Po Pagu i Cresie przygoda nas niesie

Lidia K napisał(a):

maslinka napisał(a):Mój mąż wyskakuje z auta, żeby zobaczyć, co się stało. Na szczęście wszystko ok! A ja w tym czasie robię zdjęcie plaży w Promajnie

No to masz żelazną odporność na stres.

Aż tak dużą to nie
Zaczęłam robić zdjęcia dopiero, jak się okazało, że autko jest całe

Lidia K napisał(a):A jak katar?

Z każdym dniem było coraz lepiej
Gardło już nie bolało, została chrypka i katar, który najbardziej dawał się we znaki rano, w późniejszych godzinach już mogłam oddychać i w miarę normalnie się czułam.

Zastanawiałam się, czy snurkowanie mi pomaga, czy wręcz przeciwnie. No bo z jednej strony tłumaczyłam sobie, że to takie inhalacje solankowe Ale szybkiej poprawy nie było, co najwyżej przeziębienie przechodziło w normalnym tempie.

W takich sytuacjach najważniejsze jest podejście psychologiczne i ignorowanie przeciwnika Ignorowałam i ignorowałam, aż w końcu pokonałam to choróbsko

17 lipca (niedziela) - W stronę Male Čiste i dalej

Tak jest, dzisiaj wiosłujemy! I to oboje, bo moja ręka jest już całkiem sprawna

Plaża koło campingu Boban wygląda tak:



Niestety nie w każdym miejscu, są też dużo węższe fragmenty i skałki, które upodobali sobie naturyści.

Wskakujemy do kajaka i płyniemy w lewo, w stronę Male Čiste



A oto i dobrze nam znany camping, na którym byliśmy aż 4 razy:





Łezka się kręci w oku Ale myślę, że ta "zdrada" wyjdzie nam na dobre. Do tej pory bardzo nam się na Bobanie podoba.

Widoki boskie! Ja to jednak uwielbiam Makarską Rivierę. Przede wszystkim ze względu na Biokovo Mijamy bardzo ładną, dużą plażę:



Zatrzymamy się tu w drodze powrotnej. A póki co, chcemy, tradycyjnie, znaleźć coś bardziej ustronnego. Ale małych plaż, które gwarantowałyby samotność, nie ma tu wcale. Będziemy więc plażować na skałach, na szczęście dosyć wygodnych :



Aby się jednak dostać tam, gdzie siedzę, musieliśmy się nieźle namęczyć. Jadran jest dzisiaj trochę pofalowany, przez co mamy problem z zakotwiczeniem kajaka. Jak już udaje się znaleźć odpowiedni kamień na kotwicę (co też nie jest łatwe, bo na brzegu jakoś słabo z nimi), pozostaje kwestia unieruchomienia Challengera w wodzie. Jedna rzucona kotwica nie wystarcza, trzeba mu przywiązać kamienie z przodu i z tyłu.

Ja wyskakuję z kajaka i szukam kamieni na brzegu, mąż je mocuje. Współpraca układa się świetnie Ale jak już myślimy, że możemy wynieść wszystkie manele na brzeg, okazuje się, że kotwica się "odczepiła" i Challenger zaczyna nam uciekać

I tak chyba ze trzy razy!

Mój mąż pod wodą, poszukujący odczepionej kotwicy:



Mamy dzisiaj sporo "zabawy" z Challengerem, ale uparliśmy się i zamierzamy go "postawić" na wodzie właśnie w tym miejscu. Miejscówkę wybraliśmy dosyć trudną, trzeba przyznać, bo problemy są również z wyjściem na brzeg - na skałach aż roi się od jeżowców, są tak gęsto rozmieszczone, że nie ma gdzie postawić stopy.
Na szczęście jakoś się udaje!

A jak się wreszcie udało, to jaka radość i satysfakcja! Z tej radości otwieramy piwko :



I chlup pod wodę:



Natknęłam się na cóś takiego :



Tomek, czy to przypadkiem nie te same podroby, które Ty widziałeś?
Czyli Aplysia fasciata, jak napisała Danusia. Z tym, że moja jakaś ciemniejsza jest. Sama nie wiem

Po kilku godzinach spędzonych na "plaży", płyniemy z powrotem
i zatrzymujemy się na prawdziwej plaży:





Powrót "do domu" nastręcza pewnych trudności, bo zrywa się wiatr, akurat taki, który wieje nam prosto w twarz (i tworzy bycze fale!). Zdjęcie tego zupełnie nie oddaje, ale proszę:



I znowu przepływamy obok Male Čiste, inaczej się nie da :



Wykończeni wiosłowaniem pod wiatr wreszcie dobijamy do brzegu przy campie Boban:



I to już koniec naszej pierwszej kajakowej wycieczki w nowym miejscu. Na campingu zjadamy obiadek i szykujemy się do wyjazdu. Wieczór spędzimy w Makarskiej.



P.S. Następny odcinek ukaże się po kolejnej krótkiej przerwie, czyli najprawdopodobniej w najbliższy poniedziałek.

AniaJ. napisał(a):Przyjemnie wyląda ta plaża przy Bobanie:)

Najszersza była od strony Dole, obok konoby Bili Kuk. Musiała być fajna, skoro zdarzyło się tak, że spędziłam na niej prawie cały dzień i się nie zanudziłam (dobrą książkę miałam ). Ale o leniuchowaniu na plaży jeszcze będzie, za kilka odcinków.

AniaJ. napisał(a):...więc następny odcinek przyczytam dopiero po powrocie

No to do zobaczenia. Niezapomnianych wakacji w Trpanju życzę

longtom napisał(a):Jeśli moje było "porzuconą wątrobą" to może to jest "zagubiona nereczka"

O właśnie, coś na kształt nerki

longtom napisał(a):A kajakowa wycieczka, w pełnym słońcu, piękna.

W pełnym słońcu i przy pełnym wietrze! A jacy zbryzgani solą wyszliśmy z kajaka!

Aguha napisał(a):No co wyście się na te podroby morskie uwzięli?? Obrzydliwe ohydy! Nie wejdę do wody przez Was .

Hehe
Nic się nie bój, one przy dnie siedzą i nie atakują ludzi, chyba...

Aguha napisał(a):Na Malem Cistem coś mnie dziabnęło i chciało zamordować, ja przeżyłam, ale od tego czasu mam złe skojarzenia. Choć ogólnie mi się podobało .

Nie osa przypadkiem? Tam zawsze był problem z osami. M.in. z tego powodu (po tegorocznych przejściach) cieszyłam się, że jesteśmy na Bobanie

MikeR napisał(a):Trochę nieśmiali jesteśmy, poza tym nie lubimy się narzucać - może ktoś sobie nie życzy. Ale skoro postanowiliście nas śledzić, to na Boboanie mieliśmy mniej oporów

Bo my zapędy śledcze mamy, a szczególnie ja - lubię kryminały!
I słusznie, że mieliście mniej oporów

Magda O. napisał(a):Super, ja również lubię Riwierę Makarską (chociaż samej Makarskiej już nie...)

Coś w tym jest... Chociaż i sama Makarska da się lubić

Aguha napisał(a):Proszę, nie kończ relacji...

Jeszcze przynajmniej 2 tygodnie Was pomęczę Mam o czym pisać

Lidia K napisał(a):Miejsce wydaję się dobre do siedzenia, poleżeć na takim spadzie łatwo nie byłoby.

To prawda
Na szczęście na plaży głównie czytamy, więc wtedy siedzimy Pozycja leżąca się przydaje, ale nie jest absolutnie wymagana

Lidia K napisał(a):To jest to co nas łączy, zawsze usiłujemy znaleźć miejsce tylko dla siebie.

Też tak sobie kiedyś pomyślałam i miałam to u Was napisać


Następny odcinek już jutro

17 lipca (niedziela) - Makarska da się lubić!

Jedziemy do Makareny, jak czasem nazywamy stolicę Riviery
Najpierw musimy załatwić prozaiczne sprawy, czyli zrobić zakupy w Konzumie.

A potem już można przywitać się z miastem. Lubię tu przyjeżdżać! Mimo tłumów. Miasteczko ma swój urok i, moim zdaniem, da się lubić Jak spoglądam na Biokovo "wiszące" nad głową, jestem o tym przekonana.

Pierwsze kroki kierujemy na nabrzeże, w stronę zacumowanych statków i łódek. Wypatrujemy najmniejszej łajby, która zabrałaby nas na fishpicnic. No i jak na zawołanie podchodzi do nas dziewczyna z ofertą rejsu. Zwykle uciekamy od "naganiaczy", ale pani nie jest nachalna. Pokazuje nam zacumowaną łódkę (najmniejszą ze wszystkich oferujących fishpickniki). Płyną do Bolu. I tylko tam! 4 godziny w miejscowości. W zasadzie do Jelsy nie ma sensu zawijać, bo nieźle ją znamy. Czyżbyśmy mieli fishpicknikować na Zlatni Rat?

Zawsze sądziłam, że Bol to straszna komercha, a rejsy z Makarskiej jeszcze większa Ale stateczek wygląda przyjaźnie. (Wiedzieliśmy, że na pewno nie chcemy płynąć Makarskim Jadranem, Calypso ani żadnym innym wielkim statkiem.) Ostatecznie zweryfikujemy nasze wyobrażenia i nie musimy spędzić całych 4 godzin na Zlatnim Racie. A zobaczyć warto! Żeby mieć swoją opinię. Uciec od tłumów w Bolu - to dopiero będzie wyzwanie! Dajemy jakąś małą zaliczkę (coś w stylu 20 kun), pani wypisuje nam bilety na jutro. Koszt rejsu to 180 kun od osoby (w tym oczywiście rybka i winko na pokładzie). Więc jutro znowu będziemy w Makarskiej. I to już o 8:15, bo tak wcześnie jest zbiórka, wypływamy o 8:30. No no, jestem ciekawa, jaki to będzie ten rejs... Nastawienie mamy bardzo entuzjastyczne

Ale póki co, jest niedziela (jeszcze nie poniedziałek) i spacerujemy sobie po Makarskiej o zachodzie słońca. Promenada:







Kačiciev Trg:







Zawsze jak jesteśmy w Makarskiej, idziemy na obiad do konoby Decima. Tym razem wypadnie nam kolacja. Ludzi mnóstwo, ale znajdujemy wolny stolik (chyba ostatni). Ceny podnieśli o 5 kun , czyli nadal jest tanio. Bo 45 kun za porcję białej ryby (orada lub lubin) z ziemniakami, to przecież, jak na chorwackie konobowe standardy, malutko.
Zawsze polecałam tę konobę, bo stosunek jakości do ceny był przyzwoity - było i tanio, i smacznie.
Ale już nie będę polecać...

W końcu, po 5 latach odwiedzania Makarskiej i tejże konoby (co roku tak układaliśmy trasę, żeby wpaść tu na rybkę), muszę przyznać, że się zawiodłam. Lubin, którego zamówiliśmy, był malutki, nie do końca dobrze wypatroszony i nie smakował tak dobrze, jak powinien. Do zimnych ziemniaków może i można się przyzwyczaić, ale ja jakoś nie mogę...



Obsługa też nie była miła i miałam wrażenie, że kelner chce się nas szybko pozbyć.
I tak było! Kończąc jeść, odwróciliśmy się (siedzieliśmy tyłem do placu) i ze zdziwieniem zobaczyliśmy kolejkę (tak! kolejkę!) ludzi czekających na stolik. W pośpiechu dopiliśmy piwo i ewakuowaliśmy się stamtąd.

Do tej pory jedliśmy w Decimie zawsze w ciągu dnia i porcje były większe, a jedzenie smaczniejsze. Wieczorem to już widać masówka. Wniosek: wieczorami nie jadać w przystępnych cenowo miejscach. A ja się chyba tak zraziłam, że niewykluczone, że o żadnej porze już tu nie zajrzę. A szkoda, bo to było "nasze miejsce". Chociaż, jak widać po popularności, nie tylko nasze

Robi się ciemno. Ruszamy ponownie na spacer nabrzeżem.
Obowiązkowe zdjęcie z pomnikiem turystów:



Coraz bardziej wytarty (miejscami ) ten pomnik

Na Makarskim Jadranie ruch w dzień i w nocy. Wieczorem statek zamienia się w "stacjonarną konobę":



I jeszcze nocny widoczek portu:



Bazar w Makarskiej to dość przytłaczające miejsce, ale zapuszczamy się tam w poszukiwaniu prezentów dla rodziny i znajomych. Ostatecznie kupujemy coś tylko dla mnie - długą, zieloną sukienkę Takie suweniry najbardziej lubię Prezenty dla innych kupimy następnego dnia

Pora zbierać się do odjazdu, bo juto musimy bardzo wcześnie wstać, żeby być w Makarskiej o 8:15. Już się nie mogę doczekać!