Podróż w Krainę Baśni ;)

Joanka23 napisał(a):
ale lód też niezły, ciekawa jak ona go... hmm.. jadła?

Co by nie mówić..............lizania trochę było!

Co by nie mówic i lód i nimfa iście bajkowe

Joanka miałam na myśli tylko i wyłącznie to, że w czasie zimy zajrzę tu nieraz, by nacieszyć oko zdjęciami, poczytać, powspominać i podelektować się szczerze, to nawet do głowy nie przyszła mi żadna aluzja odnośnie tempa
I zapraszam do siebie, zapraszam

anakin wow, lód niezły a i dziewczyna piękna!

Joanka23 napisał(a):

nomad napisał(a):...Kamienia z Fuji-san , tam ma początek ta tajemnica z kamieniem, o którym wspominasz w relacji i związku z tytułem relacji.
...Joanka23 i jeśli nie w tej relacji, to w najbliższej kolejnej opowiedz nam tamtą historię...

Ten kamyczek z Podpory /nawiązując ponownie do tej tytułowej piosenki Ostrowskiej/ był właśnie tą perłą ukrytą na samym dnie Adriatyku, którą wyłowił mój synek i mi ją podarował. Mówi się, że nie można zapakować wspomnień do walizki, no cóż mnie się to przez te kamyczki po trosze udało...


PS A co do kamyczka z Fuji-san, no cóż tu tak jak Wy zostaliśmy pokonani przez żywioły natury. Krateru nie widziałam... ale spędziłam tam noc i wierz mi, że byłam tak zmęczona, że przespałam ją snem sprawiedliwego nie ważąc na pogodę. Wycieczka, która dla większości jest spokojną atrakcją turystyczną nam, mimo nie osiągnięcia wyznaczonego celu, wpisała się jako niezapomniane przeżycie.
Dlatego zabrałam ze sobą do Polski ten kamień wulkaniczny a z nim kawałek tamtego kraju...

Dzięki Joanka23 za uchylenie rąbka tajemnicy.
Teraz tytuł relacji ma podwójną moc wspomnień.
Ta relacja łączy znacznie więcej niż nam się wydaje.

Joanka23 napisał(a):... No cóż tak jak mówiłam zawsze wolałam czytać niż pisać.

A tutaj Joanka23 to chyba odwróciłaś kolejność.

Powinnaś pisać i jak najbardziej opowiadać takie przygody.

Pozdrawiam.

Dzięki Nomad, ale wiesz opowiadać to ja mogę... gorzej z przetworzeniem tego na słowo pisane.
Tutaj mogę tylko powzdychać z zazdrością do umiejętności Twoich czy wielu innych osób na tym forum, posiadających tą zdolność operowania słowem i lekkość "pióra".

Ale siedzę nad następnym odcinkiem więc jeszcze Was wszystkich trochę pomęczę...

Również pozdrawiam

MAKARSKA

Snuj się snuj bajeczko a było tak niedaleczko...
...a dokładnie to 12km od Podgory, jest jak wiecie Makarska.
I właśnie tam, po paru dniach byczenia się na plaży, szaleństwach wodnych i zwiedzania naszej okolicy, ruszyliśmy na pierwszą wycieczkę.

Jednak trudno nam było jeszcze porzucić na cały dzień możliwość "kosztowania" procentowej Chorwacji, dlatego też zaczęliśmy rozważać inny środek transportu niż nasze autko...

Nie zastanawiając się wiele skierowałam się do recepcji hotelowej dopytać się o jakiś autobus do Makarskiej. Pani poinformowała nas, że typowych autobusów to nie ma, ale są taxi busy a przystanek na Jardance za hotelem. Zdobytą wiedzą podzieliłam się z mężem zapominając mu powiedzieć, że ten przystanek jest za hotelem, o czym przypomniałam sobie w połowie promenady. Wracać się? Bez sensu, skręcimy gdzieś w bok i też Jadranka będzie - najbliższy skręt wypadał koło sklepu spożywczego, nad którym jest sklep zabawkowo- sportowo-plażowy /piszę o tym bo ten kto był w Podgorze na pewno skojarzy/.

I co? Okazało się, że Jadrankę w oddali widzimy, ale u góry, na wiadukcie a żeby się tam dostać to niezły kawał drogi trzeba nadłożyć. Ale z prawej strony miejsca, w którym staliśmy mój mąż, zauważył niedaleko, ale też co prawda dość wysoko, schody. No skoro są schody to i dojście do nich powinno być...

Ruszyliśmy między domkami. I naszym oczom ukazała się pionowa skarpa a do niej przytwierdzona stara zardzewiała stalowa drabina. Przepraszam, że nie mam zdjęcia, ale w za dużym szoku byłam, że mamy po tym wchodzić. Wyobraźnia zaczęła działać i już widziałam jak ta wiekowa drabina odpada a nas jak dobrze pójdzie na tym uboczu, to za miesiąc ktoś odnajdzie. Oczywiście było według zasady, że strach ma wielkie oczy i na górę skarpy dotarliśmy bez problemów, niemniej jednak jak popatrzyłam w dół to wiedziałam na 100%, że tamtędy wracać nie będę.

Potem już były tylko schody do góry i na Jadrankę się wdrapaliśmy i niedaleko od nas zobaczyliśmy przystanek. Oczywiście bez żadnego rozkładu jazdy. Na przystanku siedziała starsza Chorwatka, która poinformowała nas, że koszt przejazdu to 15 kun od osoby a autobus na pewno przyjedzie, ale kiedy... to nie wiadomo... trzeba czekać.
No cóż ona siedzi i czeka to i my możemy...

Długo nie czekaliśmy, zapakowaliśmy się wszyscy do tego taxi busa i ruszyliśmy. I tu następna konsternacja. Do tej pory głównie porozumiewaliśmy się na zasadzie my polski a oni chorwacki i bez problemy jedni drugich rozumieli. A tu nasza chorwacka pani wdała się w dyskusję z chorwackim kierowcą i wyglądało to jak niezła kłótnia, na której my siedzieliśmy jak na tureckim kazaniu nie rozumiejąc nic. Widziałam jak mojemu synowi robią się coraz większe oczy i co rusz zerka a to na mnie a to na tatę z coraz większym niemym pytaniem w oczach: ale o co chodzi?. Przy pierwszy szczerym wybuchu śmiechu dotarło do nas, że oni się tak raczej droczą między sobą a nie kłócą.

Kiedy dojechaliśmy do Makarskiej kierowca zaczął się nas dopytywać gdzie chcemy, żeby się zatrzymał. A że nie mieliśmy zielonego pojęcia to zdaliśmy się na niego.. i słusznie. Zostaliśmy podstawieni pod samą promenadę z wytycznymi, gdzie mamy się dalej kierować i co zobaczyć tak, żeby nasza trasa wycieczki kończyła się przy przystanku powrotnym do Podgory.

Wiele czasu to nam nie zostało na to zwiedzanie, bo w sumie dotarcie do tej Makarskiej prawie pół dnia nam wyrwało...

Pierwsze wrażenie to... te góry takie jakby większe tutaj , czy bliżej nas są



Rzuciliśmy okiem na promenadę, ale jakoś po straganach to nam się chodzić nie chciało, na plaży za to przeraził nas ogrom ludzi.

Obraliśmy kierunek w stronę starówki, oglądając mijane widoczki:



Dla nas największy urok Makarskiej tkwi w uliczkach oraz kamienicach i głównie na tym skupiamy naszą uwagę:





Choć krajobrazowo też bardzo nam się spodobała:

Podoba mi się Makarska Twoimi oczami
Co do plaż-trzeba od głównej plaży iść dość daleko w prawo (gdy stoimy twarzą do morza ), tam można znaleźć urocze zatoczki, czasem tylko na 2 ręczniki, gdzie można spokojnie poleżeć i odpocząć. Tam właśnie my chodziliśmy, choć nie aż na tak maleńką zatoczkę

Wielkie dzięki Elizasz za wskazówki. Muszę przyznać, że do tej pory nie mogę odżałować, że nie zrobiliśmy tam zdjęcia tej głównej plaży - ludzie byli tak poukładani ja sardynki w puszce. Jeśli ktoś z Was miałby takie zdjęcie to bardzo mile widziane.

A to jeszcze parę widoczków z Makarskiej:

Asiu , Twoje fotki z Makarskiej są zupełnie inne - na tych ostatnich prawie nie ma ludzi
To zupełnie inny obraz tego miejsca ( miejsc )


Co do duchów - kiedyś podczas moich bieszczadzkich "spacerów" rozbiłem namiot ( w kompletnych ciemnościach ) na terenie starego cmentarza . . .
Wszyscy spali spokojnie



Pozdrawiam
Piotr

Joanka23, fajna ta Twoja Makarska. Dwa razy byłam już bardzo blisko - Baśka Voda przecież o rzut beretem , ale jakoś tam jeszcze nie dotarłam.

Na razie patrzę na Makarską oczami innych forumowiczów

To nadrobiłam zaległości z baśniowej krainy...

...a mnie to się podobała Wasza jazda crobusem, no i ten brak rozkładu jazdy, który dla pani tambylczyni raczej nie był czymś niezwykłym

pozdrawiam

Ciekawe jak się schodzi na bańce po takiej drabinie ??

piotrf napisał(a):Asiu , Twoje fotki z Makarskiej są zupełnie inne - na tych ostatnich prawie nie ma ludzi
To zupełnie inny obraz tego miejsca ( miejsc )
Pozdrawiam
Piotr

Bo Aśka występlowała

Ja tam zawsze tłumy widziałam

Podoba się, podoba

piotrf napisał(a):Co do duchów - kiedyś podczas moich bieszczadzkich "spacerów" rozbiłem namiot ( w kompletnych ciemnościach ) na terenie starego cmentarza . . .
Wszyscy spali spokojnie

Ja jestem ufny człowiek a Ty mi wyglądasz wiarygodnie, dlatego wierzę Ci na słowo i sama - czy tak faktycznie spokojnie nocą na cmentarzu jest - sprawdzać nie będę

sroczka66 napisał(a):... Dwa razy byłam już bardzo blisko - Baśka Voda przecież o rzut beretem , ale jakoś tam jeszcze nie dotarłam.

No patrz a ja myślałam, że to obowiązkowy punkt programu i każdy kto jest w pobliżu to tam ląduje - a poważnie to nie po to człowiek jedzie na wakacje, żeby latać jak "z piórkiem" - ja też wiele miejsc oglądam oczami innych mimo, że byłam blisko...

Tymona napisał(a):...a mnie to się podobała Wasza jazda crobusem...

Bo my takie monotematyczne jesteśmy...

Crayfish napisał(a):Ciekawe jak się schodzi na bańce po takiej drabinie ??

Na szczęście mnie ominęło, więc ciekawości nie zaspokoję. Bracia Chorwaci i tym razem mnie nie zawiedli - kierowca, ponieważ byliśmy na powrocie jedynymi pasażerami, zawiózł nas pod samą promenadę wiec schodzenie , ku rozczarowaniu mojego męża, zostało mi darowane

piotrf napisał(a):Asiu , Twoje fotki z Makarskiej są zupełnie inne - na tych ostatnich prawie nie ma ludzi

renatalato napisał(a):8O Bo Aśka występlowała

Ja tam zawsze tłumy widziałam

Zawsze są a tym razem nie było ... hmm... może na nasz widok pouciekali


Na plaży za to były tłumy - zapałkę ciężko by było wcisnąć

Elizasz napisał(a):Podoba się, podoba

Jeżeli chodzi o Makarską to Ty zdecydowanie możesz więcej powiedzieć, dlatego z przyjemnością do Ciebie zaglądam, bo mnie się tam też podobało