Po obu stronach Pirenejów: spalona ziemia katarów

Zawsze masz gotową odpowiedż na pytanie

SgwdYrEira napisał(a):Po wielu, wielu godzinach spędzonych na czytaniu Twych relacji przyszedł czas się ujawnić

Witaj, Piracie Mariuszu.
Sprawiłeś mi bardzo miłą niespodziankę.

SgwdYrEira napisał(a):Ale dlaczego postanowiłem przywitać się akurat w tej relacji a nie w innej? To dzięki Jackowi i jego miłości do latadełek Znalazłem jedno takie w swych zasobach, również w górskiej scenerii (tylko góry trochę nie te). Mam nadzieję, że nie będziesz miał mi za złe, Wojtku.

Oczywiście, że nie mam za złe - wręcz przeciwnie.
A góry - no cóż, bliższe nas, szybciej osiągalne.

SgwdYrEira napisał(a):Nie wiem czy Jacek lubi takie sprzęty ale przynajmniej na tle zacnej ściany upolowany:

To już Jacek może się wypowie, ale mnie na pewno bardzo się podoba.

darek1 napisał(a):Zawsze masz gotową odpowiedż na pytanie

Nie zawsze. Często przygotowuję dopiero na bieżąco.

Pozdrawiam,
Wojtek

Cieszę się, że nie masz mi za złe offtopa.
Ciekaw jestem czy ta ściana z mojego zdjęcia padła Twoim łupem?

SgwdYrEira napisał(a):Ciekaw jestem czy ta ściana z mojego zdjęcia padła Twoim łupem?

Za wysokie progi.
Klasyczną wspinaczkę uprawiałem jedynie w Tatrach, daaawno temu...
A w Berner Oberland zawitałem wprawdzie trzykrotnie, ale raz rodzinnie, a późniejsze odwiedziny (jedne już opisane na forum) to tylko wędrówki. No, nie licząc jednej rewelacyjnej ferraty.

Pozdrawiam,
Wojtek

Fakt, ogromna ta ściana. Nie wierzę, że Cię nie kusiła
Zdumiewające jest to, że jeden gostek wlazł tam w 2 godziny 28 minut

Pozdrawiam,
Pirat

SgwdYrEira napisał(a):Fakt, ogromna ta ściana. Nie wierzę, że Cię nie kusiła

Nie. Północna, zimna - nie dla mnie.

SgwdYrEira napisał(a):Zdumiewające jest to, że jeden gostek wlazł tam w 2 godziny 28 minut

Różne rzeczy różnym ludziom frajdę sprawiają...

Pozdrawiam,
Wojtek

Najpierw liczymy mijane jeziora - nie specjalnie, ot tak, odruchowo, żeby móc się do któregoś z mijanych później odnieść. Jednak wkrótce gubimy rachubę:

- To z tym zakolem.
- Czwarte wstecz?
- Hmm... nie szóste?
- Z tymi skałkami nad samym brzegiem?
- Nie, to było piąte.
- Nie siódme?..

Cała nasza trasa, to lawirowanie wokół kolejnych jeziorek, czasem również drobnych młak nad brzegami.
Kiedy słyszymy warkot helikoptera, domyślamy się, że Francuzi dogadali się w kwestii ściągnięcia pomocy. My zaś docieramy w pobliże schroniska - ale teraz przestaniemy się obniżać. Dzień się chyli ku końcowi - czas znaleźć ładne miejsce na nocleg.

Odrobinę poniżej nas widoczne jest dno opadającej z zachodu doliny, noszącej katalońską nazwę Coma deth Port de Caldes. W miejscu, gdzie jest ona zawieszona nad znacznie niżej leżącą doliną Aiguamog, nad największym w okolicy jeziorem - Estany Major de Colomers - znajduje się schronisko. Nie kierując się w jego stronę, zakręcamy bez ścieżki w lewo, by dociąć na skróty do doliny i tam rozstawić namiot.

Franz napisał(a): ... - czas znaleźć ładne miejsce na nocleg.

No to chyba nie było trudne ...
Oglądając Twoje zdjęcia często zastanawiam się, czy dużo jest jeszcze miejsc, które na Ciebie czekają ...

Potter napisał(a):No to chyba nie było trudne ...

Zgadza się. Chociaż na poprzedniej wycieczce nie było to takie trywialne.

Potter napisał(a):Oglądając Twoje zdjęcia często zastanawiam się, czy dużo jest jeszcze miejsc, które na Ciebie czekają ...

Mnóstwo z nich w ogóle się mnie nie doczeka...

Pozdrawiam,
Wojtek

Krótko przed ósmą wieczorem decydujemy się na postawienie namiotu. Miejsce wprawdzie tuż prz szlaku, jednak nie spodziewamy się jakiegoś natłoku przechodzących turystów.

Oprócz standardowego zestawu biwakowego, w plecaku targałem przez cały dzień jeden kilogram rozpusty. Teraz przychodzi pora na niego - to litrowy kartonik wina. Przesada? Może odrobinę, jednak kiedy spędzamy wieczór przy zapadającym zmroku, doceniam ten pomysł i jego autorkę. Cisza zmierzchu pośród pirenejskich szczytów i smak hiszpańskiego wina. Trudno o piękniejsze chwile...

W naszych górskich wędówkach jesteśmy ubezpieczeni od kosztów akcji ratowniczej dzięki członkostwu w austriackim Alpenvereinie. Ciekawe, jak to jest z końmi i krowami.

Pozdrawiam,
Wojtek

Całkiem spore te głazy, koło których się rozstawiliście

Wino wytrawne czy jednak półsłodkie?

Franz napisał(a): Teraz przychodzi pora na niego - to litrowy kartonik wina. Przesada?

Nigdy w życiu NEVER .

tony montana napisał(a):Całkiem spore te głazy, koło których się rozstawiliście

I wiele miejsca na postawienie namiotu nie zostawiały.

tony montana napisał(a):Wino wytrawne czy jednak półsłodkie?

Pijam tylko wytrawne i półwytrawne.

Potter napisał(a):

Franz napisał(a): Teraz przychodzi pora na niego - to litrowy kartonik wina. Przesada?

Nigdy w życiu NEVER .

Warto było dodatkowy ciężar przez cały dzień w plecaku targać.

Pozdrawiam,
Wojtek