Poljica koło Trogiru pierwszy raz

Może zamieszczę krótką relację z pobytu w Chorwacji. Byłem z rodzinką w Poljicy koło Trogiru w okresie od 30.07. do 13.08.2010.
Wreszcie długo oczekiwany dzień wyjazdu na wywczas - apartman zarezerwowany od końca stycznia. Wyobrażacie sobie te długie 6 miesięcy oczekiwania ??? W zimie i wczesną wiosną czekanie nie takie straszne, ale jak zaczęły się pojawiać na cro.pl pierwsze meldunki o wyjazdach, czas dłużył się jak flaki z olejem.
Nadchodzi upragniony 30.07.10. Wyjazd wieczorem (ok. 18.00) Auto zapakowane. Rodzinka z uśmiechem na twarzyczkach (jakby nie uszy to uśmiech dookoła głowy). Upał w Polsce lekko gaśnie. Dodatkowa radość, że droga - mimo, że klima w autku będzie w chłodku. Trasa od okolic Poznania do Boboszowa jakoś mija mimo, że pani w nawigacji co chwilę drze się, że kolejny fotoradar, kontrola drogowa itp. Za Boboszowem "czeskie dróżki" i aby jak najszybciej do Mohelnic, do autostrady. Poza dwoma patrolami czeskiej policji droga mija spokojnie. Potem Brno, Wiedeń i zjazd z austriackiej autobany na Kormend na Węgry. Stamtąd prosto do Redics, granica węgiersko - słoweńska, objazd autostrady słoweńskiej przez Lendavę ("wzdłuż płotu") bez sensacji, granica słoweńsko - chorwacka również spokojny przejazd. Aha, cała droga od Polski do granicy Chorwacji bez deszczu, rano słoneczko. Wjazd na teren Chorwacji i ........ ulewa. Postój w Cakovacu, wymiana euro na kuny na opłatę autostrady chorwackiej. Czekamy godzinę, leje aż miło. Szkoda czasu jedziemy powoli do autostrady, aby bliżej Poljicy. Im bliżej Zagrzebia, tym większy deszcz. Pasażerki dotychczas rozbawione szybkim tempem jazdy coś umilkły. Nikt nie śmie się odezwać. Ale to dopiero początek. Zaczyna się prawdziwa burza. W radiu meldują, że za Zagrzebiem pljusak i oluja. żeby było "weselej " autostrada zaraz za Zagrzebiem zaczyna się korkować. Jest ok 9.00. Zmęczenie daje o sobie znać. Mimo dwóch kierowców, jazda bez spania trochę zaczyna być uciążliwa. Nawiasem mówiąc, gdybym jeszcze raz jechał w te strony, to bez noclegu po drodze nie ruszam z chaty. Jedynie słuszna decyzja - zjeżdżamy na najbliższy parking i kimono, może w tym czasie korek się "rozjedzie". Po 2 godzinach start dalej. Deszcz leje nadal. Słychać opinie: w Polsce grzeje, a my jedziemy podobno do kraju gdzie nigdy nie pada. Po 1/2 godz. znowu korek, raz większy , raz mniejszy, jazda 30 km/h, za chwilę 100 km/h i znowu 20 km/h. Znowu zjeżdżamy na parking. Kawa, napoje i śniadanko, dotankowanie. Tylko młody jak zawsze zadowolony.




Nasłuchujemy radia i opinii tych co jadą z południa. Przeważa zdanie: spokojnie, zaraz za Bosiljevem upały. Oby. Ruszamy z kopyta. Po korku ani śladu i rzeczywiście, im dalej na południe tym cieplej. Deszczu ani śladu. Powraca uśmiech i nadzieja na lepsze "jutro". Ok. 17.00 zbliżamy się do Poljicy, już widać z górki Marinę, a za nią wreszcie Poljica.



Pada hasło: jaki jest dokładny adres naszej kwatery? Cisza. Wertowanie notatek. Już wiem, krzyczą z tyłu, adres został w domu na biurku. Pięknie. Pozostaje nadzieja, że Poljica to nie Split i chyba ludziska mniej więcej się znają. Jadę wolno i mówię, że na najbliższym przystanku autobusowym będziemy pytać gdzie mieszka nasz gospodarz Matijas. Zatrzymuję się na przystanku, podnoszę głowę i ukazuje się tablica z napisem jak na foto:





Ogólna radość. Koniec jazdy. Wjeżdżamy przed apartman, wybieram miejsce do parkowania pod oliwkami.




Powitanie przez gospodarzy: Panią Snjeżanę i Pana Branko, przeniesienie i rozpakowanie bagaży. I..... zapowiedź wizyty gospodarzy w celu zapoznania nas z domem i okolicą. A tak wygląda apartman z zewnątrz.



Krótka wizyta przedłużyła się do 2 godzin. Pani Snjeżana mówi dosyć dobrze po polsku, ja trochę po "chorwacku", reszta musiała się zadowolić naszym tłumaczeniem. Powitanie wygląda tak: wchodzą gospodarze z dużą tacą, a na niej różnokolorowe, różnej wielkości butelki (szklane) z jakąś zawartością, suszone figi, ciasteczka i zimne napoje. Teraz już wiem, że na tacy były: lozovaca, rogacusa, travarica, crno vino , bijele vino, dalmatynski prosek, kruskovac, jakiś likier wiśniowy. Wszystko produkcja gospodarzy z tym, że te mocne to "zasługa" pana Branko , a te lżejsze , zwłaszcza likiery to specjalność pani Snjeżany.

A wygląda to tak:



Rozmowa zeszła na różne tematy - od "sytuacji gospodarczo - politycznej w naszych krajach" do "sytuacji" w naszych rodzinach. Trzeba z całą mocą podkreślić, że wszystkie "napoje" smakowite, aromatyczne.

C.d.n.

Z ogromną ciekawością poczytam Twoją relację. Zapowiada się interesująco. Darek1.

Także "przycupnę" i poczytam.

c.d.n. następuje.

Coś o samej Poljicy. Jest to mała mieścina z dwoma małymi plażami, z tym, że ta większa, "miejska", jest wysypana białymi kamyczkami łącznie z wodą gdzieś tak do 5 - 7 m od brzegu. Dalej w wodzie jest piasek i małe kępki trawy co widać pływając z maską.



Wypoczynek w Policy powinny zaplanować osoby, które są nastawione wyłącznie na opalanie albo opalanie połączone ze zwiedzaniem pobliskich miejscowości. Osoby, które lubią ciszę i spokój. W odległości ok. 7 km jest Trogir, 35 km do Splitu, 20 km do Primosten, ok. 60 km do wodospadów KRKA. Jeżeli ktoś lubi balangi i dyskoteki to takich w Poljicy nie znajdzie. Można spacerować wzdłuż plaży (ok. 2 km). Są tam 2 knajpki gzie można zjeść różne posiłki. Na samej plaży jest kiosk, w którym można kupić pieczywo i wyroby cukiernicze - smaczne duże pączki z czekoladą lub "marmoladą". Można kupić lody po 6 kn za kuglę - jak zwykle duże i smaczne. Rozrywki trzeba zapewnić sobie we własnym zakresie.
Co do gospodarzy. Są to niezwykle sympatyczni i gościnni ludzie. Zawsze uśmiechnięci i skorzy do pomocy. Nie narzucają się swoja obecnością, niczego nie pilnują, w zasadzie to "nigdy ich nie widać", ale jak potrzeba coś załatwić czy zapytać to łatwo ich znaleźć. Trzeba "uważać" na wizytę w ich apartamencie (mieszkają na najwyższej kondygnacji), bo każda wizyta u nich kończy się dłuższym posiedzeniem, tzn. "gdzie się spieszysz, usiądź gościu, poczęstuj się tym co stoi na stole, a zawsze jakieś "napoje" są na stole (gdy poszedłem zapłacić za pobyt nasza "rozmowa" przeciągnęła się do przeszło 3 godzin, ale za to już wiedziałem jakie "wyroby" rodziny Matijas smakują mi najbardziej. Pani Snjeżana mówi i rozumie po polsku i jest tłumaczem dla męża Branko i ojca Bożo. Po przyjeździe pierwszego dnia pan Branko swoim samochodem obwiózł mnie po okolicy by pokazać gdzie są sklepy, knajpki (można dojechać na plażę samochodem).
Właśnie dzięki informacjom gospodarzy mieliśmy okazję zobaczyć kościółek, który stoi na szczycie góry (widać z okien apartamentu). Okazało się, że jest to kościółek pod wezwaniem Majki Bożej Snjeżnej i raz w roku (zawsze tylko 5 sierpnia) jest on otwarty i odprawiana jest tam msza.

Trafiłem na mszę, którą odprawiał jakiś krzykliwy ksiądz, a że 5 sierpnia przypadała 15 rocznica zakończenia ostatniej wojny w Chorwacji to kazanie było trochę w stylu Ojca z Torunia, na wszystko narzekał i wszystkich pouczał, chwalił tylko dr Franjo Tudjmana.Jako ciekawostka. Zapomnieliśmy zabrać wodę ze sobą. Na górze okazało się, że jest tam studnia z zimną wodą do picia. Najpierw oglądałem miejscowych pijących wodę, a później sami piliśmy i moczyliśmy się bo upał był niesamowity. Na szczęście żadnych sensacji żołądkowych nie było, bo zarośli w okolicach też nie było.



Do kościółka trzeba podjechać kawałek drogą, a później trzeba stromo wspinać się na górę. Ale jakie piękne za to widoki na całą okolicę. Na drodze miejscowi zostawiali auta i szli w górę do kościółka. Niektóre auta miały otwarte okna i kluczyki w stacyjce!!!
Widoki z góry
Widok na Poljicę.


Widok na Marinę



Byłem 2 lata temu w Bibinje koło Zadaru około połowy lipca, ale teraz przekonałem się, że warto jechać do Cro w sierpniu, nawet w połowie. Dojrzewają wtedy smakowite owoce: breskvy, lubenice, a przede wszystkim smokvy. Trochę później dojrzewają granaty, limonki, cytryny. To wszystko można oglądać w ogrodzie i przy domu gospodarzy gdzie jeszcze rosną oliwki i drzewo liści laurowych.




Drzewo z granatami



Liście laurowe



Limonki



Cytryny



Kiwi



Drzewo figowe



Obficie rosną winogrona (osłaniają taras apartamentu). No i oczywiście drzewa oliwne. Tak na marginesie to pan Branko Matijas jest znanym wytwórcą oliwy z oliwek. Posiada dużą plantację oliwek. Za swoje zasługi drugie miejsce za jakość oliwy, otrzymał medal i dyplom. Trzeba tej oliwy spróbować, bo żadne opisy nie oddadzą jej aromatu, zapachu, smaku. Oczywiście zakupiłem kilka butelek do domu i teraz cała rodzina, niestety, zjeżdża się na sałatki z tą oliwą.

Medal i dyplom



Na większe zakupy i zwiedzanie wyruszaliśmy najpierw do Trogiru, a potem do Splitu.
cdn

zapachniało cudnie
czekam na cdn

Znowu apetyczna relacja . . . ślinotoku człowiek dostaje czytając

Słonecznie i smacznie. Choćby nie wiem co nie wyjrzę za okno i jeszcze pozostanę w tym klimacie.

Chyba nie chcesz nam powiedzieć, że ta "bateria" co to na zdjęciu w pierwszym poście - to tak dla każdego na początek
Już wiem gdzie jadę przyszłym roku
Pozdrav

Czekamy na dalszą część relacji. Pozdrawiam

W ubiegłym tygodniu wróciłem z Poljicy. Byłem "po sąsiedzku", Wasz taras oglądałem z mojego tarasu . W przyszłym roku też tam wracam.

Witam wszystkich!
Z niecierpliwością oczekuję dalszego ciągu.
W Polijcy byliśmy w 2005 i 2006 roku i miło ten czas wspominamy.
Mieszkaliśmy w południowej części Poljicy, zaraz przed " beczkami na wodzie".