Pożegnanie lata 2016 (Dolomity, Garda, Sardynia, Bawaria)

Dawny klasztor Augustianów, obecnie Muzeum Łowiectwa i Rybołówstwa (Deutsches Jagd- und Fischereimuseum)



Kościół św. Michała (Michaelskirche) to jeden z niewielu monachijskich zabytków, których wnętrza zobaczyliśmy.
Świątynia została zbudowana w latach 1583-97 na rozkaz wychowanego przez jezuitów Wilhelm V Pobożnego. Kościół miał symbolizować zwycięstwo katolicyzmu nad protestantyzmem, Obok kościoła powstało jezuickie kolegium.
Jezuici prowadzili kościół i kolegium aż do kasaty zakonu w 1773 r., następnie była to świĄtynia dworska, od 1802 r. własność królewska. Jezuici wrócili tu w 1921 r.
Świątynia została poważnie uszkodzona podczas bombardowania w 1944 r. (m.in. runęło wówczas monumentalne sklepienie kolebkowe), odbudowano ją w latach 1946-1948, odrestaurowano ją w latach 1971-1972 oraz 1981 i 2009 .

Późnorenesansowa fasada ozdobiona jest 15 posągami władców Bawarii, na szczycie umieszczono figurę Chrystusa Zbawiciela.



Do barokowego kościelnego wnętrza prowadzą dwa olbrzymie marmurowe portale, w niszy pomiędzy portalami umieszczono wykonaną z brązu manierystyczną figurę św. Michała Archanioła (1588-1592 ).





Kościół ma długość 78,2 m, szerokość 20,3 m. Prezbiterium ma szerokość 18 n, nawa główna wysokość nieco ponad 28 m.
Po każdej stronie nawy znajdują się boczne kaplice, nad którymi umiejscowione są głębokie empory, w których umieszczono okna. Ambona, ołtarze boczne i ołtarze w kaplicach pochodzą z 1697 r.
Ołtarz główny został wykonany w latach 1586-1590 . Centralne miejsce zajmuje obraz św. Michała walczącego ze smokiem (1587).





Chrzcielnica z wspartym na niej ogromnym aniołem z brązu (1595-1596 ), przeznaczonym początkowo do nagrobka fundatora świątyni, księcia Wilhelma V.



Matka Boska Bolesna (ok. 1700) w jednej z bocznych kaplic.



Nie mam ujętego na fotkach, ale warto wspomnieć o znajdującym się w kościele marmurowym nagrobku zmarłego w Monachium w 1824 r, Eugeniusza de Beauharnais, księcia von Leuchtenberg, pasierba Napoleona Bonaparte. Nagrobek został wykonany w 1830 na zamówienie drugiej żony Eugeniusza, córki bawarskiego króla Maksymiliana I.
Z oczywistych względów, nie mam także fotek znajdującej się pod prezbiterium krypty, w której pochowano około 40 książąt z rodu Wittelsbachów ( z tego rodu wywodziła się Sissi). Jest tam m.in. grób fundatora świątyni księcia Wilhelma V Pobożnego oraz jego syna Maksymilia I Bawarskiego, a także grób króla Ludwika II Szalonego (tego od „disneyowskiego” zamku Neuschwanstein).

XVI-wieczny budynek Alte Akademie (zwany też Wilhelminum) pierwotnie mieścił kolegium jezuickie.
Po kasacie zakonu w 7713, budynek zajął bawarski Korpus Kadetów. Mieściła się tu także policja, biblioteka państwowa i Zakon Maltański, od 1783 Bawarska Akademia Nauk, od 1807 Akademia Sztuk Pięknych. W 1826 przeniesiono tu z Landshut (miasto odwiedziliśmy, wracając w 2012 z zimowej Alta Badii) uniwersytet, mieścił się w Wilhelminum do 1840.
Budynek odbudowany po zniszczeniach w czasie bombardowania w II wojnie światowej, do 2012 mieścił bawarski urząd statystyczny, po niedawnym gruntownym odrestaurowaniu zmienił przeznaczenie ( biura, handel, gastronomia)



Zapewne zwróciliście uwagę na fontannę na powyższej fotce? To Richard-Strauss Brunnen, zwana też Fontanną Salome. Fontannę postawiono tu w 1962 r., około 13 lat po śmierci urodzonego w Monachium kompozytora i dyrygenta. Na kolumnie można zobaczyć sceny z jego opery „Salome”.



Chyba już zasłużyliśmy na pierwsze piwko? Zwłaszcza, że znaleźliśmy się w odpowiednim miejscu .



Wydawałoby się, że skoro Octoberfest skończył się dopiero co, to w monachijskich piwiarniach będzie luz. Nic podobnego, za każdym razem musieliśmy polować na wolne miejsce, czasem nawet odchodziliśmy „o suchym pysku”, bo nie było szans, aby zasiąść przy stole.

W Bierhalle „Zum Augustiner” udało nam się od razu, więc posiedzieliśmy tam trochę , zwłaszcza że na dworze zaczęło padać…



Oczywiście, piwko było obowiązkowe .





Niestety, w taką psią pogodę, malowniczego Biergarten nie zobaczyliśmy…

Elegancko w tym Monachium .
Bardzo ciekawe miasto. Wpadło mi już w oko w którejś z zimowych relacji Masliniki. Teraz Ty utwierdzasz mnie w przekonaniu, że warto byłoby zrobić sobie kiedyś przerwę w drodze w Alpy.

marze_na napisał(a):warto byłoby zrobić sobie kiedyś przerwę w drodze w Alpy

Jasne, że warto! A my potem moglibyśmy zobaczyć Monachium Waszym okiem i obiektywem

Bürgersaalkirche to budowla dwukondygnacyjna, zbudowana w latach 1709-1710 na potrzeby lokalnej Kongregacji Maryjnej (było tu oratorium i sala zgromadzeń). W 1778 obiekt przekształcono na kościół.





Dolny kościół to niska trzynawowa hala, jej sklepienia wsparte są na dwóch szeregach masywnych filarów.



W dolnej części powyższej fotki widać fragment płyty nagrobnej proboszcza Ruperta Mayera. Jako że sprzeciwiał się polityce hitlerowców, został uwięziony w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen, skąd go wypuszczono pod naciskiem opinii publicznej i wygnano do klasztoru w Ettal niedaleko Garmisch-Partenkirchen. Po zakończeniu wojny Mayer wrócił do Monachium, gdzie wkrótce zmarł. W 1987 Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym…

W bocznych niszach dolnego kościoła znajdują się duże kompozycje figuralne wyrzeźbione w latach 1892-1898.







Wewnętrznymi schodami przechodzi się do górnego kościoła – dużej sali przebudowanej w latach 1773-1774 w stylu rokokowym.

Tak oto doszliśmy do Karlstor, jednej z trzech istniejących obecnie średniowiecznych bram w dawnych murach miejskich. Do 1791 brama nosiła nazwę Neuhauser Tor. Brama powstała około 1300 na brzegu szerokiej fosy, miała trzy wieże, była połączona kamiennym mostem z barbakanem znajdującym się po drugiej stronie fosy.
Po wybuchu prochu w 1857 r. w przybudówce bramy, zniszczeniu uległa środkowa wieża. Po rozebraniu jej, dwie pozostałe wieże połączono środkowym łukiem.
Brama została zrekonstruowana po zniszczeniach z okresu II wojnie światowej. Przylegający do bramy dom z wieżyczką powstał około 1865, później był kilkukrotnie przebudowany.





Ze starego miasta przez Karlstor wychodzi się na Karlsplatz (jego potoczna nazwa to Stachus), przy którym znajduje się ogromny Justizpalast (Pałac Sprawiedliwości).





Skoro nie mieliśmy zamiaru opuszczenia Altstadt, ponownie przeszliśmy przez Karlstor. Budynek o ciekawych szczytach to zbudowany w 1905 dom handlowy Oberpollinger ( rozbudowany 1931, odbudowany 1945, przebudowany i powiększony 2005-2006)





Brunnenbuberl – fontanna z 1895 (dawniej stała na Karlsplatz).

Najstarsza monachijska winiarnia (przy Herzogspitalstraße, w budynku zbudowanym 1806) ...




Ale byliśmy wierni lokalnym piwiarniom



Kolegiata Św. Anny (Damenstiftkirche) zbudowana 1733-1735 na zlecenie elektora Karola Alberta (późniejszego cesarza Karola VII) jako klasztorny kościół salezjanek. Po zniszczeniach w czasie II wojny światowej, kościół odbudowano 1960.



Gdzieś po drodze na Marienplatz…



Ponownie Nowy Ratusz…





Niestety przegapiliśmy moment, w którym można było oglądać Glockenspiel w momencie, gdy ożywają figurki kuranta, odgrywające scenę ze ślubu księcia bawarskiego Wilhelma V z Renatą Lotaryńską w 1568 r. oraz Schäfflertanz (taniec bednarzy) którym na rynku w 1517 r. pocieszali się Monachijczycy w czasie epidemii dżumy.

Stary Ratusz – Altes Rathaus był siedzibą władz miejskich do 1874 r., obecnie mieści się tam muzeum zabawek. Gotycki budynek powstał w 1480 r. (w miejscu starszego z 1310 r.) pod nadzorem tego samego architekta, który zaprojektował Frauenkirche (tam oczywiście też byliśmy , ale nieco później). Najstarszym elementem budowli jest wieża (Talburgtor) zbudowana 1180-1200 jako część miejskich fortyfikacji. Ratusz przebudowano w okresie renesansu i ponownie w baroku, latach 1861-1864 odrestaurowano w stylu neogotyckim. Przejazd pod budynkiem powstał w 1877 r., został powiększony 1934-1935. Stary ratusz odrestaurowano po zniszczeniach w czasie II wojny światowej, iglicę zrekonstruowano 1971-1975 (na podstawie starych rysunków ratusza).









Heiliggeistkirche – Kościół Ducha Św. powstał w 1392 jako budowla gotycka (w miejscu zniszczonej w pożarze 1327 romańskiej kaplicy św. Katarzyny i hospicjum), w 1724-1730 został przebudowany w stylu barokowym. W 1885-1888 kościół powiększono, 1895 zakończono przebudowę fasady i zlikwidowano pozostałości hospicjum (częściowo było rozebrane w 1806). Po zniszczeniach z II wojny światowej, odbudowę rozpoczęto 1946…
Do środka zaglądnęliśmy wieczorem , na razie fotki z zewnątrz.

Pomiędzy Heiliggeistkirche i Frauenstasse od 1807 mieści się plac targowy (powiększony 1829 i 1885), co akurat bardzo było nam na rękę, bo jakaś przekąska pomiędzy piwkami była potrzebna . Na Viktaulienmarkt było w czym wybierać, oprócz typowych bawarskich wurstów, można było skusić się także na wszelakie owoce morza, w wyborze o wiele większym niż na Sardynii. No ale przecież byliśmy w Bawarii …





W piwnym ogródku nie usiedliśmy. Dla nas było za zimno, ale wielu było innego zdania .





Dom przy Heiliggeiststrasse…





Mimo że fajnie się spacerowało…





… postanowiliśmy schować się (w wiadomym celu ) w jakimś przytulnym wnętrzu.

Do „Zum Dürnbräu” trafiliśmy zupełnie przypadkowo… Z zewnątrz tak sobie, na dodatek zimno.



Za to w środku wiekowa piwiarnia, jedna z najstarszych w mieście.
Na stolik tylko dla dwojga liczyć nie mogliśmy, tłok był prawie jak wszędzie. Usadowiono nas przy jakieś innej dwójce, mnie trafiło się miejsce jakiegoś „stałego bywalca” . Dochodziła 14-ta, ale gościa tego dnia chyba wcale tu nie było.



Tym razem przed nami pojawił się Franziskaner .

Poszliśmy dalej...
Zaczęło padać, więc idealnym rozwiązaniem byłoby kolejne piwko , tyle że w innym miejscu.
Akurat pod drodze była najsłynniejsza monachijska bierhalle – Hofbräuhaus.

Historia tego znanego na całym świecie browaru sięga 1589 r. Początkowo znajdował się w innym miejscu, później znalał się w obecnym, specjalnie w tym celu wzniesionym budynku, w 1796 r. przebudowanym w stylu neorenesansowym. Ponoć każdego dnia wypija się tu około 10 tysięcy litrów piwa…



Pewnie to prawda, bo gdy weszliśmy do środka, wrzało tam jak w ulu, tłok był okrutny, na żadne z 3,5 tysiąca miejsc nie mieliśmy co liczyć…



Część z tych miejsc jest zresztą zarezerwowana dla stałych gości, chociażby takich jak ten jegomość z finezyjną bródką .



Około tysiąca osób ma tu osobiste kufle przechowywane w metalowych szafkach.



Cóż, tym razem nie udało się usiąść , ale to przecież nie był koniec naszego monachijskiego dnia …

Domy przy Platzl, naprzeciwko Hofbräuhaus…





Przestało padać, więc mogliśmy trochę pospacerować, trzeba przecież zrobić miejsce na następne piwka.

Byłem kiedyś w Monachium, ale krótko, przy okazji meczu i miasto nie zrobiło na mnie dobrego wrażenia. Teraz widzę jak się myliłem . W Twojej relacji to miasto mi się naprawdę podoba .
pzdr.

Wyglądałoby jeszcze lepiej, gdyby zaświeciło słońce .

XIII-wieczny Zerwirkgewölbe przy Ledererstasse, jeden z najstarszych budynków w Monachium(w latach 1733-1808 był własności browaru Hofbräu).





Stadtsparkasse…



Nadal na Sparkassenstrasse…