Pod wulkanem bez bujania – Teneryfa 2018

Wróciliśmy tą samą drogą, niemalże 700 m w górę do głównej trasy TF-12 , aby zaraz zjechać równie krętą szosą wiodącą wąwozem Las Hubertas do poziomu oceanu.

Szkoda tylko, że widoczność wciąż nie była wymarzona .

Widok na El Suculum oznaczał, że byliśmy już blisko oceanu.

Gdyby nie udało nam się wykąpać na plażach koło Taganany, w planie rezerwowym była Playa de las Teresitas. Nie było jednak potrzeby zatrzymania się przy niej, pojechaliśmy więc zobaczyć ją z góry , z Mirador dos Playas. Widać z niego, zgodnie z nawą, dwie plaże (druga to Playa los Gaviotas), my jednakże skupiliśmy się na słynnej Teresce.



Aut przy plaży stało sporo, ale ze względu na długość złocistego półkola, nad wodą nadmiernego tłoku nie było.



Ładne miejsce, chociaż osobiście nie nazwałabym Teresitans najładniejszą plażą Teneryfy, a takim mianem często jest określana. Na pewno jest do dobre miejsce do kąpieli, osłonięte przed falami i morskimi prądami długim kamiennym falochronem. Drobniutki złoty piasek sprzyja opalaniu się na nim… Cóż z tego, że sztucznie nasypany? Ktoś w 1973 r. miał fantazję, przywieźć go ty………yle aż z Sahary!

Popatrzyliśmy jeszcze chwilkę, a potem pojechaliśmy dalej.
Trochę jednak było mi szkoda, że nie udało się na chwilkę zaglądąć jeśli nie na plażę, to chociaż do San Andrés.





Godzina, na którą byliśmy umówieni na przejęcie miejsca noclegowego na kolejne dwie noce, była jednak już blisko, pojechaliśmy więc na południe.

Fotka w stronę Faro de Abona…

Ostatnie dwa noclegi miały być niedaleko lotniska, gdyż powrotny lot mieliśmy w poniedziałek o 6:55. Pobudka musiała być o godzinie koszmarnej do wstawania, każdy więc kwadrans snu liczył się więc podwójnie .

Przegląd cen apartamentów we wchodzących w grę lokalizacjach nie był niestety dla nas korzystny, nie zamierzaliśmy bowiem wydać dużo. Musieliśmy się jednak pogodzić z tym, że i tak cena za noc będzie wyższa niż w San Marcos, a na szum oceanu utulający nas do snu raczej nie mieliśmy co liczyć, jeśli nie chcieliśmy się zrujnować. Zamiast szumu fal pewne były dźwięki nisko przelatujących samolotów, ale tego nie dało się uniknąć nawet przy wyborze drogiego noclegu.
Po analizie wszystkich za i przeciw, wybór padł na Arenas del Mar na obrzeżach El Médano, a konkretnie na Violeta Apartments, gdzie cena 4-osobowego apartamentu wynosiła 45 euro za jedną noc.

Na plażę zeszliśmy już o szarówce…



W oceanie wykąpaliśmy się po ciemku.

Potem jeszcze krótki spacer po najbliższej okolicy, gdyż do centrum El Médano iść nam się nie chciało. Niezbędne zakupy na miłe spędzenie wieczoru zrobiliśmy przecież wcześniej, zanim dojechaliśmy do Arenas del Mar.

Niedziela, 30 września

Ostatni dzień na Teneryfie… Dzień bez auta i bez wycieczek krajoznawczych, spaliśmy więc dłużej, niż zwykle . Śniadanie zjedliśmy dopiero około 9:30, potem poszliśmy na spacer do centrum El Médano.



Przeszliśmy ponad plażą La Pelada , ale zostawiliśmy ją sobie na popołudnie .



Początkowo musieliśmy niestety iść wzdłuż ulicy, na szczęście niezbyt ruchliwej.

W tle dojrzałam ładną latarnię morską.

piekara114 napisał(a):W tle dojrzałam ładną latarnię morską.

O ile dobrze pamiętam, to Tony pokazywał ją z bliska w której ze swych relacji z Teneryfy.

Na plażę zeszliśmy obok usytuowanego na cypelku hotelu Arenas del Mar.

(fotka z netu)

Długa playa de la Jaquita ciągnie się w stronę głównej części El Médano, łącząc się dalej z kolejnymi plażami.





Nazwa El Médano wywodzi się od hiszpańskiego słowa „los médanos” - wydmy. Aż takich wydm jak nad Bałtykiem oczywiście tu nie ma, ich namiastką jest pofalowany od wiatrów piasek na plażach .



Coś w rodzaju wydmy spotkaliśmy przy zejściu na plażę La Pelada znajdującą się w pobliżu naszego miejsca noclegowego.

Kolejny długi pas plaży, już przy zabudowaniach centralnej części miejscowości, to playa El Cabezo. Popularna wśród miłośników windsurfingu, gdyż często wieją tu silne wiatry, są wysokie fale… Miejsce raczej dla doświadczonych windsurferów, gdyż ze względu na silne prądy morskie nie jest tu zbyt bezpiecznie. Tamtej niedzieli jednak fale były niewielkie, wiec ujarzmiali je amatorzy, a nie zawodowcy.

dangol napisał(a):

piekara114 napisał(a):W tle dojrzałam ładną latarnię morską.

O ile dobrze pamiętam, to Tony pokazywał ją z bliska w której ze swych relacji z Teneryfy.

Niedaleko Faro de Abona pilismy pyszne winko w maleńskiem knajpce nad samym morzem w towarzystwie samych autochtonów z Poris de Abona https://www.cro.pl/hola-teneryfa-2-ad2018-t53555-315.html?hilit=abona#p1974879

Gdy doszliśmy na Punta del Médano, pojawił się widok na Montaña Roja .



Fajną wycieczkę na szczyt pokazał Tony, my odpuściliśmy zdobywanie Czerwonej Góry. Widok na nią towarzyszył nam przez długi czas, uznaliśmy że to nam wystarczy .



Na cyplu znajduje się taka oto piaskowcowa rzeźba.



Przystań i portowe molo...



(fotka z netu)

Mirador de Montaña Roja…







Moglibyśmy pójść na szczyt, gdyby nie żar lejący się z nieba…