Powrót na Kretę, 2015 (Chania, Akrotiri, Sfakia )

Zdjęcia i filmiki podwodne dla mnie bomba . Dziękuję i gratuluję .
pzdr.

tiwa napisał(a):Zdjęcia i filmiki podwodne dla mnie bomba :

Mała uwaga do tego, co pokazane pod wodą… „Efekt mętnej wody” absolutnie nie oznacza, że z jej czystością jest coś nie tak. Po po prostu tak wygląda moment mieszania się ciepłej słonej wody morskiej z zimną słodką „vrissi”, chociaż oba rodzaje wód są krystaliczne .

Kawka będzie dziś z widokiem na plażę z tarasu Trzech Braci
Oprócz tawerny, są tu także miejsca noclegowe, ale jak sprawdzałam przed wylotem, nie mieli nic wolnego w terminie, jaki wchodził w grę. Luzy nie pojawiły się też na bookingu, wtedy gdy rezerwowaliśmy trzy noclegi w Chora Sfakion.

O potrawach serwowanych w tawernie nic powiedzieć nie mogę, gdyż ostatecznie ani razu tu nie jedliśmy. Tylko freddo… Przyzwoite, ale bez przesady. Z to widok prima sort !

Po kawce, wracamy do naszego hotelu Stavris ( „Wielki Stavros” ), aby się tam zadomowić.
Dostajemy pokój na samej górze głównego budynku, z widokiem na port. Trochę szkoda, że nie z drugiej strony , widok byłby lepszy. Ale i tak jesteśmy zadowoleni, bo balkon jest przestronny, będzie gdzie zjeść śniadanko, posiedzieć przy winku … Fakt, nadal to nie jest studio z własną kuchnią, tylko zwykły pokój hotelowy… No ale tu i tak nie ma możliwości kupienia świeżej rybki ( innych morskich cudeniek tym bardziej), więc cóż nam po kuchence?
Dostajemy pokój trzyosobowy, bo dwójki z podwójnym łożem były już wcześniej zarezerwowane. Płacimy jak za dwójkę – za trzy noce 104 euro, więc całkiem przyzwowicie, zwłaszcza w porównaniu z tym, co mieliśmy w Chanii za podobną kasę. A tu standard o niebo lepszy . W Stavrisie są też studia i apartamenty, ale tym razem wytrzymamy bez kuchenki i lodówki, zwłaszcza że do sklepików i tawern mamy rzut beretem.

Fotki z pokoju (zrobione innego dnia):









Chora Sfakion to główna miejscowość regionu Sfakia. Sympatyczne miejsce, chociaż nie wiem, czy chciałabym spędzić tu caluśki urlop. Trzy noce to jednak dobre rozwiązanie , a gdybyśmy nie stacjonowali w Chanii tak długo, może nawet czwarta noc nie byłaby głupim pomysłem … No bo ostatecznie i tak nie zobaczyliśmy nawet połowy tego, co jest w najbliżej okolicy, a do górnej części wioski (na wschód od części portowej) w ogóle nie poszliśmy .

Na stoku ponad portową częścią Chory Sfakion znajduje się mała grota z kapliczką Agios Antonios (poświęcona jest św. Antoniemu Pustelnikowi urodzonemu w Egipcie ok. 250 r. Antoni pochodził z bogatej koptyjskiej rodziny. Po śmierci rodziców zastanawiał się, co zrobić ze swoim życiem, ostatecznie postąpił zgodnie ze słowami z Ewangelii: "Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną" . Rozdał majątek ubogim i zamieszkał w grobowcu na skraju rodzinnej wioski. Później przeniósł się na pustynię, w ascezie i samotności służąc Bogu. Wkrótce znalazł naśladowców, którzy zaczęli osiedlać się w pobliżu, w ten sposób powstały pierwsze wspólnoty eremitów. Ideał życia monastycznego zapoczątkowany przez Antoniego Opata jest wciąż taki sam…
Przez moment miałam nawet pomysł, aby tam się wspiąć (może nie tyle ze względu na samą kapliczkę, co widok roztaczający się sprzed groty), ale …



Chora Sfakion ma dwa porty – stary i nowy. Na nabrzeżu pomiędzy nimi (a konkretnie po wschodniej stronie starego portu) znajduje się pomnik upamiętniający ewakuację aliantów po bitwie o Kretę. Miejscowa ludność pomogła w ewakuowaniu żołnierzy brytyjskich, australijskich i nowozelandzkich, którzy dotarli tu przez góry ścigani przez Niemców. W ciągu trzech nocy ( 28 V – 1 VI 1941 r.) żołnierze zostali przewiezieni rybackimi łódkami na morskie transportowce. Łącznie udało się ewakuować około 15 tysięcy aliantów.

W porcie jesteśmy o czasie, gdy nie ma tu żadnego ruchu – ani dużych promów, ani mniejszych łódek kursujących do Loutro i na plażę Glyka Nera.











Sprawdzamy sobie połączenia powrotne z Loutro na jutro , ciesząc się jednocześnie z pomyślnej prognozy pogody.



Nad portem znajduje się biały kościółek Agios Ioannis – niestety zamknięty, ale podejście było krótkie, więc na stratę czasu nie mogę utyskiwać.

Myślę, że rzeczywiście bardzo fajne miejsce na nocleg
No i czekam na Loutro widziane Twoimi oczami

Pięknie tu u Ciebie, też niedawno czytałam Grecką mozaikę, ale nie w takich cudnych okolicznościach przyrody

MARK1 napisał(a): czekam na Loutro

Jesteśmy już blisko .

Sara76 napisał(a): niedawno czytałam Grecką mozaikę, ale nie w takich cudnych okolicznościach przyrody

Książka dobrze pasowała do bagażu podręcznego, więc załapała się na plażowe czytanie. Miała być jeszcze jedna, ale już się nie zmieściła.

Widoczki z portu:















W porcie (tuż przy ścieżce do kościółka Agios Ioannis) mieści się centrum nurkowe Notos Mare. Grzesiek miał ochotę zafundować sobie podwodne lekcje z akwalungiem, ale niestety wszystkie terminy instruktorów dla nowicjuszy były już pozajmowane. Może za rok?
A tymczasem idziemy zobaczyć miejsce, w którym lekcje się odbywają. Prowadzi tam ścieżka od budynku centrum nurkowego, między skałkami nad otwarte morze.

Akurat zaczyna się lekcja dla nowicjuszy… Snurkowanie Grześka w tym samym czasie, nie jest jednak żadną przeszkodą. A ja delektuję się widokiem na sfakijskie wybrzeże i pełne majestatu góry.

















Krótki filmik …

Troszkę tego, co pod wodą .

















Filmik 1

Filmik 2

Filmiki to mi się nawet bardziej podobają niż zdjęcia . Gratulacje jeszcze raz i czekam na cd.
pzdr.

Przepraszam , jeśli było już to pytanie, ale nie mogę go znaleźć, czym mąż robi zdjęcia i filmiki pod wodą?
Aparat ma w ręce czy na jakimś kijku?

tiwa napisał(a): czekam na cd.

Drugi tydzień był sprzyjający wodnym zabawom, więc podwodne fotki ( i filmiki też ) jeszcze się w relacji pojawią.

piekara114 napisał(a): czym mąż robi zdjęcia i filmiki pod wodą

Olympus TG-4, z paskiem zaciskanym na rękę.
Kijka nie mamy, ale może na przyszły rok uzupełnimy wyposażenie, o ile aparat da się stabilnie do kijka przymocować ? No bo skoro ja nie pływam wcale, to męża na podwodnych filmikach nie ma i trochę z tego powodu cierpi

dangol napisał(a):omal nas nie zasypało pod Pradziadem. Zamiast na świętomarcińską gęś, trafiliśmy na śnieżycę.

Zdecydowanie wolę kolorową Kretę.

Pozdrawiam,
Wojtek