Polska na weekend ... + ościennie, czyli to, co w zasięgu ;)

walp napisał(a):W pierwszych dniach maja, wyskoczyliśmy na Wyspę Sobieszewską, do miejsca, gdzie Królowa Polskich Rzek, spotyka się z Bałtykiem. Postanowiłem odświeżyć ten ciekawy, lecz trochę zaniedbany już wątek i napisać kilka zdań o tym urokliwym zakątku naszego kraju.

Z chęcią czytam Twoje relacje więc i tutaj będę zaglądał. W tamtych okolicach byłem w 2011 roku (ale tylko przejazdem) więc jestem zainteresowany jak to dzisiaj wygląda.

Na wyspie byłam....lepiej nie liczyć ile lat temu...

mchrob napisał(a):Z chęcią czytam Twoje relacje więc i tutaj będę zaglądał.

To raczej będzie "relacyjka". Taka propozycja na weekend dla tych, którzy mają bliżej albo ... jako dodatkowa atrakcja dla spędzających wakacje w okolicy Gdańska, bądź Mierzei Wiślanej.

mchrob napisał(a):W tamtych okolicach byłem w 2011 roku (ale tylko przejazdem) więc jestem zainteresowany jak to dzisiaj wygląda.

piekara114 napisał(a):Na wyspie byłam....lepiej nie liczyć ile lat temu...

Pewnie wielu tam było, ale może ktoś odkryje dopiero to miejsce.

Ruszamy dalej w kierunku północnym i po 3 km zatrzymujemy się w "centrum" Świbna. Przy skrzyżowaniu, nieopodal przeprawy promowej Mikoszewo - Świbno, znajduje się kamień upamiętniający 100-lecie Przekopu Wisły.


Granice Wyspy Sobieszewskiej ukształtowały dwa wydarzenia. Pierwsze to przedarcie się wezbranej po roztopach Wisły przez miejscowość Górki w 1840 r. Niedługo po tym wydarzeniu, Wincenty Pol napisał: "To nowe koryto nie ma dotąd nazwiska, a że się Wisła tak poczciwie i raźno ku morzu przebrała – nazwijmy ją tutaj „Śmiałą Wisłą”.
Drugim ważnym wydarzeniem było wykonanie sztucznego ujścia rzeki - Przekopu Wisły w 1895 roku. W ten sposób powstała wyspa otoczona od północy wodami Bałtyku, od południa Martwą Wisłą, od zachodu Wisłą Śmiałą, a od wschodu Przekopem.


Schodzimy do miejsca, w którym odbywa się przeprawa promowa. Z promu jednak nie korzystaliśmy tym razem. Przeprawialiśmy się tutaj kiedyś, wracając z Mierzei Wiślanej.




Ostatnie 3 km Przekopu Wisły.


Następnie zostawiliśmy samochód w tym miejscu i ruszyliśmy na spacer do rezerwatu "Mewia Łacha".

Jak swego czasu tam się przeprawiałem, to miałem nieodparte wrażenie że przy silniejszym wietrze ta lina pęknie i wylądujemy przy dobrych układach na Helu

Tak z ciekawości poszperałem w sieci, szukając informacji, czy rzeczywiście doszło kiedyś do zerwania liny, ale nic nie znalazłem. Przyglądałem się jej dość dokładnie i wygląda, że może wytrzymać spory naciąg. Prom pływa w tym miejscu już ponad 100 lat.

Przeprawa w 1916r.

I w latach 60-tych

Zdjęcia ze strony fotopolska.eu

walp napisał(a):Tak z ciekawości poszperałem w sieci, szukając informacji, czy rzeczywiście doszło kiedyś do zerwania liny, ale nic nie znalazłem. Przyglądałem się jej dość dokładnie i wygląda, że może wytrzymać spory naciąg. Prom pływa w tym miejscu już ponad 100 lat.

Tam może się "jeszcze" nie zerwał ale gdzie indziej na podobnym promie były już takie przypadki

https://www.zegluga.wroclaw.pl/news.php?readmore=2024

Wchodzimy do rezerwatu "Mewia łacha", który składa się z dwóch części - lewobrzeżnej gdańskiej na obszarze Wyspy Sobieszewskiej i drugiej po wschodniej stronie Przekopu Wisły.
Miejsce to stało się rajem dla ptactwa wodnego. Piaszczyste plaże, zaciszne zagłębienia na wydmach oraz niedostępne dla ludzi piaszczyste łachy formujące się przy ujściu Wisły, to doskonałe miejsca, na których ptaki znalazły bezpieczne schronienie podczas lęgów i wędrówek.


Od ulicy Świbnieńskiej kierujemy się w stronę przekopu i skręcamy w kierunku ujścia Wisły.



Po paru metrach ścieżka chowa się w lesie.





Te tereny są również stałym miejscem bytowania bobrów.




Po wyjściu z lasu można iść dalej ścieżką oddaloną kilkanaście metrów od rzeki ...


... albo nad samą wodą










W tym miejscu mogliśmy posłuchać koncertu żab.











Dochodzimy do betonowej zachodniej kierownicy, która przypomina nabrzeże, ale ma inne przeznaczenie. Kilkusetmetrowe betonowe kierownice przy ujściu Wisły są dwie, zachodnia i wschodnia. Są to w zasadzie podłużne konstrukcje wykonane z betonu, po to żeby Wisła zwiększała swoją prędkość, w wyniku czego w rzece tworzą się większe głębokości i piasek niesiony przez nurt nie osiada na dnie, ale jest wrzucany w głąb zatoki. Przejście na koniec kierownicy jest od pewnego czasu zagrodzone, gdyż utonęło tutaj już wiele osób.

Było tam tak pusto czy udawało Ci się robić zdjęcia bez ludzi w kadrze?

Co jakiś czas mijaliśmy pieszych bądź rowerzystów. Tłumów jednak nie było. Po pierwsze, czas był przedsezonowy, a po drugie,
Mikoszewo to nie Międzyzdroje, czy Władysławowo. Na tym odcinku starałem się tak kadrować, aby widoczna była sama przyroda.

Mimo tego zakazu, przechodzimy dalej. Wiem, że jest tam dojście do wieży obserwacyjnej, a te znaki postawione zostały kilka lat temu, kiedy utonęła tutaj para młodych ludzi. Będziemy ostrożni.



Z lewej strony mamy wydmy





Z prawej widać przeciwległy brzeg Wisły





Dochodzimy na koniec tzw. kierownicy, na której znajdują się urządzenia pomiarowe oraz kamera



Rzut oka na wody zatoki





Wracamy. Musimy cofnąć się kawałek, do ścieżki prowadzącej do wieży obserwacyjnej.

walp napisał(a):Mimo tego zakazu, przechodzimy dalej. Wiem, że jest tam dojście do wieży obserwacyjnej, a te znaki postawione zostały kilka lat temu, kiedy utonęła tutaj para młodych ludzi. Będziemy ostrożni.

Podejrzewam, że niebezpiecznie jest tam najbardziej w zimie jak ten beton jest oblodzony.

Fajne widoki, ale czekam na fotki z wieży widokowej

To jest zaledwie kilkumetrowa platforma, więc szału nie ma. Większą atrakcją był rejs kutrem do "foczej łachy".

Jesteśmy w rezerwacie "Mewia Łacha" utworzonym w 1991 r. Składa się on z dwóch części – mniejszej, lewobrzeżnej na Wyspie Sobieszewskiej i znacznie większej po wschodniej stronie Przekopu Wisły.

Miejsce to stało się rajem dla ptactwa wodno-błotnego. Piaszczysta plaża i zaciszne miejsca na wydmach oraz niedostępne dla ludzi piaszczyste łachy, formujące się na przedłużeniu osi nurtu Wisły są doskonałymi miejscami, na których ptaki znalazły bezpieczne schronienie.

Doszliśmy do wieży obserwacyjnej, która znajduje się przy ścieżce turystyczno-dydaktycznej. Platforma nie jest zbyt wysoka, ale umożliwia turystom obserwację ujścia Wisły oraz przebywających tam ptaków i fok. Można skorzystać z lornetki i posłuchać pracowników Stacji Ornitologicznej, którzy opowiedzą, jakie ptaki wędrują przez Wyspę Sobieszewską.










Na tym zdjęciu widoczna jest "focza łacha", do której popłyniemy.


Wracamy. Najpierw ścieżka prowadzi przez zarośniętą część cypla, a następnie wychodzi na plażę, którą wróciliśmy do samochodu.

Polskie plaże są przepiękne