w spokoju dotrzeć na szczyt. Po ok. 20-30 minutach od strasznego głosu budzika, siedzimy w samochodzie i ruszamy. Przy CPN w Podgorze odbijamy na zygzaki nad miasteczkiem. Już mijamy Starą Podgorę i dojeżdżamy do drogi D512. Droga od Makarskiej ma nowiusieńki asfalt, a my włączając się do ruchu musimy pokonać schodek do góry. Pan M. spokojnie manewruje foczką, aby krawędź nówki drogi nie zahaczyła o jakieś miski olejowe czy cuś i już jedziemy dalej. Po dosłownie 2 min. jest kierunkowskaz w lewo na Biokovo park. Skręcamy pod górkę i od razu jest budka strażnika parku


Kupuję bilety. Koszt dokładnie taki jak podawany wszędzie czyli 3*40kn – choć w tym roku widzę, że wjazd podrożał, podobnie jak do Krka i Plitvic. Dopytuje się ile osób już wjechało do parku: my jesteśmy 3. Jest go. 6:45, wjazd czyny od 15 min.

Rzut oka na mapkę parku i zaczynamy 23 km maraton


Początkowo droga jest przyjazna, na dwa samochody i wśród drzew. Potem drzewa znikają, zaczyna widać ściany masywu górskiego i to zarówno te w górę jak i w dół. A potem zaczyna się robić wąsko, bardziej wąsko i ciasnawo. Mijamy punkt widokowy, ale odpuszczamy sobie, zatrzymamy się przy zjeździe w dół. Samej jazdy się nie obawiamy, Pan M. jedzie spokojnie, drogi kręte i wąski są mu nie straszne, nieraz po bardziej stromej i wąskiej i pełnej śniegu drodze przychodzi jechać nam w naszych Beskidach. Po 25 min jazdy






I już widać cel naszej podróży
Mijanka nam się raz trafia, już po przejechaniu połowy drogi. Z za zakrętu wyskakuje auto PN Biokovo. Oni nic sobie z zakrętów nie robią, to ich chleb powszedni… Na szczęście zakręt był poszerzony o pobocze…
Jadąc pod górę, na zakrętach widzimy już tylko błękitne niebo, a w radiu towarzyszy nam taka muzyka (czysty przypadek).




Odmierzacz trasy

Droga robi się jeszcze węższa, jak się okazuje jest to jeszcze możliwe. Z prawej strony, od mojej, nie ma już żadnych barierek, murków czy choć kamieni, które są granicą drogi i spadku w dół.
Ja jestem czarnowidzem w takich przypadkach i już widzę jak spadamy w dół aż do Podgory. Nawet przychodzi mi do głowy myśl, że w razie spadku w dół jak wypiąć się z pasów (w tym roku wezmę sobie pod rękę jakiś większy składany nóż, tak na wszelki).

Granicą drogi wyznaczają kijki wbite w skraj drogi połączone jakąś linką – osobówki to nie uratuje, ale zaprawne busom wyznacza granice drogi. Mnie to jakość szczególnie nie podnosi na duchu.
Droga wije się i wije, widać już ostatnie zakręty oznaczone charakterystycznymi żółtymi barierkami. W tym momencie mogę powiedzieć, ze kocham te żółte barierki które dają mi ogromne poczucie bezpieczeństwa.






Już maszt widać jak na dłoni.

maniust napisał(a):Widzę że deptałeś nam po piętach tucepi-brac-dubrovnik-split-makarska-po-naszemu-t35043-135.html?hilit=tucepi,bra%C4%87,dubrovnik

piekara114 napisał(a):Konfesjonałyl

W 2011r. we wrześniu smażyliśmy się przy tym konfesjonale.
40C.

Deptałam, deptałam i nawet czytałam, tylko nie zawsze się ujawniam, zwłaszcza wtedy, gdy coś jest mi jeszcze obce.
Ale na RM chyba wszyscy po sobie deptają....zwłaszcza na miejskich plażach

Pisz sąsiadko i dużo zdjęć poproszę - w taki deszczowy dzień to jedyna pociecha

Ewa i Piotr napisał(a):Pisz sąsiadko i dużo zdjęć poproszę - w taki deszczowy dzień to jedyna pociecha

Witaj Sąsiadko.Zrobię obiad na jutro i będziemy zjeżdżać w dół

Po 50 min. jazdy parkujemy auto. Mamy tylko jednych towarzyszy: Czechów. Wychodzimy z auta i jak zimno na nas nie buchnie Wiedziałam, że będzie chłodniej, ale że będzie zimno Mamy na nogach sandały i krótkie spodenki. Szybko bluzy z bagażnika – dobrze, że od czasu przyjazdu tu leżały. Zakładam też trampki, bo palce mi już zamarzają. I to były moje pierwsze chwile na dachu Biokova. Na dowód pobytu tabliczka…


..i widok na wybrzeże…wyspy są niewidoczne, gorące nadmorskie powietrze paruje i tym samym przesłania widoczność...


…i poniższe szczyty




Idziemy pod maszt, ale wejścia tu nie ma, więc wchodzimy na kamienną ścieżkę, która doprowadza nas pod kapliczkę.









Patrzymy na drogę, którą tu przyjechaliśmy








Dla tych, co idą pieszo, mały skrót


Na szczycie jesteśmy coś 40 min. zjeżdżamy w dół. Mijamy kilka aut pnących się mozolnie pod górę. W pewnym momencie z naprzeciwka wyjeżdża nam Czech. My mamy za sobą mijankę, on też. Daje nam znak, żebyśmy jechali i zaczyna się cofać. Cofa dość zdecydowanie i tak zdecydowanie jak jechał i cofał, tak zdecydowanie tyłem auta uderza w skałę. Pasażerka dość mocna zaczyna machać rękami. Podejrzewam, że jej głos też jest coraz głośniejszy. A trzeba było zachować spokój….
Mijamy nieszczęsnego turystę i spokojnie zajeżdżamy w dół. Zatrzymujemy się, gdy widzimy mały kamienny domek oraz pola uprawne.


I ostatni rzut oka na maszt


Następny postój przy punkcie widokowym.


Znajdujemy naszą Podgorę…


…Tucepi i naszą inwestycję….




…oraz dwa półwyspy w Makarskiej


Pan M. zaczyna jazdę coraz zdecydowaniej i szybciej, a ja się coraz bardziej boję. Kończy się to moim płaczem ze strachu i czarnowidztwa. Kocówka jazdy jest już spokojniejsza. Na szczęście, bo jeszcze przecież cały wspólny dzień przed nami. Jesteśmy z powrotem w app. Jest 9:30. Cała wycieczka zajęła nam dokładnie 3 godzinki.
Teraz pora na śniadanko i oczywiście plaża.

Czy jechać na Sv. Jure?
OCZYWIŚCIE ŻE TAK. Jeśli jest się w pobliżu to poświecenie tych 3 godzin nie będzie żadną stratą czasu. Droga jest ekscytująca dla pasażera, zwłaszcza w dół. Pan M. spokojnie do niej podszedł, syn zadowolony i nic się nie bał przy wjeździe czy zjeździe. Oczywiście samochód musi być w pełni sprawny, bo większość drogi pokonuje się na 2 biegu , ale 3 też dało się wrzucić miejscami. Wszystko wg mnie zależy od doświadczania kierowcy i jego umiejętności. Ja mimo, że dużo nie prowadzę, a już nie w takich warunkach też bym wjechała (ale jak jest lepszy kierowca, to po co się pchać). Zajęłoby mi to więcej czasu i bez emocji i strachu by się nie obyło, ale zapewne innych niż te pasażera. Wiadomo, że dla osób z nizin i jeżdżących wyłącznie autostradami to może być ekstremalna jazda, ale dla osób obeznanych z jazdą po górach, będzie to po prostu jazda w trudniejszych warunkach (oczywiście jeśli nie jedziemy tirem).

dosiadam się

Wyjazd na szczyt jeszcze przed nami , chyba faktycznie lepiej jechać rano , mniejszy ruch .Te mijanki nad przepaścią ... zawsze wyobraźnia pracuje niekoniecznie tak jak bym chciała ( zawsze najczarniejsze wizje ..)

jolamik napisał(a):dosiadam się

Witam i zapraszam, miejsc pod dostatkiem

Ewa i Piotr napisał(a):Wyjazd na szczyt jeszcze przed nami , chyba faktycznie lepiej jechać rano , mniejszy ruch .Te mijanki nad przepaścią ... zawsze wyobraźnia pracuje niekoniecznie tak jak bym chciała ( zawsze najczarniejsze wizje ..)

Rano, na spokojnie to idealny wybór wg mnie. Trzeba liczyć się z zamgleniem, ale popołudniu masz za to słońce w oczy

Po śniadanku oczywiście plażowanie, ale leniwe, już bez zdjęć.
A o 16 już w app. Czujemy jak robi się chłodniej, zrywa się wiaterek, dość mocnawy, a nad Biokovem robi się ciemno. I jak nie zacznie padać. Młody biega w deszczu i się śmieje. My patrzymy, bo w sumie to w lipcu nie trafiliśmy jeszcze na deszcz (mieliśmy go w Rovinj, ale to była połowa września).
I tak szybko jak deszcz przyszedł, tak szybko odszedł.

A wieczorem trzeba korzystać i jedziemy do Tucepi. Parkujemy w już znanym nam miejscu, czyli pod naszą inwestycja. Trzeba pilnować dobytku.






Widać że Chorwacja już w Unii.


Rybki w porcie mają czystą wodę


Po spacerku lecę na moje czekoladowo-marcepanowo-pistacjowe lody…nie mogę się już ich doczekać I co? Gucio. Nie ma ich. Muszę się zadowolić czekoladowo-wiśniowymi, a Młody jak zawsze limonkowymi.
I kolejny dzień w Cro minął….

Niedziela 21.07.
Dziś niedziela, a jak niedziela to oczywiście i bimbały pracowały. Na szczęście już nie zrobiły na mnie wielkiego wrażenia i nie budziłam się co godzinę
Piękna pogoda, więc plażowanie, plażowanie i jeszcze raz plażowanie. A nasza plaża i krystaliczna woda tylko zachęca do poddania się i korzystanie z tego, czego niestety Bałtyk nie chce mam na co dzień latem dać…




Woda ma temp. 23,3 st.

A popołudniu koniecznie mała wycieczka...






Parking oczywiście pod Lidlem i spacerkiem do promenady. Dziś się po prostu plączemy, co planowałam zwiedzić to zwiedziłam i teraz na spokojnie można chłonąć klimat miasteczka. Lądujemy oczywiście na lodach i mrożonej kawie. Ja na co dzień nie piję kawy, ale ta chorwacka mrożona jest przepyszna i raz na jakiś czas zamiast lodów (uwielbiam te) wybieram kawkę z lodami.






Wracając namawiam Młodego na jeszcze małą wycieczkę.
Zbaczamy z trasy do kościoła Franciszkanów, aby zwiedzić




Niestety muzeum jest już zamknięte, ale zaglądamy jeszcze do ogrodu na tyłach kościoła.






Jeszcze tylko jazda do Podgory, posiedzenia na tarasie i kolejny dzień nam minął….

Witajcie! My w zeszłe wakacje zrobiliśmy mega spontan, zaczęliśmy wjazd na SV JURE po całodziennym plażowaniu ok. 19 Trasa była pusta, dosłownie byliśmy jedynymi turystami (zachód słońca był tylko dla nas). Droga w dół w ciemnościach... tylko zające mam przebiegały drogę. Pan w budce czekał tylko na nas. Super romantyczne przeżycie, choć były momenty, że prosiłam męża żeby zawrócił na co on "sama przecież chciałaś... jedziemy na szczyt"
PS. Byliśmy tam chyba 10 lipca.

Witam,wiem że póżno ale nadrobiłam zaległości i czekam na ciąg dalszy. W sierpniu Drasnice jeżeli możesz i wiesz napisz jak z drogami w tej miejscowości( strome,wąskie)?

Świetna relacja;)
Za półtora tygodnia jadę do Makarskiej (wiem, że będzie tłoczno ale ja nie boję się ludzi (swoją drogą ciekawe co powiem po powrocie;P)) i już mam porobione notatki z twojej relacji - czyli miejsca, które też muszę odwiedzić! Mam nadzieję, że też uda mi się zrobić tak piękne zdjęcia:)

Hit lodowy ostatnich wakacji to były lody figowe - polecam w Orebiču na głównej promenadzie , ale nie w Oazie tylko trochę dalej . Najmłodszy syn- prawdziwy wielbiciel fig wytropił ten smak w takiej małej budce.

Niedawno opisałem swój wyjazd na Sveti Jure. Teraz z przyjemnością powtórzyłem go wraz z Wami.

Pozdrawiam,
Wojtek