.png "Legenda")
Zdaje się, że Woka więcej by mógł o tym powspominać
******************************************
Pogrzebałem sobie ostatnio w szufladzie i okazało się, że ona całkiem przyjemnie pojemna jest
Mariensztat jest z marca i także samo z marca wygrzebałem ...
A jakże - Uniwerek. Trochę o nim zapomniałem, ale teraz sobie przypominam, że dziewczyny u lekarza były, czy na innych zakupach, a ja, akurat przypadkiem mając przy sobie aparat, wdepłem za bramę Uniwersytecką.
Teraz to nie za bardzo, ale niedługo rok akademicki się zaczyna, więc pewnie pójdę sobie laski pooglądać
, to i coś więcej na temat budynków i wydziałów tam znajdujących się napiszę, a teraz tak krótko i pobieżnie - streszczenie historii szkoły.A więc szkoła pierwszy raz otwarta była 19 listopada 1816 roku, kiedy to działalność rozpoczął Królewski Uniwersytet Warszawski, założony z inicjatywy Stanisława Kostki Potockiego i Stanisława Staszica za zgodą cara Aleksandra I, a we współpracy między innymi z Wawrzyńcem Surowieckim.
Pierwszy raz, bo otwierano ją jeszcze kilka razy
Drugi raz otwarcie nastąpiło w 1857 roku, ponieważ niedługo po przemianowaniu uczelni na Uniwersytet Królewsko-Aleksandrowski (1830) studenciaki wdały się w bójkie z carskimi żołdakami (w ramach powstania listopadowego) i taki im wp...dziel spuściły, że car siem obraził i szkołę zamknąć kazał.
Po klęsce Rosji w wojnie krymskiej, we wspomnianym 1857 roku, otwarto Akademię Medyko-Chirurgiczna, która w 1862 roku przekształciła się w Szkołę Główną Warszawską.
Oczywiście zaraz, w ramach represji po powstaniu styczniowym, w którym znów carskim nasze uczelniaki za skórę zaszły, uczelnię zamknięto (1869), a w jej miejsce powołano Cesarski Uniwersytet Warszawski, uczelnię, która miała stać się narzędziem rusyfikacji polskiego społeczeństwa.
Ździebko im ta rusyfikacja nie wyszła, bo, mimo, że językiem wykładowym stał się język rosyjski, to uczęszczający tu studenci, z których 70% stanowili Polacy, oprócz nauki wykorzystywali szkołę przede wszystkim do spotkań w ramach organizacji patriotycznych.
Później, tak koło 1905, to już w ogóle zrobiły się jaja, bo uczelnia została prawie całkowicie zbojkotowana przez Polaków, których udział wśród studentów spadł do 10%, zaś dotychczasowi studenci wyjeżdżali natomiast na inne uniwersytety. Uczelnia zaczęła powoli tracić swój prestiż.
W 1915 w ogóle, uniwersytet, w ramach ewakuacji wojsk rosyjskich przed Niemcami, przeniesiono do Rostowa nad Donem
Niemcy nakazali wznowić prace szkoły, tym razem z językiem polskim, jako wykładowym, ale to znów nie do końca się naszym podobało i z powodu wystąpień patriotycznych w 1917 roku zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim zostały czasowo zawieszone.
Ponowne wznowienie nauki nastąpiło już w wolnej Polsce, w 1918 roku.
Uczelnia szybko zdobyła europejski poziom, profesorowie i studenci przybywali z odległych terenów. Na początku lat 30. XX wieku szkoła stała się największym polskim uniwersytetem.
Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 roku senat uczelni zadecydował o przemianowaniu uczelni na "Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie".
Hitlerowskie Niemcy zamknęli uczelnię kolejny raz. Kampus główny przy Krakowskim Przedmieściu został przekształcony w koszary wojskowe, a biblioteka stała się instytucją dostępną tylko dla Niemców.
Mimo likwidacji uczelni i grożącej karze śmierci za nauczanie uniwersytet prowadził tajne nauczanie. Wielu studentów było jednocześnie żołnierzami podziemia. Ogólnie w wyniku II wojny światowej uczelnia poniosła bardzo duże starty, życie straciło 63 profesorów, a budynki i zbiory uczelni zostały zniszczone w 70%.
Zaraz po wojnie nowe władze komunistyczne były nieprzychylne odbudowie całkowicie zniszczonego uniwersytetu, jednak dzięki uporowi profesorów, którzy przetrwali II wojnę światową, nauka została reaktywowana już w grudniu 1945 roku, kiedy to do studiów przystąpiło 4 000 studentów.
Koniec spaceru i tej skróconej historii
Chyba muszę wrócić, ale to tak, żeby same puste mury nie stały dookoła
Pozdrawiam
.png "Weteran")
.png "Koneser")
.png "Cromaniak")
