Portugalia, Madera, Azory

Misterna robota - pięknie.

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):Misterna robota - pięknie.

Wiąże się z tym dramatyczna historia tragicznej miłości w najwyższych sferach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jacku, oto w skróconej wersji część pierwsza tekstu do ostatnio zamieszczonych odcinków (część drugą opracowuję i też się pojawi).

Wychodzimy po schodach na górny poziom, zaglądając najpierw do obszernego dormitorium, z którego przez nieco zapalcowaną szybę sporego okna można zajrzeć do transeptu kościoła. Widać stąd rozlokowane na jego skrajach dwa nagrobki, wiążące się z tragiczną miłością Piotra I do Ines de Castro. Przyjrzymy się im za chwilę dokładniej; teraz poświęcamy uwagę Krużgankom Ciszy, zbudowanym przez króla Dionizego w 1308r. Przewodnik wspomina o cechującej je prostej konstrukcji i surowej dekoracji - nam wydają się bardzo urozmaicone, kiedy spoglądamy na wypustki laskowania w trójdzielnych arkadach, skręcone kolumny, dekorowane kapitele, fantazyjne gargulce, małe rozety na poziomie parteru. Cóż - kwestia indywidualnego punktu widzenia.

Opactwo zostało założone w 1153r. - w ten sposób król Alfons I dopełnił ślubu, złożonego przed zdobyciem mauretańskiej twierdzy w Santarem - i oddane sprowadzonym kilka lat wcześniej cystersom. Późniejsi władcy przyczyniali się do stopniowej rozbudowy kompleksu, wpisanego obecnie na listę UNESCO. Najbardziej dramatyczna historia wiąże się z królem Pedro I, którego nagrobek widzieliśmy z dormitorium i do którego teraz schodzimy. najpierw jednak zatrzymujemy się przy umiejscowionym dokładnie naprzeciw nagrobku Ines de castro - na życzenie króla ustawione są w ten sposób, by w dzień Sądu Ostatecznego spojrzenia powstających z grobu kochanków od razu się skrzyżowały.

Oto i druga część.

Ines de Castro była damą dworu, przybyłą z Kastylii wraz ze świeżo poślubioną małżonką wówczas jeszcze następcy tronu, Piotra. Przyszły król zakochał się bez pamięci w pięknej dwórce, aż jego ojciec, Alfons IV, zesłał ją do jednego z zamków na pograniczu portugalsko-kastylijskim. Nie tylko dla uniknięcia skandalu, również z powodu intryg i manipulacji rodziny Ines. Po śmierci swojej żony, Pedro sprowadził ukochaną do klasztoru w Coimbrze, gdzie bardzo często się z nią spotykał, stając się coraz bardziej podatny na zgubne wpływy rodziny Castro, dążącej do wojny między sąsiednimi państwami. Alfons IV zdecydował się na ostateczne rozwiązanie problemu, wydając rozkaz zamordowania Ines. Kilka lat później, kiedy po śmierci ojca Pedro wstąpił na portugalski tron, Oświadczył, że rok przed śmiercią ukochanej potajemnie wziął z nią ślub, nakazał jej ekshumację, sprowadził do tutejszego klasztoru i przeprowadził jej koronację. Tyle potwierdza historia. Mniej pewne, chociaż prawdopodobne są kolejne zdarzenia - wykonawcom wyroku śmierci kazał wydrzeć serce z klatki piersiowej, a podczas uroczystości koronacji zmusił obecnych do ucałowania dłoni rozkładających się od kilku lat zwłok Ines de Castro.

Nagrobki obydwojga należą do szczytowych osiągnięć rzeźby portugalskiego gotyku. Anioły zdają się podnosić postać Ines, katafalk wsparty jest na lwach, symbolizujących w średniowieczu zmartwychwstanie z tym, że lwy mają twarze morderców Ines. Boczne ściany nagrobka pokrywają sceny z Nowego Testamentu, Kalwarii oraz Sądu ostatecznego.

Przechodząc w drugi koniec transeptu, rzucamy okiem do zakrystii, której wejście stanowi ozdobny manueliński portal z egzotycznymi liśćmi, a następnie zatrzymujemy się przy nagrobku Piotra I. Jego postać również jest unoszona przez siedmiu aniołów, pies u stóp stanowi symbol wierności, miecz u boku jest symbolem władzy. Ściany boczne ozdobiono motywami heraldycznymi oraz scenami z życia św. Bartłomieja, zaś umieszczona na ściance wezgłowia rozeta przedstawia koło Fortuny, nawiązując do nieszczęśliwego związku Pedra i Ines...