Pozdrowienia z Norwegii, czerwiec 2024.

W tym miejscu kiedyś powstanie relacja ...
A dzisiaj pozdrawiam Was z Lofotów, na które dotarliśmy wczoraj wieczorem. Fajnie tu mamy, dzień się nie kończy
Tytułem zajawki

No to bawcie się dobrze.
A ja tu sobie przykucnę i spokojnie poczekam na relację.

Piękne plaże, jak nie na północy.... no i jest słońce

Rewelacja Już czekam
Opisuj, pokazuj, proszę bo ten kraj jest wysoko na mojej liście

pozdrawiam, Michał

Gratulacje! W ogóle jest noc czy tylko na parę godzin robi się szarówka?

Dosiadam się do oczekujących na relację , takimi zdjęciami się zaraża


Pozdrawiam
Piotr

Dzień dobry wszystkim zainteresowanym. Spróbuję coś napisać zanim opadną emocje, a nie muszę dodawać, że satysfakcję mamy ogromną i nie zawiedliśmy się- tam jest pięknie.

Jako, że niezbędnym składnikiem dobrego wyjazdu zawsze była dla nas pogoda pozwalająca na życie na dworze i kąpiele w morzu, kierunki północne odsuwaliśmy na bliżej nieokreśloną przyszłość. Po drugie jak namówić na dodatkowe kilka tysięcy kilometrów kierowcę, skoro już na wrzesień mamy zaplanowaną Grecję.
Udało się znaleźć sposób, mamy nowe doświadczenia. Oceniamy, że Norwegia jest krajem najlepszym dla turystyki kamperowej ze wszystkich miejsc, które do tej pory widzieliśmy i tu byłby sens przyjechać kamperem z rowerami. Może nie będzie to aż 8750 km, jak tym razem, ale myśl zakiełkowała w głowach …

To, że najlepszą wersją podróży na ten pierwszy raz będzie jazda własnym samochodem, ustaliliśmy już na początku planowania, w styczniu.
Norwegia tania nie jest, a zabranie przynajmniej części prowiantu i przygotowywanie posiłków we własnym zakresie ma tu znaczenie i oprócz obniżenia kosztów daje dużo swobody.

Podróż trwała 24 dni, od 31 maja do 24 czerwca. Noclegi ( z wyjątkiem trzech) mieliśmy z góry zarezerwowane, co prawda odwracalne, ale trasa była konkretnie zaplanowana. Rezerwacje robiłam w styczniu przez Booking i były to oprócz hoteli kwatery prywatne i domki kempingowe w cenie 200 do 440 zł za dobę z dobrą opinią.

Przed wyjazdem zarejestrowałam się na stronie ferrypay.no (opłaty promowe) i epass24.com/pl (drogi, mosty i tunele). O ile faktury za pływanie zostały rozliczone w ciągu kilkunastu dni, to te drogowe dalej nie. Kiedy pierwsza opłata nie została pobrana z karty w ciągu kilku dni, wysłałam zapytanie jak to ma działać i dostałam taką odpowiedź:
„Faktury za przejazdy będą widoczne w systemie dopiero po upływie 1-1,5 miesiąca od pierwszego przejazdu. Do tego czasu nie należy usuwać pojazdu z konta EPASS24.
Zostaniesz o tym powiadomiony E-mailem, gdy tylko faktury będą dostępne.”
Za żadne przejazdy nie płaci się gotówką. Dla mieszkańców Norwegii dostępne są inne systemy opłat, które nie maja sensu dla turystów przy krótkim pobycie.

Jeszcze w kwestii płatności. Przed wyjazdem myślałam, że może warto na wszelki wypadek mieć jakąś gotówkę i pobiegłam do dużego kantoru we Wrocławiu. Tam dowiedziałam się, że skandynawskich walut nie ma bo już nikt nie przywozi. Dostałam jedyne 500 NOK, o których zapomniałam i nie wydałam tylko przywiozłam z powrotem. Rzeczywiście, wszystkich płatności i wszędzie można było dokonać kartą. Miałam Revoluta i wielowalutową z PKO BP.

Niestety, Revolut, którego używałam po raz pierwszy, nie zadziałał tak jak oczekiwałam. Na trzy tankowania w Szwecji, dwa razy pobrano płatność w złotówkach przeliczając na korony szwedzkie. Jeszcze bank doliczył opłatę z przekroczenie limitu oraz transakcję w weekend, mimo że miałam na koncie wystarczającą ilość koron ( po to przecież wyrobiłam tą kartę). Na klawiaturze dystrybutora nie było możliwości wyboru waluty. Po zgłoszeniu problemu do banku dostałam 2x odpowiedź sztucznej inteligencji, która wmawia mi, że nie miałam wystarczającej ilości koron …

Ceny paliwa w Szwecji taka jak u nas. W Norwegii więcej, benzyna 95 za litr 20-25 NOK. Drożej w dużych miastach niż na peryferiach.
1 NOK to 37 groszy, 10 zł to około 27 NOK.
Zakupy robiliśmy w sieciach Kiwi i Rema 1000 dostępnych prawie w każdej większej wsi. Chleb 50-60 NOK, jogurt 800g 35-40 NOK, filet z dorsza za 1kg 219, a z łososia 249 NOK, ziemniaki 40 NOK. Warzywa i owoce 2-3x więcej niż u nas.

No to teraz jedziemy po kolei.

Piątek, 31 maja

Z domu do Świnoujścia mamy przyzwoitą drogę i niecałe 500 km. Prom do Ystad odpływał o 22.30.

Może sensowniej by było płynąć z Gdyni do Karlskrony albo nawet z Gdańska do Nynäshamn, ale po pierwsze ze względu na obowiązki zawodowe nie zdążylibyśmy na te rejsy (odpływają dużo wcześniej). A po drugie, jak kupowałam bilety pod koniec kwietnia już nie było dostępnych dwuosobowych kabin. Z kolei wcześniej nie mogłam bukować, bo nie miałam numeru rejestracyjnego auta.

W porcie numery rejestracyjne są skanowane na pierwszej bramce i jak podjeżdżamy do okienka odbieramy już wydrukowane bilety, które stanowią jednocześnie klucz do kabiny.
Rejs trwał 6 i pół godziny. Przespaliśmy się dobrze; nie ma tu zwyczaju wypraszania pasażerów z kabin przed wejściem do portu, czego doświadczamy na trasie z Włoch do Grecji.

Sobota, 1 czerwca

Przed nami pierwszy szwedzki odcinek 820 km. Drogi 13,23,117 i E4 nudne jak flaki z oleju. Jedyna rozrywka to radary i przerwy na kawę. Takiej ilości radarów nie widzieliśmy chyba w dotychczasowym życiu, ale są dobrze widoczne i oznakowane. E4 początkowo dwupasmowa, robi się dwupasmowa naprzemiennie, po kilka kilometrów w obu kierunkach. Koło Sztokholmu trochę większy ruch, im dalej na północ tym bardziej pusto.
Przerwa nad jeziorem Vattern.















Na nocleg zjechaliśmy 16 km w bok, ale było warto. Za niecałe 200zł mieliśmy małe czyściutkie mieszkanko wśród lasów i jezior. Na Bookingu nazywa się to Persbacken i naturnära Ockelbo med fiske o Kungsberget när inpå,,,
Gospodarze bardzo uczynni i uczciwi. Od razu zaliczyłam wpadkę i na stoliku zostawiłam pierścionek. Karin zadzwoniła do mnie i odesłała zgubę do Polski.

Niedziela, 2 czerwca

Niedziela to następne 720 km do Park Hotell w Lulea na końcu Zatoki Botnickiej.





















Geograficznie to już Laponia. Po południu na termometrach 25 C (wczoraj w okolicy Sztokholmu widzieliśmy 29 C), lampa całą dobę. Dzień polarny będzie trwał do 18 lipca. Przy dobrej pogodzie w nocy nie jest szaro tylko zupełnie jasno, bardziej nawet niż w niektóre pochmurne dni.
Zasłaniamy rolety żeby zrobić sobie noc. O siódmej rano jest 22 C.
Hotel ma z tyłu budynku 5 miejsc parkingowych dla gości, załapaliśmy się na ostatnie.














Spacer po mieście.

Poniedziałek, 3 czerwca


Szwedzki stół.















Za Luleą z E4 przenosimy się na E10, którą jedzie się wolniej. Jeden pas, remonty, ograniczenia. Dobrze, że ruch niewielki.




































Szwedzkie oznakowanie kola polarnego bardzo niepozorne, a temperatura ciągle w okolicy 20 C.






Na poboczu widzimy stadko reniferów, ale nie ma opcji żeby zatrzymać się i pstrykać. Niestety więcej nie było takiej okazji.

Zmienia się krajobraz, pomału spada temperatura. Przed nami Kiruna. W obawie, że następnej stacji może długo nie być, wjeżdżamy zatankować. Jak później doświadczyliśmy- stacji nie brakuje tylko ceny różne.

Im bliżej do norweskiej granicy tym gorsza pogoda; wieje, leje, jest 8C. Ale i tak się cieszymy, że udało nam się tu dotrzeć.
Po drodze mijamy tablice informujące o miejscach pamięci z okresu wojny.

























































Ponieważ czas przejazdu mamy całkiem dobry decydujemy, że zboczymy z trasy i wjedziemy do Narwiku. Nie będziemy tedy wracać i już nie powtórzy się taka okazja.

Przejeżdżamy przez Most Halogaland, najdłuższy most wiszący za kołem podbiegunowym, 1533m.















Muzeum już zamknięte, z góry możemy popatrzeć na port. Jest pochmurnie i niewiele widać.
























Kościół w Narwiku.





















Przez dzielnice mieszkalne dojeżdżamy do wzniesienia, na którym stoi pomnik poświęcony Polakom z ORP Grom, poległym w bitwie o Narwik, dzieło prof. Bohdana Chmielewskiego z Warszawy.

Wracamy z powrotem na E10 i kierujemy się na Lofoty.

Lofoty to archipelag złożony z sześciu wysp położonych 300 km na północ od koła podbiegunowego: Austvagoya,Gimsoy, Vestvagoya, Flakstadoya, Moskonesoya i Vaeroy. Na ta ostatnią trzeba dopłynąć promem i na miejscu poruszać się pieszo, tam nie byliśmy.
Pierwsze spojrzenie z samochodu.

Na swoje miejsce wybraliśmy mniej więcej środek archipelagu i mały biały domek Nordlandshus ved Lofotr na trzeciej z kolei wyspie- Vestvagoya. Bardzo fajne miejsce, dogodna lokalizacja. Gospodarz mieszkał obok i był dostępny w razie potrzeby.




































































To dom gospodarza.





A tak wyglądał środek nocy.

Z przyjemnością będę zaglądał do relacji, zwłaszcza że raczej nieprędko zawitam w realu do Norwegii.