Portugalia, Madera, Azory

A co tu taka cisza nastała? Szukać musiałam mojej ulubionej relacji... zniknęła z pierwszej strony Wojtku dorzuć tych uroczych widoków.

helen napisał(a):A co tu taka cisza nastała? Szukać musiałam mojej ulubionej relacji... zniknęła z pierwszej strony Wojtku dorzuć tych uroczych widoków.

Ulegając sugestii, ze zbyt wiele wątków prowadzę jednocześnie, zdecydowałem się na eksperyment, pozwalając odejść w zapomnienie tym relacjom, w których nie widać zainteresowania.
Wprawdzie właśnie ożywiłaś zdychający wątek, ale że jutro wyjeżdżam, to nie wiem, czy uda mi się dziś jeszcze coś na szybko wrzucić.

Pozdrawiam,
Wojtek

helen napisał(a):A co tu taka cisza nastała?

Nie wiem, czy to docenisz... dopiero co udało mi się załatwic wynajęcie samochodu, jeszcze nie zacząłem się pakować, a wyjechać z domu muszę o 2:30 w nocy...

- - - -

Dzień drugi

Wieczorem w telewizji prognoza sugerowała, ze dziś może nas spotkać każdy rodzaj pogody. Rano jednak słoneczko oraz deszczyk już skasowano i na ekranie telewizora niepodzielnie króluje chmurka. Rzut oka przez okno dodaje optymizmu tej prognozie - oprócz chmur widać również błękit nieba! Zatem schodzimy sprawnie na śniadanie - niektórzy nawet konsumują na tarasie, ale my zadowalamy się tylko krótkim wyjrzeniem z tarasu na morze. Po powrocie do pokoju szybka decyzja - pojedziemy w kierunku zachodnim. Jak daleko? Jak tylko się da - to znaczy, albo wyspa się skończy, albo aura skłoni nas do powrotu.





Wyskakujemy na via rapida i obieramy kurs na zachód. Szosa zgodnie ze swoją nazwą pozwala rzeczywiście na szybkie przemieszczanie się mniej więcej wzdłuż południowego brzegu wyspy. Omija Funchal - stolicę Madery - i już po chwili jesteśmy wręcz zdumieni ilością napotkanych tuneli. Jeden za drugim, czasem tylko połączone wysokim wiaduktem, często od wylotu jednego już widać wlot następnego, to znów rozgałęzienie dróg nawet w samym tunelu. Gdzieś na równoległym odcinku którejś drogi wpada w oko kolejny półokrągły wlot, a w innym miejscu daje się zauważyć trwającą budowę planowanego następnego skrótu przez wnętrze wyspy. Niesamowicie to wygląda.

Tak nam te tunele przypadły do gustu, że zamiast zjechać przed naszym pierwszym przystankiem, pokonujemy jeszcze jeden - najdłuższy z dotychczasowych - efekt kreciej roboty i dopiero na następnym skrzyżowaniu, w Quinta Grande żegnamy się z trasą szybkiego ruchu. Krótki zjazd, po czym wspinamy się serpentynami w górę. Parkujemy obok jakiegoś placu budowy - nie, tym razem to nie tunel, chyba jakiś lokal gastronomiczny powstaje - i przeciskając się obok drucianej siatki docieramy na wybrukowany chodnik, wokół którego rozstawione są kramiki z pamiątkami. Tylko pobieżnie rzucamy okiem na mijane wystawy, bo pogoda nadal jest piękna, a spodziewamy się stąd wspaniałych widoków. W końcu wyjechaliśmy na wysokość 580m n.p.m. będąc praktycznie tuż nad brzegiem oceanu. To Cabo Girao.

Franz napisał(a):

Ach jo

Bardzo docenię Wojtku Dziękuję... baw się dobrze, na Kretę lecisz z tego co czytałam? Pozostaje mi zazdrościć, bardzo miło tą wsypę wspominamy.

kaszubskiexpress napisał(a):Ach jo

Kolejny poranek już był gorszy. A w następnych dniach nikt już na taras nie odważył się wyjść...

helen napisał(a):Bardzo docenię Wojtku Dziękuję... baw się dobrze, na Kretę lecisz z tego co czytałam? Pozostaje mi zazdrościć, bardzo miło tą wsypę wspominamy.

Ano, była Kreta - tym razem zachodnia. Kilka lat temu zobaczyłem jej bardziej wschodnie fragmenty, przyszedł czas na poszerzenie horyzontu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mam nadzieję, że pokażesz nam coś z tego kreteńskiego wypadu? Ciekawi mnie, ile miejsc mi znanych odwiedziłeś no i oczywiście chętnie zobaczyłabym również te, na które nam zabrakło czasu...

PS. Maderę i inne miejsca z tego tematu (oraz wątki z innych okolic) też chętnie podglądam , nawet jak się nie odzywam w temacie...

dangol napisał(a):Mam nadzieję, że pokażesz nam coś z tego kreteńskiego wypadu?

Najprawdopodobniej. Być może w formie skrótu fotograficznego.

dangol napisał(a):Ciekawi mnie, ile miejsc mi znanych odwiedziłeś no i oczywiście chętnie zobaczyłabym również te, na które nam zabrakło czasu...

U Ciebie więcej skarbów kultury, u mnie odrobinę więcej natury.

Samochód odbierałem na lotnisku a do hotelu nie miałem się co spieszyć, więc na pierwszy strzał poszło to, co najbliżej lotniska. Agia Triada i krótki spacer na północ od niej.

Pozdrawiam,
Wojtek

No to czekam na obiecane fotki

Franz napisał(a):

helen napisał(a):A co tu taka cisza nastała? Szukać musiałam mojej ulubionej relacji... zniknęła z pierwszej strony Wojtku dorzuć tych uroczych widoków.

Ulegając sugestii, ze zbyt wiele wątków prowadzę jednocześnie, zdecydowałem się na eksperyment, pozwalając odejść w zapomnienie tym relacjom, w których nie widać zainteresowania.
Wprawdzie właśnie ożywiłaś zdychający wątek, ale że jutro wyjeżdżam, to nie wiem, czy uda mi się dziś jeszcze coś na szybko wrzucić.

Pozdrawiam,
Wojtek

Madera, wątek którego odejścia w zapomnienie zaakceptować się nie da... ....moja była trochę cienka:

http://cro.pl/forum/viewtopic.php?t=26328&start=0


,ale Twoje fotki zwalają z nóg (jak zwykle zresztą)
Pozdrav

slapol napisał(a):Madera, wątek którego odejścia w zapomnienie zaakceptować się nie da... ....moja była trochę cienka

Pamiętam Twoją relację.
Mój pierwszy pobyt nie ofiarował zbyt wielu oczekiwanych widoków, ale za drugim razem odbiłem sobie trochę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Reklamowany jako jeden z najwyższych klifów Europy - oczywiście, przy założeniu, że Madera to w ogóle jeszcze Europa.

Zostawiając na boku wszelkie kwestie typu "naj", spoglądamy z prawdziwą przyjemnością w dół, gdzie u stóp potężnego urwiska, rozłożyły się małe poletka, dostępne w zasadzie tylko od strony morza. Wprawdzie niedaleko stąd jest kolejka linowa, ale czy dzięki niej dałoby się dotrzeć do widocznych w dole upraw? Trudno powiedzieć. Co więcej - miniaturowe tarasy uprawne można odkryć nawet w ścianie klifu, dosyć wysoko zawieszone. Podobno farmerzy dostają się do nich za pomocą lin. Czy ta gra w ogóle warta jest świeczki?..

Nazwa przylądka Girao pochodzi od odkrywcy Madery, Zarco, który w żeglując u południowych wybrzeży Madery, w tym miejscu dokonał zwrotu (girao) w kierunku Funchal. My dokonujemy zwrotu prawie sześćset metrów wyżej i słuchając rozbawieni odpowiedzi na pytania o ceny rozłożonych drobiazgów - praktycznie wszystko kosztuje pięć euro - wracamy do samochodu.

Zjeżdżamy do głównej szosy i nią docieramy do miejscowości Ribeira Brava. Mijamy kilka uliczek i parkujemy pod marketem. Najpierw kierujemy się przez tunel nad samą wodą, prowadzący do starej przystani.

Franz napisał(a):Co więcej - miniaturowe tarasy uprawne można odkryć nawet w ścianie klifu, dosyć wysoko zawieszone. Podobno farmerzy dostają się do nich za pomocą lin. Czy ta gra w ogóle warta jest świeczki?..

Ale dzięki temu to jedno z najbardziej znanych i najczęściej pokazywanych/publikowanych ujęć z Madery !

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Ale dzięki temu to jedno z najbardziej znanych i najczęściej pokazywanych/publikowanych ujęć z Madery !

Niewątpliwie najłatwiej osiągalny "żelazny" punkt wyspy.

Pozdrawiam,
Wojtek