Po obu stronach Pirenejów: spalona ziemia katarów

Franz napisał(a):

mahadarbi napisał(a):Podkreślam stanowczo - nic mi nie zrobili złego!

A czy ktoś tu miał coś złego na myśli?.. Same przyjemności.

Po prostu lojalnie uprzedzam, że nie byli to ani terrororyści, ani porywacze, ani gwałciciele

Pozdrawiam,
Anka

Od romańskich perełek doszliśmy do ... słowiańskiego wianka


Pozdrawiam

Franz napisał(a):A czy ktoś tu miał coś złego na myśli?.. Same przyjemności.

Całkiem się tu miło u Ciebie zrobiło

pzdr

Ależ dygresje bywają pouczające

longtom napisał(a):Całkiem się tu miło u Ciebie zrobiło

Lepiej późno, niż wcale.

Poza tym:

mahadarbi napisał(a):dygresje bywają pouczające

weldon napisał(a):Od romańskich perełek doszliśmy do ... słowiańskiego wianka

Tak czy owak - wrócimy do romańskich perełek. Wkrótce do aragońskich, później jeszcze do katalońskich.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zostawiamy za sobą romańskie krużganki katedry i przechodzimy na drugą stronę kamiennej uliczki. Znajdujemy lukę w zabudowie, skąd można spojrzeć poza wioskę. Poniżej miniaturowy cmentarzyk, jeszcze niżej jakby kolejny taras a dalej głęboki wąwóz, ciągnący się w stronę zachmurzonych gór.

Położenie Rody de Isabena piękne - doceniamy pomimo niesprzyjającej aury. Postanawiamy przespacerować się uliczkami z charakterystycznym rynsztokiem, prowadzącym samym środkiem, przejść pod wiekowymi łukami bram spajających obie strony, jednocześnie stanowiących doskonały element rozporowy ciasno, jedna przy drugiej, ustawionych kamienic. Czasem nad taką bramą pojawia się drewniany balkon - otwarty, bądź w całości zabudowany, czasem tylko liściaste pnącza okalają kamienne wejście.

Szkoda, że nie uwieczniliśmy widoku wioski, zajmującej czubek stromego i wysokiego wzniesienia, kiedy dojeżdżaliśmy tutaj. Pogoda nie sprzyjała takim operacjom, ale położenie jest rzeczywiście imponujące. W X wieku Roda de Isabena była silnie ufortyfikowana i strzegła hrabstwa Ribagorzy przed muzułmańskim taifatem Saragossy. Wprawdzie obecne domy nie są aż tak stare, niemniej wiele z nich liczy sobie po kilka wieków.

Mijamy kolejne bramy, cieszymy oczy w ten pochmurny dzień bujną zielenią, wylewjącą się z chroniących wewnętrzne patia wysokich murów, z parapetów okien, z beczek i dzbanów, zawężających i tak niezbyt szerokie uliczki. Osiągamy drugi koniec wioski. Staję zafrasowany na niewielkim tarasie zawieszonym na stromej skarpie - co z tą pogodą? Przecież jutro chcemy wyruszyć na najwyższy szczyt Pirenejów...

Momentami przypomina istryjskie miasteczka i widoki !

Franz napisał(a):

Musi tam być zdrowy klimat, tak mało mogił na cmentarzu.

pzdr

Franz napisał(a):Położenie Rody de Isabena piękne - doceniamy pomimo niesprzyjającej aury.

Doceniam i ja
Naprawdę miłe miejsce, mi przypomniało trochę Vikos...

Bardzo mi się podobają kamienne budowle właśnie w takiej "ciepłej" kolorystyce kamienia...
A że środkiem uliczek płyną rynsztoki... cóż, taki urok starych miasteczek na wzgórzach

Pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):Momentami przypomina istryjskie miasteczka i widoki !

Ano, jest jakieś podobieństwo.

longtom napisał(a):Musi tam być zdrowy klimat, tak mało mogił na cmentarzu.

Wiesz - górskie, zdrowe powietrze...

kulka53 napisał(a):Naprawdę miłe miejsce, mi przypomniało trochę Vikos...

Nie, no - Vikos jednak ciekawszy.

kulka53 napisał(a):Bardzo mi się podobają kamienne budowle właśnie w takiej "ciepłej" kolorystyce kamienia...
A że środkiem uliczek płyną rynsztoki... cóż, taki urok starych miasteczek na wzgórzach

Lepiej tak niż po bokach. Samochody nie rozbryzgują wody na przechodniów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wspaniałe te kamienne labirynty!

mahadarbi napisał(a):Wspaniałe te kamienne labirynty!

I w całości zarezerwowane wyłącznie dla nas. Tylko przy samej katedrze kręciło się kilka osób. Cała reszta wioski - nasza.

Pozdrawiam,
Wojtek

Obłędne tym bardziej! A jakieś oznaki życia tam się tliły?

Fajny klimat ma to miasteczko.
Nie czuje się, że żyjemy w XXI w, ... ba - nawet XX w. nie czuć.