Po obu stronach Pirenejów: spalona ziemia katarów

Franz napisał(a):
Czyż muszę mówić, co się działo wtedy w moim sercu? Chyba nie...

Noooo .... nie !

Półko-ścieżka fantastyczna ... nie wiem czy starczyłoby mi odwagi ? !

Może !

Pozdrawiam.

No, ... ale półeczka.
A co nazw ... to i ta "faja" już teraz pasuje jak ulał.
Ciekawe, co masz jeszcze w zanadrzu ?

Franz napisał(a):Czyż muszę mówić, co się działo wtedy w moim sercu? Chyba nie...

No chyba nie...

Ile (tak w przybliżeniu) trwało przejście tej półki?

mariusz-w napisał(a):Półko-ścieżka fantastyczna ... nie wiem czy starczyłoby mi odwagi ? !

Może !

Na pewno.
Nawet w najwęższych miejscach nie było tak źle. Zaś widoki wynagradzały wszystko.

Crayfish napisał(a):Ciekawe, co masz jeszcze w zanadrzu ?

Coś tam jeszcze się może znajdzie.
Chociaż - muszę przyznać - Ordesa jest jedyna w swoim rodzaju...

kulka53 napisał(a):Ile (tak w przybliżeniu) trwało przejście tej półki?

Wiesz, cała trasa - wejście na półkę, jej przejście i zejście z powrotem w dolinę - zmieściła się w całodziennej wycieczce. Nie było nocnego powrotu.
Ile dokładnie trwało przejście półką?.. To będę musiał sprawdzić po godzinach na fotkach.

Pozdrawiam,
Wojtek

To lubię!
Ależ pięknie wyprofilowane wcięcie w ścianie.
Jak stworzone specjalnie dla ludzi!

Ale to jednak nie to, co Lipella.

Fatamorgana napisał(a):Ależ pięknie wyprofilowane wcięcie w ścianie.
Jak stworzone specjalnie dla ludzi!

Ale to jednak nie to, co Lipella.

Dolomity, to Dolomity.
Ale są i inne półeczki ładniej wcięte niz Lipella. Pokazałem ich już parę (oprócz Lipelli). Może się jeszcze jakieś trafią.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Obejście obrywu szerokim łukiem z koniecznością oddania pokłonu Duchowi Gór.

Już widzę, że z nosidłem na plecach nie dałbym rady

Piękna półeczka.

Pozdrawiam.

Cudnie. Wiem, co czułeś ...

Najwyraźniej dla wielu to przeciwstawny biegun doznań.
Dla Wojtka to przyjemność, ja pękałbym jak nic, jeszcze mniejsze wycięcie w skale, a tylko bardziej tuszowałoby, że napieram tam na czworaka.

Pozdrawiam wszystkich zaprawionych w takich wędrówkach, gdzie predyspozycje lub "stażowe" oswojenie się pozwala na delektowanie się podniebnymi spacerkami.

Zabawne, ścieżka dwudziestocentymetrowa metr nad ziemią, jest zupełnie wystarczająca, ale tam najwyraźniej metrowa jest jak stąpanie po ostrzu noża.

Jak przytrafi mi się taka przyjemność nie omieszkam tego zrelacjonować.

Pozdrawiam.

nomad napisał(a):Zabawne, ścieżka dwudziestocentymetrowa metr nad ziemią, jest zupełnie wystarczająca, ale tam najwyraźniej metrowa jest jak stąpanie po ostrzu noża.

... o ... ooo .... to ... to ... właśnie tak to jest !

Franz napisał(a):.....

slapol napisał(a):W rewanżu mogę przesłać niezłą mapkę, bo pamiętam, że masz w planach LEVADY Wojtku

Abstrahując od tego, że aktualnie połowa tras jest pozamykana, to prognoza pogody na najbliższy czas sugeruje, by się wyżej niż 500m n.p.m. w ogóle nie wybierać.
Ale jeśli masz coś ciekawego, czego nie ma na ich stronie internetowej - to reflektuję.

Pozdrawiam,
Wojtek

W tym miejscu to już małe OT, ale mam taką mapę jak poniżej. Jak Cię interesuje, to mogę podesłać, jeśli dasz kontakt do siebie.
slapol(małpa)wp.pl
Pozdrav

Interseal napisał(a):Już widzę, że z nosidłem na plecach nie dałbym rady

No, nie. Na nosidełka ta trasa się nie nadaje.

plavac napisał(a):Cudnie. Wiem, co czułeś ...

Zapewne czułbyś to samo...

nomad napisał(a):Jak przytrafi mi się taka przyjemność nie omieszkam tego zrelacjonować.

Może się doczekam(y).

slapol napisał(a):W tym miejscu to już małe OT, ale mam taką mapę jak poniżej.

Wysłałem Ci maila. Jeśli mnie do spamu automatycznie nie odfiltrujesz (wiem, że maile z interii są tak czasem traktowane), to masz w skrzynce.

Pozdrawiam,
Wojtek

Po drugiej stronie obrywu spoglądamy w tył - na cienką rysę, którą przed chwilą szliśmy. Ktoś za nami podąża. Widać?



Pewnie nie. W takim razie powiększę odrobinę fragment tej fotki. Teraz już na pewno widać.



Przenoszę wzrok poza Kwietną Półkę.



OK, pilnujmy jednak naszej ścieżki.



Po drugiej stronie doliny nieustannie towarzyszy nam Sierra de las Cutas.



A ponad kilometr niżej dno Ordesy.



Kolejne spojrzenie za siebie. Na drobnym występie dostrzegamy odpoczywających wędrowców.
Na wszelki wypadek po chwili pstrykam następną fotkę z większym przybliżeniem.





Towarzystwo już się ruszyło z miejsca, a my podziwiamy żywotność roślin, które zakwitają nawet w najmniejszym zagłębieniu skalnym.

Dalsza wędrówka - kolejne spojrzenia w tył i w przód.





A jak spojrzeć w dół, to można zobaczyć parking, z którego rano wystartowaliśmy.



Podnieśmy jednak wzrok, gdyż na horyzoncie pokazały się już Trzy Siostry.
Tres Sorores, inaczej Treserols - El Cilindro 3328m, Monte Perdido 3355m i Anisclo 3263m. Ostatnia z wymienionych gór jest również nazywana Soum de de Ramond, na cześć pireneisty, eksploratora, botanika i geologa - Louis Ramond de Carbonnieres.
Na kolejnej fotce zbliżenie na Monte Perdido i Anisclo.





A znacznie bliżej Punta Custodia, stanowiąca łącznik pomiędzy Treserols a Sierra de las Cutas.



Podczas gdy ja filmuję zakończenie doliny Ordesy, Bea robi mi zdjęcie.



Stoimy tuż ponad najgłębiej wcinającym się w Kwietną Półkę kotłem skalnym - Circo de Cotatuero.
Dla przypomnienia - na Faja de las Flores wchodziliśmy przez Circo de Salarons (Carriata), a zamierzamy schodzić właśnie przez Circo de Cotatuero.

Hmmmm

Teraz już wiem skąd wcześniejsze opinie, że Ordesa jest perełką Pirenejów...
Widoki i półeczka - bardziej niż bajeczne

A Sierra de las Cutas z tych ujęć przypomina mi trochę to bośniackie pasemko o które kiedyś pytałeś, Lebrsnik

O Taillon już wiem, ale tak spytam jeszcze... trudno wejść na to Monte Perdido?