Po prostu PELOPONEZ

Hydra pięknie i zachęcająco pokazana została właśnie zapisana

Buber napisał(a): nie wiem tylko czy stać mnie, na niebitą używkę quniopodobną, bo na funkiel nówkę pewnie nie za bardzo .

Trochę to trwało zanim skumałam ten slang...

Buber napisał(a): koty na pewno są cieczą, ale tylko tą rozlewającą - taki stan skupienia, kot wysoce akceptuje .
Przestrzegam wszystkich, którzy umieszczają koty w naczyniach (nawet w celach doświadczalnych) ... kot to zwierze pamiętliwe i gotowe zostawić część swojej cieczy w jakimś unikalnym miejscu .

Jedno się, a jak wiele zmienia...

te kiero napisał(a):Hydra pięknie i zachęcająco pokazana została właśnie zapisana

Dzięki. Na pewno warto tam zajrzeć, jeśli ktoś lubi takie klimaty.

Mikromir napisał(a):A są tam jakieś miejsca, których nie widziałeś?...

Jest ich całkiem sporo...

28 lipca 2018
Didyma - czyli dziury w ziemi...


W Metochi przez chwilę zastanawiamy się, którą drogą wracać do Drepano... Duszę w sobie w zalążku pomysł, żeby znów jechać wschodnim wybrzeżem i zajrzeć po drodze na Poros - skończyłoby się to rodzinnym linczem mojej osoby...
Decydujemy się wracać przez wnętrze półwyspu, a po drodze zajrzeć na chwilę do Didymy, pokazanej w relacji Agnieszki. Dwa zapadliska w ziemi (choć Mysza wolała uznać je za kratery ) są na tyle niezwykłe, że warto tam po drodze zajrzeć. Szczególnie, że po południu znów nadciągnęły deszczowe chmury...

Kierujemy się na kościół Agios Georgios w Didymie (dojazd oznakowany) i wkrótce docieramy do mniejszej i niezbyt dobrze widocznej z drogi dziury, która jest jednak ciekawsza niż jej siostrzane zapadlisko.
Schodzimy po schodkach...



Idziemy tajemniczym tunelikiem...





...i po chwili jesteśmy już w wielkiej dziurze. Zaraz na prawo od zejścia widać bizantyjską kaplicę Agios Georgios (Św. Jerzego)...









Za nią jakiś zbiornik na wodę?... No, może kiedyś, bo teraz to raczej zbiornik na śmieci...



Zaciekawieni, idziemy na lewo od wejścia do zapadliska w stronę kolejnej kaplicy...







Dobrze nam idzie, więc może uda się też obejść całą dziurę dookoła...





Fajna dżungla.



Oryginalne miejsce.

Spacerkiem zmierzamy jeszcze do sąsiedniego, dużego zapadliska...



...ale za dużo do oglądania tam nie ma - no, może jakieś ciekawe formacje skalne...





Tradycyjnie zaczyna kropić deszczyk, a dzieci wołają: do domu! Pora wracać. Let's call it a day.

mysza73 napisał(a):

Mikromir napisał(a):Tradycyjnie zaczyna kropić deszczyk, a dzieci wołają: do domu! Pora wracać. Let's call it a day.

U mnie też często wołali "do domu"

Bo Wy mieliście "dom" wypasiony - z basenem i widokiem. To ich nieco usprawiedliwia...
A moi to zupełnie nie wiem czemu... Że niby spacer po Hydrze w upale tak męczy?... Albo łażenie po dziurach?... Eeech...

Choć muszę przyznać, że Piotrek chyba trochę bakcyla podróżniczego musiał jednak łyknąć - trzeci dzień w nowej szkole, a on już zapisał się na wycieczkę górską z koła PTTK i negocjuje z nami sfinansowanie drugiej - do Rosji...

Mikromir napisał(a):...i negocjuje z nami sfinansowanie drugiej - do Rosji...

Co to za szkoła, że takie wycieczki? U nas w gimnazjum to dopiero w 3 kl. wychowawcy uda się wycieczkę zorganizować (nie liczę wycieczek do kina czy ogólnoszkolnych zielonych szkół)...

piekara114 napisał(a):

Mikromir napisał(a):...i negocjuje z nami sfinansowanie drugiej - do Rosji...

Co to za szkoła, że takie wycieczki? U nas w gimnazjum to dopiero w 3 kl. wychowawcy uda się wycieczkę zorganizować (nie liczę wycieczek do kina czy ogólnoszkolnych zielonych szkół)...

Państwowe liceum ogólnokształcące...
Wycieczka przedmiotowa z fizyki do ośrodka badań jądrowych... W zeszłym roku licealiści byli w szwajcarskim CERNie - mój pierworodny (też do tej szkoły uczęszczał) przegapił zapisy. Może młodszy kiedyś nadrobi tę stratę. Tradycyjnie wybrał mat-fiz.
A panią z SK PTTK mają suuuper! Jeszcze mnie uczyła geografii (bo z małżem tam chodziliśmy, taka tradycja rodzinna ). Regularnie średnio raz w miesiącu poświęca weekendy, żeby zabierać młodzież na piesze górskie wycieczki. I nikt jej za to nie płaci. Po prostu belfer z pasją, przewodnik z zamiłowania. Powinna dostawać wszelkie nagrody każdego kolejnego ministra edukacji.

Fajna szkoła

29 lipca 2018
Niedziela w Nafplio...


W niedzielę przyszedł czas na bliższe przyjrzenie się Nafplionowi.

Zaczęliśmy od niedzielnej mszy św. w parafii Przemienienia Pańskiego, gdzie od lat działa polski duszpasterz ks. Jerzy Chorzempa TChr. klik, klik, klik

Praktyczne info w parafialnej gazetce:


Kościół przypomina nieco meczet, bo w czasach okupacji tureckiej taką funkcję właśnie pełnił. Jego początki sięgają jednak dużo wcześniej, gdy w czasach Franków był tu klasztor franciszkanek. Paradoksalnie, niedługo przed wybuchem greckiego powstania z gruzów podniosła go wdowa po Aga-Paszy, Fatma, jako meczet na cześć zmarłego małżonka. W 1839 król Otto przekazał go greckim katolikom w dowód wdzięczności za pomoc w odzyskaniu wolności. Jego nazwa, wybrana przez samego króla, nawiązuje do metamorfozy Grecji od niewoli do wolności. Funkcjonuje nieprzerwanie jako katolicka parafia od oficjalnego otwarcia w roku 1840.

Przed 10.30 wchodzimy po schodkach do kościoła...





...i od razu za bramą widać polski akcent.



Widok stąd zacny...



Tablica na kościele upamiętnia powstanie katolickiej parafii:



Jednak kościół przypomina mocno meczet - kształtem budowli z zewnątrz, zaś we wnętrzu wciąż pozostały np. typowe nisze, gdzie niegdyś był koran.



Msza św. bardzo ciekawa, bo aż w czterech językach: po polsku, francusku (było sporo osób z Francji), włosku i trochę po grecku. Francuzi cudnie śpiewali. A potem ksiądz Jerzy zaprosił wszystkich na... wodę.



Pogadał z turystami...



Obejrzeliśmy kryptę przy kościele...





...i ruszyliśmy zwiedzać Nafplion - nieco mniej chaotycznie niż ostatnio.



cdn. (kiedyś )

mysza73 napisał(a):

Mikromir napisał(a):
cdn. (kiedyś )

Byle by to kiedyś było jutro

Chyba raczej na pewno nie całkiem...
Zarobiona jestem...

29 lipca 2018
Niedziela w Nafplio...


Stare miasto w Nafplio fajne uliczki ma, choć zupełnie inne niż Hydra. Zdecydowanie bardziej przypominają włoskie lub te z zachodniej Istrii - kolorowe tynki, bugenville tu i tam, kamienne schodki... W tym mieście o bardzo zmiennych losach widać wpływy zarówno weneckie, jak i tureckie... W końcu przechodziło nieraz w rąk do rąk, zanim po odzyskaniu niepodległości zostało na chwilę grecką stolicą.





Nad uliczkami wiszą kolorowe lampiony...



To ulica "sklepikowa" tzw. Megalos Dromos, czyli Vasileos Konstantinou...









Byłam zaskoczona dużą ilością zakładów szewskich i sklepów z ręcznie robionym obuwiem.



Dużo schodków tu i tam, biegnących od dolnego miasta w kierunku Acronafplii.









Całkiem tu nieźle... A przed nami jeszcze parę ważnych miejsc w Nafplio...

cdn.

Mikromir napisał(a):

Bardzo lubię w Chorwacji (zdaje się, że w Grecji też to mają) te ich ławeczki, krzesełka, stoliczki poustawiane w każdym zakątku. Nadaje to fajny klimat tym uliczkom czy schodkom. Podoba mi się

Mikromir napisał(a):Byłam zaskoczona dużą ilością zakładów szewskich i sklepów z ręcznie robionym obuwiem.

Grecja jest znana ze skórzanych butów, które podobno są świetnej jakości i co ważne bardzo wygodne i o modnym designie... To jedna z lepszych pamiątek z Gr... Na Krecie było tego pełno. W Chanii jest nawet jedna uliczka, gdzie sprzedawali tylko wyroby ze skóry: buty, sandałki, paski, torebki...futerka też się znalazły (te to dominują na Riwierze Olimp.)....