Powrót na Kretę, 2015 (Chania, Akrotiri, Sfakia )

dangol napisał(a):Miejsce na „broszkę” gotowe…

Ale miny zbyt radosnej nie masz...

Pozdrawiam,
Wojtek

To z obawy o ośmiorniczkę, żeby przestraszona nie odpadła i nie pacnęła o pokład. Innego powodu do niepewnej miny nie było, gdyż stworzonko było milusie w dotyku (nawet przyssawki ).

Jeszcze chwila wodnych igraszek, tym razem w bliskim sąsiedztwie kolejnej wycieczkowej łódeczki…







Wracamy do Chanii…











Mamy przed sobą jeszcze kilka godzin wakacji .

Po wycieczce poczuliśmy głód, postanowiliśmy zaspokoić go na hali targowej.







Oczywiście, w jednej ze znajdujących się tu restauracyjek, dla odmiany w innej niż poprzednio.





Wybór potraw oczywiście spory, na przykład takie...







Wszystkim nie dalibyśmy rady , więc zapadła decyzja na takie oto frykasy .







Oczywiście z winem .

Głodna się zrobiłam...
Zjem kolejny kawałek ciasta:)

A jakie desery kretańskie polecasz lub odradzasz?

Hmmm.... w deserach jestem laikiem.
Nie, żebym słodkości nie jadała wcale . Na naszych wakacjach jednak są one rzadkością, ciasteczka i czekoladę zastępujemy winogronkiem (najczęściej jednak tym słodkim , rodzynkowym) i innymi owocami (na Milosie na przykład objadaliśmy się melonami). Na tych kreteńskich wakacjach deser z prawdziwego zdarzenia był tylko raz - sfakian pie. Jako że jest to specjalność lokalna, nie mogłam sobie tego odmówić. Czy było pyszne? Z pewnością kwestia gustu, nam smakowało .

Co teraz? Ponownie uliczki !

Minaret po nie wiem już który raz …











Inne miejsca też już widzieliśmy.







A znienacka …

Nie wiem, na co bardziej czekam, czy na te kreteńskie krajobrazy czy te pyszności, które pokazujesz na zdjęciach

Kuchnia grecka jest chyba tą, która najbardziej mi w Europie pasuje

Jedzonko było super , ale na tych wakacjach to już ostatnia wyżerka...
Co jakiś czas robimy sobie w domu małe przypomnienie , wykorzystując wiktuały dostępne na naszym ryneczku. Może nie całkiem to samo, ale też OK

Nie wiem jakim cudem to miejsce wcześniej nam umknęło?



Oczywiście, trzeba zobaczyć! Zwłaszcza że kościółek jest wiekowy, zbudowany został w XIII w. jako prywatna kaplica należąca do sąsiedniej weneckiej rezydencji. Potem przez mnóstwo lat (aż do 1859 roku) była to katedra Chanii, rozbudowana w XVI wieku. Nawet w czasach gdy miasto było w rękach Turków, wciąż była to chrześcijańska świątynia





Udało nam się wejść do wnętrza, ale już na progu usłyszeliśmy, że zdjęć robić nie wolno … Szkoda, bo chociaż większość wyposażenia nie jest specjalnie stara ( połowa XIX w.), to robi wrażenie. Zakaz foto wprowadzono ze względu na znajdujące się tu cenne ikony, zwłaszcza dwie z nich (sporych rozmiarów) - Zaśnięcie NMP (wykonana w Damaszku w XVI w.) i Sąd Ostateczny z 1625 r.
Zdjęcie tej ostatniej przemyciliśmy , ale że było „spod pachy”, to nie wszystko widać jak należy.

Dobrze, że choć zdjęcie z łokcia wyszło

dangol napisał(a):

najpierw na ramieniu jak kociaczka jakiegoś, a potem prask do piekarnika i na talerz.

MNIAM


pozdrawiam,
Michał

dangol napisał(a):Nie wiem jakim cudem to miejsce wcześniej nam umknęło?

Po angielsku Chania przez samo "H".

pzdr

tony montana napisał(a):Dobrze, że choć zdjęcie z łokcia wyszło

Tyle, że bez detali, które w tego typu scenach są dość istotne

Mikeee napisał(a): najpierw na ramieniu jak kociaczka jakiegoś, a potem prask do piekarnika i na talerz

Cóż... samo życie.

longtom napisał(a): Po angielsku Chania przez samo "H".

Może to jakiś znak dla Was co do wyboru kierunku na jakiś z kolejnych urlopów?

Na mnie największe wrażenie robiły podwodne wyczyny Grzesia . Co do jedzenia, to ta grecka, bałkańska czy też śródziemnomorska kuchnia, to jeden z plusów naszych podróży. Właśnie poprosiłem moją Ładniejszą o papryczki faszerowane fetą na jutrzejszą kolację .
pzdr.