Pod wulkanem bez bujania – Teneryfa 2018

Było jednak tak ładnie, że kąpiel przestała być istotna , zwłaszcza że był to przecież dopiero początek dnia .

Gdy wróciliśmy do auta, na parking zajechało właśnie kilka samochodów. Mieliśmy szczęście, że udało nam się dotrzeć do basenów w momencie, gdy prawie nikogo tam nie było .
Obawialiśmy się jedynie o to, jakim cudem uda nam się minąć z kolejnym zjeżdżającym autem? Zatoczki-mijanki wprawdzie są, ale niezbyt gęsto umiejscowione…
Niepotrzebnie martwić się na zapas, idealnie wpasowaliśmy się w czas, gdy nikt do Charco del Viento nie zjeżdżał .

Moglibyśmy podjechać do kolejnych naturalnych basenów ( Charco de la Laja w San Juan de la Rambla), ale raczej było pewne, że ocean i tam nie wdziera się do „kałuży”...
Zgodnie więc uznaliśmy , że pora na „lądowy” punkt programu .

Takie naturalne baseny lawowe przy fali bywają niebezpieczne dla pływaków
Ja kiedyś nieźle nogę odrapałem na skale i cud że tylko na tym się skończyło

tony montana napisał(a):Takie naturalne baseny lawowe przy fali bywają niebezpieczne dla pływaków
Ja kiedyś nieźle nogę odrapałem na skale i cud że tylko na tym się skończyło

My na szczęście przykrych doświadczeń nie mamy , zwyciężył rozsądek

Było oczywiste, że musimy odwiedzić jakieś miejsce winiarskie . Upatrzone (a właściwie podpatrzone u Makłowicza) mieliśmy dwa w pobliżu El Sauzal: muzeum wina La Casa del Vino La Baranda (w swej relacji pokazywał je Mikeee) oraz bodegę Monje. Początkowo myślałam, iż uda nam się zaglądnąć do obu (a pomiędzy wizytami wpaść na jakąś orzeźwiającą kąpiel), ale po raz kolejny potwierdziło się, że czas nie jest z gumy.

Pierwsza miała być rodzinna Bodega Monje usytuowana na wysokości około 600 m n.p.m., tam więc wkrótce byliśmy .





Przed zwiedzaniem piwnic winiarskich, obowiązkowo musiała być kawka , gdyż godzina młoda już nie była. Zasiedliśmy na tarasie z widokiem na Teide i winnice





Zamówiliśmy barraquito oraz (dla porównania) saperoco. To drugie było ciekawsze, chociaż różnice między nimi nieznaczne. Szczerze mówiąc, to barraquito wypite wcześniej w innych miejscach smakowało tak jak tutaj saperoco, więc nie mam pojęcia, w czym rzecz? Może więcej likieru ? A może tylko tyle, że całkiem na północy wyspy pod dwoma nazwami występuje to, co na południu pod jedną?

W winiarni kawka ? Wino będzie ?
To są dopiero fajne winnice

pozdrawiam, Michał

majkik75 napisał(a):W winiarni kawka ? Wino będzie ?

Będzie , będzie... Zazwyczaj degustacja jest na koniec ziwiedzania .
Oczywiście, mogliśmy zacząć od wina , ale nie chcieliśmy drażnić kierowcy.
Kawka była zresztą niezbędna, żeby dodać nam energii na cały dzień. Gdybyśmy zaczęli od wina, zapewne cały plan na ten dzień diabli by wzięli . Nie twierdzę, że byłoby ta jakieś wielkie nieszczęście , gorzej gdyby pojawił się problem, jak wrócić do San Marcos?

Bodega Monje została zbudowana w 1956 r. ( zmodernizowana w 1983 r.), ale rodzina Monje wytwarza wina od połowy XVIII wieku . Rodzinna pasja winiarska przekazywana jest z pokolenia na pokolenie, obecny właściciel Filip Monje to przedstawiciel piątego pokolenia winiarzy w tej rodzinie.

Monje to ważny producent wina na Teneryfie. Zwłaszcza z czerwonych odmian listán negro i negramoll, ale uprawia się tu także inne szczepy winorośli (listán blanco, tintilla, marmajuelo, verijadiego, bastardo i moscatel), w związku z czym rozmaitość butelkowanych win jest tu spora. Około 150 tys. butelek rocznie to całkiem niezły wynik .
Winorośl ma tu doskonałe warunki do wzrostu – dobra wulkaniczna gleba, słońce i delikatna odświeżająca morska bryza… No i upraw nie zniszczyła tu (tak jak na kontynencie pod koniec XIX w.) filoksera…



W Monje można oczywiście ograniczyć się do spróbowania kieliszka (a najlepiej kilku ) wina, ale najlepiej połączyć to ze zwiedzaniem przedsiębiorstwa, na co oczywiście zdecydowaliśmy się jednogłośnie . Opowieści i spacer zajmują około 1,5 godziny, na koniec jest degustacja.



Jedynym mankamentem (jak dla mnie, bo języki obce nie są moją mocną stroną ) był fakt, że oprowadzająca pani opowiadała po angielsku. Ciekawie i dużo, lecz trochę się w tym pogubiłam... Na szczęście sam proces produkcji wina nie jest mi obcy, więc jednak coś tam zrozumiałam . Gorzej byłoby, gdyby wszystko było po hiszpańsku .

A jakie winko tam serwują?
Z ciekawości jaki koszt takiego zwiedzania? Nidy o czymś takim nie myślałam.... Szkoda, że nasz młody za młody na kierowcę...

piekara114 napisał(a):A jakie winko tam serwują?
Z ciekawości jaki koszt takiego zwiedzania? Nidy o czymś takim nie myślałam....

Wina są tam różniaste...
Zwiedzanie "na sucho" to 5 euro od głowy, z degustacją oczywiście więcej. Będzie o tym, jak już dostaniemy kieliszki
Generalnie, ceny dość wysokie. W Muzeum Małmazji w Icod degustacja wychodziła znacznie taniej. A najtańsze, na jakich bywaliśmy , to na czeskich Południowych Morawach

Bo ja półsłodkie lubię

Na początku ogląda się pomieszczenie ze starymi dębowymi beczkami, w których wino dojrzewa, dalej są nowoczesne urządzenia.















Oprócz oglądnięcia sprzętu winiarskiego, zobaczyliśmy także fajnie zrobiony film „Dźwięk wina” o wszystkich etapach jego powstawania, zaczynając od ręcznej uprawy winorośli na stromych kamienistych terenach.

piekara114 napisał(a):Bo ja półsłodkie lubię

Takie też mieli

Ale bezchmur Wa się trafił z widokiem na Teide, w zimie z kolei to nie jest tak o to łatwo - nad Teide często wiszą chmury