Pożegnanie lata 2016 (Dolomity, Garda, Sardynia, Bawaria)

dangol napisał(a):sanktuarium Nostra Signora di Gonare…

Było w planie, ale trochę nie po drodze by było , może następnym razem.

Te opłaty na Mari Ermi to jakaś nowość , jak sądzę tylko w sezonie ktoś się tym zajmuje .
Placyk z kamperami to rzeczywiście średnie miejsce do spania, nasze oba noclegi wypadły bardziej na północ od tego miejsca.

Ciekawe jaka zapadła decyzja

Murale bardzo gustowne, taka przemyślana sztuka ma sporo uroku...

janusz.w. napisał(a):

Fajne kolory .

tony montana napisał(a): taka przemyślana sztuka ma sporo uroku

Specyficznego uroku

kulka53 napisał(a): (…) nasze oba noclegi wypadły bardziej na północ od tego miejsca.
Ciekawe jaka zapadła decyzja

Jedyna słuszna .

A co jest na północ od kamperowego cypelka ?



Przedłużeniem Mari Ermi jest Portu Suedda (Porto S’Uedda), gdzie piaszczysta plaża przechodzi stopniowo w skaliste wybrzeże.
W pobliżu znajdują się ruiny rybackiego domku , przy którym mogłoby być fajne, osłonięte od wiatru miejsce na ustawienie auta. Tyle, że ktoś już wcześniej tak samo pomyślał
To typowa dla półwyspu Sinis capanna di falasco.



Widok w kierunku kolejnego cypelka , wprawdzie zupełnie nieosłoniętego od ewentualnej wichury, był zachęcający , wróciliśmy więc po auto aby ustawić je w wybranym miejscu.



Tego dnia przejechaliśmy około 250 km…

Cypelek Sa Sturraggia okazał się dla nas miejscem przyjaznym ( no i bezpłatnym ), chociaż trochę tu wiało. Na szczęście kierunek wiatru pod wieczór się skonkretyzował , więc po odpowiednim ustawieniu auta dało się spać przy otwartej klapie bagażnika .



Z „wietrznym” gotowaniem też sobie poradziliśmy - Grzesiek zbudował z kamieni (których tu przecież nie brakowało) osłonę dla kuchenki.



Mogliśmy rozpocząć wypoczywanie .







Chociaż przy cypelku piaszczystej plaży nie ma (być może został przykryty grubą warstwą morskiej trawy „posidonia” zalegającej po północnej stronie?) , to nie wcale nie tęskniliśmy za (dla wielu na pewno ładniejszą) Mari Ermi.
Dla moich potrzeb znalazło się odpowiednie wejście do wody, a potem jakiś mini-baseniki wśród skał. Grzesiek pływa z maską i rurką, dla niego kamieniste dno jest (zazwyczaj) o wiele ciekawsze niż piaszczyste, więc też był zadowolony . Na zdjęcia podwodne jednak nie było warunków, woda za bardzo falowała.



Z perspektywy całego sardyńskiego wyjazdu, właśnie to miejsce noclegowe znalazło u nas wysoką lokatę .

Przez moment wprawdzie zastanawialiśmy się, czy nie przenieść się nieco dalej, koło małej plaży usytuowanej tuż przed klifami Su Tingiosu. Początkowo stał tam jakiś kamper, ale odjechał po jakiejś godzinie… Ostatecznie nie uznaliśmy, żeby było tam lepiej.





Plażę obejrzeliśmy sobie w czasie krótkiego spaceru na klify. Piasek tam był, ale nie bialuśki kwarcowy jak na Mari Ermi, lecz czerwonawo-żółty. Fotek z bliska nie mam, gdyż akuratnie miejsce było chwilowo zajęte przez dwóch nurków, którzy wyłowili się z głębin z upolowanymi kuszą rybami i właśnie tę zdobycz przyrządzali sobie na obiad .

Klify Su Tingiosu ciągną się przez około 2 km, na wysokości mniej więcej 25 m od poziomu morza. Przeszliśmy tylko mały kawałek, nie chciało nam się iść aż pod Putzu Idu.







Klify nie są miejscem bezpiecznym, napotkaliśmy na ostrzeżenie o grożącym oberwaniu się skarpy. Na dodatek był dowód na to, żeby ostrzeżenie traktować poważnie…



A to „nasz” cypelek Sa Sturraggia (widać usytuowanie mobilnej sypialni ).

Z naszej noclegowej miejscówki klify wyglądały malowniczo, zwłaszcza podświetlone zachodzącym słońcem .
Podobnego zdania był chyba także kormoran , gdyż niemal przez cały dzień przesiadywał na jednej ze skałek wystających z wody w pobliżu „naszego” cypelka.

Spaghetti w takich okolicznościach smakowało bardziej niż wyśmienicie .







Reszta wieczoru też upłynęła nam bardzo miło .

Witam Danusiu.
Widzę, że wieczory bywały chłodne
Ale taki spokojny, na całkowitym odludziu wieczór - marzenie. To moje klimaty.
Pozdrawiam i czekam na kolejne odcinki
Renata

dangol napisał(a):... tereny te były kiedyś świetnym schronieniem dla bandytów...

w Aggius niedaleko Tempio Pausania jest nawet Muzeum Bandytyzmu

spaghetti i winko Cannonau w takich okolicznościach - ekstaza dla duszy i ciała

pozdrawiam,
M

dangol napisał(a):Spaghetti w takich okolicznościach smakowało bardziej niż wyśmienicie .

Taka kolacja o zachodzie słońca . Aż się rozmarzyłam .

dangol napisał(a):

Prawie jak u Makłowicza , a może nawet lepiej .
pzdr.

Renatka66 napisał(a): Widzę, że wieczory bywały chłodne

Niestety, dużo chłodniejsze niż w tym samym okresie w Grecji.

Mikeee napisał(a): spaghetti i winko Cannonau w takich okolicznościach - ekstaza dla duszy i ciała

Zwłaszcza Cannonau - przy nim zapominaliśmy o minusach Sardynii w porównaniu z Grecją . Smak tego wina jest na plus dla Sardynii .

marze_na napisał(a): Taka kolacja o zachodzie słońca

Nie zawsze warunki były tak sprzyjające, jak na Sa Sturraggia… Ze względu na to, że nie chcieliśmy nocować w miejscach z parkomatami (niestety, o tej porze roku większość była właśnie takich), kolacje na plaży nie były codziennością. Pod tym względem zdecydowanie bardziej przyjazna była dla nas (chociaż doświadczenie mamy bardzo skromne, w porównaniu z Magłosią i Pawłem) Grecja .

tiwa napisał(a): Prawie jak u Makłowicza , a może nawet lepiej .

Znacznie lepiej , bo mieliśmy to w realu

dangol napisał(a):Jedyna słuszna .

Nic dodać, nic ująć

dangol napisał(a):doświadczenie mamy bardzo skromne, w porównaniu z Magłosią i Pawłem

Grecja jest znacznie przyjaźniejsza, zarówno miejscówkowo, jak i pogodowo poza sezonem, to nie podlega dyskusji
I choć faktycznie posiłków o zachodzie (czy wschodzie) słońca na łonie natury spożyliśmy sporo, to w ich przyrządzaniu z miejscowo nabytych produktów bijecie nas na głowę

A tak poza tym, to istnienie klifów przegapiłem i mimo, że dwukrotnie byliśmy na Mari Ermi, to nie poprzyglądaliśmy się im wcale

kulka53 napisał(a):I choć faktycznie posiłków o zachodzie (czy wschodzie) słońca na łonie natury spożyliśmy sporo, to w ich przyrządzaniu z miejscowo nabytych produktów bijecie nas na głowę

... marnując przy tym czas , który moglibyśmy przeznaczyć na zwiedzanie