Podgora z plusem, czerwiec 2016

Więcej zdjęć będę wrzucała tak jak leci na moje konto na picasaweb. Póki co mam tam dorzucone z jaskiń i ze spaceru po okolicach Jezior, czyli pierwszy dzień.
Gdyby kogoś interesowało to zapraszam
Jaskinie
Korana, Rastovaca

ewula91 napisał(a):

Beata W. napisał(a):
No cóż, wczesne wyjazdy na urlop mają swoje plusy i niestety też minusy

No niestety, chyba jak wszystko Ale powiem szczerze, że wcale nie żałuję wybranego terminu i te "minusy" jestem w stanie strawić
A już niedługo, pewnie po skończeniu swojej relacji, nadrobię te już napisane, zacznę czytać Wasze dopiero co rozwijające się i... będę przygotowywała plan na przyszłość chociaż jakiś zarys już mam w głowie

Ja bym już z chęcią pojechała a jeszcze muszę miesiąc czekać. Też kończę swoją relację z włoskiej majówki i biorę się za dogrywanie planu na Chorwację. A takie planowanie to przecież "prawie" tak samo fajne jak wakacje

Co do reszty zdjęć bardzo chętnie pooglądam.

Pozdrawiam

Zaległości nadrobiłam i teraz czekam na dalszy ciąg Twojej relacji. Mój wyjazd dopiero ostatniego sierpnia, więc już nie mogę się doczekac. Co prawda nie na Rivierę Makarską, tylko na camp Belvedere niedaleko Trogiru, ale w Tucepi stacjonowaliśmy w 2014 r.
Pozdrav

Swibon napisał(a):

ewula91 napisał(a):

Swibon napisał(a):czytam, oglądam, oglądam i czytam ... za 23 dni wyjazd do Podgory i już nie mogę się doczekać.
Super relacja

Dziękuję
Noclegi pewnie zarezerwowane?

Oczywiście że tak, już w październiku.

figusek napisał(a):U mnie wyjazd za 15 dni

Możliwe że gdzieś "wpadniemy na siebie". Twarze kojarzę z Twojej relacji także będę miał "oczy szeroko otwarte" .

Pewnie gdzieś na siebie wpadniemy zawsze możecie do nas zagadać

Beata W. napisał(a): A takie planowanie to przecież "prawie" tak samo fajne jak wakacje

Oj, to prawda najlepsze planowanie co i gdzie zwiedzić. Cała reszta, czyli którędy jechać, gdzie kupić winiety itd to mi szła opornie... Dobrze, że mam to już "odhaczone" na następny raz

agata26061 napisał(a):Zaległości nadrobiłam i teraz czekam na dalszy ciąg Twojej relacji. Mój wyjazd dopiero ostatniego sierpnia, więc już nie mogę się doczekac. Co prawda nie na Rivierę Makarską, tylko na camp Belvedere niedaleko Trogiru, ale w Tucepi stacjonowaliśmy w 2014 r.
Pozdrav

Ooo to pewnie w Trogirze będziesz często
Ja bym się chyba na campie nie potrafiła odnaleźć...

Czekam na kolejny odcineczek

ewula91 napisał(a):Ja bym się chyba na campie nie potrafiła odnaleźć...

Camp to nie tylko namioty. Agata pewnie domki wybrała Bungalowy na campie to fajna sprawa, masz wszystko pod rękę, a jednak domową swobodę i troszkę "ogródka" dla siebie.

piekara114 napisał(a):

ewula91 napisał(a):Ja bym się chyba na campie nie potrafiła odnaleźć...

Camp to nie tylko namioty. Agata pewnie domki wybrała Bungalowy na campie to fajna sprawa, masz wszystko pod rękę, a jednak domową swobodę i troszkę "ogródka" dla siebie.

No tak, tak, masz rację. Ale jakoś tak siebie w tym nie widzę... ;P poza tym camp mi się kojarzy z ludźmi dookoła a ja jednak wolę mieć pustkę. Wiem - pewnie da się znaleźć i takie miejsca, ale ja dalej (póki co) jestem na nie i chyba nie ma takiej rzeczy, która mogłaby mnie przekonać na tyle, żebym na następne wakacje rozglądała się za takim miejscem.
Może kiedyś będzie okazja sprawdzić na własnej skórze jak to jest, choćby na jedną noc. Na razie po prostu wydaje mi się, że źle bym się tam czuła.

Chociaż przyznam, że był taki czas kiedy powtarzałam, że pojadę w przyszłości do Chorwacji pod namiot (wtedy jeszcze mi się to wydawało najtańszą opcją i dlatego tak twierdziłam) na co mąż (wtedy jeszcze nie mąż) mnie wyśmiał, że przecież nawet jednej nocy w namiocie nie prześpię bo "co jak mi tu robak jakiś wejdzie???" tak to ze mną jest...

figusek napisał(a):Czekam na kolejny odcineczek

Zaraz wrzucę dokończenie dnia coś mi to opornie idzie ;D

ewula91 napisał(a):

figusek napisał(a):Czekam na kolejny odcineczek

Zaraz wrzucę dokończenie dnia coś mi to opornie idzie ;D

Miałem iść spać ale w tym wypadku poczekam

słoma79 napisał(a):
Miałem iść spać ale w tym wypadku poczekam

Dzisiaj tego za dużo nie będzie ale już ładuję zdjęcia

Dzień 7. Piątek 10.06.2016 cz. 2

Jak pisałam wcześniej, po obiedzie wybieramy się na spacer. Pogoda się poprawiła i nawet nieźle grzeje
Plaże w Podgorze puste, najwidoczniej ludzie pouciekali gdzieś z powodu wcześniejszego deszczu.

Robimy sobie sesję zdjęciową Po prostu chcę mieć w końcu chociaż jedno zdjęcie, którym się będę mogła pochwalić i nie narzekać na dziwny wygląd
No to mam takie moje ulubione
Proszę Państwa, oto ja!


Żadne inne nie nadaje się do publicznego udostępnienia

No dobra, może jeszcze takie z dzisiejszego spaceru...


Ale wracając do spaceru, jest pusto, jest ładnie



Po powrocie jeszcze relaksujemy się na balkonie, w końcu po to mamy ten urlop



A wieczorem wychodzimy w miasto z aparatem
Średnio nam te nocne zdjęcia wychodzą, nie bardzo wiem co i jak. Do tego towarzyszy nam coraz silniejszy wiatr i niektóre zdjęcia, pomimo użycia statywu i samowyzwalacza są baaaardzo rozmazane. Ale co zobaczyliśmy na własne oczy to nasze!

Idąc w stronę portu trafiamy na takie coś


co z drugiej strony miało półeczkę. Pewnie chodzi o to, żeby sobie postawić na niej aparat i zrobić samowyzwalaczem piękne zdjęcie na tle Podgory Niezły pomysł

A teraz takie moje co nieco














Po powrocie szybka kąpiel i do spania! Jutro znów wcześnie wstajemy

Dzień 8. Sobota 11.06.2016 cz.1

Na dzisiejszy dzień znów zaplanowaliśmy wycieczkę. Mamy dwa punkty do zobaczenia
Wstajemy więc wcześnie rano, wypijamy szybko kawę i przed 6:00 wyjeżdżamy z parkingu. Droga jest nam już znana – naszym pierwszym celem jest Omiś, przez który już przejeżdżaliśmy w drodze do Splitu.
Pogodę znów mamy średnią w drodze nawet troszkę kropi deszcz.

Zostawiamy samochód na darmowym parkingu za tunelem. O tej porze możemy sobie wybrać miejsce postoju
Wychodzę z auta i zastanawiam się czy nie lepiej przebrać adidaski na górskie buty, na co Sebastian stwierdza, że jego górskie i tak zostały w pokoju, więc on nie ma problemu.
„Jak to w pokoju?? To jak Ty chcesz iść w tych butach??” – pytam.
„Przecież mówiłaś, że idziemy na twierdzę! A nie w góry!” – odpowiada.
Oj… Już wiem jakie myśli za chwilę będzie miał w swojej głowie Trudno! Idziemy.
A naszym celem jest…


Pierwsze parę metrów nas przeraża


Stromo w górę po kamieniach, do tego miejscami masa mniejszych osuwających się kamyczków. Są momenty, że w zasadzie muszę się nieco wspinać Na szczęście można się poratować drzewami
Kilka metrów takiego podejścia i już czuję uda. Ściągamy te nasze wierzchnie okrycia, bo patrząc na niebo stwierdziliśmy, że lepiej wziąć kurtki…i koniec końców całą drogę taszczymy je w plecakach wraz z bluzami. Owszem jest chłodno, ale podejście wyciska z nas siódme poty i nieźle rozgrzewa. Wyglądamy tak ->

Ale przychodzi moment kiedy przed oczami pojawia nam się nasz cel


Ścieżka jest już przyjemniejsza ale do czasu… Dochodzimy do mini rozwidlenia – w lewo wąska ścieżka prowadząca między krzaki, trochę zarośnięta, w prawo…skały i na tych skałach oczywiście oznaczenie szlaku. Sebastian chce tam właśnie iść, no bo jak inaczej…? Ja za to się nie zgadzam. Przed oczami mam już obraz jak lecę z tych skał w przepaść. Robimy małe podejście po tych skałach ale rezygnuję. Do twierdzy nimi nie dojdę, zabiję się – to bardziej niż pewne.
Wybieram zarośniętą ścieżkę i przyjmuję na siebie rolę przewodnika Po chwili, mimo tego, że jest gorąco ubieram bluzę. Mam wrażenie, że już mnie całą obeszły wszystkie możliwe robaki. Pozbierałam trochę pajęczyn i to dlatego. W dodatku taka mi przyszła myśl, że nawet nie wiem o jakie rośliny się ocieram a swego czasu było głośno o barszczu Sosnowskiego, więc kto wie czy nie ma tu roślin o podobnych „właściwościach”…

Ostatecznie wychodzi na moje – dobrze, że wybrałam ścieżkę bo dochodzi ona do drugiej, tej prowadzącej od strony miasta i łatwo można dojść pod samą twierdzę, bez wizji śmierci.

Zaglądamy tu i ówdzie i wchodzimy do twierdzy.



Podobno płatna ale nikogo nie ma przy wejściu.
O niech Was to nie zmyli i nie myślcie sobie przypadkiem, że może akurat przed sezonem załapiecie się na darmowe wejście (ja oczywiście tak pomyślałam).
Wystarczy wejść dalej i już przemiła pani kasjerka, z pięknym uśmiechem na ustach wita Was słowami „Hello! You can buy a ticket here!”

No to kupujemy. 15 kun/os zgodnie z tabliczką. Rozmawiamy jeszcze chwilkę z panią, pytamy czy tak codziennie tu wchodzi. Wchodzi. Zastanawiamy się, o której musi wyjść, żeby dojść tu na 7.00 :O Ale na pewno wybiera łatwiejsze wejście, od strony miasta. I też o to wejście pytam, czy to prawda, że łatwiej nim zejść. Taki właśnie mieliśmy plan – wejść od strony rzeki bo jest gorzej a zejść do miasta.
(Schodząc zastanawiałam się głośno nad kondycją kasjerki, na co mąż zapytał czy nie zwróciłam uwagi ile ona papierosów wypaliła w czasie naszego zwiedzania. Bo on widział jak odpalała 3, jeden po drugim zanim jeszcze zdążyliśmy zejść :O)

A wracając do tematu szlaków to nie radzę przejścia „na odwrót”, albo po prostu odradzam schodzenie w stronę rzeki. Ostatecznie może się to zamienić w zjazd. Zresztą jeśli się nie mylę to pisała o tym dhmegi a nawet na YT można znaleźć jej filmik z tej wycieczki.

Kręcimy się jeszcze trochę po dole i wchodzimy na samą górę twierdzy podziwiać widoki.















Schodzimy, tak jak pisałam „łatwiejszą” ścieżką do miasta. No niby łatwiejsza ale nie lajtowa. Też trzeba uważać, żeby gdzieś nie podjechać.



W końcu docieramy do asfaltu! Nareszcie! Już mam dość tych kamieni.


Ale… na murku znajdujemy narysowany drogowskaz – Omiś w lewo. Patrzymy więc w to lewo i… nie… ciąg dalszy ścieżki!

Dzień 8. Sobota 11.06.2016 cz.2

Po jakimś czasie wychodzimy na drogę ale przezornie zaglądam czy nie ma gdzieś jeszcze tego typu zejścia. Nie ma! Idziemy już ulicą!

Przechodzimy obok cmentarza i kapliczki


I dochodzimy do centrum




Mijamy wejście na drugą twierdzę – Mirabella ale tym razem już sobie odpuszczamy. Sebastian zresztą stwierdza, że to ostatnia taka wycieczka na tym wyjeździe! (O, jeszcze się zdziwisz! )


Przechodzimy obok kościoła św. Michała



I uliczkami, cały czas prosto, kierujemy się w stronę rzeki.
Przez miasteczko w zasadzie tylko przelatujemy, co powoduje, że znów w myślach narzekam na męża bo nie chce mu się zwiedzać i smucę się z powodu znajomych, którzy niestety w tym roku nie mogli nam towarzyszyć – chociaż oczywiście ich rozumiem bo była to siła wyższa No ale gdyby była tu moja Magda wszystko wyglądałoby inaczej! Za rok…













Po 9.00 wsiadamy do samochodu i jedziemy do drugiego punktu.
Po drodze jeszcze zatrzymujemy się na dwa zdjęcia, chociaż miejsce z tymi najpiękniejszymi widokami na ujście rzeki Cetiny już minęliśmy…

Podgora nocą...
Chyba w tym roku podskoczymy do Omiša-> to ostatnio usłyszałam od swojego A.