Po obu stronach Pirenejów: spalona ziemia katarów

mahadarbi napisał(a):Czuję się w obowiązku dodać, że widoki nadal nie straciły nic ze swojej boskości. Mimo, że to Hiszpania

Wiesz, takich miasteczek jest tam na pęczki. Ale daje się wśród nich znaleźć i kilka prawdziwych klejnotów.

Jacek S napisał(a):Czyj to pomnik?
(i nie mówię o kocie)

Hidalgo Esteban Maria Jose de Bergeda - ósmy hrabia Bagi.



Żartuję. Nie mam pojęcia, któż to może być. Na ich stronie internetowej nie znalazłem wyjaśnień, a w przewodniku na temat Bagi mam tylko informację, że ona... jest.

longtom napisał(a):Ta sylwetka po prawej
To chyba Bea

Przecież Jacek napisał, że nie o kociaka mu chodzi.

Pozdrawiam,
Wojtek

Znalazłem coś takiego z Bagi. Warto rzucić okiem i posłuchać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jacek S napisał(a):...lawanije szabemra nudasliszada katraisio żuła...

Skoro tak twierdzisz...

Jacek S napisał(a):Fajne

Chyba całe miasteczko zaangażowano do tego.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mapka do kilku ostatnio zamieszczonych odcinków relacji.



A - poranek
B - Sant Jaume de Frontanya
C - La Pobla de Lillet
D - Baga

CROberto napisał(a):Zajawka z Azorów wyostrza apetyt na pełną relację,trzy foty wystarczyły!
Oglądałem program W.Cejrowskiego z tego miejsca i jakoś tak bezbarwnie u niego wyszło.

O Cejrowskim mam swoje zdanie. Oględnie mówiąc - nie jest ono najlepsze.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mamy jednak nieco czasu, zatem nie udajemy się najkrótszą drogą - wprost przez tunel - tylko decydujemy się na długą przejażdżkę po podpirenejskich okolicach.
Zjezdżamy w dół do Bergi, gdzie odbijamy na zachód i mijając odwiedzoną poprzedniego dnia Solsonę, docieramy do doliny rzeki el Segre. Widoki są ciekawe, ale z uwagi na pogarszającą się aurę, zadowalamy się obserwacją bez zatrzymywania się po drodze. Wyjątek robimy nad Panta de Rialb - jeziorem zaporowym na el Segre.

Stąd kierujemy się na północ, przejeżdżając między innymi przez wąskie wąwozy Grau de la Grandi oraz Gorja d'Organya, by dotrzeć wreszcie do naszego kolejnego przystanku.

Niegdyś istniała tu osada Urgell, w czasach rzymskich znana jako Orgellia, a dziś jej nazwa brzmi: La Seu d'Urgell. Seu jest katalońskim słowem oznaczającym katedrę, siedzibę biskupstwa; pochodzi od łacińskiego "sedes". Zmiana nazwy odzwierciedla istotne znaczenie, jakie uzyskało tutejsze biskupstwo.
Kościelni hierarchowie La Seu d'Urgell przez długi czas toczyli ze zmiennym szczęściem walki z hrabiami Foix po francuskiej stronie Pirenejów o sporny teren, położony pomiędzy ich ziemiami. W XIII wieku doszło wreszcie do ugody, w wyniku której spornym kawałkiem gór wspólnie zaczęli zarządzać tutejsi biskupi z hrabiami Foix. Z biegiem czasu prawa po francuskiej stronie przeszły na królów, później na prezydentów i obecnie wspólnie z biskupem La Seu d'Urgell Siedmioma Dolinami w Pirenejach zarządza aktualny prezydent Francji. Nawiasem mówiąc, te Siedem Dolin nosi również szerzej znaną nazwę: Andorra.

Zatrzymujemy się w pobliżu katedry i robimy krótki spacer.

piotrf napisał(a):Nie sprawdziłeś tych ruin
Ciekawie wygląda , ale wiem , że przy natłoku atrakcji trzeba wybierać ciekawsze , ciekawe zostawiając na "kiedyś"

Gdyby tak przez 50 lat każde wakacje spędzać w Hiszpanii, to już jakąś sporą część tego typu ruin dałoby się zwiedzić.

piotrf napisał(a):Katedra robi wrażenie , podobnie jak podcienia na "słoniowych" nogach

helen napisał(a):Te podcienia są super, świetnie to wygląda.

Niegdyś w budynkach z tymi podcieniami mieściły się magazyny zbożowe.

mariusz-w napisał(a):Taaa ... i te absydy, absydki mi co nieco przypominają ...

Może dlatego, że widać wpływ lombardzki.

Pozdrawiam,
Wojtek

Aguha napisał(a):Wojtku, nie mogę, no po prostu nie mogę za Tobą nadążyć.

Specjalnie na Ciebie tu czekałem.

Pozdrawiam,
Wojtek