Powrót na Kretę, 2015 (Chania, Akrotiri, Sfakia )

Śledzę wątek i jestem pod urokiem fotek, piękne, Chania to bardzo urokliwy zakątek zwłaszcza w waszym wydaniu,
mam nadzieję, że latem nie straci swego uroku

kkra napisał(a): mam nadzieję, że latem nie straci swego uroku

Na pewno !

Sobota, 3 października

Dziś ostatni dzień w Chanii (no może niezupełnie , gdyż wrócimy tu jeszcze przed wylotem z wyspy), na dodatek znów spędzony tylko na jej terenie, bez autobusowych wypadów.

Jako miłośnicy targowisk pod gołym niebem, przed przedpołudniem mamy obowiązkowy wypad na laiki.
W Chanii takie ryneczki funkcjonują również w inne dni, ale ten sobotni odbywa się tradycyjnie w tym samym miejscu na obrzeżach starówki, więc mamy blisko . Targowiska poniedziałkowe, środowe i czwartkowe zmieniają lokalizację, żeby wiedzieć gdzie można je znaleźć w danym terminie, trzeba o to pytać miejscowych. Ponieważ jednak i tak sobotę mieliśmy spędzić w Chanii, nie byliśmy zainteresowani targiem w inne dni.

Po drodze (przy ul. Nikifiorosa Fokas) mijamy neoklasycystyczny odeon z 1 poł. XX w. Sala koncertowa posiada ponoć wspaniałą akustykę, no ale tego potwierdzić nie możemy.



Sobotnie laiki umiejscowione jest wzdłuż murów miejskich w pobliżu Bramy Piaskowej, przy ul. Nikiforasa Fokas oraz ul. Minoos. W pozostałe dni pełno tu zaparkowanych aut, a sobotę ich miejsce zajmują kramy z towarem wszelakim. Mieszkańcy Chanii zaopatrują się tu w produkty żywnościowe niejednokrotnie na caluśki tydzień, no bo różnica w stosunku do sklepowych cen jest zauważalna, a czasem wręcz olbrzymia.
Laiki klimatem odbiega wprawdzie od arabskich suków, ale także i tu jest barwnie i pachnąco . Aromatów przekazać wam nie mogę, ale trochę kolorów jak najbardziej. Owoce, warzywa, zielenina różniasta, przepyszne sery, oliwki i zioła, ryby i inne morskie stwory … Można dostać oczopląsu i ślinotoku .
Jest też wydzielona część ciuchowo-kosmetyczno-sprzętowa , ale ta nie jest dla nas wielką atrakcją, więc fotek nie robimy.

Zgodnie z sugestią Pani Chalepianki, na laiki poszliśmy bez zjedzonego śniadania. Oprócz próbowania tego i owego na straganach, nastawiliśmy się bowiem na souvlaki .

Fragment „Chalepianki z Krety”:
Warto się przed wycieczka na laiki przegłodzić, bo mięsne szaszłyki (chodzi mi o suwalki) z przypieczonym świeżym chlebem wprost z mertalowych grillów smakują w tym miejscu wybornie.

Souvlaki można zjeść „w biegu” …



… my jednak wybraliśmy stoliczki przy kafejce Minoos, przed którą w sobotę rano grilluje się souvlaki.







Mięsko pychotka , ale kranówę mają tu paskudną (generalnie wodę z kranu podają w większości miejsc, najczęściej jednak jest ona OK).

Gdybyśmy na spacer po Chalepie wybrali się w sobotę (zapewne tak by było, gdyby z planu nie wypadło Balos), pogoda na zwiedzanie byłaby znacznie lepsza…





Dziś jednak Chalepy nie będzie, wracamy na starówkę .

Bastion Sabbionara z detalem potwierdzającym weneckość budowli...





Nielegalna fotka repliki minojskiego statku udostępnionego do zwiedzania w jednym ze wschodnich arsenałów (Neoria Moro) z początku XVII w.



Przy budowie łodzi wykorzystano tradycyjne materiały (kadłub jest z drewna cyprysowego) i narzędzia, uszczelnienia statku dokonano przez zanurzanie warstw w naturalnej żywicy i tłuszczu wołowym.
W 2004 roku statek odbył 25-dniowy rejs do Monemwazji na Peloponezie (210 mil morskich) zatrzymując się po drodze na wyspach Kithira i Antykithira, następnie dopłynął do Pireusu, zawijając przedtem na Wyspy Sarońskie. z Pireusu na Kretę minojaka łódź wróciła promem…

Zielony groszek w październiku??

Raczej fasolka

Dzięki Danusiu za fotkę minojskiej krypy ... i może wiesz czemu królik miał podwójną cenę ??

Buber napisał(a): czemu królik miał podwójną cenę ??

Zapomniałam spytać

Włóczymy się chwilę po nabrzeżu przed arsenałami…



Gąbek i innych pierdółek nie kupujemy.



Co tam słychać i widać przy latarni i meczecie ?





Idziemy jeszcze do Mesostrato, bo Grzesiek wieczorem zostawił tam czapkę. To już drugi raz w czasie tego wyjazdu (do trzech razy sztuka?) gdzieś ją zapomniał , czapka oczywiście za każdym razem czekała.





Na krótko wpadamy do pokoju, żeby zostawić granaty i nadmiarowe winogrona, zamieniając je na zestaw plażowy. No bo w pogodzie wreszcie zrobiło się optymistycznie .

Zanim wrócimy do portu, jeszcze kilka fotek z Kastelli. Ruinki na zdjęciach poniżej umiejscowione są przy ulicy wiodącej do naszego lokum.





A to już fotki z ulicy Lithinon (równoległej do „naszej”)…

Powrót do portu tym razem nie był bez celu. Idąc po czapkę, zobaczyliśmy że wreszcie pojawiły się wycieczkowe stateczki gotowe na przyjęcie chętnych na rejs. Problem w tym, że statki nastawiają się głównie na rejsy godzinne, czyli w ogóle pomijające wrak.
Dłuższe rejsy… Przy Fanourios mówią nam, że raczej dopiero jutro (ale wtedy to nas już w Chanii nie będzie ) – koszty to 20 euro za 2,5 godziny rejsu, no i wrak tylko „przez szybkę”.
U kapitana Nicka 3,5-godzinny rejs zaczyna się o godzinie 13-tej (25 euro od osobny), ale junkersa tu również można będzie zobaczyć jedynie przez szklane dno, nie ma możliwości na snoorkowanie pasażerów nad wrakiem. Junkers jest w tak złym stanie, że pływanie bezpośrednio przy jego szczątkach może być ponoć niebezpieczne - tak w każdym bądź razie tłumaczy pani (? kapitanowa) namawiająca na rejs.
Dopiero w Evagelos potwierdzają, że w czasie rejsu jest przystanek z pływaniem przy junkersie. Evagelos to dwie jednostki pływające – mały stateczek ze szklanym dnem obsługuje tylko godzinne rejsy do Lazarettę, większy katamaran oferuje rejsy 3,5 godzinne, w ramach których jest to wszystko , o co nam chodzi. Ma płynąć o 14-tej… Hurrrraaaaaaaaaa!!! Nabywamy bileciki (2 * 15 euro), do odpłynięcia mamy więcej niż godzinę. Akurat na kawkę! . W każdym bądź razie my w takim czasie mieścimy się z wypijaniem kawki.

Żeby zachować czujność, na wypicie kawki wybieramy taras Cafe Thea , z widokiem na port.















W międzyczasie, obserwujemy jak łódka kapitana Nicka przypływa z godzinnego rejsu, a potem odpływa na swą dłuższą trasę. My wciąż czekamy…



Gdy załoga dużego Evagelosa zaczyna wpuszczanie na pokład, kończymy kawkę. Wkrótce jesteśmy na statku .

Targowe smakołyki podziałały, najbardziej mi ślina poleciała na widok pomidorów. Ach te greckie pomidory wygrzane na krzakach w pełnym słońcu.

dangol napisał(a):Idziemy jeszcze do Mesostrato, bo Grzesiek wieczorem zostawił tam czapkę. To już drugi raz w czasie tego wyjazdu (do trzech razy sztuka?) gdzieś ją zapomniał , czapka oczywiście za każdym razem czekała.

Zostawiłam w piątek 13-tego moją ulubioną jesienną czapkę z daszkiem na peronowej ławeczce i gdy wracałam wieczorem żadnego śladu po niej nie było.



No proszę jaki rewelacyjny widok przy odpowiedniej pogodzie

dangol napisał(a):Hurrrraaaaaaaaaa!!!

Siadam obok.

Kolejny odcinek zapowiada się interesująco...pływanie przy wraku no no no

dangol napisał(a):Kilka krótkich filmików...

Jestem ich fanem.
Czwóreczka najlepsza

pzdr