Po trochu i po łebkach, czyli pod namiot do Grecji - 2011.

Interseal napisał(a):Noo.... na tym etapie relacji nie będziesz miał z tym problemu.

Pozdrawiam.

To taka zachęta/prośba do wstawienia jeszcze kilku zdjęć.


Pzdr

Witam!

Wróciłem z wakacji i nadrabiam zaległości (uff, sporo tych relacji ). Gratuluję zgrabnych opisów i bardzo dobrych fotek! Pozdrawiam

Krzychooo napisał(a):Witam!

Wróciłem z wakacji i nadrabiam zaległości (uff, sporo tych relacji ). Gratuluję zgrabnych opisów i bardzo dobrych fotek! Pozdrawiam

Dzięki Krzychooo

Mam nadzieję, że wakacje jak poprzednio udane i że poczytamy o nich jak poprzednio.

Pozdrawiam.

I ja dziękuję za relację!

Synów masz super dzielnych! Zarówno starszy jak i młodszy! - proszę im przekazać! Ja z podziwem patrzyłam na te Wasze wakacyjne wędrówki i przebyte kilometry!

Żonie dziękujemy za wyrozumiałość, a Tobie, że tak się uwijałeś przy tej relacji! Żadnych przestojów - a to rzadkość! Co zaglądnęłam na forum to zawsze coś nowego już było u Ciebie do poczytania. Szkoda, że koniec...

Interseal napisał(a):Jutro po raz kolejny idę do "swojej Pani prowadzącej" i być może bardziej stanowczo usłyszę, że takie wycieczki to już w moim przypadku nie za bardzo są wskazane.

I jak? Trzymam kciuki!
Ja tam wierzę, że ten Olimp jeszcze przed Wami! Tylko chciał, żebyś z dwoma chłopakami przyszedł a nie z jednym

Pozdrawiam!

Joanka23 napisał(a):I ja dziękuję za relację!

Dziękuję za Twoją obecność.

Joanka23 napisał(a):Synów masz super dzielnych! Zarówno starszy jak i młodszy! - proszę im przekazać! Ja z podziwem patrzyłam na te Wasze wakacyjne wędrówki i przebyte kilometry!

Dzięki. Przekażę.

Joanka23 napisał(a):Żonie dziękujemy za wyrozumiałość, a Tobie, że tak się uwijałeś przy tej relacji! Żadnych przestojów - a to rzadkość! Co zaglądnęłam na forum to zawsze coś nowego już było u Ciebie do poczytania. Szkoda, że koniec...

Uwijałem się, gdyż pogoda była na pisanie sprzyjająca. Wiem, że jak tylko zrobi się lepiej nie będę miał zbyt wiele czasu na zaglądanie tutaj.
Zresztą nie lubię relacji przeciągać. Trochę się zapomina z czasem. Nie robię notatek.

Joanka23 napisał(a):I jak? Trzymam kciuki!

... a no tak... nie wiadomo co jeszcze.. tylko krwi mi upuszczają

Dziś przypomniał mi się stary dowcip:
"Przychodzi Pani do lekarza: Panie doktorze niech mi Pan zrobi EKG, po ostatnim tak dobrze się czułam..."

Pozdrawiam.

Mały suplement i pytanie.

Poniżej kilka zdjęć gór Fagaras w Rumunii. (zdjęcia zapożyczone od towarzyszy wyjazdu)

Wklejam bo mam pytanie do Wojtka Franza, o ile jeszcze tu zagląda... czyli, czy znajdę tutaj to czego szukam - czyli Moldoveanu.
Wiem jestem upierdliwy.















Pozdrawiam.

I ja dziękuję za relację !
Przeczytałem z wielkim zainteresowaniem pozdrawiam

Dzięki za relację ale nie lubię jak się kończy

good trip Interseal.

piotrf napisał(a):Dziękuję za piękną relację Mariuszu

Dziękuję Piotrze.

piotrf napisał(a):Strach pomyśleć jaką ekipą będziecie za kilka lat , gdy Twoi chłopcy podrosną , a zaszczepieni wędrowaniem po górach ( nie tylko ) , trenując od najmłodszych lat wspólnie zaczniecie planować wyjazdy . . .
Pewnie zaczytamy się w relacji ze zdobywania "Dachu Świata"

.... no troszkę Cię Piotrze poniosło ... ale fajnie i miło czyta się takie zdania.

Pozdrawiam.

armar napisał(a):I ja dziękuję za relację !
Przeczytałem z wielkim zainteresowaniem pozdrawiam

Dzięki za zainteresowanie i pozdrowienia.

pelkin1971 napisał(a):Dzięki za relację ale nie lubię jak się kończy

Jak wszystko. Koniec tej jest nadzieją na poczatek kolejnej.

Pozdrawiam.

Monte Christo napisał(a):good trip Interseal.

Dzięki Hrabio.

Po tygodniowej przerwie związanej z "chlupaniem" wody w jeziorze mazurskim dotarłem i ja do końca Twej opowieści.
Podziwiam i troche zazdroszczę. Z mojej strony zawsze brakowało mi odwagi na takie eskapady właśnie ze względu na dzieci. Zawsze gdzieś jakaś obawa o nie była hamulcem.
Chyba teraz bardziej cywilizowane czasy są i tych obaw mniej ?
Teraz znów się chyba rozleniwiłem w formach wypoczynku. Choć po spędzeniu dobrych kilku obozów harcerskich w czasach PRLu o rozkapryszeniu tą właśnie formą (namiot) przy współczesnych technologiach u mnie nie ma mowy.
Dzięki i pozdrawiam - Romek.

Dzięki Romek.

W naszym przypadku obawy także się pojawiały. Dotyczyło to głównie nas - rodziców, czy poradzimy sobie z dzieciakami pod namiotem, z tymi przeprowadzkami, brakiem stałego miejsca, pełnymi dobami spędzanymi na wolnym powietrzu. Przepakowywaniem. Rozbijaniem namiotu podczas gdy dzieciaki baraszkują lub koniecznie chcą "pomagać"... itp. Myslę, że zdaliśmy egzamin na "dostatecznie". Wiele rzeczy wyszło w trakcie. Wiele trzeba następnym razem poprawić. Zmienić.
Dla dzieciaków ten wyjazd to była wielka przygoda, pomimo tego, że tak mało poświęciłem czasu na przygotowanie, że tak wiele było niedociągnieć, a czasem nerwów.

Jak piszesz - czasy się zmieniają. Czy ma to wpływ na bezpieczeństwo przy takim sposobie spędzania urlopu? Kurcze nie wiem, to był nasz pierwszy taki wyjazd.
Podnoszone głosy znajomych, którzy na wieść o planowanej trasie krzywili się i kręcili nosem pytając "Rumunia!? Nie boicie się? Z dziećmi!? Pod namiot!?" puszczaliśmy raczej bokiem.
Dla większości postawienie znaku równości pomiedzy Romem a Rumunem to coś naturalnego i nie ma dla nich różnicy - stąd ich obawy, z niewiedzy i uprzedzeń.

Przyznam, że dziś trochę niechętnie myślę o spędzeniu kolejnych wakacji w jednym miejscu. Na jednej kwaterze.


Na Mazurach byłem kilka razy, zawsze jednak w tym samym miejscu - w Sorkwitach koło Mrągowa. Wspomnienia piękne, choć i zatrważające (to tam mało się nie utopiłem, wysepka wydawała się tak blisko). Dziesięć lat już stukneło od ostatniego pobytu. To były trzy takie sezony po dwa tygodnie, przerywniki, kiedy w wakacje udało mi się wyrwać. W pozostałe zawsze pracowałem.
Fajne czasy.

Pozdrawiam.

P.S. Mój numer drugi z listy rumuńskich melodii