Podgora z plusem, czerwiec 2016

Wciągnęłam się, czekam na kolejny odcinek

Przyłaczę się i ja do sledzenia Twej relacji.

piekara114 napisał(a):

ewula91 napisał(a):A mi mąż nie pozwolił Po pierwsze dlatego, że jego samochodem jeszcze nie jeździłam, nie licząc krótkiej przejażdżki po wsi, na próbę. Po drugie na co dzień korzystam z jakby nie było mniejszego samochodu (peugeot), no a po trzecie... wątpił w moje umiejętności radzenia sobie za granicą

Skąd ja to znam tylko, ja jeżdżę samochodem codziennie i tymi małym i większymi także , ale mój Pan M. twierdzi, że "i tak kukałby czy dobrze jadę"...

A ja nie potrafię namówić żony do zrobienia prawka i muszę liczyć tylko na siebie za kierownicą

...lepiej późno niż wcale, jestem i już się stąd nie ruszam

również chętnie sią przyłączam

Witam
Miło mi, że tyle osób tu zagląda.
Zaraz wrzucę następny odcinek.

piekara114 napisał(a):Skąd ja to znam tylko, ja jeżdżę samochodem codziennie i tymi małym i większymi także , ale mój Pan M. twierdzi, że "i tak kukałby czy dobrze jadę"...

Ja też codziennie ale tylko do pracy, no i wiadomo jakieś bliższe trasy jak potrzeba. Ale on może widzi to przez pryzmat stereotypu baby
Albo sama też do tego doprowadziłam bo zawsze twierdziłam, że nie lubię jeździć dwupasmówkami ( co dopiero jakieś 4 pasy w Wiedniu ). Na co dzień nie jeżdżę po dwupasie i kiedy mi przyszło jechać pierwszy raz to nogi miałam jak z galarety mimo tego, że jak zdawałam na prawko to lekcje jazdy miałam po Tychach więc i musiałam dwupasem tam dojechać i w mieście też tam mają trochę takich dróg. Teraz już mi idzie lepiej już się tak nie boję jeździłam często do Katowic na uczelnię więc chyba trochę się oswoiłam. ( o dziwo znajomy, który jeździł ze mną stwierdził, że on mniej się boi jechać ze mną dwupasmówką niż po tych wiejskich drogach i że czasem ma migawki z życia przed oczami )

Dawigs napisał(a):
A ja nie potrafię namówić żony do zrobienia prawka i muszę liczyć tylko na siebie za kierownicą

Oj, nie wyobrażam sobie w dzisiejszych czasach żyć bez prawa jazdy.
Mnie rodzice wysłali jeszcze przed ukończeniem 18 lat (jakoś tak to było, że na lekcje już można było chodzić ale egzamin chyba dopiero po ukończeniu 18 można było zdawać, chyba, że ktoś miał wcześniej dowód tymczasowy, o ile dobrze to pamiętam). Głównie ze względu na dziadków, akurat trzeba było albo z dziadkiem albo z babcią jeździć na rehabilitację, więc mamuśka pędziła z pracy jak oszalała, żeby ich zabrać i zawieźć na odpowiednią godzinę. A tak to była ta myśl, że będę mogła ją odciążyć.
No i w końcu udało się zdać i bardzo się z tego cieszę. Teraz z mojej wsi się gdzieś ruszyć bez samochodu to jakaś masakra.

Na tej stacji Chemis, i przy tych ławkach, przez ostatnie trzy lata, też się zatrzymujemy na kawkę, a dzieciaki na małe co nie co

Dzień 2. Niedziela 05.06.2016 cz. 4

(Ciągnie nam się ten dzień, obiecuję poprawę. Następne dni będą krótsze, to znaczy nie poćwiartkowane )

Jedziemy dalej. Po chwili grzmoty już nie dochodzą z oddali a z całkiem bliskich nam odległości. Zaczyna też padać. Pięknie, a my musimy noclegu szukać. Jedziemy w stronę jezior, bo chcemy jak najbliżej znaleźć nocleg.

W planach było znalezienie pokoju na 2 noce, tak żeby cały jeden dzień poświęcić na spokojnie zwiedzanie Jezior Plitwickich a samochód móc zostawić u gospodarzy.

No to szukamy. U pierwszej gospodyni nic wolnego. Jedziemy bliżej, w zasadzie na najbliższą ulicę (Rastovacka czy jakoś tak). Pierwszy dom wolny, na dwie noce. 55 euro za noc. O nie, dziękujemy. Następny, na jedną noc – 50 euro. Dzięki.
Jedziemy dalej i szukamy ale na próżno – albo nikt nie otwiera albo tak samo drogo, nawet na końcu ulicy.
Wracamy się i ostatecznie po dłuższym czasie znajdujemy pokój. Właściciel pyta czy my z rezerwacji. No niestety nie. On pokój ma ale tylko na jedną noc, bo generalnie sprzedaje przez booking i na następną ma już rezerwację. Ok, dostosujemy się. Cena to 280 kun. Pytamy czy możemy zapłacić w euro ale odpowiada, że musiałby to poprzeliczać. Poszedł do żony i po paru minutach potwierdził to co wcześniej powiedział. Bierzemy! Idę do tej żony z dowodami. Wypisuje mi rachunek a na rachunku oprócz ceny w kunach także dopisana ręcznie cena w euro – 37e. Płacimy w euro i idziemy w końcu odpocząć.
Co ciekawe na rachunku mamy też opust. 60 kun drożej biorą za pokój rezerwowany przez booking.

Bierzemy prysznic, dojadamy resztki suchego prowiantu i w tym czasie zaczyna lać. Tak dość konkretnie. Do samochodu mamy jakieś 3 metry a Sebastian biegnąc po torbę zdążył cały zmoknąć :p
Po chwili jednak przestaje i wybieramy się na spacer.

Najpierw idziemy w stronę jezior bo po drodze widziałam fajny punkt widokowy. Wiem, że jest to dość daleko ale może się uda.



Po jakimś czasie jednak rezygnujemy i zawracamy. Spacer główną drogą, na której nawet nie ma jako tako pobocza to nie najlepszy pomysł.
Proponuję skręcić w boczną dróżkę w lewo, w górę.





W końcu ukazują nam się jakieś małe wodospady. Dochodzimy do młynu wodnego i... małego jeziorka
(nie wiem czy już tu kiedyś chodziłam chłopkiem google ale coś takiego mi się śniło. To znaczy coś podobnego. Wtedy we śnie trzeba było przejść kładką nad jakąś Niagarą ale domki na około też były, tak jak tu )









Idziemy dalej widocznym pomostem, (po którym jeżdżą też samochody ) i dochodzimy do jakiś małych wodospadów. Słychać, że dalej już nie są takie małe, ale niestety tego nie możemy zobaczyć.



Dalej droga pnie się w górę ale chyba kończy się na czyimś placu.
Zawracamy i idziemy już do naszego pokoju.

Zmęczeni padamy wcześnie, jutro długi dzień

A to trasa naszego dzisiejszego spaceru. 8,11 km W czerwonym kółku miejsce wyjścia, czyli nasz nocleg.


Czy jest jakiś sposób na pobieranie i wstawianie mapek z endomondo, tak żeby było w miarę widać o co chodzi?

elka21 napisał(a):Na tej stacji Chemis, i przy tych ławkach, przez ostatnie trzy lata, też się zatrzymujemy na kawkę, a dzieciaki na małe co nie co

My zjechaliśmy tam w poszukiwaniu gazu ale ławeczki nas zachęciły do chwilowego odpoczynku

To i ja się dopisuję

Lekcje odrobione...
W Podgorze nigdy, nie byłem choć wiele, razy przejeżdżałem przez nią, jednak były ważniejsze cele.

Przysiadam się...

Pozdrawiam
Krzysiek

Wrzesień 2015 to była Podgora - podobało mi się bardzo, więc klapnę sobie tutaj dla odświeżenia pamięci o niej

Bardzo szczegółowa relacja - fajnie
Też lubię jaskinie:)
Będę zaglądał

Czekamy dalej na Podgórę