Przypływy i odpływy

Witam!
Widziałem podobne zjawisko pomiędzy Braciem a Stanici w ubiegłym roku. Fala wyglądała dość osobliwie z poziomu plaży, wyraźne ciemne spiętrzenie. Wyszedłem na balkon apartamentu i jak okiem sięgnąć, rozciagała się na skos gdzieś od Supetaru po Pisak. Sądząc po prędkości z jaką zmierzała do brzegu (bardzo wolno), mógł ją wywołać statek który już dawno zawinął do portu. Zdążyłem jeszcze spokojnie zejść na plaże i oczekiwałem co się stanie. Fala narobiła sporo zamieszania swym pojedyńczym uderzeniem i nie było mniejszych fal ani przed ani za. Być może na skutek dużej odległości od brzegu mniejsze fale uległy spłaszczeniu lub połączyły się w tę jedną.
A jaka była jej geneza? Przecież nie ruch tektoniczny. Nie wiem, ja stawiam na statek. Pogoda była bezwietrzna, Adriatyk przypominał jezioro.
Pozdrawiam

Fala wywołana przez statek porusza się stosunkowo wolno, a jeśli nic nie stanie jej na przeszkodzie może dotrzeć bardzo daleko. Dlatego pewnie nie widać statku, który ją wywołał bo on już jest daleko.
Takiej pojedynczej fali nigdy nie widziałem (zwykle były 2-3 małe przed i po), ale może na długim dystansie ta duża fala "połyka" te mniejsze?
Jeśli chodzi o regularność występowania zjawiska, to być może jakiś spory statek pływa regularnie z Sukosanu na Kornaty?

Interseal i el_quapo jeśli bylibyście w stanie oszacować długość tej fali (nie wysokość) to możnaby policzyć jej prędkość.

Kilka lat temu płynęliśmy pod wieczór z Bracu do Trogiru.
Woda gładka jak lustro, nawet żadnej zmarszczki, nagle przed dziobem pojawiła się pojedyńcza fala wysokości co najmniej pól metra (nieźle kiwnęło jachtem prawie 12m)
Musiała pochodzić od jakiegoś statku, katamaranu? Odległość od ich normalnej trasy (ze Splitu kierują się na V.Drvenik) wynosiła kilka mil.
Wtedy nasze przypuszczenia kierowały się do interferencji fal z dwu statków. Czemu była to pojedyńcza fala a nie kilka nie potrafiliśmy sobie wytłumaczyć.

ALTERNATYWNA SKALA BEAUFORTA
Jest ona łatwiejsza i jej zastosowanie nie wiąże się z trudnościami

0 (cisza) - Żagle zwisają swobodnie

1 (słaby powiew) - Żagle zaczynają delikatnie pracować

2 (słaby wiatr) - Żagle łopoczą i łódka dryfuje bokiem na zawietrzną. Wypełnianie się żagli powoduje przechył łódki, tak więc skrzynkę z piwem należy schować do kokpitu.

3 (łagodny wiatr) - Piwo nie chce już stać bez naszej pomocy, trzeba je podeprzeć lub trzymać w ręku.

4 (umiarkowany wiatr) - Puste butelki taczają się w kokpicie, należy je zablokować

5 (świeży wiatr) - Wszystkie piwa chłodzone za burtą należy wybrać na pokład.

6 (silny wiatr) - Nikt nie powinien być odpowiedzialny za więcej niż jedno piwo

7 (bardzo silny wiatr) - Skrzynka z piwem nabiera tendencji do skakania po kokpicie. Należy oddelegować kogoś by na niej spoczął.

8 (gwałtowny wiatr, sztorm) - W dalszym ciągu butelkę może otworzyć pojedyncza osoba. Pojawiają się trudności z trafieniem butelką do ust.

9 (wichura, silny sztorm) - Butelkę należy trzymać obiema rękami. Tylko nieliczni potrafią samodzielnie zdjąć kapsel.

10 (silna wichura, bardzo silny sztorm) - Do odkapslowania potrzebne są dwie osoby. Ciężko trafić butelką do ust. Przypadki wybijania zębów nie są rzadkością.

11 (gwałtowna wichura, gwałtowny sztorm) - Piwo ma tendencję do wypieniania się z butelki. Bardzo trudno pić ze względu na łopotanie warg i zębów.

12 (huragan) - Wszystkie otwarte butelki wypieniają się. Picie niemożliwe. Zakaz otwierania butelek (tymczasowy).


Alternatywna skala Beauforta w/g książki Jespera Asmussena "Żeglarskie pieśni i historie fantastyczne" .

źródło: http://www.moje-morze.pl/bfort.html
(żeglarze, wilki morskie i "morski pas" pewnie to znają )
ahoj

Janusz Bajcer napisał(a):(żeglarze, wilki morskie i "morski pas" pewnie to znają )
ahoj

Morskie psy to znają, a wilki morskie ... pewnie też znają

Ja też coś wyguglałem: http://www.kali.enter.net.pl/Morze.html#Czar (Morze Czarne drugi akapit):

Pewnego dnia byłem w Gagrze w upalny dzień, w porze sjesty. Rozległy bulwar, wysadzany dorodnymi palmami, był niemal pusty. Całkowicie bezwietrznie i cicho, morze jak lustro. Przysiadłem w cieniu i relaksowo patrzyłem na morze. Było bajkowo. Jednak w pewnym momencie zauważyłem nad morskim horyzontem jakby wąską białą kreskę. Po niedługim czasie ta kreska zaczęła się zwiększać i wreszcie zbliżyła się do brzegu na tyle, że można było ją rozpoznać jako dość dużą, pojedynczą falę. Szybko dotarła do brzegu i przed upadnięciem na plażę spiętrzyła się w czoło przyboju o wysokości ponad dwa metry. I znowu nastał spokój, morze jak lustro.

guglam dalej