Pozdrowienia z Norwegii, czerwiec 2024.

Trasa widokowa dla nas kończy się w Dragsvik, bo tu musimy przeprawić się do Hella.
































Stąd 13-ką, a potem 5-ką lecimy do następnego promu Manheller- Fodnes.












Jesteśmy w pobliżu najdłuższego tunelu Norwegii w Laerdal, ale tą atrakcję zostawiamy na jutro, dzisiaj jesteśmy już zbyt zmęczeni.

Kierujemy się w stronę Borgund stavkirke z 1811 roku. Wiemy, że dzisiaj kościół już zamknięty, ale jutro do godziny dziesiątej też nie możemy czekać. Musi nam wystarczyć to co zobaczymy zza płotu cmentarza.







































Na trzeci i ostatni nocleg w samochodzie wybraliśmy Koren rasteplass przy historycznej drodze 630. To dobre miejsce nad rzeką.

Niedziela, 16 czerwca


Wczorajszy odcinek był długi, dzisiaj kilometrów ma być zdecydowanie mniej.
Kawa i jogurt z widokiem na Jutlamannen.















Na pierwszy ogień idzie tunel Laerdal 24,5 km. Póżniej koło Stavanger widzieliśmy budowę takiego, który ma mieć 26,7 km. W trzech miejscach jest oświetlenie imitujące wschód słońca, które ma zapobiegać znużeniu. Można na parę minut się zatrzymać. Nie jest już najdłuższym tunelem na świecie, bo w Alpach wybudowano dwa razy dłuższy.

Przejazd tunelem pozbawił nas możliwości przejazdu starą drogą Fv243. Oczywiście musieliśmy wrócić. Podjazd nie był łatwy bo droga wąska i trzeba liczyć się z koniecznością cofania. Ale było warto, z góry bajeczny widok na fiord i Flam.

Ås, mały parking na trzy samochody.





























Stegastein viewpoint.
































Przejechaliśmy mniej więcej połowę drogi i zawróciliśmy.

Po drodze w Aurland.

Do Flam jedziemy ze względu na atrakcyjną trasę kolejową Flamsbana. Odcinek z Flam do Myrdal to tylko 20 km, ale pociąg pokonuje 863 metry różnicy wzniesień. Podróż w jedną stronę trwa godzinę, a widoki są oszałamiające. Jedziemy po pólkach skalnych i patrzymy w przepaść. Skład zatrzymuje się na kilku stacjach, a przy 93-metrowym wodospadzie Kjosfossen jest pięciominutowa przerwa na zdjęcia. W tym czasie na skałach pojawia się postać z mitologii skandynawskiej, która w czerwonej sukni tańczy przy akompaniamencie nastrojowej muzyki.

Dzień wcześniej próbowałam kupić bilety online, ale niestety operacja się nie powiodła. Oczywiście można kupić w kasie, ale trzeba liczyć się z tym, że nie dostaniemy biletu na najbliższy kurs. Była niedziela, sporo ludzi i musieliśmy 1,5 godziny poczekać. W tym czasie odjechaliśmy na parking z miastem zrobić sobie jedzenie.

Zamiast wracać kolejką, na stacji Flam można wypożyczyć rower, zabrać do pociągu i wrócić w ten sposób.

Flam opuściliśmy drogą E16 w kierunku naszego noclegu. Chcieliśmy zaliczyć jeszcze jedną jednokierunkową trasę widokową, na którą wjeżdża się od strony Stalheim Hotel. Niestety droga jest zamknięta i musieliśmy zawrócić.


















Nasza miejscówka na kolejne dwie noce to Midttun Camping & Feriehytter nad jeziorem Oppheismvatnet. Warunki jak u nas w PRL-u. Nie polecam.
Na kempingach pościel i ręczniki są oddzielnie płatne, warto mieć swoje.

Poniedziałek, 17 czerwca

Jedziemy do Bergen.


















Ładny przystanek Kvåle Rasteplass.





























Auto zostawiliśmy na tym parkingu w centrum, obok Radissona.






Przy nabrzeżu stoi drewniana zabudowa, należąca w przeszłości do Ligi Hanzeatyckiej- stowarzyszenia kupców średniowiecznych; należał do nich także Gdansk. Dzisiejsze Bryggen to domy z początku XVIII wieku, odbudowane po pożarze.

Na zapleczu, za kolorowymi fasadami budynków kryje się oryginalny układ średniowiecznych domów, do których przechodzi się wąskimi korytarzami. Aktualnie mieszczą się w nich knajpki, sklepy i pracownie artystyczne.

W tej budce można zjeść hot-doga z kiełbasą z renifera.





























Katedra w Bergen.

Targ rybny. Hot dogi to nie nasza bajka, ale dobra kanapka z rybą już tak.

Wtorek, 18 czerwca


Przeprowadzamy się na następny kemping, bardziej na południe.

Z E16 skręcamy na południowy wschód w 13 i tu jeszcze raz w lewo do wodospadu Skjervsfossen. Dzisiejszy dzień będzie poświęcony w całości wodospadom i to jest właśnie pierwsza zachwycająca kaskada, którą można podziwiać z góry i z dołu. Tak właśnie robimy.

Zaczynamy od góry, gdzie bonusem jest toaleta z panoramiczną szybą. Mus wejść nawet jak Ci się nie chce
































Na dole żeby zrobić zdjęcie trzeba się namoczyć.

Drugi skok w bok to droga 572 w kierunku Ulvik.

Jest tam 80-metrowy wodospad Espelandsfossen. Z drogi widać tylko część, żeby zobaczyć całość trzeba się wspiąć na górkę. Pod wodospadem mech jest nasączony jak gąbka, nabraliśmy wody do butów. Ale dla tego miejsca warto się namoczyć.

W połowie drogi do wodospadu ktoś postawił sobie chatę, a na dole zagrodził mały parking jako prywatny. Auto musieliśmy zostawić dalej na poboczu.















































Przy jeziorze Granvinsnatnet wróciliśmy z powrotem na 13.

Przed nami fantastyczna kombinacja. Wjeżdżamy w tunel, z tunelu od razu jesteśmy na wiszącym moście, a z mostu znowu znów wpadamy w tunel, w którym jest efektownie podświetlone skrzyżowanie okrężne. Ponownie zbaczamy z drogi i wybieramy siódemkę.






























To właśnie most Hardanger. Na parkingu Kvernabekken park wejście na punkt widokowy było zamknięte. Żeby zobaczyć most musiałam wejść na drogę oznakowaną jako prywatna.

Eidfjord. Zajrzeliśmy do portu, gdzie stał duży prom.




































Podobały nam się sweterki dla drzew.