Poznać i pokochać. Pierwsze spotkanie z Chorwacją. (Orebic)

PAP napisał(a):Twiga,

Widzę, że relacja robi się co raz bardziej oszczędna w tekst , bez takiego 'wodolejstwa' jak u mnie
PAP

PAP obyś nawet nie myślał o zmianie sposobu pisania swoich wspomnień gdyż jest optymalny

Upss...
Twiga, żeby wyjaśnić Twoja relacja jest także OK, a zdjęcia jak dla mnie pierwsza klasa

Pozdrawiam

grzesasia napisał(a):W Orebicu byłem na przełomie sierpnia i września , także po pożarach nie było już śladu.

Deszcze zaczęły padać na Bałkanach, o ile dobrze pamiętam ,dopiero od 1.09. Powietrze było zadymione nad całym półwyspem i ciągnęło się aż do Wloch. Ostatni pożar w Czarnogórze widziałem 30.08. Ale może być, że owa dziwna mgiełka miała inną przyczynę. Pozdrawiam

A Orebic bardzo przypadł mi go gustu. Widok spod kościółka Franciszkanów na morze jest niezwykle klimatyczny- taki prawdziwie chorwacki

Widok spod kościółka Franciszkanów

to jest samostan

Tak jest

Dzięki za korektę

[img][img]http://img405.imageshack.us/img405/4755/chorwacja2005155id0.th.jpg[/img][/img]
kościółek tez jest , tylko trochę wyżej...

Trochę mnie nie było na forum i widzę, że mam trochę zaległości Odpowiem może "wspólnie":

PAP, obiecuję się poprawić i napisać jeszcze co nieco zanim zakończę swoją relację Z piątkowego dnia niewiele jest do opisu, bo minął raczej sennie i leniwie, więc głównie wypełniam go zdjęciami. Ale Ty przypadkiem nie idź w moje ślady i pisz nadal obszernie i ze szczegółami
Co do zdjęć, to gdybyś mi tego nie pokazał, to nawet bym nie zauważyła , że moje morze płynie pod górę - Taki ze mnie fotograf...
Właściwie to nawet nie wiem jak to na przyszłość niwelować, tym bardziej, że zdjęcia robione były ze statywu.
Ps. Jak to "wyprostować" w PS?

Shtriga: Cieszę się, że czytasz. Ja Twoją relację z Majki przeczytałam jednym tchem przed wakacjami i aż zaczęłam żałować, że my "tylko" nad morze
Po cichutku się przyznam, że też polubiłam te "eksperymenty" z jedzeniem (i oby nie przyszło mi tego "odszczekać" )

Dromader, ok, nic się nie stało, nie gniewam się wcale. Do głowy by mi nie przyszło I cieszę się, że czytasz!

Co do pożarów na Peljasacu, to z tego co mi wiadomo półwysep się nie palił. Za to koło Dubrownika ślady po pożarach niestety były i są nadal dobrze widoczne...

C.D. piątkowego podziwiania widoków

Kościółek, gaje oliwne i cisza która aż dzwoni.

Stojąc i patrząc na tą prostą drogę czuję, że to tu właśnie jest ta sławna Dalmacja. Spieczona słońcem i owiana wiatrem. Gdzie oliwna roślinność wyrasta prawie tuż spod skał w miejscach, gdzie najmniej się jej można spodziewać.
Myślę sobie, że chciałabym móc spędzić tu całe lato. Pracując przy zbiorach oliwek i winogron, wieczorami gawędząc przy wspólnym winie na rozgrzanym od słońca tarasie i zostawiając gdzieś w dole cały ten zgiełk i "luksus" hoteli.

To moje ulubione zdjęcie ze wszystkich które zrobiliśmy w Chorwacji:







A oto przykład na to, że w Chorwacji nawet chmury są niezwykłe





Cykamy zdjęcia dopóki słońce nie zachodzi a potem już nas chłód wygania do domu. Musimy się jeszcze spakować na jutro ;( Schodzimy z góry odprowadzani przez latające nad głową nietoperze.
Na stole kuchennym znajdujemy wielką butlę rakiji z adresem i życzeniami od właścicielki.
Niesamowita ta nasza Pani...

Sobota 8 września 2007r.

Wstajemy o jakiejś barbarzyńskiej godzinie i na śpiąco wrzucamy resztę rzeczy do plecaków. Jemy śniadanie, po raz ostatni żegnamy się z Panią właścicielką. Dziękujemy jej za gościnę a potem już tylko biegiem do autobusu.
Autobus jest troszkę spóźniony i dopiero płynie promem z Korculi. Czeka na niego całkiem spora grupka ludzi jak na wrzesień. Usadawiamy się w środku. Za nami siadają jakieś dwie "sikorki" i świergoczą aż do Stonu. Dopiero po ich wysiadce zapadamy w drzemeczkę
Jak na złość pogoda się klaruje i z nieba zaczyna powoli lać się żar Gdy dojeżdżamy do Dubrownika grzeje już całkiem solidnie.
Początkowy plan jest taki, że do wieczora zwiedzamy z plecakami miasto ale wraz ze wzrostem temperatury maleją nasze chęci. Po godzinie szukamy już tylko miejsca skąd będziemy odjeżdżać na lotnisko (wbrew pozorom, to nie takie proste) i jakiejś ładnej plaży.
Zwłaszcza, że widoki nęcą coraz bardziej:




Postanawiamy wejść na chwilę na stare miasto, ale tak szybko jak weszliśmy, tak szybko stamtąd wyszliśmy. Niezliczona ilość głów i niezliczona ilość schodów skutecznie wyleczyły nas ze zwiedzania. Nie było nawet jak przyzwoitego zdjęcia zrobić. Stwierdziliśmy, że gdyby tak jeszcze jedna wycieczka weszła w obręb murów, to już by nas unieśli i tak byśmy sobie płynęli w tym tłumie do wieczora
Poniżej parę zdjęć z pięknego Dubrownika:











Szamotamy się przez dobrą chwilę tam i z powrotem nie bardzo wiedząc co ze sobą zrobić.
Z jednej strony mamy straszną chęć zapuścić się w te wąskie uliczki, pobiegać po murach Starego Miasta i nacieszyć oczy wszystkim dookoła. Z drugiej strony jednak, zapał ten jest skutecznie studzony przez bagaże które mamy ze sobą. Ponieważ jednak słońce prażyło niemiłosiernie, więc jedynym rozsądnym wyjściem na spędzenie tego dnia było zrzucenie wszystkich rzeczy na plaży, zwłaszcza, że plecaki zaczynały już solidnie ciążyć (to pewnie przez tą niezliczoną liczbę słoiczków z dżemem figowym, którego nie mogłam sobie odmówić ).

Zanim to jednak zrobiliśmy, poszliśmy się posilić, bo pora była obiadowa. Nasz wybór padł na knajpkę nad samą plażą przy murach starego miasta z widokiem na morze. Choć zapowiadała się całkiem milutko, to jednak porcje okazały się maleńkie a na kelnera (żeby zapłacić rachunek) trzeba było czekać prawie pół godziny . Wyszliśmy stamtąd trochę zdegustowani takim nie szanowaniem naszego, jakże cennego dzisiaj czasu ale zaraz humor nam się poprawił jak tylko zeszliśmy po schodkach na plażę.
Wskoczyliśmy szybciutko w kąpielówki (przezornie zapakowałam plażowe rzeczy na samą górę plecaków) i już do samego odlotu mieliśmy słodkie nieróbstwo Muszę się przyznać, że kąpielówki, również na początku urlopu, jechały w moim bagażu podręcznym. Jakby zginęły główne bagaże, to najważniejsze rzeczy miałam ze sobą ;D.
Znajdujemy sobie trochę miejsca na plaży, jak się okazuje tuż obok pary młodych ludzi z Krakowa, którzy właśnie zaczynają swój urlop i zamierzają spędzić w Chorwacji cały miesiąc jeżdżąc samochodem w różne miejsca. Oferują się przypilnować nam bagaży abyśmy mogli sobie razem popływać za co jesteśmy im bardzo wdzięczni

Plaża w Dubrowniku, choć malutka i w centrum miasta, ma swój urok. A może to po prostu urok pogody, której nam brakowało? W końcu, po tak długim czasie, morze było cieplutkie a woda turkusowa. I to właśnie dziś trzeba było wyjeżdżać.







Leżąc tak sobie na tej plaży oparta o plecaki, myślę sobie choćby nie wiem co jeszcze tu wrócę, to naprawdę wspaniały kraj i spędziłam tu, mimo braku ładnej pogody, cudowny urlop.

Do Krakowa przylecieliśmy koło północy, raczej biali niż opaleni. W każdym razie spełniłam swoją obietnicę, że przyjadę w jeszcze mokrych od wody włosach i z solą na skórze
Kładąc się spać w swoim mieszkaniu w Krakowie, już prawie zasypiając, mówię do mojego Skarba a wiesz Kochanie... zjadłabym lingje!

THE END

Niestety nasza relacja dobiegła już końca. Osładzała nam czas jeszcze przez wiele wieczorów po powrocie z wakacji i trudno jest nam się z nią rozstać. Mamy jednak nadzieję, że się spodobała, przywołała ciepłe wspomnienia i że zachęci jeszcze wielu z Was do odwiedzenia miejsc w których byliśmy.

Fajna relacja - tym bardziej, że pisana przez osobę będącą pierwszy raz w Chorwacji.

Pozdrawiam

Dzięki za zabranie w podróż do Orebica i okolic
Magia miejsca działa z Twojej relacji.
Pozdrawiam.

już koniec
szkoda.....

Twiga napisał(a):Sobota 8 września 2007r.

(...) Ponieważ jednak słońce prażyło niemiłosiernie, więc jedynym rozsądnym wyjściem na spędzenie tego dnia było zrzucenie wszystkich rzeczy na plaży, zwłaszcza, że plecaki zaczynały już solidnie ciążyć (to pewnie przez tą niezliczoną liczbę słoiczków z dżemem figowym, którego nie mogłam sobie odmówić ). (...)

THE END

O, ja też nie potrafiłam sobie odmówić

Smsa nic nie zastąpi...

Twiga,

Fajna relacja to była i z super zdjęciami ... szkoda, że już koniec ...

Czekamy na kolejną za rok ...

Pozdrawiam,

PAP