Przypadkowa relacja z przypadkowego wyjazdu - Istria 2013

Tak sobie pomyślałem… spróbuję i ja. To znaczy relację mam na myśli. Żaden tam ze mnie mistrz klawiatury, dlatego będzie to raczej praktyczny informator, taki reportażyk-wypocina.

No to zaczynam.
Jeszcze miesiąc temu nie wiedziałem gdzie pojedziemy i czy w ogóle. Znajomi wymiękli, dzieci dorosły i już nie chcą ze starymi. Autko już też niemłode. To wszystko plus wysyp różnych dodatkowych spraw powoduje, że przychodzi taki moment zniechęcenia. Na szczęście żona stanęła na wysokości zadania, postawiła twardo sprawę i stwierdziła: jedziemy.
Ok. Jedziemy ale gdzie? Jeśli nie wiadomo gdzie, to znaczy, że kierunek jest jeden. Chorwacja po raz czwarty, choć wcześniej myśleliśmy trochę by zahaczyć o Gardę, ale pomysł upadł.

Ten wyjazd będzie zupełnie inny od poprzednich. Z kilku powodów. Po raz pierwszy jedziemy sami – tylko ja i żona, jesteśmy do wyjazdu zupełnie nieprzygotowani – żadnych ubezpieczeń (dwa dni przed wyjazdem udało mi się załatwić karty EKUZ), żadnych wcześniejszych zakupów różnych niezbędnych dupereli, żadnego głębszego przygotowania merytorycznego – przeczytałem zaledwie kilka relacji, zadałem na forum kilka pytań – to wszystko. Po raz pierwszy też nie zaczynamy podróży z domu ale z Berlina no i nie wiemy na jak długo. Jednym słowem pełna improwizacja.

Jeszcze tylko zastanawiamy się gdzie tym razem. Jako, że całą Dalmację i wyspę Pag znamy już dość dobrze (a nigdy nie jeździmy dwa razy w to samo miejsce) no i wyruszamy z Berlina, tym razem wybór padł na Istrię. Tam jeszcze nie byliśmy nigdy. Po przeczytaniu kilku relacji decydujemy się wstępnie szukać noclegu w Moscenickiej Dradze. By na miejscu być w miarę wcześnie decydujemy się (jak zawsze) na nocleg gdzieś po drodze.
Fata podesłał mi kilka ciekawych miejsc do obejrzenia. Zobaczy się na ile starczy czasu i czy w ogóle. Trasę wybrało oczywiście Google maps – choć tu wybór był raczej prosty.
No to ruszamy. Berlin godzina ósma.

Dziś za to jest grubo po pierwszej więc na razie tyle. Ciąg dalszy oczywiście będzie…

No to czekamy na cd

Witam,
myślę że taki nieprzygotowany wyjazd będzie ciekawy.
Porównaj poprzednie znane Ci z wyjazdów regiony Chr do Istrji.
Czekam na ciąg dalszy.

pozdrawiam

Też myślałam o Istrii na ten rok, ale.......
Zobaczę jak Tobie poszlo

miło będzie poczytać relację z pobytu w miejscu, gdzie będziemy już za 7 dni

Chętnie odświeżę wspomnienia z Istrii

Moscenicka Draga kiedyś kołatała mi się po głowie ...
Poczytam więc .

Początek fajny, czekam na cd.

A poczytam i pooglądam i ja.

Istria w zeszłym roku została pobieżnie przeze mnie odwiedzona, ale na pewno kiedyś tam wrócę i zobaczę to, czego nie widziałam, a Twoja relacja z pewnością mi te miejsca przybliży.

Czekam więc na ciąg dalszy z niecierpliwością

cronaturki napisał(a):miło będzie poczytać relację z pobytu w miejscu, gdzie będziemy już za 7 dni

Oj, nie wiem czy zdążę. Będzie mały przestój z powodu wyjazdu

No ale póki co, w drogę!

Co Niemcy dali światu? Jako, że o polityce tu nie rozmawiamy, odpowiedź jest oczywista.
AUTOSTRADY! Gładkie, szeroki i DARMOWE! Nudne i praktyczne.

Jest dzień powszedni więc Berlińczycy ruszają do pracy, na zakupy ale dramatu nie ma. Przy okazji taka ciekawostka. W trakcie moich wielu wizyt w Berlinie, NIGDY nie stałem tam korku, a jest to trzecie miasto Europy.
Objeżdżamy więc Berliner Ring, mijamy Schonefeld i teraz już przed nami długa prosta. Kierunek Monachium. Ruch dość spory ale dzięki trzem pasom ruchu w jedną stronę jedzie się płynnie i szybko. Na razie nie zamierzamy niczego po drodze oglądać. Chcemy dojechać jak najdalej. Może uda się znaleźć nocleg gdzieś u wejścia do Doliny Vrata, rzucić okiem na Triglav, zobaczyć wodospady Perićnik…

Połykamy kolejne kilometry, prędkość nie jest oszałamiająca – jakieś 130 km/h, co pozwala trzymać się środkowego pasa. Po drodze krótki postój na kawę i zbliżamy się do Monachium. Na razie jeszcze jakieś 100 km, ale cóż to jest – niecała godzinka jazdy.
Niestety ruch zaczyna niepokojąco rosnąć. Autostrada zagęszcza się coraz bardziej, prędkość spada. W końcu stajemy. Żadnych wielkich robót drogowych, żadnego wypadku. Po prostu ruch jest tak duży, że nawet trzy pasy nie są w stanie zapewnić pełnej przepustowości. Byłem pewien, że o tej godzinie Monachijczycy będą jeszcze w pracy (ok. 14)…
Korek na szczęście jest „mobilny” i co jakiś czas przesuwa się, czasami nawet dość szybko. W sumie przejazd ok. 200 km odcinka przed i za Monachium zajął mi grubo ponad 3 godziny. Praktycznie aż do Salzburga ruch jest spory i często zdarzają się gwałtowne spowolnienia a nawet krótkie postoje. Gdy mijamy Salzburg jest już prawie 19 i wiem, że o dotarciu do Słowenii możemy pomarzyć. Nie lubię jeździć nocą i szukać noclegu również. Decyzja – jeszcze z godzinka jazdy i szukamy noclegu.
Wtem wśród majestatycznych, zamglonych alpejskich szczytów majaczy sylwetka potężnego i pięknego zamku. Tak to musi być słynny Hohenwerfen (dzięki Fata )? Próbuję przypomnieć sobie sceny z „Tylko dla orłów” – nie mogę… ale nagle widzę tablicę z wielkim napisem „Werfen”! Więc to, to. Noga na hamulec, skręcamy. Mały ślimak i jesteśmy u wrót miasteczka. Zostawiamy auto na parkingu i idziemy szukać noclegu. Miasteczko jest piękne, ale jakieś takie… wymarłe. Jedna główna ulica, kilka małych hotelików, jakaś restauracja, jeden sklep (zresztą już zamknięty), no i ludzi prawie wcale.
No to szukamy. Pierwszy pensjonat – brak miejsc, drugi podobnie, trzeci i następny tak samo. Co robić? Jest jakaś odręcznie napisana strzałka „Zimmer Katarina 80 m”. Skręcamy w boczną, stromą uliczkę. Jest piękny pensjonat. Właścicielka z rodzinką ucina sobie wieczorną pogawędkę w przydomowym ogródku piwnym. Pytamy – jest nocleg! Cena 38 euro od osoby. Nie jest tanio ale bierzemy bo jest już późno a sam apartament jest całkiem fajny i z widokiem na zamek. Szybkie rozpakowanie, toaleta i pędzimy w kierunku zamku. Parking niestety już pusty a zamek od jego strony cały w rusztowaniach. Trudno napatrzymy się z zewnątrz. Zresztą od zewnątrz zamki zawsze robiły na mnie większe wrażenie niż od środka. Odstawiamy samochód i idziemy na austriackie piwko. Gdy kończymy, Alpy kładą się już do snu otulając się mglisto-chmurną kołderką. Czas na odpoczynek. Jutro już czeka Chorwacja.

Witam!
Dołączam się do relacji i mam nadzieję, że przed 27 lipca (wyjazd do CRO) zobaczę Istrię w Twoich zdjęciach!
Potem już czas na własne oczy i obiektyw!

Dosiadam się

greenrs napisał(a):Wtem wśród majestatycznych, zamglonych alpejskich szczytów majaczy sylwetka potężnego i pięknego zamku. Tak to musi być słynny Hohenwerfen ....

Własnie wrócilismy z Austrii, zwiedzalismy m.in. zamek Hohenwerfen juz bez rusztowań
( musielismy czekać przed wjazdem na parking ok 30 min, bo helikopter "zwoził" rusztowania z góry )

czekamy na cd

To i ja przycupne.Kto wie może zachęcisz do odwiedzenia Istri?!