.png "Croentuzjasta")
napisał(a) ziomek » 22.10.2008 09:19
.png "Odkrywca")
napisał(a) MAPA » 22.10.2008 10:12
.png "Moderator globalny")
napisał(a) Janusz Bajcer » 22.10.2008 11:18
ziomek napisał(a):przepraszam za błąd miało być wbrew opini niektórych
nie chcę być pouczona
pozdrawiam
zdanie zaczynamy z dużej litery 
.png "Cromaniak")
napisał(a) PAP » 22.10.2008 23:14
... i MAPA dzielnie animowała ... jak tak dalej pójdzie to zacznie za mnie pisać relację 
...
...
napisał(a) PAP » 22.10.2008 23:26
porad i po chwili powracam do urlopowej rzeczywistości. Skoro jest względna pogoda to czas szykować się do wyruszenia na podbój Tatrzańskiego Parku Narodowego. Zaczyna się poranna krzątanina. Nim jednak opuścimy pokój, telefon dzwoni jeszcze kilka razy, rzecz jasna zawodowo. Nie żebym się specjalnie złościł, ale szczęśliwy nie jestem. Okazuje się, że przez weekend coś się skiepściło i to tak dość poważnie, zahaczając o moją działkę. Muszę więc i ja wykonać jeden telefon co by upewnić się, że wiedzą jak to naprawić, bo z odebranych telefonów wnioskuję, że lekka trwoga w narodzie się rozprzestrzenia. Wygląda na to, że sobie jednak beze mnie poradzą, z tym większą ulgą poganiam moje trzy marudy do opuszczenia wreszcie pokoju.
...
. Sosnowy las ciągnący się po obu stronach drogi oraz szumiący w oddali strumyk skutecznie koją i relaksują. Nie koi i nie relaksuje moja komórka, która podzwania z dwa razy. Na szczęście, wchodząc głębiej w dolinę, bidula traci zasięg , więc z problemami zawodowymi mogę już utrzymywać ino kontakt duchowy .
. Przecież nie może być tak, żeby ojciec pchał wózek na pusto 
...
...
. Nie ma więc lekko. Jak to mawiał jeden noblista, nie chcem ale muszem pchać pełen wózek dalej, mimo że przy takim nachyleniu i po takiej nawierzchni nie jest to takie proste ani przyjemne. Na dalszym bardziej płaskim odcinku mam chwilę luzu, ale na ostatnie podejście tuż przed schroniskiem wózkowych wstrząsów doświadcza na ochotnika Jasiek. Zanim jednak docieramy do schroniska, wita nas znajomy widok rozpościerającej się przed nami Polany Chochołowskiej oraz gór na horyzoncie, który w zależności do zastanej pogody różne miewał oblicza ...
. Sęk w tym, że podczas jednej z przesiadek Lence od plecak odpada pamiątkowa maskotkowa żyrafka, brak której zostaje zauważony dopiero sporo dalej. Mamy oczywiście płacz i smutek nieprzebrany. W między czasie zdążyło się brzydko zachmurzyć, to też zapada decyzja, że Małżonka idzie z młodzieżą dalej, a ja wracam w poszukiwaniu żyrafki. Pół truchtem docieram do miejsca gdzie najprawdopodobniej to mogło nastąpić, po drodze skanując wzrokiem całą szerokość ścieżki, ale po żyrafce ani widu ani słychu. Zaczyna lekko siąpić deszcz, w komórce zasięgu wciąż brak, trzeba więc podjąć męską decyzję co dalej. Zdrowy rozsądek wygrywa nad rozżaleniem. Przerywam poszukiwania i pędem ruszam w pogoń za 'grupą ucieczkową', ponownie wzrokiem szukając zguby. Na szczęście mżawka ustaje, ale odległość między nami jest tak duża, że mimo mocno wytężonego kroku doganiam ich dopiero w połowie asfaltowego odcinka. Tam też wraca zasięg i dostaję świeżą porcję SMSów. I tych zawodowych, rzecz jasna , i tych od Małżonki, że ... żyrafka się znalazła , a konkretnie dostrzegła ją jedna pani, która szła kawałek za nami, podniosła z ziemi i przekazała Małżonce, domyślając się, że to nasza zguba. Uczyniła to jednak dopiero wtedy, kiedy ja już byłem poza zasięgiem wzroku 
...
. Nie pada, więc spokojnie idziemy wypatrując owiec i relacjonując sobie przebieg poszukiwań widziany z różnej perspektywy. Wspominamy również jak w 2001 wracaliśmy tędy po zmroku, mając po bokach ciemny las, a przed nami nitkę białej drogi pokrytej kilkunasto centymetrową warstwą świeżego, nieubitego śniegu. Wiał przenikliwy wiatr, Małżonce było zimno, a ja ją zagadywałem, aby nie wpadła w panikę ...
. Co za dzień, myślę sobie. Dwie sytuacje awaryjne, ale na szczęście obydwie opanowane . Ciekawe co przyniesie kolejny dzień
napisał(a) Janusz Bajcer » 23.10.2008 00:03
napisał(a) plavac » 23.10.2008 07:11
PAP napisał(a):plavac napisał(a):Czy o tą Panią Przewodniczkę chodziło ?
Jeśli to nie ta, to one widać wszystkie tak szybko mówią
plavac,
Ta zdecydowanie nie jest ruda ... chyba
PAP
napisał(a) PAP » 28.10.2008 01:25
. Do tego trochę czujemy w nogach trudy wczorajszej przechadzki po Dolinie Chochołowskiej. Trzeba ten dzień jakoś zagospodarować, decydujemy się więc na coś bardziej 'lekkostrawnego'. Zamierzamy podjąć drugą próbę zdobycia zamku orawskiego oraz skansenu, mając optymistycznie nadzieję, że acz pochmurno jest, to padać nie będzie . Leniwie zbieramy się, nie narzucając sobie zbytniego tempa ... jesteśmy przecież na wakacjach ...
. Parkujemy i udajemy się do kasy. Tu okazuje się, że zwiedzanie zamku odbywa się tylko z przewodnikiem, a bilety można nabyć dopiero na kolejne wejście o 14:15. Do biletu dla człeka należy jeszcze dokupić bilet za filmowanie i analogicznie za fotografowanie, oczywiście jeżeli ktoś pragnie podczas zwiedzania oddawać się takim zajęciom . Nie jesteśmy zachwyceni, że będziemy musieli tyle czekać, ale jaki mamy wybór . Ponieważ na dokładkę jest pora obiadowa, przewidując rychłe pojękiwania młodzieży, decydujemy się zagospodarować powyższy czas na szybką konsumpcję czegoś ciepłego. Po zapoznaniu się z okolicznymi opcjami gastronomicznymi wybieramy bar przy parkingu gdzie ograniczamy się do trzech porcji frytek. Nasze tegoroczne wakacyjne jedzenie będzie z resztą głównie skupiało się wokół właśnie tej wykwintnej potrawy parowanej w zestaw z piersią z kurczaka w różnych postaciach lub z czymś imitującym kotlet schabowy. Nasza młodzież ma bowiem dość konserwatywne gusta i zasadniczo wszystko inne, jak to mawia Lenka, jest 'ble' ...
. Wita nas pani przewodnik o długich włosach, rudych jak złota polska jesień. Nasza grupa okazuje się być złożona z Polaków i Słowaków, a oprócz naszej młodzieży jest jeszcze kilka sztuk mocno małoletnich zwiedzaczy. Pod jedną ze ścian stoi mały traktorek, jak najbardziej współczesny, którego widok wprowadza Jaśka w stan prawie hipnozy. Na pytanie gdzie jest pan kierowca, pada odpowiedź sia, czyli śpi, bo logicznie rzecz biorąc, skoro go tutaj nie ma, to cóż innego może robić jak nie spać ... prawda
... W pewnym momencie niewiasta w średnim wieku, jak się okazuje z krainy Lecha (chodzi o imię miłościwie panującego władcy o wielkim ego i małym wzroście, a nie o nazwę napoju chmielowego), rzuca w kierunku przewodniczki pytanie: 'Czy mogłaby pani mówić po polsku, bo tu tylu Polaków ' Zapada kłopotliwa chwila konsternacji. Przewodniczka delikatnie odpowiada, że nie bo nie zna tego języka. Rodaczka nie daje jednak za wygraną: 'To niech pani mówi wolno i głośno, abyśmy coś zrozumieli' 
. Tu już wkoło słychać pomrukiwania, jedne bardziej szydercze, drugie bardziej gniewne. Generalnie, byłoby to nawet do przyjęcia, gdyby nie pobrzmiewający w głosie kobiety tej 'imperialistyczny' ton, charakterystyczny zbyt często dla relacji większych nacji z mniejszymi, sugerujący zdziwienie przechodzące w oburzenie z faktu, że ktoś w 'przedsionku' Polski śmie nie mówić po polsku . Koniec końców grupa rusza dalej, a temat 'rozchodzi się po kościach'. Ja się tylko zastanawiam, co by było, gdyby tak na Wawelu tudzież w innym chlubnym zabytkowym obiekcie, niejaki przybysz zza Buga w równie 'dyplomatyczny' sposób zaczął domagać się przejścia na język Puszkina tudzież Putina, uważając to za oczywistą oczywistość, że w kraju nad Wisłą musi on być powszechnie znany. Ciekawe czy zostałby zrzucony z murów obronnych, w miarę istnienia fosy w niej zanurzony, czy też jedynie oberwałby po facjacie
. Inne dzieci obecne w grupie też dokazują, skutkiem czego 'dzieje się'. Patrząc na Lenkę i jej względną powagę w podejściu do zwiedzania przypominam sobie jak mając trochę ponad roczek, ledwo chodząc o własnych siłach, w szelkach (a jakże ) biegła na czele grupy podczas zwiedzania zamku w Golubiu Dobrzyniu . Teraz klucząc po salach zamku nabieramy również wysokości, czasem wychodząc na ganki czy zewnętrzne schody, Widok na okolicę z pewnością byłby lepszy przy odrobinie słońca, ale jak się nie ma co się lubi, to ...
...
... Objeżdżamy jeszcze zamek w poszukiwaniu lepszego punktu widokowego na całe wzgórze. Uwieczniamy i w drogę. W sumie bardziej bajkowo to sobie wyobrażałem, ale i tak warto było tu przyjechać. W planach był jeszcze skansen, ale zrobiła się już 16:00 z 'hakiem', więc licząc jeszcze czas na dojazd nie ma już szans abyśmy się wyrobili w godzinach otwarcia. Obieramy zatem kurs na Zakopane, gdzie po dotarciu odwiedzamy w celach gastronomicznych nasz ulubiony bar mleczny znajdujący się przy północnym krańcu Krupówek, vis a vis straganów z warzywami i owocami, za rogiem od marketu Rema. Idealna opcja dla dbających o budżet. Wystrój bez 'fajerwerków' i 'bajerów', ale jedzenie bardzo smaczne, wręcz domowe, po bardzo rozsądnych cenach ...
napisał(a) PAP » 29.10.2008 13:42
plavac napisał(a):A podobały się Wam i dzieciom eksponaty biologiczne i zoologiczne ?
O tym myślałem, kiedy pisałem, że dzieci znajdą coś dla siebie . A nie bały się pięterka strzyg, czarownic i wilkołaków ?
... ale potwierdzam, że dla starszych dzieci (od Lenki w górę) to może być faktycznie ciekawe ...
