Portugalia, Madera, Azory

Decydujemy się zatem przejechać w inną część miasta, chociaż nie bardzo wiemy, w którą. Kręcimy się trochę po ulicach szerszych i węższych, aż nad samą rzeką wpada nam w oko jakiś snack-bar. Wprawdzie w pierwszej chwili nie biorę go pod uwagę, ale Bea w porę przypomina, że przecież w Tomar zjedliśmy pyszny obiad właśnie w tego typu lokalu. W porządku, sprawdzimy. Parkuję wóz i wchodzimy. Wewnątrz nawet sporo ludzi - po twarzach widać, że to nie turyści - jakiś mecz w telewizorze leci, panuje ogólny gwar... chyba dobrze trafiliśmy.

Problemem okazuje się złożenie zamówienia - tutaj mówi się po portugalsku. Pierwsze, co udaje nam się zrozumieć, to pytanie, na który dzień i na ile osób chcemy zamówić ucztę. Ooo... na już i na dwie osoby się da?... Chyba się da, ale jak określić, na co mamy ochotę - tego już nie wiemy. W końcu przychodzi kucharz we własnej osobie i udaje nam się uzgodnić: porc, bean, chorizo. Do końca nie wiemy, co tak naprawdę wybraliśmy, ale po niezbyt długiej chwili, którą wykorzystujemy na skosztowanie przystawek, wnoszą kociołek i okazuje się, że jest w nim wszystko, o czym była mowa. Tyle, że jak to Bea określa, nie potrafią kroić mięsa - jest tak porąbane, że trafiają się małe kostki, a nawet kościane szczapy. Musimy więc jeść ostrożnie, co nie zmienia faktu, że obiad jest wyśmienity. Dla ucztujących przy sąsiednich złączonych stołach stanowimy tylko przez moment pewnego rodzaju egzotykę, potem skupiają się chyba na swoich własnych sprawach.

Kiedy już napasieni dostajemy rachunek, okazuje się, że za całość, łącznie jeszcze z dwoma piwami, mamy do zapłacenia 15,60 euro. W tej sytuacji, pomimo mojej ogólnej niechęci do dawania napiwków, zostawiamy jednak kwotę z zauważalnym zaokrągleniem i opuszczamy gwarny bar. Pstrykamy parę fotek na pożegnanie Taviry, a następnie wracamy do apartamentu, gdzie przy piwku kończymy ten dzień, w którym dotarliśmy do wybrzeża Algarve.

Franz napisał(a):

te kiero napisał(a):zrozumiałem poprawnie, ale jednak trochę kluczyliście, natrafiając m.in. na stepy z krowami

A wiesz, tak mi miło w uszach dźwięczy nazwa tego regionu Portugalii: Alentejo [alętejżo]...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dobre wina mają w tym Alętejżo (Alentecho)

tony montana napisał(a):Dobre wina mają w tym Alętejżo (Alentecho)

W zasadzie dzielę wina na dwie kategorie - te które mi smakują i te drugie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mapka przejazdów



A - Evora
B - Beja
C - Serpa
D - Mertola
E - Castro Marim
F - Tavira

Dzień szósty

Wstajemy pół godziny później niż zwykle, więc słońce było dziś szybsze od nas. Widzę je przez szybę tuż nad horyzontem - później będę żałował, że nie złapałem w tym momencie za aparat - a że jakoś wszystko zajmuje nam dziś więcej czasu, to opuszczamy turystyczną wioskę dopiero około 10:00.







Wyruszamy w kierunku zachodnim, a naszym pierwszym, ustalonym rano celem jest Igreja Matriz de Sao Lourenco w Almancil.

Franz napisał(a):

tony montana napisał(a):Dobre wina mają w tym Alętejżo (Alentecho)

W zasadzie dzielę wina na dwie kategorie - te które mi smakują i te drugie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jeden kolega ma taką teorię, że im więcej procentów, tym lepsze

tony montana napisał(a):Jeden kolega ma taką teorię, że im więcej procentów, tym lepsze

Z tego wynika, że najlepiej smakuje mu Porto...

Pozdrawiam,
Wojtek

Znów odczuwamy jakość portugalskich oznaczeń, gdyż sygnalizacja wcześniejsza jest dokładnie odwrotna, niż rzeczywistość, która nas zaskakuje kilkaset metrów dalej, dzięki czemu zamiast skręcić wprost na kościół, mkniemy dalej przelotówką. Zjeżdżamy dopiero następną możliwością i przebijając się w efekcie przez miasto, docieramy jednak pod kościół.

W pierwszej chwili wygląda na zamknięty, co byłoby olbrzymią stratą, jako że to jego wnętrze nas tutaj sprowadziło. Jednak okazuje się, że boczne wejście jest otwarte - płacimy po dwa euro, dowiadując się jednocześnie z przykrością, że obowiązuje zakaz robienia zdjęć.

Pani wstaje ze swojego miejsca i towarzyszy nam, więc mina mi rzednie. Ale... wytrzymuje może jakieś dwadzieścia sekund, po czym wraca do swego stoliczka, skąd jesteśmy bezpośrednio widoczni jedynie przy samym ołtarzu. Świetnie! Zatem będę mógł uwiecznić wspomnienia tego miejsca na dłużej, niż moja pamięć zwykła mi pozwalać.

A wnętrze kościoła wręcz oszałamia swoim wystrojem - od samego dołu po beczkowe sklepienie nawy włącznie, a także wnętrze kopuły, wypełnione jest ponoć najpiękniejszymi w całej Portugalii płytkami azulejos. Oczywiście, nie jesteśmy tego w stanie obiektywnie ocenić, jednak to, co widzimy, przechodzi najśmielsze oczekiwania. Oprócz ołtarza oraz wieńca pod kopułą - które są złocone - wszystko, absolutnie wszystko, pokryte jest scenami oraz wzorami ułożonymi z biało-niebieskich płytek ceramicznych. Biblijne wyobrażenia, męczeństwo św. Wawrzyńca - a wszystko to dzięki wynalazkowi wniesionymi na półwysep Iberyjski przez wyznawców Islamu...

Trzęsienie ziemi, które w 1755r. zniszczyło wszystkie miasta Algarve, w tym kościele spowodowało wyłącznie odpadnięcie pięciu płytek ze sklepienia. Miał Wawrzyniec chody w odpowiednich kręgach...

Kiedy już stwierdzamy, że zmysł wzroku został wystarczająco nasycony tym arcydziełem rąk ludzkich, decydujemy się na diametralną zmianę klimatu.

Gdzieś koło Quarteiry?

tony montana napisał(a):Gdzieś koło Quarteiry?

Bardziej już na zachód.

Pozdrawiam,
Wojtek