Pozdrowienia z Norwegii, czerwiec 2024.

Z Hellesylt nie jedziemy od razu tam gdzie trzeba tylko skręcamy w lewo. Przy zabytkowym moście Hornindal Bridge jest parking, na którym robimy posiłek. Mamy tu trochę uciążliwe towarzystwo, mućki wyraźnie czekają na poczęstunek i nie zamierzają się odsunąć.


















































Właściwy kierunek to Aalesund.
Punkt widokowy Ljøen utsiktspunkt Geiranger Fjord utsiktspunkt.

W Stranda wstępujemy do sklepu.





























Przeprawa promowa Magerholm- Orsneset.


























Zmierzamy do Aalesund Airport Hotel na wyspie Skjong, do której dojeżdża się podwodnymi tunelami.
Na dwa dni meldujemy się w bungalowie; w budynku głównym oprócz hotelu jest sklep Kiwi i restauracja.


















Z norweskich przysmaków zainteresowałam się tym serem.

„Brunost (ser brązowy): To legenda w Norwegii, niemal tak popularny jak norweski łosoś. Jest wyprodukowany z mleka koziego i krowiego, a jego nazwa pochodzi od brązowo-żółtego koloru. Smakuje jak ser żółty o nutach toffi. Jedzony jest zarówno na słodko (np. z goframi i borówkami) jak i na słono (do wytrawnych sosów lub jako kanapka z chlebem).”

Dla mnie to smak słono-słodki (jak elektrolitów) i konsystencja gliny. Nie zostanę jego fanką.

Piątek, 14 czerwca


Miasto jest ładne ale niewielkie. Zaparkowaliśmy na Parkingu Aksla, pod wzgórzem o tej samej nazwie. Tu i potem jeszcze we Flam nie udało nam się zapłacić za parking; tablice rejestracyjne powinny być zarejestrowane na wjeździe, a słupek wyświetlał mi informację „błąd licencji”. Teoretycznie można zapłacić przez aplikację EasyPark, ale też jest nie do użycia przez obcokrajowców.

Nie miałam natomiast problemu z opłatą na parkingu oznaczonym P-hus działającym na tej samej zasadzie i tam gdzie nie było kamer, tylko płaciło się z góry.

Atrakcją są piękne budynki wzdłuż kanału. W czasie pożaru w 1904 roku spłonęło tu 800 drewnianych domów. Miasto odbudowano z cegły, kamienia i gipsu w stylu Art. Nouveau.

Okolice portu.

Na punkt widokowy Aksla prowadzi 418 schodów. Warto się wdrapać, bo widok z góry zachwyca.

Do zagospodarowania mamy jeszcze słoneczne popołudnie i niezrealizowany cel- Drogę Atlantycką. Dystans to około 140km, ale jest w tym przeprawa promowa. Nie ma dyskusji, jedziemy. Tego punktu nie można pominąć.

Po drodze kupujemy sobie rybę, na pewno znajdzie się miejsce na obiad.


















Przeprawa promowa Vestnes- Molde.























Żeby nie rozczarować się widokiem, trzeba pamiętać, że zdjęcia z drona i z poziomu gruntu to dwie różne rzeczy. Tak to wygląda z góry, zdjęcie z internetu.






A tak będzie z samochodu.

W pierwszą stronę nie zatrzymujemy się, stajemy dopiero na Bobilparkering po prawej stronie przed mostem Geitøybrua i robimy sobie obiad. Ci co jedzą chleb z serem mogą się tylko oblizywać























Widoki z górki.


























Zawracamy i przejeżdżamy na drugą stronę ulicy na Håholmen Parkering.

Eldhusøya Turistvegprosjekt. Tu wybudowano pomost spacerowy wokół górki. Tam gdzie jest szansa zejść na skały dla ułatwienia obniżono barierki. Na parkingu jest knajpa.















































Skipsholmen Parkering.



























Powrót tą samą trasą z promem.

Sobota, 15 czerwca


Śniadanie na papierowych ręcznikach i w drogę, bo dzień będzie długi. Jest mokro i brak słońca, ale nie leje.








Przeprawa promowa Solavagen- Festoya.




























































Paddeland. Dla żaby warto zboczyć trasy.

Zamiast kolejnego promu (Lote-Anda) wybieramy objazd malowniczymi drogami 15 oraz Fv60 przez Stryn i Olden.

Bakkane viewpoint.

Każda droga jest tu trasą widokową i wybór jest trudny, ale decydujemy się zjechać z E39 w kierunku Solde; ten odcinek nazywa się NASJONAL TURISTVEG Gaularfjellet (droga 610 i 613).




























































Drewniany kościółek w Hestad przebudowany w 1905 roku z materiałów stojącego tu wcześniej średniowiecznego kościoła klepkowego.

Pogoda się zdecydowanie poprawiła i mogliśmy zrobić sobie rybkę z pięknym widokiem.

Likholefossen.





















































Gaularfjellet Utsikten-świetny punkt widokowy z platformami, z których patrzy się w dół na serpentyny, którymi za chwilę będziemy zjeżdżać do doliny.