Pontonowy raj(d) wyspowy. Hvar.

Roxi napisał(a):... gorzej było przy zjeździe z Nikoli, bo wybraliśmy alternatywną drogę powrotną

Oj wasze autko chyba nie wspomina tej wycieczki dobrze.

pzdr

To najfajniejsza widokowo droga szutrowa którą jechałem...
Popołudniową porą , zdjęcia są dużo ładniejsze....

CROberto napisał(a):To najfajniejsza widokowo droga szutrowa którą jechałem...

.....jest na co popatrzeć ..to prawda

longtom napisał(a):Oj wasze autko chyba nie wspomina tej wycieczki dobrze.

pzdr

Oj nie
Ale jesteśmy pełni podziwu dla szaranika, bo spisał się dzielnie!

CROberto napisał(a):To najfajniejsza widokowo droga szutrowa którą jechałem...
Popołudniową porą , zdjęcia są dużo ładniejsze....

mervik napisał(a):.....jest na co popatrzeć ..to prawda

Trasa jest super. Polecam każdemu, chyba że zaczną kosić za wjazd za znak zakaz wjazdu
Z wody też fajnie wygląda- taka jasna, poskręcana kreska na tle zielonego... widać ją już z bardzo daleka

Mam nadzieję, że dziś uda mi się wrzucić kolejny odcinek

Dzień 12, ciąg dalszy: Druga część szutru- prawie Sv. Nikola.

Zaczęło się zgodnie z planem.
Przejechaliśmy się szutrem z widokiem na Jadran, teraz skręcamy w znanym miejscu w kolejną dróżkę i zaczynamy drugą część naszej wycieczki, czyli wyprawę na Nikolę.



Sv. Nikola to najwyższym szczyt Hvaru o wysokości 628 m n.p.m. Rozlega się z niego piękny widok na wyspę, morze, pobliskie wyspy i winnice schodzące w stronę Sv. Nedjelja.
Początkowo wszystko idzie gładko, chociaż Arturo już się na te szutry zaczyna wkurzać i marudzi, że to nie są drogi dla szaranika







Nie jest w sumie tak źle, bażantom się podoba





Jesteśmy coraz bliżej....



... mijamy gospodarstwo Kolumbic, przed nami już tylko kawałeczek i nagle szlaban. Wjazd zamknięty.
Nie pamiętam z żadnej z relacji, żeby takie żelaźniane coś miało zagradzać wjazd na szczyt. Przez chwilę nie wiemy co ze sobą zrobić. Nagle widzimy, że ze szczytu zjeżdża jakiś samochód, no to sobie wymyśliliśmy, że pewnie podjedzie i otworzy ten szlaban... i owszem samochód podjechał, gość z niego wysiadł, szlaban otworzył, przejechał i... zamknął z powrotem

Co tam, co tam... zaparkujemy przecież samochód z boku drogi i pójdziemy dalej na nóżkach.
Tak też zrobiliśmy. Ledwo co wyszliśmy z samochodu, kiedy na pełnej parze z gospodarstwa ruszył dżip... zahamował zaraz obok nas, z samochodu wysiadł kierowca w słomkowym kapeluszu i mówi, że tutaj nie można parkować, bo to jego teren.
Ja jako bardziej skłonna do ugody, zaczynam tłumaczyć, że chcemy tylko wejść do góry i możemy zapłacić za parkowanie...
Już widziałam, że Arturowi ze złości para prawie uszami zaczyna wychodzić i już wiem, że wycieczka skończy się nieprzyjemnie

Gość uparcie twierdzi, że to jego teren i nie wolno i koniec...
W pół mojego słowa Arturo zapakował się do samochodu, odpalił i znacząco na mnie spojrzał...ruszyliśmy wzbudzając chmurę pyłu.
Padło hasło "wracamy" i ... czasami po prostu trzeba ustąpić... zaczęliśmy powrót.

Tylko małe "ale". Nie wróciliśmy tą samą drogą, tylko pojechaliśmy dalej.
Droga zaczęła się podobnie jak ta wjazdowa... czyli tragedii nie było, ale im dalej tym gorzej



Chociaż widoczki nawet ładne













Czasami trzeba było brać zakręty na 3 razy, co przy kamieniach z jednej i przepaści z drugiej strony nie było komfortową sytuacją
Czasami były kawałki czegoś lepszego, chociaż w jeździe trochę przeszkadzały druty wychodzące z betonu





W pewnym momencie tak jakby wróciliśmy do cywilizacji, bo zrobiło się trochę szerzej i nawet wyprzedził nas jakiś miejscowy uśmiechając się do nas od ucha do ucha. Wtedy mi trochę minęła złość na Chorwatów







A minęła mi jeszcze bardziej w momencie jak wjechaliśmy do wioski i natknęliśmy się na remont drogi... a właściwie na robienie drogi
Praca wre, asfalt kładą, walcem jeżdżą, chłodzą... a my stoimy i co dalej?
Niby jest jakiś przejazd przez wioskę, ale majster tłumaczy, że tam jest wąsko i raczej nie przejedziemy i lepiej tutaj dwie godzinki poczekać aż skończą.
Dwie godziny? Ojjjjj nie... próbujemy przejechać przez wioskę i przy mojej nawigacyjnej pomocy szaran jakoś posuwa się do przodu



Wszystko do czasu... przed nami skrzyżowanie... możliwości są dwie: skręt o 90 stopni w prawo, lub skręt o 90 stopni w lewo Nie da rady wykręcić z żadną stronę.
Ręce nam opadły, ale wtedy to już śmialiśmy się z całej tej sytuacji
Cóż było zrobić... jedziemy do tyłu
To dopiero był wyczyn, uwierzcie, że oboje spociliśmy się przy tym jak nie wiem

Dojechaliśmy do miejsca, gdzie kładli asfalt i z uśmiechem zostaliśmy przywitani przez majstra.



I tak w spokoju czekaliśmy aż zrobią nam drogę
W końcu! normalną drogą ruszyliśmy w kierunku wioski Dol, do polecanej na forum konoby Kokot.









Jesteśmy na miejscu. Zmęczeni i głodni, ale za to już w doskonałych humorach



Jeszcze bardziej poprawia nam je właściciel, który stawia przed nami rakiję i figi, które oboje uwielbiamy... znaczy te figi



Zamawiamy kalmary.



Są pysyyyyszne! Ale zostajemy poinformowani, że specjalnością Kokota jest jagnięcina i dziczyzna... no cóż przyjdziemy tutaj też jutro spróbować specjałów







W doskonałych nastrojach wracamy na camp i żałujemy, że... nie zrobiliśmy zdjęć temu przeklętemu szlabanowi i nie cyknęliśmy zdjęć sytuacji jak walcowali asfalt

Nie udało nam sie zdobyć najwyższego szczytu wyspy, ale za rok zrobimy drugie podejście... tym razem na nogach. Wtedy nikt przede mną szlabanu nie postawi

Jestem ciekawa jak teraz wygląda dojazd na Nikolę... ktoś był pod koniec lipca? W sierpniu?

Nie pozostaje mi nic innego, jak zaprosić na kolejny odcinek

Roxi napisał(a):Dojechaliśmy do miejsca, gdzie kładli asfalt i z uśmiechem zostaliśmy przywitani przez majstra.



I tak w spokoju czekaliśmy aż zrobią nam drogę

No nieźle ,
po królewsku Was potraktowali ... nowiutki asfalt Wam pod koła kładli

Roxi napisał(a):... mijamy gospodarstwo Kolumbic, przed nami już tylko kawałeczek i nagle szlaban

Roxi napisał(a):Gość uparcie twierdzi, że to jego teren i nie wolno i koniec...

Czytałem gdzieś na forum ,że są tam problemy właśnie z pozostawieniem auta.

My próbowaliśmy się wybrać drogą między Vrisnikiem a Svirče ,był tam drogowskaz na Mikołaja,jednak po przejechaniu około kilometra wydygałem tzn.szkoda mi było auta ,bo dziurska niemiłosierne.

Pozdrawiam

Rafał78 napisał(a):My próbowaliśmy się wybrać drogą między Vrisnikiem a Svirče ,był tam drogowskaz na Mikołaja,jednak po przejechaniu około kilometra wydygałem tzn.szkoda mi było auta ,bo dziurska niemiłosierne.

My też próbowaliśmy podjechać od strony Svirče, ale droga była tak fatalna, że zostawiłem auto kawałek za wsią i podeszliśmy pieszo.

pzdr

Roxi napisał(a):Chociaż widoczki nawet ładne

Nic nie szkodzi, że nie zdobyliście szczytu. Widoki i tak były piękne. Coś musi zostać na kiedyś

mysza73 napisał(a):No nieźle ,
po królewsku Was potraktowali ... nowiutki asfalt Wam pod koła kładli

Jeszcze cieplutki był jak go testowaliśmy

Rafał78 napisał(a):Czytałem gdzieś na forum ,że są tam problemy właśnie z pozostawieniem auta.

Chyba ja już gdzieś o tym pisałam, bo na świeżo po powrocie chciałam dać info ku przestrodze
Ale jeżeli szlabanu nie zdemontują i nie będzie można nigdzie w pobliżu zaparkować, to zostaną tylko nóżki... w sumie to nawet dobrze, dla zdrowia

Rafał78 napisał(a):My próbowaliśmy się wybrać drogą między Vrisnikiem a Svirče ,był tam drogowskaz na Mikołaja,jednak po przejechaniu około kilometra wydygałem tzn.szkoda mi było auta ,bo dziurska niemiłosierne.

longtom napisał(a):My też próbowaliśmy podjechać od strony Svirče, ale droga była tak fatalna, że zostawiłem auto kawałek za wsią i podeszliśmy pieszo.

My właśnie ze szlaku zjechaliśmy w okolicy Svirče, ale jakbym miała dokładnie wskazać to miejsce, to nie wiem czy bym się nie pomyliła. Tak czy siak... nie polecam takiej samochodowej wycieczki

Magdalena S. napisał(a):Nic nie szkodzi, że nie zdobyliście szczytu. Widoki i tak były piękne. Coś musi zostać na kiedyś

Też tak to sobie tłumaczę
Zamiast widoczków z Nikoli mieliśmy kilka przygód, które teraz miło wspominamy i szczytowanie zostawiamy sobie na przyszły rok.
Mam nadzieje, że wtedy się uda... przy okazji zaliczymy grotę w Nedjelji i bilans wyjdzie na plus

Dzień 13: Lilowe informacje

Nasz pobyt w Chorwcji, na Havrze, na campie Lili powoli dobiega końca. Dziś czas na ostatnie plażowanie, na ostatnią pontonową wycieczkę, ostatnie spacery i ostatnie zakupy.

Zupełnie nie wiem dlaczego, ale z tego dnia nie mamy praktycznie w ogóle zdjęć
Jedynie te, które zrobiłam na campie, właśnie z myślą o relacji... więc niech już tak będzie, że ten odcinek będzie bardziej informacyjny

Gdzie znajduje się camp Lili, to chyba większość z Was wie, a jeżeli nie to proszę bardzo, oto mapka



Zjazd z głównej drogi jest dosyć stromy, chociaż z każdym dniem zwracaliśmy na to coraz mniej uwagi



Trzeba minąć kilka domów, w których można wynająć apartamenty i zaraz za nimi, po prawej stronie można zauważyć budynek recepcji oraz mały sklepik, który chociaż skromnie zaopatrzony, ma wszystko to co najbardziej potrzebne.

Spokojnie można zabrać do domu smaki Chorwacji





Cennik na Lili jest trochę inny niż standardowe campingowe cenniki, bo płaci się za dzień za osobę plus prąd i tyle. Nie ma podziału na osobę, namiot, samochód itp.



Camp nie jest ani za duży, ani za mały... taki w sam raz
Jest kilka poziomów, miejsca przy samej krawędzi są oczywiście najbardziej pożądane, ale mają wadę... zaraz przy nich przebiega campingowa droga. Wiadomo, że nikt tam nie osiąga zawrotnych prędkości, ale tak czy siak słychać przejeżdżające samochody i ludzi, którzy czasami gdzieś po nocy błądzą
Nie będę wspominać o dzieciach, które przecież nigdy nie chodzą, a zawsze biegają







Na Lili dotarliśmy pod koniec czerwca i wtedy spokojnie można było tam znaleźć jakieś fajne miejsce na rozbicie namiotu, ale im dalej w lipiec, tym na campie pojawiało się więcej ludzi. W momencie naszego wyjazdu było już dosyć ciasno i nawet te najwyżej położone miejsca były zajęte. Chociaż czy ja wiem, czy są one mniej atrakcyjne od tych położonych nad samym klifem?







Budynki, w których znajdują się prysznice i toalety są dwa. Jeden położony niżej, drugi wyżej.
Prysznice w takim budynku są koedukacyjne w ilości sztuk czterech
Kibelki są już oddzielne, po trzy sztuki na płeć

Na drugim zdjęciu widać też lodówkę, a właściwie zamrażarkę z której każdy mógł korzystać oraz stanowiska do mycia naczyń.





Jeżeli macie w planach pobyt na Lili, to weźcie ze sobą długi przedłużacz i euro wtyczkę:



Czasami można trafić w miejsce, z którego jest dosyć daleko do prądu. My właśnie na takie trafiliśmy









I taki mi się właśnie odcinek napisał. Nie będzie krajobrazów

Roxi napisał(a):Nasz pobyt w Chorwcji, na Havrze, na campie Lili powoli dobiega końca. Dziś czas na ostatnie plażowanie, na ostatnią pontonową wycieczkę, ostatnie spacery i ostatnie zakupy.

Nie lubię takich "ostatków" ...

mysza73 napisał(a):Nie lubię takich "ostatków" ...

Oj ja też nie lubię
Na pocieszenie wieczorem po raz drugi odwiedziliśmy Kokota w Dolu i zamówiliśmy polecane przez właściciela specjalności, czyli jagnięcinę- to ja i dziczyznę- to Arturo.

Moje danie było pięknie podane i niby pyyyszne, ale jakoś mi się tak dziwnie tą owieczkę jadło i już raczej tego nie powtórzę

Mężczyzna za to był baaaardzo zadowolony. Dużo mięsa, piwo i wszystko było na swoim miejscu

Witam.
Czy ten cennik Kampu jest kompletny ?
Płaciliście tylko za osoby + energię ?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Mirkok napisał(a):Witam.
Czy ten cennik Kampu jest kompletny ?
Płaciliście tylko za osoby + energię ?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

No przecież Roxi napisała

Roxi napisał(a):... Cennik na Lili jest trochę inny niż standardowe campingowe cenniki, bo płaci się za dzień za osobę plus prąd i tyle. Nie ma podziału na osobę, namiot, samochód itp.

A ja podpytam o co innego - jak Roxi widzisz dojazd na ten kamp z przyczepą? Na fotkach widzę tylko autka i namioty. Czy spotkałaś tam przyczepy?