Po trochu i po łebkach, czyli pod namiot do Grecji - 2011.

Sighishoara. Cóż można jeszcze o niej napisać po tylu prezentacjach innych osób? Po prostu wkeję kilka zdjęć z tamtego dnia.

Dzień był na prawdę ładny. Ciepły ale nie duszny.






Ciekawe czy ojciec Tepesza mieszkał tu przez te kilka lat?


Dom ojca...


Wieża zegarowa














Szkoła zaczyna się od schodów...




Przyszły szkolniak na schodach szkolnych


Oto i ona?






















już sam nie wiem, czy to brama Krawców, czy Szewców, czy też innego cechu...






Robimy kółeczko wokół starówki i wracamy przed dom ojca Vlada - Vlada






Powrót na Dolne Miasto




Po powrocie na nieoznakowany parking, a raczej plac, za wycieraczką mam "mandat" za niezgłoszenie się do parkingowego. Jaki parkingowy!? Gdzie? Podchodzi do mnie gość ubrany trochę jakby po policyjnemu i coś tłumaczy pokazując na innego pana w kamizelce biegającego za samochodami z bilecikami parkingowymi w ręce.
No kurcze... 10 leji za niezgłoszenie się do parkingowego, a 1,5 leji za każdą godzinę, czyli 3 leje gdybym się zgłosił.

Zgłosiłbym, gdybym wiedział! Wyciagam z kieszeni papierowe pięć leji daję mu i pytam "no problem?". "No problem" odpowiada facet zabierając "mandacik" zza wycieraczki, a wkładając bilecik parkingowy ze skasowaną jedną godziną parkingową.. ale się obłowił... w przeliczeniu na nasze pięć złotych minus 1,5 złotego za bilecik.... no chyba, że ten mój to był taki przechodni, wtedy zarobił całe pięć złotych .

Ciąg dalszy to przejazd pod góry Fagaras przez miejscowość Agnita. Ta trasa to dla mnie kwintesencja Transylwani.

Pozdrawiam

Wreszcie poukładali te kamienne chodniczki
I to jak widzę wszędzie
Od razu inaczej miasto wygląda...
Ludzi tylko jakoś mało, dobrze trafiliście.

PS. Chłodnicę mam wymienioną

Pozdrawiam

Witam.

Widać, że bruk jest staro-nowy.
Przeszły mi kiedyś przed oczyma chyba Wasze zdjęcia z rozkopanymi uliczkami. Teraz ani śladu.

Ludzi rzeczywiście mało. To był poniedziałek, chyba okolice południa, jeszcze czerwiec, więc nie było tłoku. Tak na prawdę spotkaliśmy tylko jedną zorganizowaną wycieczkę. Schodami już niewielu osobom się chciało wychodzić, więc część górną zwiedzaliśmy praktycznie sami.

Chłodnica wymieniona, więc możecie ruszać! Kiedy?

Pozdrawiam.

Czytam jak zwykle, z przyjemnością.

Patrząc na napisy na "wesołym cmentarzu" ten rumuński jest wyraźnie "włoskowaty". A brzmi też włoskopodobno ?
A z autochtonami jak się najlepiej dogadać - angielski, niemiecki, na migi ?

Te bramy po drodze (w Tarnówku jest jedna szeklerska), między okręgami administracyjnymi i słupki drogowe - miłe urozmaicenie trasy.
Cerkwie tez robią wrażenie - wielkie i z drewna.

Napisz jak dzieci znosiły taką zwiedzana podróż ?
Chętnie bym się wybrał, ale już słyszę ... marudzenie .

Cześć Wojtku.

Dla mnie, lingwinistycznej nogi, rumuński to pomieszanie włoskiego, łaciny i w malutkim stopniu któregoś ze słowiańskich, gdyż na przykład wyraz potwierdzający "tak" w rumuńskim to po prostu powszechnie nam znane "da". Język brzmi dosyć ciekawie i dźwięcznie, ale nie jest tak "erotyczny" jak włoski

Kilka razy zmuszony byłem pytać o drogę i starsze osoby pokolenia rodziców, próbowały tłumaczyć jakby po niemiecku.
Bardzo zdziwiony byłem, kiedy zaczepiona przez nas w Syhocie Marmaoskim grupka młodzieży ni w ząb nie umiała słowa w angielskim a i na mapie nie umieli się odnaleźć. W zasadzie po kilku chwilach to my powiedzieliśmy im, gdzie (na mapie) skręcić w dolinę Izy.

Co do dzieciaków, to pierwszy dzień był najgorszy, ostatni najlepszy .
Ze starszym (6 lat) nie było żadnych problemów, młodszy (2,5) potrzebował trochę czasu.
Starszy interesuje się już flagami, nazwami miast, i potrafi w samochodzie sam znaleźć sobie zajęcie i tyko kilka razy usłyszałem denerwujące mnie bardzo; "Kiedy dojedziemyyyy...?"
Młodszego interesują tylko czekolada, żelki, buma (czyli guma Maoam)... i trzeba trochę samozaparcia. Przyznam, że raz mocniej puściły mi nerwy.
Natomiast w czasie życia biwakowego byłem pozytywnie zaskoczony naszą dwójką.

Pozdrowienia.

Teraz kilka zdjęć z trasy robionych głównie przez szybę samochodu.
Zdjęci z drugiego aparatu.
Może nie są najlepszej jakości, ale oddają trochę tamten nastrój i klimat i przypominają naprawdę ciekawą drogę przez Transylwanię od Bistrity do Gór Fagaras przez Sighisoarę, Agnitę i Cincu (dziś malutka osada a kiedyś jeden grodów tworzących Siedmiogród)











Targu Mures


Dwuęzyczne tablice informacyjne




















ciąg dalszy będzie.

Pozdrawiam.

Dla mnie rumuński brzmi "romańsko" , ale jednak niepodobnie do żadnego z zachodnich języków. Byłem zaskoczony jak bardzo spodobała mi się ta mowa, nigdy wcześniej jej nie słyszałem a okazała się najmilsza dla ucha z wszystkich słyszanych w ostatnich latach po raz pierwszy. Chorwacki, albański, bułgarski, grecki.... po dłuższym czasie męczą i wręcz drażnią, rumuński nie. Wieczorami włączaliśmy sobie nawet samochodowe radio (czego w zasadzie nigdy nie robimy) by posłuchać wiadomości czy rumuńskich piosenek

Transylwania - kościoły warowne, Maramuresz - drewniane cerkwie i bramy, ludzie na ławkach przed domami i kobiety w szerokich spódnicach, Bukowina - malowane (albo i nie) monastyry, gdzieniegdzie piękne starówki.... a do tego prawie wszędzie góry..... w Rumunii jest na co popatrzeć i co robić

Interseal napisał(a):Chłodnica wymieniona, więc możecie ruszać! Kiedy?

Nie tylko chłodnica..... lata i kilometry lecą
Ale jesteśmy dobrej myśli i już za tydzień z małym hakiem - kierunek GR

Pozdrawiam

Dnia trzeciego w Rumunii ciąg dalszy

Kierujemy się prostpadle na południe. W miejscowości Voila włączamy się do drogi nr 1 w kierunku Sibiu.

Naszym zamierzeniem jest przejechanie trasą Transfogarską i zanocowanie w okolicy jeziora Vidaru lub niżej, gdzieś wzdłuż rzeki Agres. (czyli realizacja wczorajszych planów)

Widoki z drogi coraz lepsze.











Skręcamy na drogę nr 7C.



miejscowość Cartisoara


Wspinamy się delikatnymi serpentynami.


... aż w końcu zaskakuje nas niemiła niespodzianka:


Zakaz ruchu i informacja, że zamknięte... Kurrrrcze!

Z ciekawości próbuję się dowiedzieć dlaczego... no i wiem, że wszyscy na przydrożnych jarmarkach wiedzą, ale nie umieją mi przekazać

a co tam... luka w barierach... startujemy, co będzie to będzie.



C.D.N

Witaj przygodo, napięcie zaczyna rosnąć.

Droga jakby zamknięta, ale normalnym autem przejedzie ...
Ciekawe jaki C.D.

Nie nakręcajcie się Chłopaki Droga jak droga, a zamiast przygody smutek i żal i trochę kilometrów do nadskoczenia .

Pozdrowienia.

Witam
Jeśli można to dołączam się do czytania relacji
ps. przepraszam ale bez pytania już czytałem

pelkin1971 napisał(a):Witam
Jeśli można to dołączam się do czytania relacji
ps. przepraszam ale bez pytania już czytałem

Jasne, dołączaj!




Pierwsze przeszkody. Czyżbyśmy trafili na wiosenny redyk?!
Pasterze nas olewali, tylko młodzi chłopcy próbowali gwizdać i przeganiać owce. Któryś ze starszych baców coś na nas krzyczał i z gestykulował, że trasa zamknięta.








Kamyk wygląda na dość świeży...


















Pierwszy etap za nami. Droga jest szybka, łatwa i przyjemna. Widoki piękne. Szkoda, że nie przejedziemy całości... tylko, że nie wiemy gdzie i kiedy trzeba będzie zawrócić. Na dole pisało coś o Balea Lac, a to już dość sporo.

Droga zaczyna się szybciej podnosić na krótszych odcinkach i gęstrzych serpentynach.





Trochę śniegu na jezdni... czyżby wyżej droga była jeszcze zasypana?


















Droga nadal łatwa i przyjemna. W kilku miejscach kilka przewężeń ze względu na zalegający śnieg. W jednym miejscu zwężenie do jednego pasa - droga obsunięta.
Kilkadziesiąt zakrętów za nami. Mocno zaległo mi w uszach, prawie nie słyszę młodszego dzieciaka, którego nie interesują widoki, ale Actimel w lodówce .

cześć Mariusz

Pozwolisz, że się cichutko dosiądę?
Jak zwykle niesamowite zdjęcia i relacja pozwalająca się rozmarzyć
Oko Szefa przymknięte więc będę śledziła ciąg dalszy wycieczki z wygodnego fotela... z tylnej kanapy

Pozdrawiam