Powrót na Kretę, 2015 (Chania, Akrotiri, Sfakia )

Przed nami Kapsodasos – mniejsza podgórskich wiosek widocznych z Frangokastello.



Wąwóz Kallikratis ( zapewne też całkiem fajny na wędrówkę, ale dotarcie na punkt startu byłby trudne logistycznie, nawet gdybyśmy mieli czas i samozaparcie na pokonanie trasy).
Odejście serpentyniastej drogi jezdnej przez niższą (co nie znaczy, że faktycznie niską) część Białych Gór …





No i cel naszego spaceru...

Celem będzie butelka zimnej coli?

Ależ nie jesteśmy samochodem ...

dangol napisał(a):...kąpiółka morsowa...

Ale rurki do snurkowania zapomniał.

brrrrrrrrrrrrrrrr

Decyzja o kąpieli zapadła spontanicznie, więc rurki w zasięgu nie było

Wieczoru z jagnięciną niestety nie będzie… Plakaty we Frangokastello okazały się przestarzałe. Żeby załapać się na jagnięce żarełko zapijane raki czy lokalnym winkiem, przy tradycyjnej muzyce na żywo, musielibyśmy trafić tu dwa dni wcześniej, bo po szczycie turystycznego sezonu, biba była w środku tygodnia. Jeśli któregoś roku wybierzemy się tu na urlop ponownie (co jest wielce prawdopodobne ), zaczniemy od sprawdzenia aktualnie obowiązującego rozkładu.
Teraz wprawdzie też moglibyśmy zjeść coś z owieczki (bo kuchnia działa i jakieś dania ma ), no ale jeszcze głodu nie czujemy... Tylko pragnienie Zgodnie więc postanawiamy, że tylko po piwku , a potem zejdziemy do Frangokastello przez oliwkowy gaj, a nie drogą jezdną. Powinniśmy zdążyć przed nastaniem ciemności.





Widoczki z tarasu…





Dach kapliczki Agios Ioannis będziemy potem „podziwiać” z oddali z naszej drogi wśród oliwek. Była ona trochę za bardzo na wschód ona naszego kursu, toteż blisko nie podeszliśmy.



Pani „Viglesowa”, korzystając z tego, że w tawernie pustki, zajęta była zaprawianiem oliwek.



Najpierw przez tydzień moczenie w zmienianej codziennie (a nawet dwa razy dziennie) wodzie żeby pozbyć się goryczy, potem odstawienie na kolejnych kilka dni oliwek zaprawionych sokiem z cytryny… No i można delektować się oliwkowym smakiem . Taka jest tutejsza receptura, bo jak wcześniej czytaliśmy u Pani Chalepianki, ile domów – tyle przepisów . Moczenie może trwać nie tydzień, lecz dwa (trzeba próbować, czy goryczki już nie ma), różnie też wygląda nacinanie oliwek przed zalaniem wodą,a zamiast cytryny po wymoczeniu dodaje się ocet winny bądź oliwę, a do tego jakieś świeże zioła, wg indywidualnych upodobań.
To oczywiście przepisy na oliwki w ilościach konsumpcyjnych, a nie na sprzedaż w większych ilościach… No bo komu by się chciało wymieniać tyle razy wodę w setkach kilogramów? Z objazdu Peloponezu pamiętamy, jak pan Bekas z Palea Epidavros opowiadał, że on moczy oliwki bezpośrednio w morzu, przez kilka miesięcy w drewnianych bekach...

Rzut oka na kościółek stojący naprzeciwko Vigles…











… a zaraz potem wkraczamy na ”oliwkowy szlak” ,oczywiście nieoznakowany.

Trudności orientacyjnych brak , co najwyżej czasem trzeba pokonać przeszkodę w postaci drucianego ogrodzenia bez furtki. Można byłoby jej poszukać , ale szybciej na pewno pokonać przeszkodę od góry .















Zoom na Vigles, które za moment całkowicie zniknie nam z oczu…

Ciekawe czy by z taką maseczką na wenecki karnawał wpuszczono. Niezły kozioł.

Jakby potraktować to brokatem, to może by przeszło

Dalsza droga była już szeroka, a castello coraz bliżej , więc zachodzące słońce nas nie martwiło - nawet to, że nie zdążymy już na plażę na ten ostatni „południowy” zachód.











Tak też było w istocie, gdy dotarliśmy nad wodę, słońce już się schowało.





Głodu nadal nie odczuwaliśmy, więc tawerniane stoliki nie nęciły. No, ale ouzeria ?





Co prawda, nie do końca było tu tak, jak w ouzeri z prawdziwego zdarzenia być powinno (czyli w cenie ozuo nie było tradycyjnej przekąski), ale i tak bardzo nam się podobało . Toteż, zamiast na balkoniku w Stavrisie, spora część wieczoru upłynęła nam w nadmorskiej Ouzeri Corali…

Sobota, 10 października

Na ostatnie dwie nocki wracamy do Chani… Ale dopiero wieczorem . Na razie mamy jeszcze kilka godzin we Frangokastello, gdyż autobus do Chora Sfakion odjeżdża o 15:45. Jest jeszcze jakiś przed południem, ale… po co? Takiego spokoju jak na plaży we Frangokastello, w Chora Sfakion nie znajdziemy, a kolejne pełne dwa dni w Chanii w zupełności nam wystarczą.

Po nieśpiesznym poranku, pakujemy więc manatki i zwalniamy studio, zostawiając walizki na recepcji. Sprzęty plażowe do plecaczków – i nad wodę !

Odrobiłem zaległości

Pięknie i kolorowo nad i pod wodą


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):
Pięknie i kolorowo nad i pod wodą

A za oknem monotonie, szaro-buro...