Po prostu PELOPONEZ

No i wreszcie tam dotarliście ... .

Buber napisał(a):No i wreszcie tam dotarliście ... .

Nareszcie.
Zupełnie nie rozumiem dlaczego dzień 21 lipca 2019 w relacji trwał prawie miesiąc...

22 lipca 2019
Odontotos - koleją przez góry


Kolej na kolej.

Skoro zaplanowaliśmy krótki pobyt w okolicach Kalavryty, nie godziło się pominąć słynnej kolei górskiej na trasie Diakofto - Kalavryta. Bilety zakupiliśmy już kilka dni wcześniej przez Trainose, skorzystaliśmy jednak z ich aplikacji na telefon o tej samej nazwie, która dawała 10% zniżki na wszystkie bilety. Ponieważ dostępne były także zniżki dla uczniów / studentów i dzieci, w efekcie koszt był nieco niższy niż się wcześniej spodziewałam:
dorosły 8,60E w jedną stronę
student / uczeń 6,40E
dziecko ( u nas 10 lat) 4,30E
Co w sumie za nasze 2+2 w obie strony dało 55,80E.
Tanio nie jest, ale jak tu nie przetestować takiej kolejki?

Przy zakupie biletów wybiera się miejsca - najlepiej na samiutkim początku lub końcu pociągu, żeby mieć dobry widok na trasę. Strzałka przy rysunkach wagoników pokazuje wtedy kierunek jazdy, jednak fotele ustawione są zarówno przodem jak i tyłem do niego (te na samym początku tyłem).
W wyniku skomplikowanych procesów myślowych, momentów zawahań i zbędnego kombinowania (pominę szczegóły ) podczas podróży w obydwu kierunkach mieliśmy widoki w tę samą stronę. Za to zdążyliśmy zabukować miejsca na końcu / początku składu, co było ok.

Jest już 10.17 w Kalavrycie, zatem wsiadamy do pociągu i ruszamy do Diakofto.



Wąskotorowa kolej zębata łącząca wybrzeże Zatoki Korynckiej z Kalavritą w górach Aroania to obowiązkowy punkt programu dla odwiedzających Grecję miłośników kolei. Na uwagę zasługują nie tylko widoki z okien, ale także nietuzinkowy tabor zabytkowy i współczesny. Warto poświęcić czas na zapoznanie się z nią, choć obecnie dotarcie do Diakopto transportem publicznym potrafi nastręczyć trudności.
Decyzję o budowie linii grecki rząd podjął w roku 1889. Po prowadzonej przez włoskich i francuskich inżynierów budowie linię otwarto w roku 1896. Jej pierwotnym głównym przeznaczeniem był transport minerałów do portu nad Zatoką Koryncką, planowano też wydłużenie linii do położonej dalej na południe stolicy Arkadii Tripoli. Trudne warunki terenowe, w tym bardzo duża różnica wysokości bezwzględnej między punktami końcowymi linii (720 metrów), wymusiły poprowadzenie toru w niekonwencjonalny, a zarazem trudny dla budowniczych sposób. Pociągi pokonują po drodze 6 tuneli, przejeżdżają po rozpiętych wysoko nad górską rzeką Vouraikos mostach (40 konstrukcji stalowych i 9 kamiennych), w kilku miejscach przeciskają się po bardzo wąskich półkach i pod nawisami skalnymi. Malowniczość trasy i niezwykłość jej przebiegu czyni dziś kolejkę jedną z największych atrakcji turystycznych tej części Grecji.
(...)
Szerokość toru to 750 mm. Na trzech odcinkach odznaczających się szczególnie dużym nachyleniem zastosowano dodatkową szynę zębatą (kolej wykorzystuje urządzenia systemu Abta). Prędkość maksymalna wynosi 20 km/h na odcinkach zębatych i 40 km/h na adhezyjnych. Pokonanie 22,3-kilometrowej trasy zajmuje około godziny. W dni powszednie na linii kursują trzy pary pociągów, w weekendy są uruchamiane dodatkowe dwie.
Warto zwrócić uwagę na obsługujący linię tabor. Od 2009 r. są to cztery dwukierunkowe, ale wyposażone w drzwi tylko po jednej stronie zespoły trakcyjne produkcji Stadlera. Wcześniej przez pół wieku królowały tu jednostki produkcji francuskich zakładów Billard i Decauville, a przed 1958 r. - parowozy. W trójczłonowym pojeździe do przewozu pasażerów służą wyłącznie człony sterownicze. W środkowym, krótkim segmencie mieści się agregat prądotwórczy, zasilający elektryczne silniki trakcyjne. Pojazdy zaprojektowano tak, by ułatwić podziwianie krajobrazu na zewnątrz - służą temu m. in. przezroczyste ściany między przedziałem pasażerskim a kabiną maszynisty, pozwalające na śledzenie trasy poprzez przednią szybę.
https://www.rynek-kolejowy.pl/wiadomosc ... 83285.html

Na początku jest trochę monotonnie, a trasę uatrakcyjniają tylko piesi na torach...



...ale im głębiej wjeżdżamy w wąwóz, tym ciekawiej się robi. Zdjęcia będą od razu z podróży w obydwie strony, bo w sumie na to samo wychodzi... Niestety, fotki tylko przez szyby - wagony były klimatyzowane (jak dobrze! ), nie mogliśmy otwierać okien.

































Wrażenia? Pozytywne. Chociaż ze środka pociągu zupełnie inne niż przy oglądaniu w necie zdjęć samego pociągu przemierzającego wąwóz. Pewne rzeczy widzi się i czuje lepiej i ciekawiej, jak np. przejazdy przez tunele, a inne gorzej czy słabiej - np. jazdę nad przepaścią. Ale doświadczenie z pewnością jest ciekawe.









I tak dotarliśmy do Diakofto - ale to już całkiem inna bajka...

Danka, z jakiego przewodnika dajesz te cytaty?

piekara114 napisał(a):Danka, z jakiego przewodnika dajesz te cytaty?

Dałam link do źródła pod cytatem, jak zwykle.

Ups, nie zauwazyłam tego.... A miałaś jakiś książkowy fajny przewodnik? Ja mimo że korzystam z info z netu to lubię mieć przewodnik książkowy na dany region, a potem patrzeć na niego na półce

piekara114 napisał(a): A miałaś jakiś książkowy fajny przewodnik? Ja mimo że korzystam z info z netu to lubię mieć przewodnik książkowy na dany region, a potem patrzeć na niego na półce

Też lubię mieć książkowy przewodnik, zawsze zaczynam od niego, bo zawiera podstawowe informacje i jakby "punkty zaczepienia". Na Pelo miałam tylko taki ogólny po Grecji niestety, autorstwa niejakiej Wiesławy Rusin (Pascal, Itaka). Zamówiłam sobie też z Bezdroży "Ateny i Peloponez", ale mi się nie podobał, porażka. Jak dla mnie za mało szczegółów, niektóre ciekawe miejsca zupełnie pominięte, ogólny chaos. Ale z przewodnikami chodzi chyba raczej o to, żeby najważniejsze fakty było w jednym miejscu, a szczegółowe informacje zawsze mogę sobie znaleźć w necie i zachować jako plik lub wydrukować. Tak też zresztą robię, a książkowy przewodnik jest tylko wstępem i pełni raczej rolę porządkującą całość. Z internetowych stron najfajniejsza była mimo wszystko ta: http://www.whp.pl/category/peloponez

Właśnie, przewodnik mam w celu zapoznania się, rozeznania na spokojnie, na plażę i na półkę potem.
Bezdroży ja też nie lubię....

Tego blogu nie znałam, dzięki...

Książkowy przewodnik to podstawa , staramy się żeby to był Pascal , bo w nim są miejsca główne , a potem w necie wszystko co "wokół" i "po drodze do . . ." , i plan gotowy . Jego realizacja to już inna sprawa , bo przecież urlop nie jest z gumy , atrakcji jest zatrzęsienie , a na kiedyśtam też musi coś zostać

Bezdroża uwielbiam


Pozdrawiam
Piotr

Potwierdzam, że udało Wam się zrobić świetne zdjęcia. Z Diakopto rusza więcej osób niż do. Stąd było full luda chcących zrobić zdjęcia, poza tym nam ze smartfonów nie udało się zrobić z taką ostrością zdjęć, wyszły źle, strasznie trzęsło.
Dlatego tym bardziej doceniam

piotrf napisał(a): przecież urlop nie jest z gumy , atrakcji jest zatrzęsienie , a na kiedyśtam też musi coś zostać

No właśnie, to straszne wykreślanie z programu punktów, które jeszcze w trakcie planowania urlopu koniecznie miały być zrealizowane... Ale masz rację - coś powinno zostać na później, by dać nadzieję, że może jeszcze kiedyś tam choć na chwilę...

te kiero napisał(a):Potwierdzam, że udało Wam się zrobić świetne zdjęcia. Z Diakopto rusza więcej osób niż do. Stąd było full luda chcących zrobić zdjęcia, poza tym nam ze smartfonów nie udało się zrobić z taką ostrością zdjęć, wyszły źle, strasznie trzęsło.

Bardzo dziękuję. Większość naszych zdjęć robionych smartfonem też niestety nie wyszła, są rozmazane. Te robione aparatem nieco bardziej się udały.
Z Kalavryty do Diakopto jechaliśmy w ostatnim wagoniku - zupełnie sami. Tzn. bywał tam jeszcze konduktor. Z powrotem mieliśmy miejsca w pierwszym wagoniku i tam już było sporo osób.

Po Odontotos zostały miłe wspomnienia... na lodówce

te kiero napisał(a):Po Odontotos zostały miłe wspomnienia... na lodówce

Fajne!
Was też sprzedawcy wzdłuż deptaka w Kalavrycie uporczywie wciągali do swoich sklepików? Miałam wrażenie, że między przyjazdami kolejnych pociągów ulica była jak wymarła i wzbudzaliśmy jakiś dziwny alert w sklepach.

Tak dokładnie było jak piszesz, zaproszenie z poczęstunkiem, coś tam się kupiło, oprócz magnesów.

Koleją przez góry - takiej Grecji się nie spodziewałem
Fajnie było by przejść się tymi torami - gdyby pociąg nie kursował z powodu remontu ( na przykład )

Btw.
Ale "goniłaś bandę" podczas tych wakacji
Strategia
Za rok chcesz lecieć sama