Po Pagu i Cresie przygoda nas niesie

...baaardzo lubimy Omis - za dnia, no bo te widoczki , zwłaszcza z wysokości twierdzy, a i nocą - mamy ulubioną knajpkę na głównym placyku

pozdr

Hej Agnieszko, dopiero zaczynam czytać, fajnie piszesz jak zwykle...

maslinka napisał(a):a my zaczynamy interesować się czymś, co szybuje nad naszymi głowami. Okazuje się, że mamy szczęście. Tuż po wjeździe na wyspę widzimy słynnego creskiego sępa płowego

Jesteś pewna że to nie był kondor chorwacki? Wtedy rzeczywiście mielibyście szczęście, i Fabiak też!

nomad napisał(a):Delfin i osa.

Zawsze lepiej niż osa i pająk, co się kiedyś mojej lepszej połówce a Twojej imienniczce przytrafiło jednego dnia na Hvarze

pzdr
k

janusz.w. napisał(a):...baaardzo lubimy Omis - za dnia, no bo te widoczki , zwłaszcza z wysokości twierdzy, a i nocą - mamy ulubioną knajpkę na głównym placyku

Szkoda, że nie tylko my lubimy Omis. Trochę za dużo tam ludzi... Ale i tak jest pięknie!

zawodowiec napisał(a):Hej Agnieszko, dopiero zaczynam czytać, fajnie piszesz jak zwykle...

Witaj, Kamilu! Fajnie Cię widzieć

zawodowiec napisał(a):Jesteś pewna że to nie był kondor chorwacki? Wtedy rzeczywiście mielibyście szczęście, i Fabiak też!

Wydawało mi się, że sęp... Ale może być i kondor Nie robi mi to wielkiej różnicy

zawodowiec napisał(a):Zawsze lepiej niż osa i pająk, co się kiedyś mojej lepszej połówce a Twojej imienniczce przytrafiło jednego dnia na Hvarze

O nie, tylko nie pająk! To ja już wolę delfina
A najlepiej sępa (albo kondora) i delfiina

Pozdrav

eeee jestem rozczarowany nie było przystanku na browarek w Omisu

Dobrze, że to nie Iwan i Delfin.

evil napisał(a):eeee jestem rozczarowany nie było przystanku na browarek w Omisu

Też mi tego brakowało

Jacek S napisał(a):Dobrze, że to nie Iwan i Delfin.

Iwan i Delfin to tylko w Makarskiej, na statku Makarski Jadran

Hej

Delfin rzeczny to rzadkość, więc Cetina nie przyniesie tamtej niespodzianki, ale kto wie na jaką przygodę rzeka Was poniesie.
Jak najbardziej jestem obecny.
Relacja od początku wspierana wiosłem, ale widzę, że zakończenie też będzie utrzymane w tym klimacie.

Delfin godny zapamiętania, osa mniej.

Pozdrawiam.

nomad napisał(a):Jak najbardziej jestem obecny.
Relacja od początku wspierana wiosłem, ale widzę, że zakończenie też będzie utrzymane w tym klimacie.

Witaj, Nomad! Cieszę się, że jesteś obecny
Obawiam się tylko, że trochę Cię rozczaruję... Wioseł już nie będzie, przynajmniej nie w naszych dłoniach. Będą natomiast piękne krajobrazy, do oglądania których właśnie zapraszam.


22 lipca (piątek) - Zielony odcinek

Zielono mi! - tak można powiedzieć, przejeżdżając przez dolinę Cetiny
Chcemy przyjrzeć się z bliska zielonej rzece, która oferuje mnóstwo atrakcji. Jedziemy do Radmanovych Mlinic, w którym to miejscu zwykle kończy się rafting. Na ładnym, zacienionym terenie znajduje się kilka restauracji i plac zabaw. Można stąd także popłynąć łódką w dół rzeki. Nie decydujemy się na to ostatnie, wolimy sami zagospodarować sobie ten dzień, pojechać Fabiakiem wzdłuż Cetiny, zatrzymując się tam, gdzie akurat przyjdzie nam na to ochota. Niezależność jest dla nas priorytetem

Ale póki co, zostajemy na chwilę w Radmanovych Mlinicach, żeby... napić się piwa Widzę, że niektórym forumowiczom brakowało tego w odcinku z Omiša, więc uspokajam, że w innym miejscu ugasiliśmy pragnienie Jednak zdjęć z kufelkiem nie będzie Zamiast tego będą inne

Wchodzimy na "dziedziniec" z restauracjami:





Wybieramy tę, przy której pływają pstrągi:



żeby obserwować akrobacje ryb :



Skaczą niemal bez przerwy. Dobrze się bawimy, patrząc na ich wyczyny i robiąc zdjęcia seryjne

Skoro jesteśmy nad Cetiną, kąpiel w rzece jest obowiązkowa! Woda... orzeźwiająca (bo ciepłą nie można ją nazwać) i oczywiście zielona :



Tuż obok miejsca naszej kąpieli ulokowali się panowie przewożący turystów łódkami:



Właśnie przepływa ekipa raftingujących:



Wkrótce ich przygoda się kończy. Wyglądają na bardzo zadowolonych i przez moment im zazdroszczę i żałuję, że jednak nie zdecydowaliśmy się powtórzyć raftingu...

Wybraliśmy, co wybraliśmy, nie ma co lamentować! Wsiadamy w Fabiaka i jedziemy zobaczyć, jak wygląda Cetina w innych miejscach.

Droga biegnie bezpośrednio przy rzece, jednak wkrótce zaczyna odbijać w górę. Wspinamy się wyżej i wyżej i na jakiś czas tracimy z oczu przedmiot naszych zainteresowań.
Ale okolica jest tak piękna, że nie martwimy się tym, tylko focimy :









Po kilku kilometrach droga ponownie prowadzi nas nad rzekę:



I znowu widzimy ponton z ekipą szczęśliwych ludzi. Tym razem znajdujemy się na początku trasy raftingu:



Najciekawsze miejsca (największe kaskady) minęliśmy, jadąc górą. Trzeba by jakąś sprytną dróżką tam dojechać, ale stwierdzamy, że to nie ma sensu (nie wiadomo, czy taka istnieje i czy Fabiak dałby radę, bo terenówką to on nie jest ), bo przecież widzieliśmy te kaskady z bliska, z pontonu 3 lata temu

Jedziemy dalej i docieramy do imponującego mostu, który robi na nas duże wrażenie:



Po jego lewej stronie Cetina płynie bardzo wartko:



podczas gdy z prawej strony woda jest leniwie stojąca:



Przejeżdżamy przez most na drugą stronę rzeki i podziwiamy cudne widoki:



Zbliżenie mostu:



Droga wznosi się coraz wyżej. Jak na chorwackie możliwości, jest dosyć szeroka, ale kręta:



Dojeżdżamy do miejscowości Kostanje. Znowu nie mogę się oprzeć widokom - wychodzę z samochodu i pstrykam:





Może trudno w to uwierzyć, ale im dłużej będziemy jechać tą drogą, tym ładniej będzie...
Ale o tym w następnej odsłonie relacji.

maslinka napisał(a): ale im dłużej będziemy jechać tą drogą, tym ładniej będzie...

sprawdzimy

pzdr

maslinka napisał(a):Obawiam się tylko, że trochę Cię rozczaruję...

Trochę

Ja już jestem mocno rozczarowany... tym, że tak daleko kiedyś mnie wywiało, żeby doświadczyć co to są odcienie zieleni.
Dopiero tutaj zrozumiałem, co to znaczą barwy zieleni (obóz szkoleniowy Rambo do dzisiaj nie wiem, gdzie się jednak on ukrywa ).
Trzy lata temu zdobywałaś kolejne kursy (rafting-szkoła przetrwania) i jesteś lepiej wyszkolona niż ja.
Po tylu pobytach masz doskonałe rozpoznanie terenu.

Faktycznie miejsca piękne i dlatego też rozumiem dlaczego Chorwacja ze swych objęć Cię nie wypuszcza.
To co przedstawiają wszyscy (łącznie zebrani) w temacie Chorwacji daje możliwość dysponowania olbrzymią wiedzą i to mnie nie dziwi.
Patrząc tylko na Twoje relacje, jako wspomnienia jednej osoby, to trzeba przyznać, że bardzo wiele zobaczyłaś do tej pory, ale też i dużo z tego ofiarowałaś.
I mocno wspierasz forum swoim udziałem.

A co Należało Ci się.

(Fajnie zabrzmiało, ale nie o to chodziło w tym zwrocie, chociaż w tej Chorwacji to Ci się faktycznie do tej pory należało... na tych plażach )

Pozdrawiam.

Kurcze, ja już zapomniałam, że na wakacjach byłam, praca własna i szkoła synka tak wciągnęły, a tu relacja dalej się rozwija!
Dużooooooooooooo do nadrobienia mam........

longtom napisał(a):

maslinka napisał(a): ale im dłużej będziemy jechać tą drogą, tym ładniej będzie...

sprawdzimy

No to pora sprawdzić!

nomad napisał(a):A co Należało Ci się.

Skoro tak, to dzięki

Myślę, że jednak mało mi się należało , bo my zdecydowanie więcej zwiedzamy i łazikujemy po okolicy niż leżymy

Elizasz napisał(a):Kurcze, ja już zapomniałam, że na wakacjach byłam, praca własna i szkoła synka tak wciągnęły, a tu relacja dalej się rozwija!
Dużooooooooooooo do nadrobienia mam........

Gdybym nie pisała relacji, pewnie też bym już zapomniała, że jakieś wakacje były...
Wrzesień jest dla mnie w tym roku wyjątkowo intensywny.
Ale przynajmniej mogę sobie powspominać

Zapraszam na... przedostatni odcinek


22 lipca (piątek) - Ciąg dalszy Cetina Tour i ostatni chorwacki wieczór

Obiecałam, że będzie jeszcze ładniej, no to proszę :





Nie możemy się nie zatrzymać. Zostawiamy Fabiaka i biegniemy w stronę punktu widokowego:





Trzeba uważać, bo droga kręta, pobocze wąskie lub w ogóle go nie ma, a niektóre auta pędzą jak szalone. Pewnie te widoki to dla mijających nas kierowców nic nowego. My jesteśmy zachwyceni, bo piknie jest! Zresztą zobaczcie sami. Ujście Cetiny i jej odnoga:



Zbliżenie:



Okazuje się, że nie jesteśmy tu sami - pewna pani wpatruje się morze tak wytrwale, że aż skamieniała :



Mam zdjęcie z koronczarką w Pagu, mam i nad Cetiną :



(Bo to podobno koronczarka jest Tak głosi tabliczka obok pomnika.)

Można by tu siedzieć i siedzieć, ale mamy jeszcze trochę planów na dzisiejszy dzień. Zostawiamy wpatrzoną w morze panią:



i zmierzamy w stronę Fabiaka. A potem "przebijamy się" na drugą stronę gór:



i zjeżdżamy do Omiša.

Kusi nas, żeby zobaczyć camping Lisičina. Mieliśmy pomysł, żeby tu przyjechać na 2 - 3 noce, żeby spędzić kilka wieczorów w miasteczku (zwłaszcza, że akurat trwa festiwal dalmatyńskich klap), ale ostatecznie nie chciało nam się ruszać z Bobana.

Jak się okazuje słusznie. Bo camping, chociaż bardzo ładnie położony:



jest całkowicie obsadzony, a wręcz zatłoczony. Dziwimy się trochę, bo sądziliśmy, że mało kto będzie chciał być na campingu oddalonym od plaży. Dla nas nie jest to duży problem, jeśli camp ma inne zalety. Jak widać, takich jak my jest więcej Może następnym razem, jeśli znajdą się miejsca, bo camping jest kameralny i wygląda sympatycznie.

Kolejny przystanek to zakupy w dużym Studenacu (czy raczej Studencu ). Trzeba kupić trochę souvenirów dla rodziny i przyjaciół przed jutrzejszym...

Koło 18:30 wracamy na camping i idziemy się pożegnać z Jadranem. To nasza ostatnia kąpiel tego lata, chociaż w tym momencie jeszcze tego nie wiemy. Sądzimy, że jutro rano pójdziemy popływać, co niestety nie będzie możliwe... Ale nie uprzedzam faktów. To nasz ostatni wieczór w Chorwacji, trzeba godnie go spędzić Postanawiamy pójść na spacer do Živogošće Blato i zjeść coś pysznego.

Siadamy w konobie Freddy (tej samej, co poprzednio), ale tym razem nie zamawiamy pizzy. O nie, to ostatni wieczór, więc wymaga odpowiedniej oprawy. Po raz drugi w życiu (debiut był w ubiegłym roku, w Trpanju) zamawiam kalmary, czyli lignje na žaru I żałuję, że nie robiłam tego częściej. Są przepyszne! Tym razem zjadam również chrupiące łapki (Odważyłam się!) Pychotka! :



Mój mąż - konserwatysta decyduje się oczywiście na rybę. Oto jego orada:



Muszę przyznać, że też wygląda smakowicie i ponoć jest pyszna. Nie próbuję, żeby sobie nie psuć smaku

Wieczór jest bardzo miły, ale i trochę smutny... Znacie dobrze ten smutek, kiedy wiadomo, że następnego dnia trzeba się pakować i wracać do domu
Chwila zadumy nad kufelkiem Karlovačka :



Wracamy na camping i rozgrywamy ostatnią na tych wakacjach partyjkę Scrabbli...

Ależ mi się zrobiło ciepło wokół serducha, jak zobaczyłam znajomy punkt widokowy z koronczarką . Pięknie tam.

Mój mąż też nie chciał tknąć kalmarów, ale jak już raz spróbował, to.... mi teraz wyżera.

Pozdrawiam i żal, że musimy wyjeżdżać

Aguha napisał(a):Mój mąż też nie chciał tknąć kalmarów, ale jak już raz spróbował, to.... mi teraz wyżera.

Pamiętam, że lubisz lignje

Aguha napisał(a):Pozdrawiam i żal, że musimy wyjeżdżać

Ja też bardzo żałuję, że to już koniec...

Ale się naczytałem i naoglądałem
Ale trudno się dziwić, skoro 37 stron relacji czyta się właściwie na "dwa rzuty" po 2 wakacyjnych wyjazdach...

Ale pojeździłaś w tym roku nieźle. Trzeba przyznać że niezwykle bogate były to wakacje, 3 miejsca pobytu, kajak, wycieczki, naprawdę super . A już tą Imotską Krainą to mnie zastrzeliłaś... wydawałoby się, ze niczego nowego na CRO już pokazać nie można, a tu proszę - można .

Świetne wakacje i świetna z nich relacja

Pozdrawiam