Portugalia, Madera, Azory

napisał(a) **Franz** » 26.04.2012 20:26

kaszubskiexpress napisał(a):Oj, grzeszysz Panie, grzeszysz.
Oglądają, oglądają.

Dowody mam na bieżąco.
Ale wracając do tematu - jeszcze trochę tekstu z siebie muszę wydusić, choćby ze dwa zdania i możemy iść dalej.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **piotrf** » 26.04.2012 20:57

Choćby w milczeniu . . . ale z wielką przyjemnością - zawsze

Pozdrawiam
Piotr

napisał(a) **Franz** » 26.04.2012 21:27

piotrf napisał(a):Choćby w milczeniu . . . ale z wielką przyjemnością - zawsze

Skleciłem kilka zdań.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 26.04.2012 21:47

Ta skała to Ilheu do Guincho, stojąca na straży zatoczki najbardziej na północ wysuniętego skrawka długiego i bardzo wąskiego półwyspu Sao Lourenco. Zanim pójdziemy dalej ścieżką w stronę skał, najpierw podchodzimy na sam skraj urwiska. Kilka fotek - szkoda, że akurat słońce nie chce się ani na chwilę przebić przez obłoki - i ruszamy ścieżką, która najpierw podnosi się po trawiastym stoku, by następnie przejść w rodzaj płytkiej skalnej rynny.

Obrazek

napisał(a) **Franz** » 26.04.2012 21:48

Za nami groźne chmury nad Maderą, które tracą swoją zwartość już nad niedalekimi Ilhas Desertas. Szlak po odbiciu od północnego brzegu i ominięciu kolejnej kulminacji ponownie zakręca w lewo. Przez szczelinę widać znów pionowy klif i za chwilę stajemy na jego skraju. Nad północnym brzegiem. Ale... czy tylko nad północnym? Otóż - nie! Nad południowym również. Jak to możliwe? Wytłumaczenie jest proste - dotarliśmy właśnie do najwęższego miejsca Sao Lourenco.

Obrazek

napisał(a) **piotrf** » 26.04.2012 23:36

W słońcu pewnie wygląda to wszystko piękniej . . .
. . . ubrane w ciemne chmury , bez rozświetlających promieni słońca - surowo i groźnie
Też pięknie

Pozdrawiam
Piotr

napisał(a) **Franz** » 27.04.2012 07:36

piotrf napisał(a):W słońcu pewnie wygląda to wszystko piękniej . . .
. . . ubrane w ciemne chmury , bez rozświetlających promieni słońca - surowo i groźnie

Jeszcze nam słońce zaświeci.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **helen** » 06.05.2012 17:14

Franz napisał(a):
piotrf napisał(a):W słońcu pewnie wygląda to wszystko piękniej . . .
. . . ubrane w ciemne chmury , bez rozświetlających promieni słońca - surowo i groźnie

Jeszcze nam słońce zaświeci.

Pozdrawiam,
Wojtek

No to czekamy

Wojtku, wracaj już, gdzie Ty się znowu "szwędasz"?

napisał(a) **Franz** » 07.05.2012 11:00

helen napisał(a):Wojtku, wracaj już, gdzie Ty się znowu "szwędasz"?

Zawołałaś, więc wróciłem.

Miał być dalszy wypad, samolotem, ale skończyło się na bliższym - dzień drogi samochodem.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **kaszubskiexpress** » 07.05.2012 11:05

Franz napisał(a):Miał być dalszy wypad, samolotem, ale skończyło się na bliższym - dzień drogi samochodem.

A gdzie, jeśli można, fotki będą ? :wink:

napisał(a) **Franz** » 07.05.2012 12:04

kaszubskiexpress napisał(a):A gdzie, jeśli można, fotki będą ?

Gdzie będą?.. Hmm... Coś wymyślę. Może założę dla nich jakiś temat.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **longtom** » 07.05.2012 12:24

Franz napisał(a):...samochodem.

Co za zbieg okoliczności

My też, wybraliśmy się samochodem na majówkę.
pzdr :wink:

napisał(a) **Franz** » 07.05.2012 13:02

longtom napisał(a):Co za zbieg okoliczności
My też, wybraliśmy się samochodem na majówkę.
pzdr

Wozów na poznańskich numerach trochę tam widziałem...

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 08.05.2012 15:32

Estreito - czyli Przewężenie. Rzeczywiście, szerokość w miarę płaskiego przesmyku wynosi raptem kilkanaście metrów, po czym ląd opada do morza - po północnej stronie skalnym klifem, po południowej stromym trawiastym stokiem, niżej również oberwanym pionowo w dół. Schodząc na ten najwęższy fragment Madery, mijamy się z dwójką wracających wędrowców a po chwili wyspa ponownie oferuje szersze połacie do zadeptania, zwłaszcza że pojawiają się przerwy w zabezpieczających płotkach po obu stronach ścieżki.

Obrazek

napisał(a) **Franz** » 08.05.2012 15:33

Ilhas Desertas powoli chowają się za najdalej wysunięty fragment półwyspu, otoczona palmami, samotna hacjenda Casa do Sardinha znika za załomem terenu, a ścieżka stopniowo zakręca w lewo, trzymając się wciąż północnego klifu. Po prawej otwierają się łagodniej nachylone, zielone stoki Sao Lourenco.

Obrazek