Praga 2011. Roger Waters i David Černý.

Więc jeszcze kilkanaście fotek ze spaceru po murach Vysehradu.



W przewodnikach można przeczytać, że mury wymagają dużych nakładów i szybkiej renowacji... te rusztowania już chyba podobnie


Ktoś urządził sobie małą winniczkę w środku miasta








Przy dzieciakach z ADHD byłbym mocno niepewny - jeden sus i dwadzieścia metrów niżej.., żadnych barierek.












Trochę wiosny...








Powoli zmierzamy do naszego celu - kościoła Piotra i Pawła.







Na końcu tej alejki obszczekał nas sporej wielkości burek na szczęście zza krat.








C.D.N.

maslinka napisał(a):Witaj, Mariuszu.
Cieszę się, że ruszyła Twoja kolejna relacja z Pragi. Bardzo ładne zdjęcia i mniej popularne szlaki

Cześć Agnieszko.

Dziękuję. Trochę się nie przygotowaliśmy do wyjazdu i czasem błąkali jak dzieci we mgle, ale wyjazd moim zdaniem bardzo się udał.

maslinka napisał(a):Myślę, że Cię zaskoczę... Pragę podziwiałam jeszcze... przed dwiema godzinami
(...)
Było pięknie, chociaż baaardzo tłoczno. No i ta prawdziwie letnia temperatura: 25 stopni w cieniu!

Zaskoczony!? Znając Was, to zaskoczony byłbym gdybyś "nadawała" w Wielkanoc z Nowej Zelandii

Wyobrażam sobie ten tłok. U nas także wczoraj 23 stopnie i słoneczko.

maslinka napisał(a):Tradycyjnie dla nas spędzamy Wielkanoc poza domem. Tym razem (całkiem spontanicznie!) padło na Czechy i Kutną Horę (cudne miasto; po prostu perełka!), skąd właśnie nadaję.
...
Jutro bliżej poznamy urokliwe zakątki starówki w Kutnej Horze. Jak na razie jestem zachwycona!

Niewiele wiem o miasteczku oprócz informacji o kopalni srebra. Co Was tam pognało na Wielkanoc? Chętnie poczytam kiedy wrócicie..

maslinka napisał(a):Wracamy w poniedziałek wieczorem i myślę, że skrobnę jakąś małą czeską relacyjkę

Już się cieszę na Kutną Horę i choćby kilka zdjęć z Pragi.

maslinka napisał(a):Pozdrawiam serdecznie i życzę radosnych, spokojnych Świąt Tobie i Twojej Rodzinie.

Dziękuję i wzajemnie, spokojnych Świąt dla Was i wracajcie cali i zdrowi.

Pozdrawiam
Mariusz

Interseal napisał(a):Na końcu tej alejki obszczekał nas sporej wielkości burek na szczęście zza krat.

Nie tylko Wam.
Niektórzy zwiali i w ciasną wnękę się wcisnęli.

Interseal napisał(a):Trochę wiosny...

Pięknie...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dla mnie Twoja relacja , to retrospekcja ( moja ) m.in spaceru po murach Vysehradu. To w czasach analogowych jeszcze było zdjęcia ledwo czytelne - czas robi swoje i troszkę zmian można zauważyć .
Na dodatek w moim przypadku to było końcem lata
U Ciebie ( i u Agnieszki też będzie ) . . . " wiosna , wiosna , ej że Ty ". . .
Pięknie . . .


Wesołych Świąt




Pozdrawiam
Piotr

Dzięki chłopaki .

czas wkleić resztą zdjęć - obejść do końca mury Vysehradu i udać się na koncert Watersa.

Wieże kościoła już tuż tuż za murem, tylko jeszcze ominąć szczekającego "burka"


... i jesteśmy na dziedzińcu.



Trochę detali.
















czas skręcić na tzw. Cmentarz Monumentalny - czyli miejsce pochówku znanych osobowości czeskiej kultury i sztuki (z czasów mocno minionych).
Ten cmentarz jeszcze przypomina nam znane cmentarze, współczesne czeskie cmentarze mogą co niektórych trochę zdziwić - niestety pomimo mojej ciekawości z zwiedzaniu takich miejsc, nie odwiedziliśmy żadnego współczesnego praskiego cmentarza.



Moim dużym marzeniem jest pojechać kiedyś na cmentarz Staglieno w Genui - oczywiście nie wiedziałbym o tym miejscu, gdyby nie płyta "Closer" Joy Division. Tutaj w Pradze takich pięknie przerażających rzeźb nie ma, ale ta postać od razu postawiła mi włosy na głowie.


Sklepienie w alei zasłużonych. Między innymi Antonina Dvoraka.














Wróciliśmy na plac przed kościołem. Minęła siedemnasta, ozdobne drzwi skrywające wnętrze trzasnęły z hukiem. Koniec zwiedzania. Niech to... Ktoś na prawdę chce żebyśmy jeszcze kiedyś tu wrócili.



Czeski Lew i Orzeł Habsburgów- tak pisze przewodnik. Drzwi do kościoła.







Opuszczamy otoczenie kościoła.

C.D.N.

Wracamy na mury.

Ścieżka prowadzi przez park z czterema monumentalnymi rzeźbami.


Mury zwisają teraz bezpośrednio nad Wełtawą.




Jest i króciutki tunel, umożliwiający przejazd przez Vysehrad.


Nad rzeką toczy się dość żwawe życie. Mijają nas barki, statki wycieczkowe, nawet żaglówki.




To już ostatnie metry spaceru po fortyfikacji.






Czas wracać do hostelu. Jesteśmy po drugiej stronie miasta, jednak szybko wynurzamy się na Kolbenowej i zatapiamy w przemysłowej części Vysocan, szukając wąskiej bramki wybitej w murze oddzielającym dawne zakłady od ulicy.

Pod Halą O2 jesteśmy na godzinę przed koncertem. Tym razem miejsca mamy ciut lepsze niż przed rokiem. Zawsze staram się być blisko reżyserki. Tam dźwięk powinien być i jest dobry.



Parę minut po ósmej rozlegają się gwizdy zniecierpliwionej stłoczonej na płycie publiczności. Oj za stary już jestem na taką zabawę na płycie.

Koncert rusza. Nie szaleję z aparatem, gdyż wiem, że z tych szaleństw i tak nic godnego nie wyjdzie.
Wkleję więc kilka zdjęć z czystego "relacyjnego" obowiązku.

C.D.N.

Interseal napisał(a):Wróciliśmy na plac przed kościołem. Minęła siedemnasta, ozdobne drzwi skrywające wnętrze trzasnęły z hukiem. Koniec zwiedzania. Niech to... Ktoś na prawdę chce żebyśmy jeszcze kiedyś tu wrócili.

Jeden powód więcej.

Pozdrawiam,
Wojtek

Każdy powód dobry, by tam znowu pojechać!

Jednym z najmniej poważnych, ale wymienianych, są elektryczne schody metra, które mogą być sporą atrakcją dla naszych dzieciaków...

Więc rzeczone kilka zdjęć z koncertu:













































..i po widowisku...



C.D.N.

Po koncercie chcemy zobaczyć jeszcze kawałek miasta wieczorem. Głównie chodzi nam o pałacyk, którego projektantem był dziadek Vaclava Havla, czyli Lucernę.
W Lucernie znajduje się oprócz kawiarni, czy kina kolejna instalacja Davida Cernego - "Koń".
"Koń" jest po prostu parodią chyba najważniejszego pomnika w Pradze, mianowicie posągu Sv. Vaclava. na koniu.

Oryginał znajduje się na placu Wacława przy gmachu Muzeum Narodowego.



Jakoś tak był dla mnie oczywisty, że nie chciało mi się w drodze do Lucerny podejść bliżej, by móc oba dzieła w krótkim odstępie czasu porównać. W efekcie okazuje się, że nie mam zdjęcia oryginału zrobionego własnoręcznie - tzn. mam ale sprzed szesnastu lat na odbitce.

Coż więc... posłuże się zdjęciem z internetu:

Oryginał:



Wizja Davida Cernego:





Mnóstwo jest interpretacji. Sam autor też jak to zwykle bywa raz mówi tak, raz tak... "Państwo zdechło, ale Czesi dumnie idą do przodu"

Jak na tak późną porę sporo osób chce jeszcze zrobić tutaj zdjęcie. Niestety rzeźba nie jest jakoś specjalnie oświetlona i trudno trafić z dobrym ujęciem.

Jeszcze pamiątkowe zdjęcie na schodach magicznej Lucerny...


... i czas udać się na spoczynek.

Bilet metra ważny jest jutro tylko do 12:30, trzeba wcześniej wstać by coś więcej zobaczyć.

C.D.N.

Dzień drugi.

Około ósmej budzi nas tramwaj dudniący na torach ulicy Kolbenovej.... no tak... dobrze się spało.

Szybkie śniadanie i na miasto.

Po Malej Stranie mógłbym się włóczyć godzinami, o ile nie dniami. Łącznie ze ścieżkami wznoszącymi się na zalesione wzgórze Petrin i dalej na Strahov, pewnie brakło by mi tygodnia. Zapomniałbym o ogrodach Waldsteina... Ah!!!! ..dla mnie Stare Miasto przy swojej młodszej siostrze zza Wełtawy wysiada...

Mala Strana, szybko i bez zatrzymania tym razem.





Trochę późno, dlatego na ulicę Ujezd docieramy tramwajem.

Nie trudno go znaleźć. Widać go już z okien tramwaju na przystanku. Prowadzą do niego schody z tablicami odlanymi z brązu.
Wiele osób wysiadło z tego samego wagonu, by udać się w tym samym co my kierunku.
Pod Pomnik Ofiar Komunizmu autortwa Davida Cernego.



Byłem w szoku, a raczej nadal jestem. Nie chodzi mi jednak o sam pomnik, ale o moment gdy próbowaliśmy jego obraz i wymowę przedstawić niektórym ludziom pokolenia moich rodziców po powrocie z Pragi. Ludzka pamięć jest krótka, ale żeby aż tak...







Podchodzimy w stronę Wełtawy na przyczółek mostu Legii i wzdłuż odnogi Wełtawy zwanej Czertowką wchodzimy w część Malej Strany zwanej Kampa lub potocznie przez niektórych Praską Wenecją.

C.D.N.

Widok na Wełtawę i Most Karola z mostu Legii.



Jeden z działających - to znaczy kręcących się - młynów na Czertowce.
Budynek młyna to zwykłe mieszkania. Lokatorkę z siatkami pełnymi zakupów musieliśmy przepuścić do bramki przed zrobieniem tego zdjęcia.



przechodzimy jeszcze kilkaset metrów wzdłuż młynówki, a nastepnie zbliżamy się do Wełtawy, by zobaczyć charakterystyczny skośny próg na rzece. Po drodze napotykamy "Miminka II"



Tym razem nie są niedostepne, jak te z wieży telewizyjnej na Żiżkovie. Przeciwnie - można je poklepać po gołych wyślizganych pupkach







.... tylko te kody kreskowe zamiast twarzy...

Przyspieszamy kroku. Most Karola coraz bliżej. Wypchany turystami po brzegi. Możemy sobie pozwolić na przejście pod mostem, bez konieczności wchodzenia na główny ciąg. Nie czujemy już takiej potrzeby. To się nazywa ... no właśnie ...jak?

Pozdrawiam.

C.D.N. ale już jutro i wiele go nie zostało...

maslinka napisał(a): Piękne "miminki"

Te "Miminka" są trochę schowane, jak na nie trafiliście?... zresztą poczekam i poczytam u Ciebie.

maslinka napisał(a):No dobra, zdradzę, że to właśnie na nie się wspinałam Niestety nie miałam świadomości, że to dzieło Cernego. A wydawało mi się, że przygotowałam się do tego wyjazdu
No cóż, przeczytanie przewodnika to jednak za mało...

W przewodniku, który posiadamy nie znalazłem żadnego z opisywanych miejsc. Dowiedziałem się o nich dopiero z książki "Zrób sobie raj" Mariusza Szczygła. Idąc dalej tym tropem przeczytałem jego wcześniejszą książkę "Gottland" a później przypomniałem sobie o istnieniu internetu i znalazłem jego stronę, są tam jednak skopiowane fragmenty fragmenty jego artykułów, które z kolei są fragmentami książek... tak czy owak ludziom przyznającym się do czegoś więcej niż sympatii do naszych Południowych Sąsiadów, wszystkie te pozycje chyba mogę polecić.

maslinka napisał(a):Szkoda, że Twoją relację odkryłam zaraz po powrocie z Pragi, dosłownie zaraz. (Jakoś przed wyjazdem do Kutnej Hory zupełnie nie miałam czasu na forum). Pojechałabym tam trochę mądrzejsza.

Mniej znane, mniej atrakcyjne i jak się okazuje mniej zrozumiałe rzeczy oglądaliśmy tym razem. Choć przez takie ciągłe skakanie po mieście też sporo klasycznych rzeczy można było zobaczyć.

maslinka napisał(a):Ale to była w zasadzie moja pierwsza wizyta w Pradze (2 godziny spędzone na Rynku i Placu Wacława w 1999 roku się nie liczą), więc nie wszystko jeszcze ogarniałam. Nadal nie ogarniam. Mam nadzieję, że kiedyś będę mogła spacerować po tym mieście na luzie psychicznym, że nic nie muszę zwiedzać, bo obowiązkowe punkty już "zaliczyłam", dokładnie tak jak Wy.

To jest fajny stan, przyznaję. Apetyt rośnie jednak w miarę jedzenia. Kilka dni tylko na zwiedzanie, to byłoby coś!

maslinka napisał(a):"Wolność spełnionego turysty"

Chyba jeszcze nie do końca... Na szczęście.

Pozdrawiam.

Konsekwentnie zmierzamy w stronę Mostu Karola, by przejść pod jego przęsłami i udać się na ulice Cihelna (Cegielnia), by zobaczyć kolejną instalację Cernego - "Sikających".







Spotykamy znowu Czertowkę, która w tym miejscu zaczyna zbliżać się do swojej matki Wełtawy.



Zbliżamy się do miejsca, gdzie powinni stać "sikający". Po drodze sklep z pamiatkami i muzeum Franza Kafki.
Cały czas towarzyszy nam balon



No właśnie... powinni stać... a ostała się tylko mapa Czech...





Czytałem, że instalacja często się psuła, gdyż turyści kręcili na siłę penisami we wszystkie strony, a wokół zawsze było spore zamieszanie, gdyż niektóre panie w najlepszym razie próbowały napić się tryskającej wody...
Nie pozostaje nic innego jak wkleić zdjęcie z internetu: "David Cerny sika na Czechy". Ciekawe czy u nas coś takiego by przeszło?



No nic... czas nagli. Trzeba jeszcze coś zjeść, najlepiej w takim miejscu lub podobnym...



Jednak nie tutaj, może po drugiej stronie rzeki, kiedy znajdziemy ostatnią planowaną atrakcję, czyli "Wisielca" na Starym Mieście.

Więc znowuż pod Wełtawą na drugi brzeg... uffff....

C.D.N.