Po obu stronach Pirenejów: spalona ziemia katarów

Czasem jest tak, że się zapomni o jakiejś relacji (i to dobrze - jak się okazuje), bo potem można delektować się większą całością Twojej opowieści Pokazujesz tak ciekawe miejsca, że obudziłeś moją (wydawałoby się, że niedawno nasyconą, dzięki czemu uśpioną ) chrapkę na Hiszpanię

Franz napisał(a): No cóż - pojęcie piękna mamy najwyraźniej inne, niż autor przewodnika. A może autor nigdy nie zagłębił się w Pireneje i nie wie, co to znaczy "piękna dolina"

Fakt - piękno - rzeczą względną jest, ale... zupełnie inna parą kaloszy są opisy przewodnikowe, bo w nich często większość miejsc jest opisanych jako jakieś "naj" - najpiekniejsze, najciekawsze, najmniejsze, najstarsze... naj, że naj, bo naj O, potęgo marketingu

pozdrawiam

mahadarbi napisał(a):Uwielbiam je! Ale pięknym wybrzeżem też nie pogardzę

Na to wybrzeże szerzej potraktowane będziesz musiała trochę jednak poczekać. Wiesz, w moim przypadku Hiszpania - to temat rzeka.
Hiszpania jest jednym z dwóch moich ulubionych krajów na zachodzie Europy.

Tymona napisał(a):Czasem jest tak, że się zapomni o jakiejś relacji

Nie będę komentował.

Tymona napisał(a):potem można delektować się większą całością Twojej opowieści

Tymona napisał(a):Pokazujesz tak ciekawe miejsca, że obudziłeś moją (wydawałoby się, że niedawno nasyconą, dzięki czemu uśpioną ) chrapkę na Hiszpanię

Jestem przekonany, że gdy zaprezentuję zeszłoroczne wakacje - nic Cię juz powstrzymać nie będzie w stanie.

Tymona napisał(a):zupełnie inna parą kaloszy są opisy przewodnikowe, bo w nich często większość miejsc jest opisanych jako jakieś "naj" - najpiekniejsze, najciekawsze, najmniejsze, najstarsze... naj, że naj, bo naj O, potęgo marketingu

Cenię sobie przewodniki, które potrafią skrytykować niektóre miejsca. W Pascalu też się z takimi komentarzami spotkałem. Ale najbardziej mnie rozbawił przewodnik (nie pamiętam już, z jakiej serii), z którego korzystałem zwiedzając Danię. Trudno było autora udobruchać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):
Jestem przekonany, że gdy zaprezentuję zeszłoroczne wakacje - nic Cię juz powstrzymać nie będzie w stanie.

Kolejna relacja siejąca " zarazę "
No to już zgłaszam swoją obecność i niech się dzieje co chce


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Kolejna relacja siejąca " zarazę "
No to już zgłaszam swoją obecność i niech się dzieje co chce

Moje relacje mają bardzo ograniczony zasięg zarażania.
Ale zdarza się czasami rykoszet i ktoś zarażony przeze mnie potrafi siać zarazę już szerzej.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mahadarbi napisał(a):Uwielbiam je! Ale pięknym wybrzeżem też nie pogardzę

Na to wybrzeże szerzej potraktowane będziesz musiała trochę jednak poczekać. Wiesz, w moim przypadku Hiszpania - to temat rzeka.
Hiszpania jest jednym z dwóch moich ulubionych krajów na zachodzie Europy.

Kontynentalnej nie znam, ale miło wspominam Majorkę i Ibizę. Piękne widoczki! Kontynentalną kiedyś też zaatakuję, bo tyle jeszcze miejsc wartych podziwiania...
A na wybrzeże poczekam, spokojnie

mahadarbi napisał(a):Kontynentalnej nie znam, ale miło wspominam Majorkę i Ibizę. Piękne widoczki! Kontynentalną kiedyś też zaatakuję, bo tyle jeszcze miejsc wartych podziwiania...
A na wybrzeże poczekam, spokojnie

Ja z kolei nie byłem jeszcze na Balearach (mimo, iż przewodniki czekają ). Kanarki bardzo mi się podobają, ale i tak wolę Iberię.

Pozdrawiam,
Wojtek

Z Kanarków znam jedynie Teneryfę. Po Twoich relacjach wiem, że czeka mnie tam jeszcze mnóstwo wzruszeń

Pozdrawiam,
Anka

Zostawiamy śedniowieczny zamek i wracamy w stronę głównej szosy. Zostają również za nami przedgórza Pirenejów, a my zjeżdżamy na płaskie równiny po ich południowej stronie. Niczym memento jawi się nam stado owiec z pasterzem na tle coraz dalszych, pofalowanych wzgórz. Zanim dojedziemy do głównego traktu, robimy mały piknik na trawie.





Teraz już kurs do głównego miasta regionu. Huesca [łeska]. Nie to, żeby nas do tego miasta cokolwiek konkretnego ciągnęło. Po prostu, leży na trasie przejazdu. A zachęta w przewodniku? Brzmi następująco: "Huesca jest jednym z najsłabiej zapadających w pamięć miast Aragonii. Turyści udający się w góry mogą spokojnie tę miejscowość pominąć."
Ale jako, iż nie udajemy się w góry, tylko wręcz przeciwnie - oddalamy się od nich - postanawiamy zajrzeć na moment. Chodzi nam tylko o fasadę tutejszej katedry. Zaś na marginesie podam krótko, że w języku iberyskim osada nazywała się Bolskan, z czego Rzymianie utworzyli nazwę Osca. Po podboju arabskim, jako Uaskah przez trzy wieki stanowiła bastion obronny przed chrześcijańskimi niedobitkami, ukrywającymi się w Pirenejach. W 1096r Piotr I Aragoński odbił miasto z rąk muzułmanów.

Załapujemy sie również na trwającą w mieście fiestę. Wielu mieszkańców, przybranych w kolory biały i zielony, spaceruje w różne strony, przesiaduje przy kawiarnianych stolikach, a nawet wprost na chodnikach i jezdniach starego miasta. To święto ku czci San Lorenzo (św. Wawrzyńca), który stąd właśnie pochodził i został w Rzymie upieczony na grillu w roku 258. Jest wprawdzie już po dziesiątym sierpnia, ale fiesta trwa tu przez cały tydzień. Tak przyjemnie się ogląda barwne mrowisko, że zupełnie zapominam o robieniu zdjęć.
Pora jednak się zbierać. Wyjeżdżamy z centrum administracyjnego regionu, kierując się na wschód. Kilkadziesiąt kilometrów przelotową trasą, po czym odbijamy w lewo boczną drogą, zbliżając się nieco do pogórza. Kolejnym naszym celem jest niewielkie miasto Alquezar.







Również i tutaj napotykamy ślady po fieście, ale tym razem ulice są prawie puste. Kierujemy się w stronę wąwozu. Miasteczko Alquezar - jak to już sama nazwa wskazuje - rozwinęło się wokół zamku (alkazaru). Posadowiony na szczycie wzgórza z potężną kolegiatą Santa Maria zawartą w obrębie murów stanowi sporą atrakcję już choćby z powodu samej lokalizacji. Ale póki co, idziemy uliczkami, nie widząc tego turystycznego magnesu.

Mijamy jeszcze kilka przecznic i nagle stajemy nad głębokim wąwozem, a po drugiej stronie rozciąga się taki widok.

Pierwsze zdjęcie wywołało uśmiech, drugie jeszcze większy. Pofiestowe klimaty urocze, na koniec zostawiłeś najlepsze, przepiękny widok

helen napisał(a):Pierwsze zdjęcie wywołało uśmiech, drugie jeszcze większy. Pofiestowe klimaty urocze, na koniec zostawiłeś najlepsze, przepiękny widok

Będąc w Kraju Basków, odbiłem sobie brak fotografii z tamtej fiesty.

A Alquezar - to jedna z perełek na naszej trasie. Ale przyznaję od razu - jedna z wielu perełek.

Pozdrawiam,
Wojtek

Schodzimy na dno wąwozu.
Zwykle takich słów używam, gdy jestem gdzieś w górach. A tym razem schodzimy krętymi uliczkami, oplatającymi stromy stok. Przechodzimy pod gotyckimi łukami bram, wybierając wciąż kierunek w dół, kroczymy ulicami obramowanymi kamiennymi kamienicami, z prowadzącym pośrodku rynsztokiem.

Dochodzimy na Plaza Mayor - Wileki Plac. Tak często nazywany jest główny plac w hiszpańskich miastach. Po obu stronach podparte kamiennymi kolumnami arkady. Jeszcze kawałek uliczką wychodzącą z Plaza Mayor i jesteśmy na dnie wąwozu.

Robią wrażenie potężne nisze wyżłobione w wielobarwnej skale.









Teraz czeka nas podejście pod sam alkazar. Nazwa ta - podobnie jak wiele innych tego typu w Hiszpanii - jest pochodzenia arabskiego. W oryginale brzmiała Al-Qasr. Pierwszy zamek na skale wznieśli muzułmanie. W czasie rekonkwisty, gdy dotarły tu już wojska aragońskie, zamek przeszedł w ręce chrześcijan, którzy go przebudowali a niewielki meczet zastąpili potężną kolegiatą.





Zatrzymujemy się na murach, przed zamkniętym wejściem. Jest parę osób, ale żadnej informacji. Pytam ludzi. Okazuje się, że wpuszczają grupami z przewodnikiem. O której następne wejście? Nikt nie wie.
Patrzymy po sobie - co robić? Nie przepadamy za oprowadzaniem. Zdecydowanie wolimy sobie doczytać, a mieć pełną swobodę ruchów. Ale wracać?.. OK, poczekamy jednak.

Mija kwadrans, dwie osoby rezygnują z dalszego czekania i odchodzą. Mija kolejne dziesięć minut i nic się nie dzieje. Moja cierpliwość w zasadzie się skończyła. Stukam w masywne wrota, ale odpowiada mi tylko głucha cisza. Nie wiem, jak długo mielibyśmy tu jeszcze czekać. Nie! Wracamy. Trzy inne sztuki również rezygnują. Dziwna ta organizacja. Cóż, nie chcą - nie będą mieli kasy za zwiedzanie.

Wracamy do samochodu trasą zbliżoną do poprzedniej, z małymi wariantami.

Oto mapka przejazdów do kilku ostatnio zamieszczonych odcinków.



A - Kręgle Los Mallos
B - Castillo de Loarre
C - Huesca
D - Alquezar

Zamek pięknie się wtopił w miasteczko. Fantastyczne ujęcie.
Wygląda jak bardzo sprawne i wypasione podgrodzie z zamkiem.
Podobny styl, kolory, materiał do budowy.