Portugalia, Madera, Azory

Przemierzamy praktycznie zupełnie puste uliczki, zaglądamy w kolorowe witryny sklepowe i wtedy przychodzi nam do głowy pomysł, żeby spróbować podjechać pod Palacio da Pena.

Ruszamy więc samochodem w jego kierunku. Szosa prowadzi w górę głównie wśród lasu i zaledwie z jednego miejsca jakoś go widać. Co gorsza, spod pałacowej bramy widok jest jeszcze bardziej ograniczony, pozostajemy więc raptem z jednym zdjęciem i wracamy do centrum.

Jako, że drogi są tu jednokierunkowe, to lądujemy w innym miejscu i musimy odrobinę podjechać do centrum. Zatrzymujemy się pod efektownie podświetlonym ratuszem i brakuje nam do szczęścia już tylko pięknego ujęcia wody, znanego nam ze zdjęcia.







Na szczęście wisi plan miasta, gdzie czarno na białym widać, że przed momentem musieliśmy je minąć. Zatem wracamy i rzeczywiście - jest!

Fonte Mourisca - Fontanna Mauretańska, chociaż w polskich przewodnikach tłumaczona, jako Fontanna Arabska - zawdzięcza swą nazwę neomauretańskiej architekturze oraz dekoracji. Jest autentycznie zachwycająca, a nastrój chwili podkreśla chyba jeszcze bardziej lekkie podświetlenie wnętrza.









To już wszystko. Odczuwamy wyraźny chłód - już dawno po zachodzie słońca, a księżyc jakoś słabo grzeje. Jeszcze na Azorach słyszeliśmy, że mordercza fala mrozu, odpowiedzialna za tyle ofiar śmiertelnych na wschodzie Europy, chociaż słabsza, dotarła aż do Portugalii i nawet otwarto w nocy trzy stacje metra w Lizbonie, żeby bezdomni mieli się gdzie schronić. Wprawdzie przesilenie już za nami, niemniej upału nie ma. Wracamy do hotelu.

Wprawdzie mieliśmy zamiar zjeść obiad w jakiejś podłej knajpie, ale... rezygnujemy. W hotelu szybki rosół i potem już piwka. Kończy się nasz pierwszy cały dzień w kontynentalnej Portugalii. Po poprzednim noclegu w Lizbonie - najtańszym, bo za 20 euro, a ze śniadaniem - tu mamy najdroższy na trasie, bo 39 euro bez śniadania. Pani w recepcji była zdziwiona, że nie zamawiamy dodatkowo śniadania za sześć euro na głowę - tutejsze pieczywo z piekarni plus dodatki wyjdzie nas we własnym zakresie znacznie taniej. A teraz już pora spać.

Mapka przejazdów



A - Lizbona
B - Cabo da Roca
C - Sintra

Franz napisał(a):Fonte Mourisca

Fajna wanna.

Vjetar napisał(a):Fajna wanna.

Tylko ciepłej wody brakowało...

Pozdrawiam,
Wojtek

od zawsze ciągnęło mnie do Portugalii, i przejazd właśnie tą drogą wybrzeża,
zabytki pierwszego sortu, szczególnie ładnie wyszły te z kontrastem czarnego nocą nieba, a i fontanny również bym szukał cierpliwie

te kiero napisał(a):od zawsze ciągnęło mnie do Portugalii, i przejazd właśnie tą drogą wybrzeża,
zabytki pierwszego sortu, szczególnie ładnie wyszły te z kontrastem czarnego nocą nieba, a i fontanny również bym szukał cierpliwie

Byłem już kilka razy, a jeśli los pozwoli, pojadę znowu...

Pozdrawiam,
Wojtek

Kilka zdań tekstu do zamieszczonych już, początkowych odcinków bieżącego dnia.

Budzi mnie paskudny snop światła prosto w oczy. Bea ostrzegała że zapala światło, ale ja jeszcze wtedy bujałem w krainie snu, nawet nie słysząc budzika. Minęła siódma - pora wstawać. Na śniadanie mocno kruszący się chleb, kupiony jeszcze na Azorach, ale jakoś dajemy mu radę. Tuż przed dziewiątą opuszczamy hotel i wyjeżdżamy w kierunku północnym. Szybko trasa zmienia się w płatną, jednak w porę zauważamy ostrzeżenie i skręcamy na boczną drogę.

Kierujemy się do Torres Vedras i wszystko idzie dobrze aż do samego miasta, gdzie oczekiwaliśmy jakichś
drogowskazów na zamek, a są jedynie na centrum. Trudno, niech będzie centrum. Skręcam w lewo, by po chwili - zgodnie z oznaczeniami - skręcić ponownie w lewo. Wkrótce kolejne oznaczenia na centrum prowadzi nas... w lewo, a za moment strzałka na centrum pokazuje - jakżeby inaczej - w lewo. Jeszcze jedno w lewo i jesteśmy praktycznie na początku naszej drogi. Wtedy zaczynam jazdę według nosa i intuicji; po minucie Bea dostrzega w przedzie jakieś ruiny. Nasze ruiny!

A jednak nie - bo zaraz po lewej, nad nami widać bliżej interesujące nas mury. Nawet pojawia się strzałka na Centro historico, potem jeszcze Castelo, a potem już żadnych oznaczeń, więc po prostu wybieram drogę w górę. Jak się wkrótce okazuje - bardzo słusznie, gdyż wreszcie dojeżdżamy i parkujemy pod samymi murami.

Franz napisał(a):

te kiero napisał(a):od zawsze ciągnęło mnie do Portugalii, i przejazd właśnie tą drogą wybrzeża,
zabytki pierwszego sortu, szczególnie ładnie wyszły te z kontrastem czarnego nocą nieba, a i fontanny również bym szukał cierpliwie

Byłem już kilka razy, a jeśli los pozwoli, pojadę znowu...

Pozdrawiam,
Wojtek

Nic, tylko pozazdrościć ... i naśladować

MarDomi napisał(a):Nic, tylko pozazdrościć ... i naśladować

Tego Ci życzę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przez bramę wchodzimy na teren ruin, z których kiepskim stanem ostro kontrastuje dobrze zachowany kościół. Podchodzimy po schodach - to kościół Santa Maria, a co uderza, to napisy w języku portugalskim oraz... rosyjskim. Jako, że pstrykałem fotki przed samym wejściem, to nawet nie chowam obiektywu i z aparatem w dłoni wchodzę do środka, gdzie niemal jednocześnie spotykam kogoś krzątającego się wewnątrz oraz informację o zakazie fotografowania. Jestem zatem spalony i zostaję z symboliczną jedną fotką - bo druga niewyraźna - na której daje się w przedzie dostrzec miniaturowy ikonostas.