Pożegnanie lata 2016 (Dolomity, Garda, Sardynia, Bawaria)

dangol napisał(a):Cóż, musieliśmy poszukać innego, nawet jeśli zejście tam byłoby trudniejsze ( ale co to dla nas ).
Jedno było pewne – z względu na silny wiatr, musiało ono być od niego osłonięte… Między innymi z tego powodu całkowicie odpuściliśmy południową część Capo Testa, chociaż nie wątpię, że tam również upolowalibyśmy sobie jakieś zacisze pomiędzy skałkami.

Kto szuka znajduje. Bardzo ładnie się zrobiło przy takiej przezroczystości pogody. Widoczność niesamowita.

krakusowa napisał(a):
Widziałam te sery kiedyś u Makłowicza
Podobno smaczne

Były w jednym z jego sardyńskich odcinków, opowiadał wówczas o metodzie wytwarzania. Próbował jednak już taką wersję, z której larw już się pozbyto. Tyle, że Makłowicz na pewno dostał ser świeży, więc nie było ryzyka niestrawności. Jak się coś takiego kupuje w sklepikach dla turystów, pewności świeżości nie ma...
Czy smaczne? Jeśli wierzyć temu, co mówił nam pan w sklepiku w Santa Teresa, to smak cazu marzu jest podobny do nabytego przez nas pecorino fromaggio, a ten nas nie zachwycił . Ale to oczywiście kwestia gustu, dla kogoś innego mógłby to być super przysmak . Bottarga z kolei nam pasowała, ale zapewne są też inne opinie na jej temat.

Lidia K napisał(a):
Kto szuka znajduje.

Tu było wystarczająco fajnie .



















Gdy plażowanie nam się znudziło, wróciliśmy na udeptane ścieżki .

Ścieżki wiodły w różne zakamarki latarnianego cypelka, niektóre schodziła nad wodę, większość zmieniała się w ścieżynki typowo kozie.

Od tej strony prostej drogi do latarni (którą zbudowano w 1845 r.) akurat nie było, albo ją przeoczyliśmy …
Grzesiek ma więcej ode mnie samozaparcia i krzepy, więc jakoś dotarł tam na skróty.



Ja przez moment starałam się znaleźć jakieś dojście dookoła, ale ostatecznie się poddałam. Uznałam, że bezpieczniej (a całkiem możliwe, że także szybciej ) będzie, jak wrócę do cywilizowanej dróżki.

No a potem posiedzieliśmy jeszcze trochę ciut poniżej latarni, z widokiem na całkiem fajną zatoczkę . Schodzić nad wodę jednak już nam się nie chciało.







Delektując się widokiem i słodkimi winnymi gronami, podjęliśmy decyzję o nie wracaniu na noc do Rena Majore.
Gdzie wypadnie kolejna noc? Nie było to aż tak istotne, jakoś to będzie . Jeśli nie trafimy na akceptowalne miejsce bezpłatne, w ostateczności może być przecież camping, na przykład koło Palau.

Tak naprawdę, to najchętniej zostalibyśmy gdzieś całkiem blisko Capo Testa, nawet na wąskim przesmyku , oby tylko nie przy samej drodze. Oczywiście, na to szans żadnych nie było , jedyne wchodzące w grę miejsce to wypożyczalnia sprzętu do sportów wodnych, więc nie dla nas.

Zjechaliśmy do Santa Reparata z nadzieją, że może na końcu turystycznej osady coś upolujemy, skoro asfalt tam zwijają. Parking był, plaża La Liccia nawet taka zła nie była, ale ogólnie nie ten klimat, a desperacja jeszcze nas nie dopadła .

Ostatecznie dojechaliśmy niemalże na półwysep Coluccia, zamykający od zachodu zatokę Porto Liscia.

Trasa tego dnia wyniosła około 45 km.

Ty ...... Danka to światowa turystka jesteś.

A najlepiej mi wychodzi podróżowanie palcem po mapie

Na nocleg upatrzyliśmy sobie mały parking blisko plażowego baru, ale najpierw pojechaliśmy jeszcze dalej , żeby sobie „na odludziu” ugotować obiad . Na parkingu było bowiem kilka aut (w tym jedno polskie), ich właściciele bawili się z wiatrem na morzu.





Miejsce „obiadowe” znaleźliśmy przed mostkiem na piaszczystej dróżce wiodącej na półwysep rozdzielający zatoki Porto Liscia i Porto Pozzo. Niestety, przy naszym niskim podwoziu nie dałoby się nań wjechać... Wiało dość mocno, ale po odpowiednim ustawieniu auta pomiędzy krzaczkami, udało się uzyskać jakąś osłonę.

Wtedy jeszcze nie mieliśmy kupionego czarnego spaghetti, żeby przyrządzić go z bottargą wg przepisu Makłowicza. Bottarga i inne składniki jednak były, więc za zamiast spaghetti wykorzystaliśmy kupiony w Bosie malloreddus. Ten tradycyjny sardyński makaron (przypominający gnocchi) podawany jest co prawda raczej z sosami , ale nasze wydanie bottargowe też było OK .







Do dania oczywiście Cannonau z Jerzu

dangol napisał(a):...Capo Testa, ...

Fajne miejsce.

pzdr

Fajne, zwłaszcza w słoneczny dzień

Gdyby nie wiatr, być może zostalibyśmy tam na noc, bo okolica była malownicza. Tyle że woda w zatoczce do kąpieli nie zachęcała…
Już w trakcie pisania tej relacji znalazłam informację o tym, że od 1994 r. jest tu rezerwat ( L’Oasi Permanente di Protezione Faunistica e di Cattura di Coluccia ) chroniący liczne ptaki. My niestety nie trafiliśmy ani na flamingi, ani nawet na zwykłe kaczki .



Wróciliśmy na na parking, tam wszystko wydawało się lepsze, mimo że miejsce średnio urodziwe... Najważniejsze, że roślinność za ogrodzeniem parkingu skutecznie od wiatru osłaniała , woda w morzu była czyściutka (mogłaby jednak być cieplejsza ), a na parkingu znajdowały się interesujące kibelki . Pierwszy raz takie widzieliśmy... Żeby spuścić gówienko, trzeba było poruszać wajchą, która uruchomiała przesuwanie metalowej taśmy.

No i oczywiście był luz, na noc na parkingu zostało tylko nasze auto

Plaża Porto Liscia jest bardzo długa, ciągnie się przez kilka kilometrów, my trafiliśmy na zachodnią jej część. Tuż przed półwyspem znajduje się jeszcze plażyczka Cala Macchia mala, na którą trzeba byłoby dotrzeć piechotą, nam się nie chciało. Zwłaszcza, że u nas było już pusto .

Na plaży posiedzieliśmy dość długo, obserwując „ruchy” na wypasionych okrętach (jeden miał nawet helikopter na pokładzie).







Z połowu nic nie wyszło .





Fajna była nocna kąpiel . Pierwszy raz spotkałam się z czymś takim – każdy nasz ruch w wodzie wywoływał pojawianie się w niej tysięcy migoczących drobnych iskierek, tak jakby dobra wróżka machała czarodziejską różdżką .
Za dnia, woda wydawała się krystaliczna, ale coś w niej jednak być musiało, skoro pojawiło się zjawisko bioluminescencji. Niestety, na fotkach trudno było to uchwycić...

Srebrne gwiazd morskich kaskady
pzdr.