Pod wulkanem bez bujania – Teneryfa 2018

Na górze spędziliśmy niemalże dwie godziny. Kolejka do zjazdu była krótka, wkrótce mknęliśmy do dolnej stacji Teleferico.





Wsiedliśmy do auta i pojechaliśmy dalej, tym razem TF-21 na północ.

dangol napisał(a):

Beata W. napisał(a):

dangol napisał(a): Pochwalisz się gdzie byliście

Miejsce zupełnie nieegzotyczne (chociaż skośnoocy turyści też tam bywają ), w Czechach. Być może pokuszę się o jakąś równoległą relację.

Fajnie u naszych sąsiadów. Byliśmy na weekend 1-listopadowy w Pradze i w drodze powrotnej w Aderspach

Hejka, no dobra, zjechaliśmy z wulkanu i co dalej?

tony montana napisał(a):Hejka, no dobra, zjechaliśmy z wulkanu i co dalej?

Jak to co? Zmieniamy grube ciuchy na letnie

Przy drodze było sporo punktów widokowych, ale przy tych bliżej wulkanu stało sporo aut, a my musieliśmy zatrzymać się w takim miejscu, żeby swobodnie zmienić odzienie z grubego na letnie. Udało to się przy Mirador El Alto de Guamaso, tuż za rozdrożem El Portillo, na którym odbiliśmy na TF—24 w kierunku La Esperanzy. Planowaliśmy wprawdzie zaglądnięcie do Centro de Visitantes, ale wówczas z pewnością zabrakłoby nam czasu na realizację tego, co było priorytetem na ten dzień.

Droga bardzo widokowa , można byłoby spędzić niemal cały dzień zatrzymując się przy kolejnych miradorach, a nie gonić przed siebie i patrzeć przez tylko samochodowe szyby.

Przystanek przy Mirador La Tarta...







A to sama Tarta, czyli wulkaniczny torcik .







Ostatnia fotka (ale już tylko przez szybę) z drogi zjazdowej...

Aby nie narażać się na błąkanie między drożyzną a bylejakością (jak w La Orotavie), obiad postanowiliśmy zjeść zanim dotrzemy do La Laguny. No bo kto wie, co tam mogłoby nas spotkać?

Pora obiadowa wypadła więc nam w La Esperanza. Do centrum miasteczka nie chcieliśmy zjeżdżać, postanowiliśmy zadowolić się jakąś restauracją przy TF-24, do wyboru jest ich tam kilka. Tyle, że my zdecydowaliśmy się na strzał, więc nie możemy być pewni, czy był najlepszy z możliwych . Na pewno jednak był dobry !



Auto zaparkowaliśmy przed marketem sieci Alteza, ale to jeszcze nie był czas na zakupy (były w planie, ale dopiero przed powrotem do San Marcos). Obok była restauracja „Las Cañadas”, ale karta dań nie przypadła nam do gustu (co oczywiście nie znaczy, że byłoby niesmacznie – szukaliśmy jednak czegoś innego ).

Poszliśmy więc na drugą stronę ulicy, do „ El Perenquén”, gdyż wszystko wskazywało na to, iż faktycznie dostaniemy tam dania typowo kanaryjskie .



Nasz rachunek wyniósł 14,80 euro, nasi przyjaciele zapłacili 21,30 euro.



Fajne było to, że większość z dań z menu można było zamówić tylko po pół porcji . Dzięki temu mieliśmy urozmaicenie, nie przejadając się zbytnio.

Queso asado (1/2 porcji – 3 euro) - Pieczony kozi ser z różnymi „mohosami” .





Garbanzas cochino negro (1/2 porcji – 4,50 euro) - Gulasz z ciecierzycy i mięsa z czarnej świni.



Chuleta (10 euro) - Kotlet z czarnej świni , porcja imponujących rozmiarów , ale Kapitan duży gość, to sobie z nią poradził



Escaldón gofio ( ½ porcji 3,50 euro) – Typowe danie rdzennych Kanaryjczyków czyli mięsny wywar wymieszany z gofio do konsystencji gęstej papki, są tam też małe kawałki mięsa (w tym przypadku z czarnej świni); podaje się to z kawałkami czerwonej cebuli , ja dostałam też z kawałkami koziego sera oraz mojo rojo





Pozostałe ceny: porcja pieczywka 0,5 euro od osoby, kieliszek białego wina 1,5 euro, piwo „Dorada” 1,40 euro, piwo bezalkoholowe (dla kierowcy) 1,40 euro…

Fajna knajpka, szczególnie te sery mi się podobają trzeba zanotować na przyszłość

Beata W. napisał(a): szczególnie te sery mi się podobają

Nie tylko wyglądały, także świetnie smakowały

Z pełnymi brzuchami pojechaliśmy spalić trochę kalorii podczas spaceru po La Lagunie.

San Cristóbal de La Laguna to pierwsze miasto na wyspie, jakie założyli Hiszpanie po zdobyciu Teneryfy w 1496 roku. Lagunę, która tu wtedy istniała i dała miastu nazwę, osuszono w 1837 r. Miasto aż do 1723 r. było stolicą wyspy.

Zabytkową starówkę La Laguny warto byłoby poznać dokładniej, no ale tak jak w przypadku La Orotavy, nie dysponowaliśmy wystarczająco dużą ilością czasu . Spacer był więc mocno okrojony, ale dobrze że w ogóle udało się tam być .



Być może udałoby się zobaczyć więcej, gdybyśmy znaleźli wolne miejsce parkingowe w okolicy Plaza de Adelantado… Skoro jednak nic z tego nie wyszło, pojechaliśmy „za strzałkami” na płatny parking na obrzeżach innej części starego miasta, konkretnie przy Calle Rodríguez Moure. Nie pamiętam, ile zapłaciliśmy, ale było niedrogo .



Wkrótce byliśmy przy Calle San Agustín, jednej z najładniejszych uliczek La Laguny.
Fajnie byłoby przejść przez całą tę uliczkę… Może następnym razem? No bo ten piątkowy spacer był stanowczo za krótki.

Czekam na Waszą La Lagunę, moja była raczej sprintem zaliczona głównie pomnik naszego papieża

Beata W. napisał(a): moja była raczej sprintem zaliczona głównie pomnik naszego papieża

My może niezupełnie sprintem (cóż, z wiekiem człek śpieszy się powoli ), ale też niezbyt dużo zobaczyliśmy. Przy pomniku byliśmy

Augustianie przybyli na Teneryfę wkrótce po podboju wyspy przez Hiszpanów. Klasztor zaczęli budować już na początku XVI w., prace ostatecznie zakończono około 1560 r.





Na początku XVIII w. mieścił się tu pierwszy uniwersytet na Wyspach Kanaryjskich, przekształcony w 1846 r. na gimnazjum. Obecnie w dawnym klasztorze znajduje się tu publiczna szkoła oraz kulturalne centrum edukacji Instituto de Cabrera Pinto.

Kościół San Agustín został zrujnowany podczas pożaru w 1964 r., ale być może kiedyś będzie odbudowany ?.

(fotka z netu )

Widok na Calle Nuñez de la Peña …



Poszliśmy ciut dalej Calle San Agustín, na zdjęciach poniżej widać kaplicę oraz dawny szpital Matki Bożej Bolesnej (Nuestra Señora de Los Dolores). Szpital założono w 1515 r., był pierwszym w mieście miejscem charytatywnym. Obecny wygląd to efekt gruntownej przebudowy w XVIII w. Budynek szpitalny mieści teraz bibliotekę publiczną.





Balkon domu znajdującego się mniej więcej naprzeciwko kompleksu Los Dolores.



Widok na tę część Calle San Agustín, którą sobie odpuściliśmy (wiem wiem, warto było pójść jeszcze dalej, przynajmniej do już widocznego do pałacu biskupiego Casa Salazar)…



Dużo ładnych fotek z ulicy San Agustin oraz innych miejsc w La Lagunie, zobaczycie na przykład w relacji Mikeee. Zwiedzania Miachała miało również ten plus, iż zaglądnął do wielu zabytkowych wnętrz (u nas tego całkowicie zabrakło), no i pokazał nam to na zdjęciach .
Fajnymi zdjęciami z La Laguny podzielił się z nami również tony montana .

W sumie to szkoda, że byliśmy najedzeni (na szczęście nie byle jak, lecz godnie lokalnymi daniami ), gdyż w La Lagunie miejsc na rozkosze podniebienia było bardzo dużo. Trwała też jakaś akcja propagująca kulturę kulinarną miasta, za niewielką kwotę można było spróbować tutejsze tapasiki (niektóre lokale miały naprawdę wielkie wzięcie wśród mieszkańców La Laguny, niewątpliwie więc turysta też byłby zadowolony ).