Przez Słowenie na Istrię

.

Oj, nowe autokary mają takie dieslowskie silniki, że wiele benzynowych osobówek na takich górach przy nich wymięka!

Gorzej w drugą stronę - mają co prawda retarder, ale to i tak zbyt duże ryzyko, bo może się skończyć jak na Przełęczy Napoleona kilka lat temu.

.

a ja dodam od siebie... że w PL też widuje się ludzi z przegrzanymi hamulcami... i problemami...
jak ktoś z nizin przyjedzie do nas w góry
bez doświadczenia czasami jest dramat - w górach hamulca się prawie nie używa - wystarczy hamowanie silnikiem
a co do tras... to na motocykl wymarzone

W Chorwacji hamownie silnikiem to obowiązek na krętych stromych zjazdach

Daniel DJR napisał(a):Witam
Dziękuję za pamięć. Plany wakacyjne z przyczepą są jak niekończąca się opowieść.
W zeszłym roku postawiłem na Mazury

No i całkiem inna bajka

Azmadan napisał(a):w górach hamulca się prawie nie używa - wystarczy hamowanie silnikiem

No właśnie na Wurzenpass nie wystarczy...

Właśnie. Nie zapomnę jak jadąc drugi raz (ale z górki) też myślałem, że silnikiem (Diesla) się da, ale przypuszczałem że tylko na krótkim odcinku. Zjeżdżałem pomalutku z dwójki.
No i szybko stało się tak, że silnik zaczął wyć a auto zasuwać własnym ciężarem i pędem na dół i to tak, że za chwilę z dwójki zrobiła się trójka...
Także dobrą metodą jest na przemian- niski bieg i hamulce. Dawkować rozsądnie.
Najgorsze jest pozwolić się tam rozpędzić autu.

P.S. Janusz- nie szkodzi, że kolega dawno pisał. Kolejni pojadą i niech poczytają zanim pojadą...

Fatamorgana napisał(a):Właśnie. Nie zapomnę jak jadąc drugi raz...

Masz zdrowie (ty i twój samochód), żeby drugi raz tamtędy się pchać

Ja od tamtej pory z Planicy tylko przez Tarvisio.

Wiesz...po pierwszym doświadczeniu -podjazd (ale dieslem koniecznie) chciałem przeżyć to jeszcze raz.
Ale w dół. (to już było innym wozem). W mojej sporej kolekcji alpejskich przełęczy Wurzenpass liczyło się nie ze względu na wysokość, ale stromiznę. Zaliczyłem kilka takich stromych tras w Alpach- bo gdzieś się przecież trzeba nauczyć i nabrać wprawy w jeździe takimi drogami- a najlepiej tam u nich.
Jakby nie patrzeć- tam codziennie sporo aut podjeżdża i jakoś dalej żyją...

dla nas niezwykłym wyzwaniem był wjazd na Grossglock er w połowie lipca 2012 w czssie gdy wyjezdzajac na szczyt zaczał padac snieg a z gory bylismy wraz z innymi autami niejako eskortowani przez pług ktory odgarniał z drogi snieg. Niesamowite przezycie opisane w naszej relacji i tamze udokumentowane zdjeciami.

Po zjezdzie do Heiliegenblut po raz pierwszy w zyciu w przyadku naszego auta i kilku innych widziałem dymiace hamulce.


Strasznie kusi by w tym roku ponownie zmierzyc sie z Grossglocknerem i Edelweiss

cronaturki napisał(a):dla nas niezwykłym wyzwaniem był wjazd na Grossglockner
... Niesamowite przezycie.

WHAT???!!!
Autem na szczyt???
Auto miało raki czy to był ratrak?

Strasznie kusi by w tym roku ponownie zmierzyc sie z Grossglocknerem ...

Czym tym razem tam pojedziecie? Nartami chyba...

Oczywiście chodziło o Grossglockner Hochalpenstrasse.
Najciekawszym odcinkiem jest wjazd schodkowymi serpentynami na ten Edelweisspitze.
Ale nie jest na tej trasie jakoś bardzo stromo.

Jak ktoś lubi zapach pieczonych hamulców albo chce zobaczyć jak świecą na czerwono tarcze auta to polecam mało znaną trasę z Altaussee do Hallstatt przez podjazd o nachyleniu 30%, 27% stok prowadzący do Doliny Vrata w Alpach Julijskich lub wjazd 29 stopniową drogą na przełęcz Wrynose Pass i 31 stopniową wspinaczkę na jedynce na Honister Pass w angielskim Lake District. Albo zjazd z pirenejskiej przełęczy Bonaigua na południowy wschód do dol. rzeki Ria Noguera Pallaresa.

Gwarantuję wiele wrażeń- dla kierowcy i..dla pojazdu!

Fatamorgana napisał(a):

cronaturki napisał(a):dla nas niezwykłym wyzwaniem był wjazd na Grossglockner
... Niesamowite przezycie.

WHAT???!!!
Autem na szczyt???
Auto miało raki czy to był ratrak?

Strasznie kusi by w tym roku ponownie zmierzyc sie z Grossglocknerem ...

Czym tym razem tam pojedziecie? Nartami chyba...

Oczywiście chodziło o Grossglockner Hochalpenstrasse.
Najciekawszym odcinkiem jest wjazd schodkowymi serpentynami na ten Edelweisspitze.
Ale nie jest na tej trasie jakoś bardzo stromo.

Jak ktoś lubi zapach pieczonych hamulców albo chce zobaczyć jak świecą na czerwono tarcze auta to polecam mało znaną trasę z Altaussee do Hallstatt przez podjazd o nachyleniu 30%, 27% stok prowadzący do Doliny Vrata w Alpach Julijskich lub wjazd 29 stopniową drogą na przełęcz Wrynose Pass i 31 stopniową wspinaczkę na jedynce na Honister Pass w angielskim Lake District. Albo zjazd z pirenejskiej przełęczy Bonaigua na południowy wschód do dol. rzeki Ria Noguera Pallaresa.

Gwarantuję wiele wrażeń- dla kierowcy i..dla pojazdu!

wówczas nie było to ani auto z rakami ani ratrak tylko najnormalniejszy Polski Ursus C360.

Tym razem zmieniliśmy na Zetora - podobno lepiej sie sprawuje na stromych podjazdach. Mylimy tez nad Vario 900 z tej wesrsji



ale moze byc za szeroki jak na górskie trakty.

Pozdrawiamy

Wracając do górek to spoko - trochę się już pojezdziło i jak uszczelka nie pierdnie to motoru nie zajadę i hamulców nie spalę a żeby oleju nie zagotować to stare triki są najpewniejsze : wyłączyć klimę , włączyć na maxa ogrzewanie i wentylator - w porę zredukować biegi i nie dusić . Kiedyś w zamierzchłych czasach objezdziliśmy maluchem większość rumuńskich górek i też się dało Generalnie solówką to jest pikuś gorzej jest z przyczepą z najazdem w dół , przy ciągłym nacisku suwadła jest bardzo duże prawdopodobieństwo , że polecą łożyska w przyczepie . Co do uwag , że nie przygotowałem trasy to zupełnie się zgadzam ; trochę się zagadaliśmy i nie zauważyłem zjazdu na Maribor i nie chciało się zawracać Generalnie jazda zwłaszcza po górkach z ogonkiem uczy pokory ; kiedyś w Rumunii fajnie mi się jechało po serpentynkach do momentu aż trafiłem na ograniczenie do 30 i pojechałem około 50 a co tam tyle ich już było i spoko a tu u..ps pełna agrafka o przeciwnym ostrym pochyleniu i już w ułamku sekundy widziałem wszystko - nawet jak wyrobię autem to może przyczepa się wywrócić i jak się nie zerwie z haka to i tak pociągnie zestaw w przepaść ; na szczęście się udało ale co się nasłuchałem od mojej kochanej to moje i nikomu tego nie życzę Nauka nie poszła w las tylko w praktykę i naukę ; już wiem , że tak jak na śliskim nie ma mocnych i w górach jest tak samo ( a już się czułem taki mocny ) W pewnym stopniu na nieznanej trasie w górach pomocna jest nawigacja bo przynajmniej widzimy z wyprzedzeniem jakiego typu zakręty mamy przed sobą ; no ale koniec przynudzania

Wszyscy się uczymy. Całe życie.