... po roztańczonej Mazowsza krainie ...

napisał(a) **weldon** » 11.10.2012 10:31

Przejdźmy do kolejnych epizodów.

Jak to się zdarza, Niemcy i ich kumple, zamiast się grzecznie poddać i wycofać, za cichym przyzwoleniem towariszczi zza Wisły, rozpoczęli ostre starania o odbicie miasta.

Początkowo kiepsko trafili

Nawet wprowadzenie wunderwaffe pod postacią odrzutowych ibermenszów ...

Nie zrobiło na chłopakach większego wrażenia.

Zresztą i tak, zaraz, paliwo mu się wyczerpało

cdn.

napisał(a) **mariusz-w** » 11.10.2012 10:45

Powtórzę raz jeszcze ... super te Twoje zdjęcia relacje !

Oglądam z ciekawością, choć jakoś nigdy do takich inscenizacji jakiegoś specjalnego "pociągu" nie miałem !

Pozdrawiam.

napisał(a) **Vjetar** » 11.10.2012 10:53

longtom napisał(a):chyba tu na forum też niedługo na barykady przyjdzie nam wyjść.

Wierzę z całego serca, że kulturalni ludzie zawsze się dogadają i nie będzie takiej potrzeby

Rozmach, skala, realizm - inscenizacja robi wielkie wrażenie.
Ładnie to pokazujesz Piotrze.

napisał(a) **weldon** » 11.10.2012 10:58

Tych defilad to kilka jeszcze było.
Niektóre udokumentowane, niektóre wątpliwe ...

2 sierpnia defilada oddziału Kolegium A Kedywu, defilada na Czerniakowie, prawdopodobna, zaraz obok miejsca, w którym staliśmy, na placu Krasińskich, defilada "Zośki", 15 sierpnia, w dniu święta Wojska Polskiego ... Podobno wątpliwa i na pewno wiadomo o wieczornicy, która z tej okazji odbyła się wieczorem na ulicy Odyńca.

Były jeszcze dwie. Te już odbyły się naprawdę.

5 października - defilada kapitulacyjna.
Gen. Komorowski został powitany przy rozebranej barykadzie przy Politechnice, przez gen. Chruściela.
Stamtąd pomaszerowali do, nieistniejącego już dziś pomnika Sapera, gdzie czekał oddział osłonowy KG AK.

Obrazek

Powitani przez mjr. Fischera, odebrali honory od oddziału osłonowego, który złożył następnie broń.
Tymczasem gen. Chruściel i Pełczyński odbierali defiladę 72. pp.
W tej kolumnie byli także gen. Kossakowski, Sawicki i Skroczyński. Przy pomniku Sapera zaczęto składać broń.

I ostatnia: 9 października - defilada oddziałów osłonowych (kompania D baonu "Kiliński" i kompania KeDywu Kolegium "C", razem około 170 ludzi), które na mocy umowy kapitulacyjnej zostały w mieście do 9 października.

Wówczas to na czele defilady szedł poczet sztandarowy z biało-czerwoną flagą, za nim 10-osobowy oddział z szablami, kordzikami i bagnetami, a za nim reszta.
Defilada odbyła się tylko przed oficerami niemieckimi.

Ale wróćmy na plac inscenizacji ...

Nazajutrz po defiladzie, 7 sierpnia, rozpoczął się trwający ponad dwa tygodnie bój o Starówkę.

21 sierpnia niemieckie dowództwo było zmuszone przyznać, że: „Polscy bandyci w Warszawie walczą fanatycznie i zaciekle. Uzyskane przez własne oddziały rezultaty po trzytygodniowej walce są nikłe, mimo wsparcia licznych najnowocześniejszych rodzajów broni”

Tydzień później meldowano, że własne oddziały są „bardzo zmęczone i zużyte”, podczas gdy Polacy „walczyli zaciekle i wytrwale, a ich opór nasilał się”.

Wprowadzając nowe siły i broń ciężką, Niemcy zastosowali taktykę "spalonej ziemi".

Okrążona i odcięta od innych punktów oporu dzielnica bezustannie bombardowana przez niemieckie lotnictwo (a wystarczyło wysłać ze dwa myśliwce :roll:

), skazana została na całkowitą zagładę.

Auto pancerne

Jedyną droga ewakuacji stały się warszawskie kanały, a do ewakuacji, oprócz żołnierzy, trzeba było przygotować również rannych oraz cywili.

Staliśmy niedaleko włazu, którym 1 i 2 września 1944 ewakuowano do Śródmieścia i na Żoliborz około 5 300 powstańców, więc siłą rzeczy, kolejny pokazywany epizod musiał wiązać się z tym miejscem ...

cdn.

napisał(a) **weldon** » 11.10.2012 11:03

Jacek S napisał(a):Rozmach, skala, realizm - inscenizacja robi wielkie wrażenie.
Ładnie to pokazujesz Piotrze.

Robi i, co najważniejsze, w wielu przypadkach opiera się to o grupy zapaleńców.

Wiem, że dostać się do takiej grupy nie jest łatwo, bo oprócz stroju jak najbardziej wiernego realiom, broni, a przecież często również konia, czy pojazdu, trzeba wykazać się wiedzą na temat okresu który chce się rekonstruować i mieć czas na pracę nie tylko tu, na polu rekonstrukcji, ale również na spotkaniach z kombatantami, na prace z młodzieżą, na utrwalanie i porządkowanie miejsc związanych z historią.

Nie wszyscy się nadają

Tak, gwoli ścisłości, to ja widziałem, powiedzmy, jedną trzecią wszystkich wydarzeń, ponieważ w okolicy utworzono trzy barykady, stanowiące scenę wydarzeń, a więc miałem wgląd tylko w to, co się działo na jednej z nich.

Ale i tak wystarczyło

Dzięki

napisał(a) **weldon** » 11.10.2012 11:05

mariusz-w napisał(a):Powtórzę raz jeszcze ... super te Twoje zdjęcia relacje !
Oglądam z ciekawością, choć jakoś nigdy do takich inscenizacji jakiegoś specjalnego "pociągu" nie miałem !

Dzięki

napisał(a) **weldon** » 11.10.2012 11:27

Cóż, przejdźmy do tych mniej przyjemnych epizodów.

Właz jeden, ludzi około 40 tysięcy, w tym wielu rannych, pierwszeństwo mają żołnierze, w dodatku zdrowi, zdolni poruszać się w ciężkich kanałach ...

Zarządzona przez płka Wachnowskiego, mało znanego dowódcę Grupy Północ wojsk walczących w powstaniu, nieudana próba przebicia się powstańczych oddziałów górą (przebił się jeden oddział - dowodzona prze "Andrzeja Morro" kompania "Rudy" z batalionu "Zośka") spowodowała, że jedyna drogą ewakuacji stały się kanały.

Jak wspomniałem, pójdą tylko zdrowi

W momencie ewakuacji powstańcy uznani już byli przez rząd w Londynie jako pełnoprawni żołnierze Polskich Sił Zbrojnych. Dawało to nadzieję, że Niemcy będą przestrzegali w stosunku do jeńców i do ludności zasad Konwencji Genewskiej.

Co prawda sami ranni Niemcy, przebywający w powstańczych szpitalach przestrzegali przed wywieszaniem flag z krzyżem jako oznakowania szpitali, ponieważ tak, jak we wrześniu, również teraz były one chętnie brane za cel przez niemieckich lotników, ale nadzieja pozostawała.

Ani inscenizacja, ani nawet opowieści, jakie czytałem, nie oddadzą tego, co się działo w te dwa dni wokół włazu, do którego nie dopuszczano tych tysięcy ludzi, ani tego, co czuli żołnierze, którzy dostali rozkaz ewakuacji i pozostawienia swoich bliskich.

Niemcy nie zgodzili się na ewakuację rannych oraz ludności cywilnej.

Po przejściu żołnierzy do Śródmieścia, Starówka pozostała bez obrony. Na łasce Niemców.

Morowe panny zostały przy rannych.

Nieliczni, którzy jeszcze dali radę unieść broń nie potrafili zatrzymać oddziałów atakujących ze wszystkich stron.

cdn.

napisał(a) **weldon** » 11.10.2012 11:55

Na Starówkę weszły oddziały nazistów.

Tam, gdzie jeszcze nie weszły, nadal trwały naloty, burzące kwartał oraz mordujące znajdujących się tam bezbronnych cywili i rannych.

W początkowym okresie, mimo, że na Starówkę weszli żołnierze z osławionych oddziałów Grupy Bojowej Reinefarth'a, z osławionymi rzezią na Woli bandytami i kryminalistami Dirlewangera, pomijając kilka sporadycznych przypadków Niemcy zachowywali się dość poprawnie.

Po kilku godzinach sytuacja się zmieniła. Nie wiadomo, czy była to decyzja Renefahrt'a, czy działał w porozumienie z von dem Bachem-Zelewskim, ale Niemcy przystąpili do likwidacji powstańczych szpitali oraz do rozprawy z pielęgniarkami i lekarzami oraz z ludnością.

Długo by opisywać. Jakby ktoś był zainteresowany, to polecam wspomnienia Pani Gruszczyńskiej.

Po zajęciu dzielnicy Niemcy wymordowali większość rannych, a cywilów, wśród mordów i gwałtów wypędzili z miasta, a sami kontynuowali "walkę" z pustymi już murami, kolumna Zygmunta, zwalona w czasie ewakuacji, Zamkiem Królewskim, burzonym od 8 września, czy, jak to miało miejsce 4 września, rozjeżdżając czołgami Grób Nieznanego Żołnierza.