Powrót na Kretę, 2015 (Chania, Akrotiri, Sfakia )

dangol napisał(a):

A ja myślałem że Folegandros ma wąski porcik


A to bardzo fajne , zresztą w ogóle ładny był ten zachód cool:

dangol napisał(a):

Zachody na południu są chyba wszystkie fajne , z fortu na dodatek była szeroka perspektywa.

Spóźniony (o około pół godziny) prom odpływa, a my robimy kolejną rundkę po tawernianym nabrzeżu, tym razem koniecznie musimy się na coś zdecydować.













Decyzja jest w zasadzie przypadkowa … Ostatecznie wygrywa przystojny kelner - nie mam go jednak na fotce, więc trudno powiedzieć, czy dziś miałabym o nim takie samo zdanie. Dodatkowym atutem tawerny Ombrosgialos jest spora szansa na świeżość przyrządzanych dla nas morskich stworów - codzienne obserwacje wystawki wskazują bowiem regularną zmianę jej elementów.

Tym razem zupa rybna – trzeba przyznać, że bardzo smaczna , chociaż nie jestem miłośniczką takich zup.



Co do ośmiornicy… Cóż, wielokrotnie jadaliśmy lepsze.





“Gratisy” jak zwykle OK.



Kot jednak niezadowolony, niewiele dla niego zostało.



A potem jeszcze retsina na naszym balkoniku...



Ostatnia noc…



Na szczęście ostatnia tylko tutaj, bo kilka innych jeszcze przed nami .

Kot tak trochę jak z "Terminatora"

Środa, 7 października

Kolejny ładny dzień.



Śniadanie, pakowanie, zaraz ruszamy dalej .



Autobus mamy o 10-tej. A w zasadzie nie tyle autobus, co busik . Ten sam, którym w poniedziałek rano pojechaliśmy do Aradeny. No bo po powrocie stamtąd, rusza z Chory Safakion do Frangokastello. Tam bowiem mamy lokum na kolejne 3 noce. Również i tym razem zarezerwowane przez booking, już po powrocie z wąwozowej wycieczki. Na wybór miejsca oprócz przyzwoitej ceny, decydujący wpływ miało dobre połączenie autobusowe – najpierw dojazd z Chory Sfakion, a w nadchodzącą sobotę do Chanii, z przesiadką w Chorze Sfakion.

Frangokastello to miejscowość dość rozwlekła, nasze miejsce noclegowe znajduje się na jej zachodnim skraju, oddalonym od centrum (o ile przyjąć za nie ruiny zamku ) o około 1,7 km. Nie znamy lokalizacji przystanków autobusowych, ale nie ma obawy, byśmy musieli wlec się od centrum z walizami. Okazuje się bowiem, że przystanek nas interesujący jest niezbyt daleko od naszego hoteliku, na dodatek konwersacja z kierowcą przy kupowaniu biletów (2,80 euro od osoby) owocuje tym, że zostajemy wysadzeni trochę przed przystankiem, dokładnie w miejscu, w którym od głównej szosy odbija naprawdę króciutka dróżka do „Stavrisa”.
Tak tak, nazwa jest taka sama, jak hotelu w Chorze Sfakion … Właścicielem Studia Stavris jest bowiem kolejny syn Wielkiego Stavrosa, brat właściciela Hotelu Stavris w Sfakii.



Nie mając konkretnych planów noclegowych, a już zupełnie nie planując Frangokastello, przed wyjazdem nie wróciłam do kiedyś przeczytanej (tzn. przed wyjazdem na Kretę 2010 ) relacji popełnionej na cropli przez Doctora Wu.
Pamiętałam wprawdzie, że zachwycał się regionem Sfakii (i miał rację ), ale jakoś nie utkwiło mi w głowie, że przez jeden tydzień nocował we Frangokastello, na dodatek dokładnie w Stavrisie . „Odkryłam” tę zbieżność dopiero po powrocie do domu….

Gdy docieramy do Stavrisa, kolejne miejsce już na nas czeka przygotowane. W Sfakii rozmawialiśmy z tamtejszym właścicielem, że jedziemy teraz do jego brata, od razu był więc „szybki telefon”, żebyśmy nie musieli czekać we Frangocastello na sprzątanie pokoju. Brata wprawdzie nie ma, ale jego pracownicy (bułgarskie małżeństwo) mają wszystko przekazane. Kwadrans przed 11-tą, siedzimy więc sobie na balkoniku naszego nowego lokum, popijając retsinę .



Studio jest 3-osobowe, ale oczywiście płacimy jak za dwójkę (cena za 3 noce – 99 EUR).



Znaczna odległość od zamku ma tylko jedną wadę – albowiem tam właśnie jest malutki porcik rybacki, jedyne miejsce w którym ewentualnie moglibyśmy kupić świeżą rybę, aby przyrządzić ją samodzielnie. No bo wreszcie mamy swoją mini-kuchnię! Aż żal, że nie wykorzystamy jej w pełni … No bo jednak nie będzie nam się chciało urządzać „polowania” na rybaków. Tak czy owak, z mini-aneksu kuchennego cieszymy się niezmiernie , chociaż najbardziej przydatna będzie lodówka, szczególnie do chłodzenia napojów wszelakich .



Miejsce od razu przypada nam do gustu . Wielu gości o tej porze roku nie ma , szumu morza (a wieczorem dźwięku cykad) nic więc nie zagłusza . Plaża pod samym domem, leżaczki rzecz jasna bez dodatkowej opłaty, no i sporo drzewek dla tych, którzy niekoniecznie lubią leżakować w pełnym słońcu…







Całkiem blisko jest też sklep z wszelakim niezbędnym asortymentem, nie będziemy więc musieli taszczyć siatek z zakupami z drugiego krańca wioski.

Skoro już się zadomowiliśmy , to pora na poznanie okolicy. Upał w południe wprawdzie spory, ale przecież będziemy iść plażą, więc w każdym momencie będziemy mogli się o kilka stopni ochłodzić .







Nasza plaża nie jest wprawdzie szczytem marzeń, piasek gruby i nieco szaro-bury, który w słońcu nabiera niemalże „temperatury wrzenia”. Na szczęście nie musimy na nim rozkładać ręczników, mając do wyboru (chociaż nie do koloru) dostatek leżaczków . Za to woda krystaliczna i cieplutka , a ciekawskie rybki przypływają aż do brzegu, więc i ja mogę nacieszyć się ich widokiem nie tylko na fotkach.

Widoczki też miłe oku, bo chociaż Frangokastello leży na płaskiej równinie, to góry przecież są blisko . No a plaża długaśna, w pobliżu Stavrisa zabudowań jak na lekarstwo… A że to schyłek lata i wczasowiczów niewielu , toteż mamy ulubioną pustkę, chociaż nie absolutne odludzie (no i dobrze, bo gdzie byśmy poszli na fappe ? ). W sezonie zapewne bywa tu zupełenie inaczej – no bo przecież dla kogoś powstała ta spora ilość tawern ? Nie mieliśmy szans w czasie krótkiego pobytu na chociażby zaglądnięcie do nich, więc tym bardziej nie mogło być mowy o uraczeniu się ich specjałami…

Na odcinku pomiędzy Stavrisem i castello przez cały czas mamy plażę . A w zasadzie – kilka ich typów. Jest więc szary gruby piasek, czasem piasek drobniejszy i jaśniejszy , piasek z maciupkimi muszelkami , płaskie skałki (niekiedy niemal gładkie, innym razem nieco poszarpane) wystające kilkanaście (lub nieco więcej) centymetrów nad wodę, piasek przysypany zeschniętymi morskimi roślinami… Dla każdego coś miłego . Jest raczej płytko, dno opada wolno… Pomiędzy morzem a plażą "właściwą" jest warstewka żwiru, zaraz za nią pod wodą , na wielu odcinkach wybrzeża, znajdują się płaskie skalne płyty nie zawsze idealnie wygładzone przez wodę, zazwyczaj trochę śliskie… W niektórych miejscach tworzą małe skalne baseniki, idealne dla takich osób jak ja . Można się w nich położyć i obserwować ciekawskie rybki .

Bardzo ładnie ujęty zachód słońca - super zdjęcia !
Bardzo ciekawa kwatera we Frangokastello, podoba mi się ten rejon
Pozdrawiam

MARK1 napisał(a): podoba mi się ten rejon

Nam też , powrót niewykluczony!

No położenie apartmanów Stavris jest takie, że CHCE SIĘ tam zamieszkać

Widok z plaży na kościółek św. Pelagii















Jedna z restauracji w pobliżu małego porciku



W okolicach portu i zamku restauracji jest najwięcej, ale i w innych częściach Frangokastello nie brakuje miejsc z tawernami. Mini-marketów jest kilka, jest też jedna piekarnia.

Na frappe zatrzymujemy się w tawernie Milos, z widokiem na porcik i castello.







Miejsce fajne, ale nie stworzyliśmy sobie kolejnej okazji na kilka chwil tutaj... Kawka gdzie indziej okazała się lepsza, a obiadowo „wygrały” inne opcje.

Oprócz tawerny, ta sama rodzina dysponuje też miejscami noclegowymi. Ciekawa jest zwłaszcza propozycja apartamentu w kamiennym 100-letnim wiatraku. Tyle tylko, że plażowo mimo wszystko bardziej podobało nam się w Stavrisie… Przy samym wiatraku jest wprawdzie znośnie , ale ludzi kręci się stanowczo zbyt wielu, nawet o tej porze roku.